พอคุณนายเจนนี่ได้ยินคุณนายโรสบอกว่าตัวเองหน้าตาคล้ายกับมุกดามาก ฉันก็มองไปที่มุกดา มุกดาก็มองมาที่เธอเหมือนกัน ทั้งสองคนสบตากัน
“โรส ฉันกับมุกคล้ายกันตรงไหนเหรอ?”คุณนายเจนนี่ถามคุณนายโรส
“ก็ต่างเป็นผู้หญิงสวยไง หรือเธอจะบอกว่าไม่คล้าย?”คำอธิบายของคุณนายโรสทำให้ทุกคนบนโต๊ะต่างรู้สึกขบขัน
คุณนายเจนนี่ต่างก็รู้สึกสบายใจขึ้น ตอนนี้เธอยังไม่อยากให้คนภายนอกรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอกับมุกดา หาว่าณิชพนยังอยู่ที่นั่น ตราบใดที่ณิชพนยังมีชีวิตอยู่ เธอก็ไม่อยากจะไปแย่งมุกดากับเขา
“ใช่ ใช่ พวกคุณทั้ง 3 คนต่างเป็นสาวงาม ขายกันทั้งหมดนั่นแหละ” คุณยูริสเองเข้าร่วมสนุกด้วยเหมือนกัน
ทั้ง 4 คนกินข้าวด้วยกัน พูดคุยกัน แล้วก็ลืมเรื่องที่ทำให้ไม่มีความสุขเมื่อกี้ไปสนิท
หลังจากกินข้าวเสร็จ คุณนายเจนนี่ก็ไปส่งคุณนายโรสกับคุณยูริสกลับไปที่โรงแรม หลังจากนั้นเธอก็ไปส่งมุกดา
“มุก คุณควรระวังผู้หญิงที่ชื่อธินิดาคนเอาไว้นะ เธอดูไม่ใช่คนดีอะไร ฉันเห็นว่าเธอดูเป็นศัตรูกับคุณมาก เรื่องของคุณกับชลธีฉันเองก็เคยได้ยินมาแล้ว ดังนั้นต้องระวังหน่อยนะ” คุณนายเจนนี่ออกไปเดือนมกรา- ตอนที่อยู่บนรถ
“ค่ะ ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณนายเจนนี่” มุกดาๆ ขอบคุณคุณนายเจนนี่ ความเป็นศัตรูที่ธินิดาแสดงออกต่อเธอมันชัดเจนขนาดไหน ขนาดคุณนายเจนนี่ยังมองออกเลย
หลังจากนั้นคุณนายเจนนี่ก็พูดคุยเกี่ยวกับอะไรที่ไร้สาระ ทั้งสองคนคุยกันสนุกสนานมาก ไม่ว่าจะพูดอะไรทั้งสองคนก็ต่างเข้าใจกันโดยปริยาย
มุกดาให้คุณนายเจนนี่ไปส่งตัวเองที่บริษัทฮอนดากรุ๊ป เธอยังไม่อยากกลับบ้านเลยตอนนี้ บ้านหลังนั้นถ้าสามารถไม่กลับได้ก็พยายามจะไม่กลับ
“เอ้ะ คุณมาได้ยังไง?”ชลธีมองดูมุกดาที่พกของว่างมาให้เขา แล้วก็เอ่ยปากถามเธอ
“ใช่ วันนี้พวกเรามาเสร็จสิ้นกันตรงนี้เถอะ คุณยังไม่ได้กินอาหารกลางวันใช่ไหม ฉันรู้ ฉันก็เลยซื้อของว่างที่คุณชอบกินมาให้ด้วย มาแก้หิวกันหน่อย” มุกดาวางของลงบนโต๊ะทำงานของชลธี
“ว้าว นี่มันเค้กถั่วแดงร้อนๆ นี่ หอมมากเลย ผมลองชิมหน่อยซิ” ชลธีวางปากกาในมือของตัวเองลง วันนี้งานเขาค่อนข้างที่จะเยอะ แถมสัญญากับพวกหุ้นส่วนพวกนั้นก็ได้ร่างเสร็จแล้ว ตอนนี้เขากำลังแก้ไขมันอยู่
ดังนั้นวันนี้เขาก็เลยยังไม่ได้กินอาหารกลางวัน เขากินเค้กถั่วแดง 2 อัน และดื่มน้ำผลไม้ที่มุกดานำมา ก็พอจะถูไถไปได้”
