“ว้าว นี่คือสวนชาทั้งหมดเลยเหรอ?”คุณนายโรสมองดูต้นไม้เขียวขจีทั่วทั้งภูเขา นี่คือใบชาที่เขาเล่าต่อกันมาอย่างนั้นเหรอ?
ถึงแม้ว่าคุณนายโรสจะชอบใบชาจีนมาก แต่เธอก็เคยเห็นแค่ผลิตภัณฑ์ที่สำเร็จรูป รสชาติ กลิ่น แล้วก็เคยอ่านเกี่ยวกับคำแนะนำของใบชาจากหนังสืออีกด้วย
เธอเคยมาประเทศจีนสามครั้ง แต่ก็ไม่มีเวลาไปดูเลยว่าชาของตัวเองหน้าตาเป็นยังไง
“ใช่ค่ะ คุณนายโรส คุณยูริสวันนี้ฉันได้ติดต่อกับเจ้าของสวนชาไว้แล้ว ชาที่เราจะดื่มในวันนี้เราจะเก็บด้วยตัวเอง อบด้วยตัวเอง แล้วก็ลองลิ้มรสด้วยตัวเอง” มุกดาพูดกับทั้งสองท่าน
“จริงเหรอ?พวกเราสามารถเก็บเองได้ด้วยเหรอ ?”พอได้ยินข่าวนี้ ดวงตาของคุณนายโรสก็เป็นประกายในทันที เธอชอบกิจกรรมนี้มาก
“ใช่ค่ะ คุณนายโรส ฉันเตรียมเสื้อผ้าไปให้คุณแล้วค่ะ แล้วก็เชิญคุณยูริสไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ฉันเตรียมไว้ให้คุณด้วยนะคะ ตรงนั้นมีช่างเก็บชามืออาชีพอยู่ เขาจะสอนคุณว่าจะต้องใส่ชุดนั้นยังไง” มุกดาให้ช่างเก็บชาพาคุณยูริสไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนเธอกับคุณนายโรสก็ไปเปลี่ยนชุดเก็บชาเหมือนกัน
“คุณนายโรส ใบชาที่พวกเราจะไปเก็บกันจะอยู่ตรงส่วนนี้ค่ะ ส่วนอื่นเราจะไม่เก็บ ตรงส่วนนี้ดีที่สุดแล้ว ตรงส่วนอื่นรสชาติจะไม่ดีเท่าตรงนี้ค่ะ” มือของมุกดาเด็ดปลายชาอย่างรวดเร็ว ทำให้คุณนายโรสดวงตาแพรวพราว
“มุก คุณมาเก็บใบชาบ่อยเหรอ?”คุณนายโรสทำได้แค่เก็บทีละช้าๆ แต่ว่าเธอก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจมาก
“ใช่ค่ะ เมื่อก่อนตอนที่ฉันหยุดงาน ก็จะมาช่วยเก็บใบชาที่นี่ ฉันไม่ได้ต้องการค่าจ้าง แต่แค่ให้เจ้าของสวนชาเล่าเกี่ยวกับเรื่องวัฒนธรรมชาให้ฉันฟังเท่านั้นเอง” มุกดาตอบคุณนายโรส
เธอเก็บชาได้หนึ่งกำมืออย่างรวดเร็ว แล้วก็เอาใส่ตะกร้าที่ห้อยหลังอยู่
“คุณนายโรส ใบชาพวกนี้ถ้าเก็บหลายเวลา รสชาติที่ออกมาก็จะไม่เหมือนกัน บางอันมีน้ำค้าง บางอันไม่มีน้ำค้าง บางอันเก็บก่อนวันเช็งเม้ง บางอันก็เก็บหลังวันเช็งเม้ง บางอันก็ต้องให้มีหมอกก่อนถึงจะเก็บได้……” มุกดาอธิบายเกี่ยวกับประเภทของชาให้คุณนายโรสฟัง
“เรื่องนี้ฉันรู้ แล้วก็มีชาหมิงเฉียนเหมาเฟิงกับชาหมิงโฮ่วเหมาเฟิง รสชาติมันก็จะไม่เหมือนกัน” คุณนายโรสก็เข้าร่วมพูดคุยกับหัวข้อของมุกดา
