มุกดามาถึงที่หน้าประตูทางเข้าบริษัทฮอนดากรุ๊ปอีกครั้ง หัวใจของเธอเต้นดัง ‘ตึกตัก ตึกตัก’ ที่นี่คือสถานที่ที่เธอใฝ่ฝัน แต่ว่าต่อไปอยู่ที่นี่ยังต้องเจอกับคนใจแคบคนนั้นอีก จะทำอย่างไรดี ไม่รู้ด้วยว่าเขาเป็นหัวหน้าแผนกไหน ขออย่าได้มอบหมายให้ตนต้องไปเป็นลูกน้องของเขาเลย
ก่อนเข้าประตู มุกดายกมือไหว้ท้องฟ้า หวังว่าสวรรค์จะได้ยินเสียงในใจของเธอ
“มุก เธอมาเร็วจังเลย” จันวิภาลงมาจากรถ แล้วเธอก็เห็นหลังของใครคนหนึ่งกำลังยกมือไหว้ท้องฟ้าอย่างคนเคร่งในศาสนา ที่แท้ก็เป็นมุกดา เธอรีบวิ่งเข้าไปหาทันที
“จันทร์? เธอก็มารายงานตัววันนี้เหรอ?” ทันทีที่มุกดาเห็นว่าเพื่อนสนิทของเธอก็มาด้วยเหมือนกัน เธอก็รู้สึกว่าตัวเองมั่นใจขึ้นมากเลย
“ใช่สิ ฉันมาดูว่ามีเธอหรือเปล่า ถ้าไม่มีเธอฉันก็จะกลับเลย” สภาพปัจจัยครอบครัวของจันวิภาค่อนข้างดี ดังนั้นที่เธอออกมาทำงานก็เพื่อจะฝึกฝนหาประสบการณ์สักเล็กน้อย
“ดีจังเลย ต่อไปพวกเราก็จะเป็นเพื่อนร่วมงานกันแล้ว” ทั้งสองจูงมือกันเดินเข้าประตูบริษัทไป
เมื่อไปถึงแผนกบุคคลก็มีคนรอพวกเธออยู่ที่นั่นอยู่ก่อนแล้ว มุกดาถูกจัดให้ไปอยู่ที่กองเลขาธิการ เอกวิชาที่จันวิภาเรียนมาไม่เหมือนกัน หล่อนถูกจัดไปอยู่ที่แผนกออกแบบ
ทั้งสองคนจึงแยกกันไปรายงานตัวตามแผนกของแต่ละคน สองแผนกไม่ได้อยู่ไกลกันมากนัก อยู่ที่ชั้นเดียวกันทั้งหมด เพียงแต่ที่หนึ่งอยู่ปลายด้านนี้ อีกแผนกอยู่ปลายอีกทางด้านหนึ่ง
มุกดาผลักประตูกองเลขาธิการเปิดออก ผู้หญิงทั้งหมดที่อยู่ด้านในนั้นกวาดสายตามองมาอย่างพร้อมเพรียง
“ขออนุญาตค่ะ ผู้อำนวยการไวพบอยู่ไหมคะ?” มุกดาเอ่ยถามอย่างสุภาพ
“เธอคือคุณมุกตาที่เพิ่งเข้ามาใหม่ใช่ไหม ฉันเป็นหัวหน้าฝ่ายที่นี่” เสียงหนึ่งดังสะท้อนมาจากด้านหลังของมุกดา
มุกดาหันกลับไปมอง ผู้อำนวยการไวพบคนนี้ดูท่าทางใจดี อายุประมาณสามสิบกว่าๆ แล้ว ไม่ได้ดูสวยมาก แต่กลับดูสง่ามาก
“สวัสดีค่ะ ผู้อำนวยการไวพบ ฉันคือมุกดาที่มาใหม่ ต่อไปขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” มุกดาโน้มตัวเคารพผู้อำนวยการไวพบหนึ่งที
“อืม โอเค ไม่เลว เธอตามฉันมาสิ ต่อไปเธอจะนั่งอยู่ตรงนี้นะ” ผู้อำนวยการไวพบบอกกับมุกดาพลางชี้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง
ภายในห้องทำงานนี้ โต๊ะตัวนี้จัดวางอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ได้สะดุดตามากนัก ถ้าหัวหน้ามาก็จะมองไม่เห็นที่ตรงนี้ แต่มุกดากลับชอบมาก เพราะที่ตรงนี้ถึงแม้จะไม่สะดุดตาโดดเด่น แต่มันวางอยู่ใกล้ริมหน้าต่าง
