“ชล ต้องขอโทษจริงๆนะ ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ นายกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวแม่ฉันมาแล้วฉันค่อยอธิบายให้แม่เอง” ธินิดาเห็นชลธีมีสีหน้าเหนื่อยๆ ก็รู้ว่าเมื่อคืนแม่ตัวเองคงทำเกินไป แต่ในใจเธอก็ยังรู้สึกขอบคุณแม่ตัวเองมาก
“ไม่เป็นไร ฉันตกลงกับคุณป้าแล้ว ว่าจะอยู่เป็นเพื่อนเธอ” สีหน้าของชลธีไร้อารมณ์ เมื่อคืนเขาไม่ได้นอนทั้งคืน ตอนนี้ก็หกโมงเช้าแล้ว เดี๋ยวอีกสักพักปรีณาพรรณคงจะมาแล้วล่ะ ชลธีไม่อยากให้เธอไปรบกวนมุกดา
“ต้องขอโทษจริงๆนะ ฉันผิดเอง ฉันโง่เองแหละ ที่ไม่ได้หลบมุก แต่ฉันคิดว่าเธอคงไม่ได้ตั้งใจหรอก” ธินิดาทำสีหน้าเหมือนแม่พระ
“อืม เธอดื่มน้ำเถอะ?” พอโดนน้ำร้อนลวกที่เท้าจนเป็นตุ่มใส เหมือนจะทำให้อาการบาดเจ็บที่เท้าของธินิดากำเริบขึ้นอีกครั้ง
ชลธีเทน้ำอุ่นยื่นให้ธินิดา
“ขอบใจนะชล นายดีกับฉันตลอดเลย” ธินิดารับน้ำมาและพูดอย่างเขินอาย
“น้ำเกลือก็ให้หมดแล้ว เดี๋ยวฉันไปตามหมอมานะ” ชลธียื่นน้ำให้ธินิดา เขาก็ออกไปตามหมอข้างนอกทันที
ธินิดาดื่มน้ำจนหมด รู้สึกน้ำแก้วนี้หวานมาก ชลธียังมีความรู้สึกดีๆให้ตัวเองอยู่ ถ้าไม่มีละก็ ถึงแม้เมื่อคืนแม่จะไม่ได้บังคับเขา เขาก็จะอยู่ต่อแน่นอน
ธินิดามองดูเท้าที่ขึ้นตุ่มใสของตัวเอง ยังดีอยู่ แบบนี้ชลธีก็จะได้อยู่กับตัวเองอีกหลายวัน มุกดาแค่ครอบครัวนั้นของเธอ เธอไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก เธอให้อะไรชลได้บ้าง? เธอให้อะไรเขาไม่ได้เลย ฉันสามารถช่วยชลได้เยอะกว่าเธออีก
ธินิดารู้สึกชลธีแค่ต้องการเวลา ให้ชลธีอภัยตัวเองช้าๆก็พอแล้ว มุกดาก็แค่ทางผ่านเท่านั้น สุดท้ายชลธีก็ต้องเลือกใช้ชีวิตคู่กับธินิดาจนแก่อยู่ดี
หมอเข้ามาตรวจสอบอาการเท้าและขาของธินิดา หมอคนนี้ก็ได้รับคำสั่งมาว่า รักษาเท้าและขาของธินิดาให้อาการหนักมากขึ้นเรื่อยๆ
“เห้อ ขาคุณมีบาดแผลเพียบเลยนะ ต้องพยายามรักษาตัวหน่อย จะต้องพักผ่อนเยอะๆ จะให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีกไม่ได้แล้ว ถึงตอนนั้นเดี๋ยวจะรักษาขาไว้ไม่ได้นะ อย่าหาว่าหมอไม่เตือนนะครับ” หมอดูแล้วก็ส่ายหน้า
“ค่ะ ฉันรู้แล้ว ต่อไปฉันจะระวังค่ะ” ธินิดาพอใจกับคำพูดของหมอมาก แบบนี้ชลธีก็จะได้เป็นห่วงตัวเองต่อไป
“คุณเป็นสามีเธอสินะ? คุณไม่ระวังเลย ภรรยามีอาการเจ็บขาอยู่แล้ว คุณยังใช้น้ำร้อนไปลวกเธออีก” หมอทำใจกล้าพูดกับชลธี เขารู้จักผู้ชายคนนี้ แต่ตอนนี้คงต้องทำเป็นไม่รู้จัก
“ผมไม่ใช่สามีเธอ และผมไม่ได้ใช้น้ำร้อนลวกเธอด้วย” ชลธีเป็นคนไม่ชอบอธิบายอะไร แต่พอถูกคนเข้าใจผิดว่าเป็นสามีของธินิดา เขาก็ไม่พอใจทันที เขาเป็นคนมีภรรยาแล้วนะ
“เอาล่ะๆ เรื่องของพวกคุณผมก็ไม่ได้อยากรู้มาก ยังไงคุณต้องระวังและดูแลขาคุณให้ดีนะ ถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้นอีกล่ะก็ คงแย่แน่” หมอพูดจบแล้วก็เอาขวดน้ำเกลือของธินิดาออก จากนั้นก็รีบวิ่งหนีออกไปทันที
พอวิ่งออกมาได้แล้ว หมอก็เช็ดเหงื่อบนหน้าผากตัวเอง ให้ตายสิ เมื่อกี้ตกใจมากจริงๆ แต่เห็นประธานชลธีก็ดีกับคุณธินิดานะ ไม่งั้นคงโกรธไปนานแล้ว