ทั้งสองคนพูดคุยกันไปด้วยแล้วก็เก็บใบชาไปด้วย เล่นกันอย่างสนุกสนาน
ส่วนคุณยูริสที่อยู่ด้านข้างนั้นก็เงอะงะมาก เขามองไปที่ใบชาที่อ่อนโยนนั้น ก็ไม่กล้าลงไม้ลงมือ
“คุณยูริสไม่เป็นไรหรอกครับ คุณแค่เด็ดตามวิธีที่ผมบอกได้เลยครับ” ช่างเก็บชาเห็นท่าทางที่ไม่กล้าลงมือของยูริส ก็รู้สึกว่ามันน่าสนใจ ผู้ชายตัวใหญ่ขนาดนี้ กลับกลัวใบชา
“เปล่าครับ เปล่า ผมมีความรู้สึกเหมือนกำลังจะทำลายดอกไม้งาม คุณดูสิว่ามือผมน่าเกลียดและเหี่ยวแค่ไหน ใบชาพวกนี้มันอ่อนโยนมาก ผมอดไม่ได้จริงๆ ” คุณยูริสลองดู แต่ก็รู้สึกว่าทำไม่ลง
“คุณยูริสสิ่งมีชีวิตทุกช่วงเวลามันต่างมีค่าบางอย่าง เช่นพวกสัตว์อย่างไก่ เป็ด ปลา หมู วัว แกะ กระต่ายเป็นต้น มันต่างมีไว้เพื่อให้มนุษย์ได้กินเพื่อให้ท้องอิ่ม ยอดชานี้ก็เหมือนกัน ถ้าเกิดว่าเราไม่ไปเด็ดพวกมัน มันก็จะไม่มีคุณค่า แล้วก็จะไม่มีใครไปรับรู้ถึงความสวยงามของมัน” มุกดามองดูคุณยูริสที่ร่างกายสูงใหญ่แข็งแรงบึกบึน และก็เป็นผู้ชายที่ใจดีมาก เธอก็ให้ความรู้แก่เขา
“งั้นก็ได้ ถ้าอย่างนั้นผมลงมือแล้วนะ” คุณยูริสรวบรวมความกล้า แล้วก็เด็ดยอดชาใบแรก
คุณยูริสกับคุณนายโรสคือเพื่อนสนิทกัน เขาก็ได้รับอิทธิพลจากคุณนายโรส เขาชอบวัฒนธรรมชาจีนมากๆ ไม่ ไม่สิ เขาชอบวัฒนธรรมจีนมากๆ ต่างหาก ความกว้างขวางและลึกซึ้งของวัฒนธรรมจีน ทำให้เขารู้สึกประทับใจมาก
พอเด็ดยอดชามาได้หนึ่งใบ คุณยูริสก็ใส่เข้าไปในปาก ลองชิมดู มันทั้งขมและฝาด เขาก็รีบคายออกมาทันที
“ขมจังเลย” คุณยูริสหน้ายู่
“คุณยูริสดื่มน้ำหน่อยค่ะ ใบชามันขมอยู่แล้ว ก็เหมือนกับชีวิตคนเรานั่นแหละ ถ้าเกิดว่าไม่ได้ผ่านความขมขื่น แล้วจะรับรู้ได้ถึงความหวานหอมของชีวิตได้ยังไงกัน” มุกดายื่นน้ำแร่ให้กับคุณยูริส
คุณนายโรสรู้สึกชื่นชมวาทศิลป์ของมุกดามากๆ เธอไม่ได้โอ้อวด แต่ว่าอาศัยเวลาที่เหมาะสม ในการเล่าเรื่องราว
ด้านหลังของมุกดายังสะพายเป้เล็กๆ ไว้ด้วย เมื่อกี้คุณนายโรสไม่รู้ว่าในกระเป๋าเป้สะพายนั้นคืออะไรกัน ก็นึกว่าคงเหมือนกับเด็กผู้หญิงทั่วไปที่พกเครื่องสำอางมาไว้เติมหน้า
