“อุ๊ย จุ๊ๆๆ มุกดา เธอนี่มีเรื่องไม่หยุดเลยนะ เธอดูสิที่ข่าวที่เมื่อวานเธอแอบไปนัดพบกับผู้ชายอย่างลับๆ โดยที่ไม่มาเจอหน้าคุณปู่เป็นครั้งสุดท้าย แถมวันนี้ก็มีรูปภาพที่เธอทะเลาะกับคนในบ้านที่โรงพยาบาลอีก ถ้าทนได้จริงๆ เหรอ?” ชุติภาสอ่านหนังสือพิมพ์ แล้วก็ปาลงที่เท้าของมุกดา
เมื่อวานมุกดาอยู่กับนีรชาทั้งวัน ก็เลยไม่ทันได้สนใจหนังสือพิมพ์ วันนี้พ่อกลับมาถึงบ้านก็ถูกพ่อตาสั่งสอนในทันที
มุกดาก้มตัวลงไปเก็บหนังสือพิมพ์ขึ้นมา ด้านหน้าของหนังสือพิมพ์นั้นมีรูปภาพที่ย่านิ่มกำลังด่าตัวเองอยู่ มุมที่รูปนั้นถูกถ่ายนั้นมันดูเจ้าเล่ห์มาก ทำให้คนดูแล้วคิดว่าเธอกำลังทะเลาะกับย่านิ่มอยู่
“พ่อคะ วันนั้นพ่อก็อยู่ที่โรงพยาบาล หนูยังไม่ได้พูดอะไรเลย” มุกดาพูดกับชุติภาส
“เธอไม่พูดอะไรที่ไหนกัน? แล้วเธอดูรูปนี้ ผู้ชายคนนี้คือใคร?” ชุติภาสปาหนังสือพิมพ์เมื่อวานใส่มุกดา
มุกดารับมาแล้วก็มองดู มันเป็นรูปถ่ายของเธอกับผู้ชายคนหนึ่ง ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นต้องถูกจัดการมาแน่ๆ มันดูไม่ชัดเจน แต่ว่าเธอก็มองออกว่า ผู้ชายคนนั้นก็คือประวีร์ เขากำลังจับมือของเธออยู่ มันก็มีเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงๆ ก็คือตอนที่เธอเกือบจะถูกลูกโบว์ลิ่งที่เมธพรปาเข้ามา
มีคนถ่ายรูปนี้ไว้ หัวข้อเรื่องค่อนข้างน่าสนใจ มันเขียนว่าตัวเธอในฐานะที่เป็นคุณนายของตระกูลสุวรรณเลิศ กลับแอบไปมีคนรักอยู่ข้างนอกครับรับ แม้แต่ไม่สนใจปู่ปรัณที่ป่วยหนักอยู่ที่โรงพยาบาล
“พ่อ เรื่องนี้มันไม่ใช่อย่างที่เห็น เขา……” มุกดาอยากจะอธิบายให้ชุติภาสฟัง
“มันไม่ใช่แบบนั้นได้ยังไง? การที่คุณปู่ป่วยหนัก เธอไม่อยู่ข้างๆ เขา ทุกคนต่างโทรหาเธอ ก็โทรไม่ติด พ่อของเธอก็โทรหาเธอเหมือนกัน ในใจของเขาก็ต้องดูดีอยู่แล้ว” ย่านิ่มเดินเข้ามา แล้วก็พูดต่อจากเธอ
ชุติภาสคิดไปคิดมามันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ วันนั้นเขาเห็นว่าอาการของคุณปู่ไม่ไหวแล้ว ก็เลยโทรหามุกดา แต่ว่าโทรไม่ติดเลย เรื่องนี้ทำให้ชุติภาสรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
ตอนที่มุกดาจะเข้าบ้านมาปู่ปรัณก็เป็นคนยินยอมเองกับปากของท่านเอง ปู่ปรัณดีกับเธอขนาดนั้น แต่ว่าในเวลาสำคัญเธอกลับทำเรื่องแบบนั้น