พอขาหยุดสั่นแล้ว หมอก็ถึงลากขาที่อ่อนระทวยของตัวเอง กลับไปที่ห้องทำงาน
หมอไปได้ไม่นาน ปรีณาพรรณก็มาทันที เธอทำของอร่อยมาเยอะมาก ไปส่งให้ธินิดาและชลธี
“วันนี้เป็นยังไงบ้าง? น้ำผึ้งประสบอุบัติเหตุที่ขาเยอะมากเลย ชล นายก็เหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว มากินข้าวเช้าแล้วค่อยไปทำงานเถอะ เดี๋ยวกลางวันฉันเฝ้าเอง นายค่อยมาตอนเย็น พ่อของน้ำผึ้งป่วย คงมาเฝ้ากลางคืนไม่ไหว” ปรีณาพรรณเอาอาหารเช้าออกมา
“ครับ” ชลธีตอบตกลงกับปรีณาพรรณว่าจะเฝ้าธินิดาสามวัน ถ้าเป็นแบบนั้นปรีณาพรรณก็จะได้ไม่ไปหาเรื่องมุกดา
กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ชลธีก็ออกจากโรงพยาบาลแล้วไปทำงาน
ปรีณาพรรณก็ถามลูกสาวตัวเองว่าเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง
“เห้อ เป็นยังไงได้อีกล่ะคะ เขาอยู่ห่างจากหนูมาก ไม่ได้พูดอะไรกับหนูเลย หนูพูดกับเขายังยากเลยค่ะ” ธินิดาอยากให้ชลธีพูดหรือทำอะไรตัวเองหน่อย แต่เขาไม่ชายตามองเธอเลยด้วยซ้ำ
“ไม่เป็นไร ยังมีอีกตั้งสองคืน ลูกก็คิดวิธีการให้ชลธีทำอะไรสักหน่อย แบบนั้นละก็เขาจะต้องรับผิดชอบแน่นอน” ปรีณาพรรณสอนลูกสาวตัวเอง
“ค่ะ หนูจะพยายามนะคะ แม่คะ ขอบคุณมากเลยนะคะ” ธินิดาขอบใจปรีณาพรรณ
“ขอบอกขอบใจอะไรกัน เด็กโง่ ขอแค่ลูกมีความสุข แม่ก็มีความสุขด้วย แต่โอกาสสองวันนี้ต้องคว้าไว้ดีๆนะ ไม่งั้นก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสอีกเมื่อไหร่แล้ว แม่ก็คงรอไม่ไหวแล้วล่ะ” ปรีณาพรรณพูดกับลูกสาวตัวเอง
ธินิดากินข้าวเช้าเสร็จ เธอก็นอนพักสักงีบ ต้องนอนพักตอนกลางวันเยอะๆ กลางคืนจะได้มีแรงต่อกรกับชลธี
“น้ำผึ้ง ที่รัก เธอดีขึ้นบ้างหรือยัง?” นัตย์รวีร์เข้ามาในห้องพักผู้ป่วย ในมือเขายังมีดอกไม้ช่อใหญ่
ธินิดาแค่มองนัตย์รวีร์ด้วยสายตาเรียบเฉย ไม่ได้สนใจเขา
“น้ำผึ้ง เรื่องนี้จะโทษฉันไม่ได้นะ เมื่อคืนตอนระหว่างทางที่มาฉันโดนรถโปโลชนเข้าน่ะ คนคนนั้นไม่มีเหตุผลเลย ทะเลาะกับฉันทั้งคืน ตอนนี้ฉันเพิ่งหนีออกมาได้ เขาจะให้ฉันไปจบเรื่องคืนนี้ คืนนี้ฉันคงไม่มีเวลาอยู่เป็นเพื่อนเธอแล้วล่ะ” นัตย์รวีร์รู้สึกตัวเองซวยมากเลย เขาอยากรีบขับรถมาโรงพยาบาล แต่กลับถูกรถชนเสียก่อน
“ฉันไม่ได้โกรธหรอก นิตย์ นายไปทำงานเถอะ เย็นๆก็กลับไปพักผ่อนเลย ไม่ต้องมาเฝ้าฉันก็ได้ ฉันมีแม่อยู่เป็นเพื่อนแล้วล่ะ อีกอย่างฉันก็ไม่ได้เจ็บเท้ามากแล้วด้วย” ธินิดาไม่ได้คาดหวังจะให้นัตย์รวีร์มาเยี่ยมอยู่แล้ว ถ้านัตย์รวีร์มา ชลธีก็คงเดินออกไปทันที
“อ้อ งั้นฉันเยี่ยมเธอน่ะ เดี๋ยวฉันยังต้องไปทำงานอีก” นัตย์รวีร์เห็นธินิดาไม่ได้โทษตัวเองเลย ก็รู้สึกว่าธินิดาเป็นผู้หญิงที่อ่อนโยนและใจดีมากเลย
คนมาเยี่ยมธินิดาเยอะมาก นัตย์รวีร์ไปได้ไม่นาน วรรณวิมลก็มาเยี่ยมธินิดาในตัวแทนของย่านิ่มและสิริกร
“น้ำผึ้ง เธอใช้วิธีกลเจ็บกายล่ะสิ?” วรรณวิมลถามธินิดา
“นั่นสิ ฉันอยากใช้วิธีโง่ๆแบบนี้ไล่มุกดาออกไปช้าๆ ทางที่ดีให้มุกดากับชลธีหย่ากันยิ่งดี” ธินิดาไม่ได้ปิดบังวรรณวิมล ทั้งสองลงเรือลำเดียวกันแค่ชั่วคราวเท่านั้น