แต่ตอนที่เห็นมุกดาหยิบขวดน้ำแร่ออกมาจากในกระเป๋านั้น ก็ยิ่งรู้สึกชอบเด็กผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปอีก เธอเป็นคนใส่ใจมาก กลัวว่าแขกจะหิวน้ำ ก็เตรียมพกน้ำขวดมาด้วยหลายขวด
มุกดาเห็นว่าคุณนายโรสมองมาที่กระเป๋าเป้ของตัวเอง ก็นึกว่าคุณนายโรสหิวน้ำ ก็เลยหยิบน้ำแร่อีกขวดหนึ่งออกมาจากกระเป๋า
“คุณนายโรส คุณเองก็หิวน้ำแล้วใช่ไหมคะ นี่โซดาค่ะ เหมาะสมไว้ให้ผู้หญิงดื่ม” นี่มันแยกจากน้ำแร่อย่างละเอียดรอบคอบมาก เห็นได้ชัดเจนว่าผู้หญิงคนนี้ดูแลคนอื่นเก่งมาก
ความประทับใจของคุณนายโรสที่มีต่อมุกดานั้นมันเพิ่มขึ้นมาก แต่ว่าคนที่ใส่ใจรายละเอียดแบบนี้ ก็ไม่ได้น่าแปลกใจเท่าไหร่หรอก บางทีเธออาจจะทำเพื่อธุรกิจก็ได้
พอดื่มน้ำเรียบร้อยแล้ว มุกดาก็พาคุณนายโรสกับคุณยูริสเริ่มเด็ดยอดใบชาต่อ
หลังจากทำงานทั้งช่วงเช้า พวกเขาก็เด็ดใบชาจนเต็มตะกร้า
“โอเค เรียบร้อยแล้ว พวกเราไปทำใบชาได้แล้วค่ะ”มุกดาเห็นว่าจำนวนใบชามันโอเคแล้ว ก็พาคุณนายโรสกับคุณยูริสไปที่ห้องอบ
สอนพวกเขาทำชา ตั้งแต่เอาไปคั่วแล้วก็อบ แล้วก็ตากแห้ง
“มุก คุณคิดว่าใบชาแบบนี้จะขายได้ไหม? ” คุณนายโรสเปลี่ยนชื่อเรียกมุกดาโดยที่ไม่รู้ตัว ดูสนิทสนมมากขึ้นกว่าเดิม
มุกดาก็ทันสังเกตเห็นจุดนี้เหมือนกัน ความพยายามของเธอมีผลแล้ว
“ถ้าเกิดว่าขายแบบนี้เลยน่าจะแย่งตลาดไม่ได้นะคะ” มุกดาชี้ไปที่ใบชาพวกนั้น มันไม่มีบรรจุภัณฑ์ ไม่มีโฆษณาอะไรเลย
“ทำไมกันล่ะ? แบบนี้มันดูเป็นธรรมชาติ ปราศจากมลภาวะมากกว่าไม่ใช่เหรอ?”คุณนายโรสมองดูใบชาพวกนั้น มันดูมหัศจรรย์มาก จากใบพืชสีเขียวขจีกลายมาเป็นผลิตภัณฑ์สีดำ
“แน่นอนว่าเรื่องนั้นมันเป็นจุดขายของเรา แต่ว่าถ้าเกิดจะซื้อไปให้ญาติ หรือว่าซื้อไปให้เพื่อนมันจะดูไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่ ถ้าเกิดว่าอยากให้ผลิตภัณฑ์ขายดี จำเป็นต้องมีบรรจุภัณฑ์ค่ะ” มุกดาไม่ได้พูดอะไรมากมาย
ใบชาก็ทำจนใกล้จะเสร็จแล้ว เหลือแค่นำไปตากเท่านั้น
“โอเคค่ะ คุณนายโรสกับคุณยูริสฉันคิดว่าพวกคุณน่าจะหิวแล้ว แถมตอนนี้ก็ได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว เจ้าของสวนชาก็ได้เตรียมอาหารกลางวันสุดพิเศษไว้ให้พวกเราแล้วค่ะ พวกเราไปทานกันเถอะ”มุกดาให้ช่างทำชาจัดการขั้นตอนสุดท้ายกับใบชาที่พวกเขาเก็บมา แล้วตัวเองก็พาคุณนายโรสกับคุณยูริสไปทานอาหารกลางวัน