“ฉันไม่อยากฟังเธออธิบายอะไรทั้งนั้น ตอนนั้นเธอไม่อยู่จริงๆ โทรศัพท์ก็โทรไม่ติด เธอคิดเอาเองแล้วกัน ว่าตระกูลสุวรรณเลิศทำผิดต่อเธอเรื่องอะไรกัน เธอถึงทำให้ตระกูลสุวรรณเลิศต้องมาขายหน้าเพราะเธอแบบนี้” ตอนนี้ชุติภาสรู้สึกโกรธมาก
มุกดาเห็นว่าชุติภาสไม่ฟังคำอธิบายของเธอ แถมย่านิ่มยังคอยยั่วยุอยู่ข้างๆ ตัวเองพูดอะไรไปก็คงไม่มีประโยชน์
“คุณย่า พ่อ หนูออกไปข้างนอกก่อนนะคะ เรื่องพวกนี้กลับมาแล้วค่อยคุยกันแล้วกัน” วันนี้มุกดาต้องไปรับคุณนายโรสกับคุณยูริส เพราะว่าต้องมีการเซ็นสัญญากันในวันนี้
“เธอขาดความมั่นใจเหรอ? จะหนีงั้นเหรอ? หรือว่าจะไปหาแฟนของเธอแล้วปรึกษาว่าจะจัดการยังไงกับตระกูลสุวรรณเลิศของพวกเราดี?”ย่านิ่มเดินเข้ามาแล้วดึงมือของมุกดาไว้ไม่ยอมปล่อยมือ เธอจะไล่ผู้หญิงคนนี้ออกจากตระกูลสุวรรณเลิศให้ได้
“คุณย่าคะ วันนี้หนูมีเรื่องสำคัญมากไม่ต้องจัดการ กรุณาปล่อยมือด้วยค่ะ” มุกดาเห็นว่าต้องมาเสียเวลาเพราะเขาเรื่อยๆ เธอก็รู้สึกรีบร้อนเป็นอย่างมาก
“เธอพูดกับคุณย่าแบบนี้ได้ยังไง? ท่าทางแบบนี้เหรอ? ทำผิดแล้วแม้แต่ยอมรับผิดก็ไม่มีเลย?”ชุติภาสเห็นว่ามุกดาจะรีบไป เขาก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นแล้วจะไม่อธิบายต่อตระกูลสุวรรณเลิศสักหน่อยเลยเหรอ?
“พ่อคะ หนูจะไปอธิบายกับชลเอง หนูไม่ได้ทำอะไรผิด เขาดูดีอยู่แล้ว แต่ว่าวันนี้ หนูไม่มีเวลามาอธิบายกับคุณ กรุณาปล่อยมือด้วย หนูต้องไปทำธุระ” มุกดาอยากจะดึงมือตัวเองออกมาจากย่านิ่ม
แต่ว่าย่านิ่มเป็นชาวนามาตั้งแต่เล็ก เธอแรงเยอะมาก มุกดาดึงเบาๆ ก็ดึงไม่ออก เธอก็เลยออกแรงมากขึ้น แต่ว่าไม่ได้ออกแรงเท่าไหร่นัก แต่ย่านิ่มกลับล้มลงไปที่พื้น
“เพียะ!”ชุติภาสตบหน้ามุกได้อย่างไร
ชุติภาสแรงเยอะมาก ทำให้หูของมุกดามีแต่เสียง “หึ่ง” และใบหน้าของเธอก็บวมขึ้นมาทันที
มุกดาน้ำตาไหลออกมาด้วยความเจ็บปวด
ชุติภาสตบหน้ามุกดาเสร็จแล้ว ก็เข้าไปพยุงย่านิ่มลุกขึ้น แถมยังพูดกับมุกดาว่า “ขอโทษคุณย่าเดี๋ยวนี้ เธอนี่ช่างไม่มีกฎเกณฑ์อะไรเลย ไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่เลยหรือไงกัน? พ่อแม่ไม่สั่งสอนเธอเลยเหรอ?”ใบหน้าของชุติภาสยังคงโกรธเคือง
“พ่อ ที่ฉันเรียกคุณว่าพ่อ ไม่ได้หมายความว่าตอนนี้คุณทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่ว่าเพราะคุณคือพ่อของชลธี ตอนนี้หนูจะไม่อธิบายอะไรกับคุณ หนูจะไปแล้ว ถ้าเกิดว่าคุณยังห้ามหนูอยู่แล้วก็ หนูจะโทรหาชล” ตั้งแต่เช้าตรู่ชลธีได้พาโธรณีเตรียมไปต้อนรับคุณนายโรสกับคุณยูริสแล้ว
