“พ่อคะ แม่คะ หนูกลับมาแล้วค่ะ” กลับมาบ้านได้เห็นนีรชา มุกดาก็รู้สึกบ้านหลังนี้กำลังจะไปในทางที่ดีขึ้นแล้ว
“มุก เมื่อกี้แม่กับพ่อยังเป็นห่วงหนูอยู่เลย!” นีรชากลับมาไม่เจอมุกดาก็กังวลมากอยู่แล้ว ว่าจะโทรหามุกดา ถามว่าเธอไปไหน สุดท้ายยังไม่ทันได้โทร ย่านิ่มกับสิริกรก็พากันออกมาเสียก่อน แล้วก็เกิดเรื่องวุ่นวายทั้งคืน
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูเพิ่งไปโรงพยาบาลมา ไปดูชลธีน่ะค่ะ” มุกดาเดินเข้าไปกอดนีรชา
“แม่คะ ไม่ได้เจอแม่นานมากเลย คิดถึงแม่จังเลยค่ะ” มุกดากอดนีรชาไว้และพูด
“แม่ก็คิดถึงเธอนะ ตั้งแต่แยกย้ายกันที่โรงน้ำชา แม่อยากนัดเธอออกมาหลายรอบแล้วล่ะ” นีรชาชอบสะใภ้คนนี้ของตัวเองมาก ทั้งสวยและใจกว้าง แถมยังฉลาดรอบรู้อีก
“ตอนนี้ดีแล้วค่ะ แม่กลับมาแล้ว หนูจะได้เจอแม่ทุกวันเลย” มุกดารู้สึกคัดจมูกมาก
ช่วงเวลาที่นีรชาไม่อยู่บ้าน มีหลายครั้งที่เธอคิดจะกลับไปหาพ่อตัวเอง และไม่อยากกลับมาที่บ้านหลังนี้อีกแล้ว แต่ต่อมาพ่อก็ปลอบใจเธอว่าตอนนี้เธอเป็นสะใภ้ของตระกูลสุวรรณเลิศ จะต้องอดทนกับทุกอย่างให้ได้
“อืม แม่ก็จะได้เห็นเธอทุกวันเหมือนกัน ดีจังเลย” แม้นีรชาจะกลับไปที่บ้านตัวเอง ทุกคนดูแลเธอเหมือนเจ้าหญิงและดีกับเธอมาก แต่เธอก็ยังคิดถึงบ้านตระกูลสุวรรณเลิศอยู่ดี คิดถึงสามีตัวเอง อยากกลับมาเจอลูกชายและลูกสะใภ้ด้วย
โธรณียัยเด็กคนนี้ก็ออกไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน แม้จะคิดถึงเธอ แต่พอคิดว่าเธออยู่ด้านนอกไม่มีใครรังแกเธอได้ นีรชาก็เลยไม่ได้ว่าอะไร
“ตอนนี้ดึกมากแล้ว พวกเธอค่อยเก็บไปคุยกันพรุ่งนี้เถอะนะ” ชุติภาสไม่ได้อยู่กับนีรชามานานมากแล้ว พอกลับมากเจอเรื่องแบบนี้ เขารู้สึกว่าต้องคุยกับภรรยาดีๆแล้วล่ะ
“งั้นก็ได้ พรุ่งนี้เธอยังต้องไปทำงานอีก พรุ่งนี้กลับมาพวกเขาค่อยคุยกันต่อ เธอไปพักผ่อนเถอะ” นีรชาก็เห็นว่าดึกมากแล้ว เป็นห่วงมุกดา เลยให้เธอไปพักผ่อนก่อน
เห็นนีรชาแล้ว มุกดาก็รู้สึกตัวเองอารมณ์ดีขึ้นเป็นกองเลย เธอเดินขึ้นบันไดไปอย่างมีความสุข
“มุก เธอรีบออกมาก่อน มีคนมาตามหาเธอน่ะ” มุกดากำลังอ่านเอกสารอยู่ ทันใดนั้นจันวิภาก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานของเธอ
“ใครเหรอ?” นี่ก็เที่ยงแล้ว ชลธียังไม่มาทำงานอีก มุกดากังวลใจเป็นอย่างมาก
“ฉันไม่รู้จักน่ะ ไปกันเถอะ คนคนนั้นบอกว่ามาหาเธอน่ะ” จันวิภาไม่พูดพร่ำทำเพลงแล้วดึงมุกดาวิ่งออกไปด้านนอก
“ไม่รู้จัก แล้วเธอยังมาบอกฉันอีก จะต้องเป็นคนที่เธอรู้จักแน่” มุกดาไม่เชื่อจันวิภาหรอกนะ เธอเอาแต่แกล้งตัวเองอยู่เรื่อยเลย
“ไม่รู้จักจริงๆนะ ฉันไม่ได้หลอกเธอ แต่ฉันรู้สึกว่าคนคนนั้นก็ไม่เลวเลย ดังนั้นเลยมาเรียกเธอนี่ไง” จันวิภาพามุกดามาโรงจอดรถใต้ดิน
มุกดารู้ว่าจันวิภาไม่ทำร้ายตัวเองหรอก เธอเลยตามจันวิภาออกมา ยังไงก็นั่งทำงานทั้งวันแล้ว ตอนนี้พักผ่อนบ้างก็ไม่เป็นไร
พอมาถึงโรงจอดรถใต้ดินแล้ว จันวิภาก็พามุกดาไปที่ที่หนึ่ง ตรงนั้นมีรถมาเซราติสีแดงจอดอยู่
“เอานี่ กุญแจรถ” จันวิภาชี้ไปที่มาเซราติคันนั้น แล้วเอากุญแจในมือให้มุกดา
“ให้ฉันเหรอ? รถคันนี้ของใครน่ะ? ทำไมถึงเอากุญแจให้ฉันล่ะ?” มุกดาไม่ได้รับกุญแจไว้
“รถคันนี้เป็นของเธอไง ทำไมไม่เอากุญแจรถให้เธอล่ะ ไม่ให้เธอแล้วเธอจะขับยังไง?” จันวิภายัดกุญแจไปที่มือมุกดา
รถมาเซราติสีแดงจอดอยู่ในโรงจอดรถ เหมือนหงส์ที่สง่าอยู่ท่ามกลางเป็ด ดูโดดเด่นมากจริงๆ สีก็ยังดูร้อนแรงดั่งไฟเยอร์อลังการมากเวอร์
มุกดาเดินสำรวจรอบๆรถ เห็นมีป้ายทะเบียนรถติดไว้อยู่แล้ว แต่เธอก็ยังไม่กล้าเข้าไปนั่งรถที่ไม่มีที่มาอยู่ดี
“จันทร์
เธอบอกฉันมาดีๆนะ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่?” มุกดาพูดกับจันวิภา
“จะอะไรได้ล่ะ สามีเธอน่ะสิ วันนี้เอาแต่ยุ่งเรื่องนี้ทั้งวันเลย ดังนั้นเลยสั่งให้ฉันมาเซอร์ไพรส์เธอน่ะ แต่ฉันดูท่าเธอแล้ว เหมือนจะไม่เซอร์ไพรส์เลยนะ ฉันล้มเหลวมากเลยใช่ไหม?” จันวิภาถอนหายใจ มุกดาใจเย็นมากไปแล้ว ถ้าเป็นตัวเองนะ คงดีใจจนกระโดดโลดเต้นหลายรอบแล้วล่ะ
มาเซราติเลยเหรอ นั่นเป็นรถที่เธอกับมุกดาฝันอยากได้มาตลอด เมื่อก่อนทำได้แค่มองอยู่ห่างๆ ตอนนี้กุญแจของรถคันนี้อยู่ที่มือตัวเอง รู้สึกเหมือนอยู่ในฝันเลย
“ฉันก็รู้สึกว่าจันล้มเหลวมากเหมือนกัน ตอนแรกฉันคิดว่าจะได้ยินเสียงกรีดร้องของมุกหาหรือไม่ก็เสียงหัวเราะเสียอีก แต่ทำไมมันถึงเงีบบแบบนี้ล่ะ” ทศพรกับชลธีหลบอยู่หลังเสาแล้วเดินออกมา