“ประธานชลธี” เลขาเคาะประตู เธอเห็นว่ามุกได้อยู่ด้านใน ก็เลยไม่ได้เร่งรีบเข้ามา
“เข้ามา” ชลธีให้เธอเข้ามา
“ประธานชลธี คุณธินิดาส่งอาหารมาให้คุณค่ะ เธอบอกว่าได้ยินว่าคุณยังไม่ได้ทานอาหารกลางวัน”ในมือของเลขาถือกล่องอาหารใบใหญ่
“ไม่เอา” ชลธีปฏิเสธโดยที่ไม่ได้คิดด้วยซ้ำ แต่ว่ามุกดาก็ให้เลขาวางกล่องอาหารนั้นไว้
“คุณยังไม่ได้กินข้าว มันก็พอดีเลยไม่ใช่เหรอ?มีคนส่งอาหารมาให้ คุณก็กินซะหน่อยเถอะ ไม่อย่างนั้นจะหิวแย่เลยนะ” มุกดาเปิดกล่องอาหารออก ด้านในมีแต่อาหารจีน และก็ต่างเป็นของกินที่ชลธีชอบทั้งนั้นเลย
วันนี้มุกดากับพวกคุณนายเจนนี่กินหม้อไฟกัน ดังนั้นก็เลยเอามาให้ชลธีไม่ได้ แล้วก็พอดีที่มีคนส่งอาหารมาให้ชลธีพอดี เธอก็รู้สึกสบายใจ เพราะว่าเธอกลัวว่าชลธีจะหิวแย่
“ผมกินถั่วแดงไปแล้ว ไม่หิวแล้ว” ชลธีไม่แม้แต่มองอาหารพวกนั้นด้วยซ้ำ เขาต้องการแค่ของที่มุกดาเอามาให้ ไม่ว่าจะเป็นอะไรเขาก็รู้สึกว่ามันอร่อยที่สุดแล้ว
“มาเดี๋ยวฉันป้อน”มุกดามองดูอาหารพวกนั้น แล้วก็คีบอาหารที่ชลธีชอบมากที่สุดขึ้นมา
“งั้นก็ได้” ชลธีเองก็ไม่ฝ่าฝืนเจตนาดีของมุกดาอีกต่อไป เขาอ้าปากออก ให้มุกดาป้อนอาหารให้เขา ทันใดนั้นเขาก็พบว่า ความจริงแล้วไม่ว่ามันจะเป็นอะไร ถ้าอยู่ในมือของมุกดามันก็จะอร่อยขึ้นมาก
ธินิดายืนอยู่หน้าประตู มองดูคู่สามีภรรยาเข้ากันได้ดี เธอก็รู้สึกเหมือนจะกระอักเลือดออกมา มุกดานางมุกดา ฉันจะปล่อยให้เธอมีความสุขไปก่อนแค่ไม่กี่วันเท่านั้น
ธินิดาก็ไม่ได้คิดว่ามุกดาจะกลับมาที่บริษัท เธออยากจะแสดงความใส่ใจของตัวเองให้ชลธีได้เห็น แต่ว่ากลับโดนมุกดาแย่งคุณงามความดีนี้ไปซะได้
ยัยมุกดาคนนี้นี่ฉันเป็นจิ้งจอกจริงๆ ความชั่วร้ายไม่หายไปสักที
พอกินข้าวเสร็จมุกดาก็เก็บกวาด แล้วก็กลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ชลธีงานเยอะมาก เธอไม่รบกวนเขาต่อไปแล้ว เธอกลับมาดูว่าตัวเองสามารถทำอะไรได้บ้าง แล้วก็ช่วยชลธีธรรม
ทั้งสองคนต่างก็ก้มหน้าก้มตายุ่งวุ่นวายกับงานอยู่ในห้องทำงานของตัวเอง และตอนนี้มุกดาก็ได้รับโทรศัพท์
“ฮัลโหล มุกเหรอ? รีบกลับมาเร็ว เหมือนคุณปู่จะไม่ค่อยสบาย ฉันอยู่คนเดียวไปส่งเขาที่โรงพยาบาลไม่ได้” วรรณวิมลพูดอย่างรีบร้อนที่ปลายสาย
“ไม่มีใครอยู่บ้านเลยเหรอคะ? ” สิริกรกับย่านิ่มอยู่บ้านตลอดไม่ใช่เหรอ?