มุกดาแค่ออกมาช้ากว่าหน่อยเดียว เพื่อที่จะไปรับบุคคลสำคัญทั้ง 2 ท่าน แต่กลับต้องมาถูกรังแกในบ้านแบบนี้
ในแววตาของย่านิ่มมีประกายของรอยยิ้มที่พึงพอใจ
“ตายแล้ว แม่ แม่เป็นอะไรไปคะ?” ตอนนี้เองสิริกรก็วิ่งเข้ามา การแสดงออกของเธอเกินจริงมาก
“ไปเลย！” ชุติภาสรู้สึกว่าที่ตัวเองตบมุกดาก็เกินไป แต่ว่าในใจของเขายังรู้สึกโกรธอยู่
มุกดาขึ้นรถของคนขับรถ เธอเช็ดน้ำตาของตัวเอง เราก็มองไปที่แก้มขวาของตัวเองในกระจก มันทั้งแดงและเป็นรอยใหญ่มาก
ไม่มีทางเลือก เธอจำเป็นต้องปล่อยผมที่หวีแล้วของตัวเอง เอามาปกปิดใบหน้าของตัวเองไว้
“ฮาโหล สาวสวยมุกของฉัน วันนี้คนแต่งตัวแต่งหน้าพิเศษมากเลยนะ ผมสวยมากเลย ทั้งเรียบและลื่น”คุณนายโรสเห็นมุกดาแล้วก็รู้สึกชอบมาก เด็กที่ฉลาด สวย และสุภาพแบบนี้ ใครเห็นจะไม่ชอบกันบ้างล่ะ
“ขอบคุณคุณนายโรสที่ชมนะคะ น่าจะให้พวกคุณต้องรอนานแล้วใช่ไหมคะ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้พวกเราไปที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปกันเถอะค่ะ” มุกดายิ้ม แต่ว่าพอเธอยิ้มใบหน้าเธอก็รู้สึกเจ็บ
เพราะความพยายามของมุกดา ทั้ง 3 ฝ่ายก็ได้ลงนามในสัญญาเรียบร้อยแล้ว ในฐานะที่เป็นประธานชลธีก็จับมือกับคุณนายโรสและคุณยูริส
“ชล ทำไมคุณถึงได้โชคดีขนาดนี้ ได้แต่งงานกับสาวที่ฉลาดและว่องไวขนาดนี้ เธอช่วยคุณได้มากเลยนะ ต้องเก็บเธอไว้ให้ดีนะ” คุณนายโรสพูดกับชลธี
“แน่นอนครับ เธอคือทรัพย์สมบัติของผม” ชลธีกอดมุกดาเอาไว้ ท่าทางที่มีความสุขทำให้คุณนายโรสรู้สึกโล่งใจ
“คุณนายโรส คุณยูริสคืนนี้ผมได้เตรียมงานเลี้ยงไว้แล้ว หวังว่าจะได้รับเกียรติกับทั้งสองท่านนะครับ” ชลธีพูดคุยกับพันธมิตรทางธุรกิจทั้งสองคน
“ไม่ต้องหรอก คืนนี้พวกเรายังมีแผนอย่างอื่นอีก พรุ่งนี้เช้าพวกเราก็ต้องกลับมารีดแล้ว พวกเราต้องกลับไปบอกกับพวกลูกน้องสักหน่อย การได้รับคำสั่งซื้อที่มากมายขนาดนี้ต้องมีแผนไว้จะเตรียม” คุณนายโรสปฏิเสธ คืนนี้เธอยังมีเรื่องที่สำคัญจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ งั้นเชิญทั้ง 2 ท่านตามสบาย ถ้าเกิดว่ามีเรื่องอะไรติดต่อกับมุกก็ได้ครับ” ชลธีก็ไม่ไปฝืนพวกเขา
“อืม ประธานชลธี เพราะคุณพูดแบบนี้พรุ่งนี้ฉันก็มีเรื่องจะรบกวนสาวสวยมุกจริงๆ พรุ่งนี้เช้าไปส่งพวกเราที่สนามบินได้ไหม?”คุณนายโรสมองหน้ามุกดาอย่างคาดหวัง
