ณัฐวรรธน์ประจบชลธีขั้นสุด วันนี้เขาไปหาเรื่องชลธีเลยนะ ยังมีทศพรอีก ถ้าเขาไม่ขอโทษดีๆละก็ ต่อไปว่องประเสริฐการกรุ๊ปอาจจะต้องลำบากใจพระนคร
ดังนั้นเขาจึงคิดว่า ยอมทิ้งศักดิ์ศรีมาขอโทษชลธีดีกว่า เห็นทั้งสี่คนเดินเข้าไปในร้านอาหารกันหมด เขาก็เลยไม่ได้ตามเข้าไป จึงต้องรอด้านนอกทั้งที่หิวมาก รอสี่คนออกมาแล้ว สุดท้ายทุกคนก็แยกย้ายกัน เขาลองชั่งน้ำหนักดูแล้ว ตัดสินใจไปหาชลธีก่อน
“อ้อ ไม่ต้องหรอก วันนี้คงไม่ได้รบกวนคุณณัฐวรรธน์หรอกนะครับ ต้องขออภัยจริงๆ” ชลธีไม่อยากกินข้าวกับณัฐวรรธน์เท่าไหร่ คนคนนี้เจ้าเล่ห์ร้ายกาจเกินไป เทียบกับธีรเมทนั่นแล้วคนนี้จัดการยากกว่า
“ไม่หรอกครับ ไม่หรอกๆ ประธานชลธีก็ว่าไป เป็นตัวผมน่ะสิที่ทำให้คุณเที่ยวไม่สนุก ผู้หญิงคนนั้นไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ดังนั้นผมต้องขอโทษด้วยนะครับ หวังว่าประธานชลธีจะให้อภัย” ณัฐวรรธน์เป็นเหมือนกับธีรเมทไม่มีผิด ขอแค่เกิดเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันก็จะโยนความผิดไปให้คนอื่น
“ผู้หญิงคนนั้นถ้าผมจำไม่ผิดละก็ เหมือนจะเป็นคนของบริษัทจักรวาลสินะ?” ชลธีอุ้มมุกดาไว้ แล้วคุยกับณัฐวรรธน์ เขาไม่ได้ว่างหรอกนะ แต่มีเป้าหมายต่างหาก
หัวของณัฐวรรธน์ “วิ้ง” ว่างเปล่าไปหมด ให้ตายสิ ชลธีรู้ได้ยังไงว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นนายหญิงของบริษัทจักรวาล พันเลิศของบริษัทจักรวาลเป็นคนที่โหดมากเลยนะ เขาสร้างธุรกิจมาจากแก๊งมาเฟีย ถ้าไปหาเรื่องเขาก็ละก็ ไม่ก็แขนหักหรือไม่ก็ขาหัก
แต่ผู้หญิงคนนั้นนานๆทีจะออกมาด้านนอก ชลธีรู้จักเธอได้ยังไงนะ?