“ฉันก็คิดว่าฉันล้มเหลวมากเหมือนกัน รถที่ให้ภรรยา เธอกลับไม่รู้สึกเซอร์ไพรส์เลย” ชลธีทำหน้าน้อยใจ
“ว้าว ที่รัก นายให้ฉันจริงๆเหรอ ฉันดีใจมากเลย นายรู้ไหม ฉันแค่รู้สึกว่ามันเหมือนฝันน่ะ กลัวว่าถ้าดีใจไปแล้วของมันไม่ใช่ของฉันล่ะ?” ตอนนี้เองมุกดาก็หัวเราะอย่างมีความสุขขึ้นมา
“มุก เธอไม่เชื่อฉันขนาดนี้เลยเหรอ พอเห็นสามีแล้วก็ดีใจทันทีเลย ทำไมฉันถึงได้รู้จักเพื่อนที่ให้ความสำคัญแฟนมากกว่าเพื่อนนะ พร ฉันเจ็บปวดเหลือเกิน” จันวิภาเห็นว่าตัวเองพูดตั้งนานก็ไม่มีประโยชน์ พอชลธีพูดแล้ว มุกดากลับดีใจจนหัวเราะออกมา
“ก็เมื่อก่อนเธอชอบแกล้งฉันนี่ ฉันเลยระวังตัวมากกว่าเดิม กลัวว่าจะดีใจไปเปล่าๆ แบบนั้นฉันคงจะผิดหวังแย่” ตอนนี้เองมุกดาก็เข้าไปสัมผัสรถคันนั้นเบาๆ และไม่อยากปล่อยมือไปจากมันเลย
“ไปกัน ไปขับรถเล่นกัน” ชลธีพูดขึ้น
“ได้สิๆ พอขับรถเล่นเสร็จแล้ว ก็ให้ประธานชลธีเลี้ยงอาหารพวกเรา วันนี้ฉันลงแรงมากที่สุดแล้ว” จันวิภารู้สึกตัวเองควรจะกินอะไรสักหน่อยแล้ว ให้มุกดาเจ็บใจสักครั้ง
“ได้เลย เธอกินได้เต็มที่เลย วันนี้มีรองประธานมุกดาเลี้ยงอาหารพวกเรา” ชลธีโยนไปให้มุกดา
ทั้งสี่คนขึ้นรถคันใหม่ของมุกดา จากนั้นก็ขับออกไปเที่ยวเล่น
“มุก ฉันจะบอกให้นะ วันนี้กลับมาฉันเห็นมาเซราติสีแดงจอดอยู่ในโรงจอดรถด้วย รถคันนั้นฉันอยากซื้อมานานแล้ว มันสุดยอดและเท่มากเลย” โธรณีกลับมาจากต่างประเทศ ก็ถูกนีรชาไล่ไปทำงานทันที
เธอมาทำงานวันแรกก็เห็นรถที่ตัวเองฝันอยากได้มานานจอดอยู่ในโรงจอดรถ
“นั่นสิ ฉันก็รู้สึกว่ามันเท่มากเหมือนกัน ฉันก็ชอบรถคันนั้นเหมือนกัน” มุกดาพูดอย่างจริงจัง
“เธอคิดว่าเป็นของใครเหรอ? ใครที่จะซื้อรถเท่ๆแบบนี้ได้ ฉันรอตั้งนานก็ไม่เห็นเจ้าของรถเลย อยากเห็นจังเลยว่าสาวสวยคนไหนขับรถเท่ๆแบบนี้ได้” โธรณีทำสีหน้าคาดหวัง
“เธอก็รู้จักนะ เป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วย” มุกดายังไม่บอกความจริง และหยอกโธรณีเล่นๆ
ได้ยินมุกดาพูดแบบนี้ โธรณีก็แปลกใจมาก ยังมีสาวสวยที่เธอยังไม่เคยเจออีกเหรอ แถมยังเป็นคนในบริษัทฮอนดากรุ๊ปอีกด้วย
แต่ได้ฟังข้อมูลจากมุกดาแล้ว โธรณีก็ออกไปทันที เธอจะต้องรู้ให้ได้ จะไปดูสิว่ามีสาวสวยยังไงเข้ามาในบริษัทฮอนดากรุ๊ป
