เมื่อชลธีตื่นขึ้นกลางดึก ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ที่บ้านทศพร และถูกขังอยู่ในห้อง
เขาหาโทรศัพท์มือถือขอตัวเองไม่เจอ คิดว่ามุกดาคงจะร้อนใจมาก เขาจึงรีบกระโดดลงจากหน้าต่าง แอบกลับไปคฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศกลางดึก
มุกดารู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังสัมผัสใบหน้าของตัวเองแผ่วเบา เธอไม่ต้องลืมตาดูก็รู้ว่าเป็นใคร
เธอพลิกตัวหลีกหนีมือนั้น
ชลธีอยากอธิบายกับมุกดา แต่สถานการณ์ของตัวเองในตอนนี้นั้นเสียเปรียบอย่างมาก เขาไม่รู้ว่าระหว่างตัวเองกับธินิดามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง
“มุก คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้วเหรอ” ชลธีนั่งลงข้างมุกดา ถ้อยคำของเขาเบาหวิว
มุกดาไม่มีความเคลื่อนไหว ในใจเธอเวลานี้ยังโกรธมาก ไม่ว่าจะทำอะไร คุณต้องให้คำอธิบายเสมอ เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วต้องแก้ไขเสมอ การหลบหนีไม่ใช่ทางออก
“วันนั้นผมไปส่งธินิดากลับบ้าน อุไรภัสร์พี่ชายของเธอกับครอบครัวของเธอต้องการให้ผมอยู่ทานข้าว อุไรภัสร์เป็นคนที่ผมเคยให้ความเชื่อใจมาก เพราะงั้นผมจึงอยู่ ผมอยากบอกคุณว่าพวกเขาวางยาในไวน์ของผม คุณเชื่อไหม ผมรู้ว่าคุณไม่เชื่อ ผู้ชายที่ทำผิดพลาดทำนองนี้ คุณต้องคิดว่าผมเมาแล้วมีอารมณ์แน่”
ชลธีพูดกับตัวเองว่าเขาเสียใจมาก เขาไม่อยากเลิกกับมุกดาเลยจริงๆ แต่ถ้ามุกดายืนยันว่าต้องการหย่ากับตน เขาก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร
“ตอนที่ผมรีบออกจากบ้านตระกูลยืนนาน ผมลืมเอาโทรศัพท์มาด้วย ถ้าธินิดาใช้โทรศัพท์มือถือของผมโทรมาพูดอะไรกับคุณ คุณต้องอย่าเชื่อนะ ในใจของผมมีเพียงคุณ ใจผมหงุดหงิดมาก เพราะงั้นเลยไปดื่มกับทศพร พอดื่มไปมาก เมื่อคืนผมจึงนอนที่บ้านเขา เขาสามารถเป็นพยานได้ มุก เรื่องก็เป็นแบบนี้ ทั้งหมดเป็นความผิดของผม คุณอยากลงโทษผมยังไงก็ได้ แต่ผมไม่อยากเลิกกับคุณนะ” ชลธีเหมือนเด็ก พูดถึงตอนสุดท้าย เขาก็อยากร้องไห้
สองมือเล็กนุ่มนวล จับมือใหญ่ของเขา ชลธีดีใจทันที มุกฟังที่ตนพูดมาตลอด
“มุก คุณฟังผมพูดอยู่ตลอดเลยเหรอ มุก ตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไง” ชลธีกอบกุมมือเล็กของมุกดาไว้ในมือ
“มุก คุณโกรธมากใช่ไหม ผมก็โกรธมากเหมือนกัน แต่ตอนนี้เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว” ชลธีเอามือเล็กของมุกดาแนบบนแก้มของตัวเอง เขาอิงแอบบนตัวมุกดา รู้สึกถึงลมหายใจของเธอ
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับสามี มุกดาก็โกรธมากเช่นกัน และคิดว่าธินิดาไร้ยางอายจริงๆ ที่เล่นเล่ห์กลทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมายของตัวเอง
“ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ คุณต้องบอกฉัน เราเป็นสามีภรรยากัน มีเรื่องอะไรควรปรึกษากัน อย่าปิดบังกัน มันจะถูกคนอื่นฉวยโอกาสแทรกเข้ามาได้” มุกดาพูดแผ่วเบา มืออีกข้างของเธอลูบผมของชลธี