“พันเลิศหมอนี่ก็เก่งเหมือนกันนะ ฆ่าไม่กะพริบตาเลยด้วยซ้ำ เอาล่ะ ผมก็ไม่พูดมากแล้ว ผมคงไม่มีเวลาไปทานข้าวกับคุณแล้วล่ะ ภรรยาผมบาดเจ็บอยู่น่ะ พวกเราต้องขอตัวกลับก่อน” ชลธีพูดเรื่องที่ควรพูดไปแล้ว ก็จะเดินจากไปทันที
ณัฐวรรธน์ได้ยินชื่อของพันเลิศ ก็อึ้งไปนานเลย ถ้าพันเลิศรู้ว่าตัวเองกับผู้หญิงของเขาเป็นชู้กัน จะต้องมาฆ่าตัวเองแน่
ขนาดชลธีไปแล้วเขาก็ยังไม่รู้ตัวเลย นานมากว่าเขาจะรู้สึกตัว แต่ชลธีก็ไปนานแล้ว เขาก็เลยต้องกลับไปด้วยความเศร้า
“ชล พันเลิศเป็นใครเหรอ?” มุกดาไม่ค่อยรู้เรื่องประธานของบริษัทจักรวาลเสียเท่าไหร่
“เป็นคนที่ไร้ยางอายคนหนึ่ง แต่เธอไม่ต้องกลัวไปนะ เขาก็ยังยำเกรงคนในพระนครอยู่ ในนั้นรวมฉันด้วย” ชลธีปลอบใจมุกดา
“งั้นก็หมายความว่าผู้หญิงที่อยู่กับณัฐวรรธน์วันนี้คือผู้หญิงของพันเลิศงั้นสิ?” มุกดาเหมือนจะอยากฟังเรื่องชาวบ้านมาก เธอตั้งตารอตาใสแป๋ว
“อืม ตอนนี้ณัฐวรรธน์คงได้ปวดหัวแน่ การกระทำของเขาถูกพวกเราจับได้ เขาคงอยากหาทางปิดปากพวกเราไว้ พอดีเลยครั้งก่อนมีโครงการหนึ่งที่ได้ร่วมงานกับว่องประเสริฐการกรุ๊ปนี่? ฉันจะให้เขายอมถอยให้เขายี่สิบเปอร์เซ็นต์!” ชลธีหัวเราะ
โครงการก่อนหน้านั้นถูกยกเลิกไปแล้ว แต่ไม่รู้ว่าวรรณวิมลพูดอะไรกับชุติภาสบ้าง ชุติภาสก็เปลี่ยนใจจะร่วมงานกับว่องประเสริฐการกรุ๊ปทันที ชลธีก็ต้องยอมทำตาม
แต่ในใจเขาก็ยังไม่พอใจอยู่ดี ตอนนี้ดีเลยที่จับณัฐวรรธน์ได้ จะต้องจัดการสั่งสอนว่องประเสริฐการกรุ๊ปให้เข็ดเลย
“ว้าว ที่รัก นายนี่มันแค้นฝังใจจริงๆเลยนะ ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ นายจะควักหัวใจของดิษย์ดนุชมาขย้ำเล่นเลยหรือไง?” มุกดาก็หัวเราะเหมือนกัน ว่องประเสริฐการกรุ๊ปถูกสั่งสอน เธอก็ดีใจมากเหมือนกัน ตระกูลว่องประเสริฐการยึดธุรกิจของตระกูลแก้วสุทธิมาได้นี่? งั้นก็ทำให้พวกเขากลืนไม่เข้า คายไม่ออก
“หัวใจคงจะควักออกมาไม่ได้ แต่ก็สามารถทำให้หัวใจเขาเลือดไหลได้ มุก ฉันจะช่วยเธอเองนะ” ชลธีพูดถ้อยคำที่หวานซึ้งกับมุกดา มุกดาก็มองชลธีด้วยดวงตาที่กลมโตใสแป๋วของเธอ นัยน์ตาของเขาลึกเกินไป แต่กลับมีความรู้สึกบางอย่างแอบแฝงอยู่ภายในด้วย
ชลธีนำตัวมุกดาเข้าไปนั่งตรงเบาะหลัง วางเท้าเธอดีแล้ว ตัวเองก็ถึงไปนั่งขับรถด้านหน้า
ภายในคฤหาสน์เงียบมาก ทุกคนอาจจะนอนแล้วก็ได้ ชลธีอุ้มมุกดาขึ้นไปด้านบน แต่กลับเจอวรรณวิมลตรงหน้าบันได
“อุ๊ยตายแล้ว มุกเป็นอะไรไปเหรอ?” วรรณวิมลมองดูเท้าของมุกดาที่ถูกห่อเอาไว้ แม้ปากจะพูดเป็นห่วงเป็นใย แต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มที่ปิดไว้ไม่อยู่