หลังจากผู้อำนวยการไวพบพูดจบ เธอก็เอาเอกสารสำหรับการประชุมไปส่งให้กับเหล่าหัวหน้า มุกดาจัดการทำความสะอาดจัดเก็บที่นั่ง หลังจัดเก็บเรียบร้อยก็รู้สึกกระหายน้ำขึ้นมา
“ขอถามหน่อยค่ะ ห้องน้ำชาของที่นี่อยู่ที่ไหนเหรอคะ?” มุกดาถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอ
“ห้องน้ำชาอยู่ที่นี่แหละออกไปเลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้ว ข้างในนั้นมีแก้วแบบใช้แล้วทิ้งอยู่ วันนี้เธอไม่ได้เอาอะไรมาด้วย เธอไปหยิบจากที่นั่นเลยก็ได้” คนข้างๆ บอกกับเธออย่างกระตือรือร้น
“อืม ขอบคุณนะ” มุกดาเดินตามหาห้องน้ำชาตามที่คนคนนั้นบอก
หลังจากรับน้ำจากห้องน้ำชาออกมา มุกดาก็ชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
“มุกดา?” เสื้อของคนคนนั้นถูกมุกดาทำน้ำหกใส่จนชื้นไปหมด
มุกดากำลังจะกล่าวขอโทษบุคคลคนนี้ แต่เมื่อได้ยินเสียงของเขาคนนั้นแล้ว เธอก็แทบจะอดไม่ไหวที่จะสาดน้ำที่เหลืออยู่ใส่ตัวเขาทั้งหมด
“มุกดาทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่? เธอไปพูดอะไรกับประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปใช่ไหม? ทำไมเรื่องที่พวกเราเจรจาตกลงกันไว้แต่แรก ตอนนี้เขาถึงกลับคำเปลี่ยนใจ?” ทันทีที่ธีรเมทเห็นมุกดา เขาก็รีบเข้ามาคว้าแขนของมุกดาทันที
มุกดาเงยหน้าและจ้องไปที่ธีรเมทอย่างเกลียดชัง
“ธีรเมท นายให้เกียรติฉันเกินไปแล้ว ฉันเพิ่งจะมารายงานตัววันนี้เอง ขนาดท่านประธานหน้าตาเป็นยังไงฉันยังไม่เคยเจอเลย ปล่อยฉันได้แล้ว!” มุกดาออกแรงดิ้นรนต่อสู้
“เธอมาทำงานที่นี่? ฮ่าๆๆ มุกดา เธอรู้ว่าฉันมีโครงการความร่วมมือกับบริษัทฮอนดากรุ๊ป เลยตามฉันมาถึงที่นี่ใช่ไหม? ฉันจะบอกเธอให้นะ เธอเลิกคิดเพ้อเจ้อ ลมๆ แล้งๆ ได้แล้ว ยังไงฉันก็ไม่มีทางคืนดีกับเธอแล้ว” ไม่รู้ว่าธีรเมทไปเอาความมั่นใจมาจากไหน เขากำแขนของมุกดาเอาไว้แน่น บังคับให้มุกดามองเขา
“โอ๊ย!” ธีรเมทคาดไม่ถึงว่ามุกดาผู้ที่อ่อนโยนมาโดยตลอดจะสาดน้ำเดือดใส่เขาแบบนี้
มุกดาสาดน้ำเดือดที่เหลืออยู่ใส่หน้าของธีรเมทจนหมด เคยเจอคนหน้าไม่อายมาก่อน แต่ยังไม่เคยได้เจอคนที่หน้าไม่อายขนาดนี้มาก่อนเลย
“มุกดา เธอกล้าสาดน้ำใส่ฉัน!” มือของธีรเมทกำลังจะฟาดลงมาทางมุกดา
มุกดาหลับตาทั้งสองข้างไว้แน่น แต่เข่าของเธอกลับพุ่งไปที่เป้าของธีรเมทอย่างแรง!