“แม่ใหญ่กับย่านิ่มออกไปข้างนอก คนขับรถก็ไปส่งพวกเธอ คนอื่นก็ไม่มีใครขับรถเป็น ฉันคนเดียวไม่รู้จะทำยังไง พวกผู้ชายก็ไปทำงาน ฉันก็เลยต้องขอร้องเธอ” เสียงของวรรณวิมลดูสะอึกสะอื้น ทำให้มุกดารู้สึกเครียดขึ้นมาในทันที เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าปู่ปรัณมีอาการป่วย ปู่ปรัณดีกับเธอมาก ดังนั้นมุกดาก็เลยรีบหยิบกระเป๋า แล้วก็ออกไปทันทีโดยที่ไม่ได้บอกชลธีสักคำ
วรรณวิมลวางโทรศัพท์ แล้วก็พยักหน้าให้ย่านิ่มกับสิริกร ทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อยแล้ว
เพราะเห็นว่ามุกดากำลังจะกลับมาแล้ว พวกเธอก็ไปเตรียมตัว
มุกดารีบร้อนเรียกรถกลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศ คฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศนั้นเงียบเชียบมากจริง
มุกดามาถึงหน้าห้องปู่ปรัณ ข้างในไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย เธอเปิดประตูเข้าไป ในห้องนั้นเงียบมากไม่มีอะไรเลย และก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของปู่ปรัณ
ปู่ปรัณป่วยหนักไม่ใช่เหรอ? แล้วตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน? มุกดารู้สึกว่ามันแปลกมาก เธอมองไปรอบๆ ในห้อง แต่ก็ไม่เห็นเงาของปู่ปรัณเลย และก็ไม่เห็นวรรณวิมลด้วยเหมือนกัน
มุกดาไปหาคนใช้แล้วก็เอ่ยปากถาม เหมือนกับว่าปู่ปรัณจะไม่สบายจริงๆ แต่ก็ไปส่งเขาที่โรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าอยู่ที่โรงพยาบาลไหนพวกเขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
มุกดาไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของวรรณวิมล ก็เลยโทรหาชลธี แต่ว่าเธอยังไงก็โทรไม่ติด
มุกดาโทรหาใครก็ไม่ติด เธอจะนับได้ว่าตอนนี้โทรศัพท์มือถือของเธอไม่มีสัญญาณ ทั้งห้องนี้ไม่มีสัญญาณเลย
เธอก็เลยจำเป็นต้องใช้โทรศัพท์บ้าน แต่ว่าโทรศัพท์บ้านก็ใช้ไม่ได้เพราะว่าไม่ได้จ่ายค่าโทรศัพท์
ตอนนี้มุกดาถูกทิ้งให้โดดเดี่ยวอยู่ที่บ้าน เธอจะออกไปข้างนอกก็ไม่รู้ว่าควรจะออกไปไหน
อินเทอร์เน็ตที่บ้านก็ถูกบล็อก โทรศัพท์ทุกเครื่องก็ไม่มีสัญญาณ ตอนนี้มุกดาไม่ทันได้สนใจอะไรมากแล้ว เธอเรียกรถไปที่ซูเปอร์มาเก็ตด้านนอก เพื่อโทรหาชลธี