“ไม่มีอะไร แค่เท้าพลิกน่ะ ไม่รุนแรงมากหรอก” ชลธีอุ้มมุกดาแล้วเดินผ่านวรรณวิมลไป กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเขานั้น ทำให้วรรณวิมลรู้สึกหลงใหลมาก
จนกระทั่งทั้งสองเข้าห้องไป วรรณวิมลยังคงหวนลิ้มรสกลิ่นอายความหอมจากตัวของชลธี
มุกดากับชลธีพักผ่อนสักพัก พอตอนที่ออกมาจากห้อง กลับเห็นในห้องเหมือนกำลังต้อนรับแขกคนสำคัญเลย ทุกคนต่างมารวมกันอยู่ที่นี่ คนของบ้านรองก็มากันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย
“ไอ๊หยา ชลหลานรักมาแล้วเหรอ มานี่สิ มานี่ วันนี้พวกเรามีแขกคนสำคัญ เดี๋ยวบ้านเราจะมีงานมงคลกันแล้วล่ะ” ย่านิ่มมองดูชลธี แล้วรีบเข้าไปเรียกเขาเข้ามา ชลธียังเป็นเสาหลักของบ้าน ก็ต้องทำดีกับเขาไว้ก่อน
ชลธีกวาดตามองรอบๆ เขาแบกมุกดาเดินลงมาจากบันได แม้ย่านิ่มจะไม่ชอบใจก็ตาม แต่วันนี้จะมีแขกมา เธอก็เลยเก็บไว้ในใจก่อน ยังไม่พูดอะไร
“คุณย่าครับ ใครจะมาเหรอครับ?” ชลธีวางมุกดาลงบนโซฟา เขาก็นั่งลงข้างๆเธอ หยิบยาออกมาล้างแผลให้เธอ
“ครอบครัวของหนูธินิดาจะมาน่ะ พวกเขาจะมาคุยเรื่องงานแต่งงานของพี่ใหญ่และหนูน้ำผึ้งเขาน่ะ” ย่านิ่มพูดอย่างดีใจ
“ธินิดาจะแต่งงานกับพี่ใหญ่เหรอครับ?” ชลธีได้ยินแล้วก็อึ้งมาก ธินิดาไปคบกับพี่ใหญ่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ถ้าต่อไปอยู่บ้านเดียวกันเจอกันทุกวันก็คงอึดอัดน่าดูเลยสิ?
ชลธีมองมุกดา และมุกดาก็กำลังมองเขาอยู่ ข่าวนี้แรงอยู่พอสมควรนะ
ก่อนหน้านี้ตอนที่ธินิดาคบกับนิตย์รวีร์ ก็รู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้แล้ว แต่มาวันนี้ครอบครัวเธอมาคุยเรื่องงานแต่งเองเลยนะ คงจะเป็นจริงสินะ
ธินิดาจะแต่งงานกับนิตย์รวีร์ไม่ใช่เพราะรักเขาหรอก แต่เพราะเธอรักชลธีมากกว่า เธอทำแบบนี้เพื่อที่จะได้มีโอกาสอยู่กับชลธีแน่เลย
มุกดาคิดถึงตรงนี้ เธอก็มองหน้าชลธี ชลธีก็กำลังมองเธออยู่ มุกดาหัวเราะแล้วพูดว่า “ก็ดีนี่คะ มีสมาชิกในบ้านเพิ่มขึ้น จะได้คึกคักกว่านี้”
“นั่นสิ หนูมุกนี่เป็นเด็กดีจริงๆเลย ในบ้านจะต้องมีคนเยอะๆถึงจะเจริญ เธอดูสิ ฉันมีคลอดแค่พวกเขาสองคนพี่น้อง แต่ตอนนี้ในบ้านก็มีคนเพิ่มขึ้นเยอะกว่าเดิม นั่นก็พิสูจน์ได้ว่าพวกเราตระกูลสุวรรณเลิศจะเจริญยิ่งขึ้นไปอีก” ย่านิ่มรู้สึกว่ามุกดาพูดมีเหตุผลดี เธอจะทำให้ที่บ้านคึกคักมากที่สุด แบบนี้สิถึงจะใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข แบบนี้มุกดากับนีรชาจะได้อยู่ต่อไม่ไหว
“คุณย่าคะ คุณย่า คนมากันแล้ว พวกเราออกไปต้อนรับกันเถอะค่ะ?” วรรณวิมลรีบเข้ามาแล้วกระโดดโลดเต้นอย่างกับไก่ เรียกทุกคนให้ออกไปต้อนรับครอบครัวของธินิดากันหมด