ฝ่ามือของธีรเมทยังไม่ทันได้ตกลงบนใบหน้าของมุกดา แต่เข่าของมุกดากลับพุ่งตรงเข้าถึงเป้าของเขาเต็มเปาแล้ว
ร่างสูงร่างหนึ่งเข้ามาขวางระหว่างกลางของมุกดากับธีรเมท
“มุกดานังผู้หญิงชั้นต่ำ เธอจะกล้าเกินไปใหญ่แล้วนะ ถึงกล้าทำร้ายฉัน! โอ๊ย เจ็บ เจ็บมากเลย” มือของธีรเมทถูกชายร่างสูงคนนั้นคว้าเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็กำลังกุมตรงกลางหว่างขาเอาไว้
“กับพนักงานของผม โปรดสุภาพหน่อยนะครับ ธีรเมท ไม่ว่ายังไงก็ตามคุณก็เป็นถึงผู้จัดการของว่องประเสิรฐการกรุ๊ป อย่างน้อยคุณสมบัติพื้นฐานก็น่าจะมีอยู่บ้าง!” ผู้ที่มาถึงกล่าวขึ้นอย่างเย็นชา
มุกดาลืมตาขึ้น เธอเห็นแผ่นหลังของร่างสูงหล่อเหลาคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้าของตัวเอง เธอเหลือบมองธีรเมทอีกครั้ง สีหน้าท่าทางบูดเบี้ยวของเขาทำให้คนอื่นรู้สึกอยากจะเตะเข้าให้อีกสักที
“ประธานชลธีประธานชลธี ไม่ใช่ผมนะ เป็นนังผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้ต่างหาก ผู้หญิงชั้นต่ำคนนี้เอาแต่ตามตื๊อผมอยู่ตลอด ทั้งที่ผมหย่ากับหล่อนไปแล้ว หล่อนยังตามมาถึงบริษัทฮอนดากรุ๊ปอีก” ธีรเมทถูกชลธีผลักออกไปอีกทาง เมื่อเขาเห็นว่าคนที่เข้ามาขัดขวางตนเองคือชลธี ความเย่อหยิ่งมากโตนั้นก็ดับสลายไปทันที
“ผมไม่สนหรอกว่าพวกคุณเคยเป็นอะไรกัน อยู่ที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปของผม จะไม่มีเรื่องทะเลาะตบตีกันเกิดขึ้นเด็ดขาด ยิ่งไปกว่านั้น คุณคิดจะตบพนักงานของผม! ธีรเมท คุณกลับไปเถอะ ต่อไปไม่ต้องมาที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปอีก เรื่องธุรกิจเกี่ยวกับว่องประเสิรฐการกรุ๊ปของพวกคุณผมจะให้พ่อของคุณเปลี่ยนคนใหม่มาเจรจาแทน” ชลธีพูดจบแล้วก็หมุนตัวเดินออกไป
มุกดาไม่พูดไม่จา หลังจากเธอได้ฟังคำพูดเหล่านั้นแล้วก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมา คนที่เข้ามาช่วยตนเป็นถึงท่านประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ป เขาหันหลังให้เธอตลอด เลยไม่เห็นว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร
ชลธีไปแล้ว มุกดาก็ไม่สนใจจะดื่มน้ำอีกต่อไปแล้ว เธออยากตามไปกล่าวขอบประธานชลธี แต่ขาของประธานชลธียาวมาก จนเธอเดินตามไปไม่ทันเลย
มุกดาจึงกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ตอนนี้ผู้อำนวยการไวพบกลับมาแล้ว เธอจึงจัดการมอบหมายงานให้กับมุกดา
แรงปลุกใจในการทำงานของมุกดาพุ่งพรวดสูงขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างไม่เคยปรากฏให้เห็นมาก่อน วันนี้ท่านประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปออกหน้าช่วยตนเองจัดการกับผู้ชายสารเลวแล้ว นับแต่นี้ไปอยู่บริษัทนี้ตนเองจะต้องตั้งใจทำงานให้ดี แบบนี้ถึงจะสามารถตอบแทนน้ำใจที่ท่านประธานเข้ามาช่วยเหลือตนเองได้
ตอนเที่ยงหลังจากไปทานอาหารด้วยกันกับจันวิภาแล้ว มุกดาก็กลับไปทำงานต่อ
“มุกดา เธอเซ็นสัญญาซะ ต่อไปก็จะได้เป็นพนักงานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปอย่างเป็นทางการแล้ว” ทันใดนั้นเองผู้อำนวยการไวพบก็มาหามุกดาพร้อมเอกสารสัญญา
เมื่อมองไปที่เอกสารสัญญานั้น ไม่ใช่แค่ผู้อำนวยการไวพบที่ประหลาดใจ แม้แต่ตัวมุกดาเองก็ประหลาดใจเช่นกัน ต้องทดลองงานก่อนหนึ่งเดือนถึงจะเซ็นสัญญาไม่ใช่เหรอ? วันนี้เป็นวันแรกแต่ทำไมถึงสามารถเซ็นสัญญาได้เลยล่ะ
แต่แบบนี้ก็เยี่ยมยอดไปเลย ต่อจากนี้ไปเธอก็เป็นพนักงานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปอย่างเป็นทางการแล้ว มุกดาไม่เคยคิดไม่เคยฝันเลย ว่าระยะนี้จะมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นกับเธอด้วย
เธอพลิกเปิดเอกสารสัญญา อ่านดูคร่าวๆ ตรวจดูส่วนที่เธอเป็นกังวลมากที่สุดอย่างพวกเงินเดือนชัดเจนดีแล้ว เธอจึงจัดการเซ็นสัญญา
มุกดาดีใจมากจนเกินไป จนไม่ทันได้สังเกตเห็นว่าส่วนตรงกลางของสัญญามีตัวอักษรตัวเล็กๆ อยู่หนึ่งบรรทัด
หลังเซ็นชื่อเสร็จแล้ว มุกดาจึงยื่นสัญญาคืนให้ผู้อำนวยการไวพบ ผู้อำนวยการไวพบรับเอกสารสัญญาไป มุกดาจึงเริ่มทำงานอีกครั้ง เธอต้องทำความคุ้นเคยกับกิจการโดยเร็ว และให้บริการแก่บริษัทฮอนดากรุ๊ปเป็นอย่างดี