“อือ ต่อจากนี้มีเรื่องอะไร ผมจะบอกคุณทุกอย่าง มุก งั้นตอนนี้เราควรทำยังไงกันดีล่ะ” ชลธีคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะมีวันที่ทำอะไรไม่ถูกเช่นนี้ แถมยังต้องถามคนรักของตัวเองอีกว่าจะทำอย่างไร
“ธินิดาอยากแต่งงานกับคุณ ทั้งหมดที่เธอทำคือการบังคับให้คุณหย่ากับฉัน” มุกดาวิเคราะห์เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร
ตระกูลยืนนานเป็นตระกูลขุนนาง ใช้เงินไม่สามารถจัดการได้ แต่ถ้าอดทนกับพวกเขามากเกินไป ต่อไปพวกเขาจะยิ่งกำเริบสืบสานอย่างแน่นอน
“มุก ให้ผมกอดหน่อยนะ ผมไม่ได้กอดคุณมานานมากแล้ว” หัวใจของชลธีในเวลานี้ต้องการความอบอุ่นเป็นพิเศษ เขาเอามุกดามากอดไว้ในอ้อมแขน
สามีภรรยากอดกันท่ามกลางแสงรุ่งอรุณยามเช้า ดื่มด่ำความงดงามกันเงียบๆ สองคน
“พี่คะ คุณเป็นอะไร ทำไมดูโทรมแบบนี้” โธรณีกำลังทานอาหารเช้า เห็นชลธีกับมุกดาลงมา ชลธีหนวดโผล่ มันเป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
“ทานของแกไปเถอะ ของตั้งเยอะแต่อุดปากแกไม่ได้เลยนะ!” ชลธีถลึงตาใส่โธรณี
โธรณีแลบลิ้น วันนี้พี่ชายกับมุกดาสีหน้าดูไม่ค่อยดี หรือว่าพี่ชายไม่ได้กลับบ้าน แล้วเมื่อคืนถูกมุกดาจัดการ ให้คุกเข่าเหรอ สายตาของโธรณีเลื่อนลงไปมองเข่าของชลธี
ชลธีไม่รู้ว่าน้องสาวตัวเองคิดอะไรอยู่ในใจ เขาเดินลงมากับมุกดา อาหารเช้าพร้อมแล้ว ไปนั่งลงตรงข้ามโธรณี แล้วทานอาหารเช้า
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารชวนหดหู่ มุกดากับชลธีไม่มีการพูดอะไร โธรณีก็ไม่รู้ว่าควรพูดอะไร ทั้งสองทะเลาะกันจริงๆ ใช่ไหม
“คุณแม่คะ คุณแม่เลิกทำงานได้แล้ว รีบมาทานเถอะค่ะ เอาน้ำเต้าหู้มาให้ฉันชามนึงด้วยนะคะ” โธรณีนั้นแม้ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอย่างไร แต่เธอนึกถึงคนคนหนึ่ง ซึ่งคนคนนั้นต้องมีวิธีแน่
นีรชากำลังยุ่งอยู่กับการทำน้ำเต้าหู้ห้าธัญพืชที่มุกดาชอบทาน ไม่นานก็เสร็จ แล้วก็ได้ยินลูกสาวตัวเองตะโกนเรียกตน คิดว่าลูกชายกับลูกสะใภ้คงจะลงมาแล้ว
เธอออกมาพร้อมกับน้ำเต้าหู้ห้าธัญพืช ตามที่คาดไว้เมื่อเห็นพวกเด็กๆ นั่งกันอยู่ครบแล้ว
เธอเอาน้ำเต้าหู้ส่งให้คนละถ้วย และเธอก็นั่งลงด้วย แล้วทานอาหารเช้า
ช่วงนี้ย่านิ่มกับสิริกรเงียบมาก เหมือนว่าเมื่อได้ยินคำพูดของชุติภาส จึงไม่หาเรื่องนีรชาอีก และทั้งนิตย์รวีร์กับธีร์ธวัชก็ปรากฏตัวบนโต๊ะอาหารที่บ้านน้อยมาก
มันเงียบเป็นพิเศษ ทำให้นีรชารู้สึกได้ถึงความผิดปกติ ดูเหมือนว่ามีเรื่องหนักหนาสาหัสอะไรสักอย่างกำลังเกิดขึ้น
“คุณแม่คะ คุณดูพี่ชายฉันสิ หล่อมากเลยใช่ไหมคะ” โธรณีเรียกนีรชา แล้วนำหัวข้อเรื่องมาใส่หัวชลธี
นีรชามองชลธี แล้วก็เห็นว่าหนวดขึ้นไม่ได้โกน นี่มันสภาพอะไร ปกติชลธีมักให้ความสนใจกับรูปลักษณ์ของตัวเองเสมอ
“ชล มุก เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกแก มีเรื่องอะไรกัน” นีรชาที่เป็นคนฉลาดก็ไม่อ้อมค้อม เธอถามลูกชายกับลูกสะใภ้ตรงๆ
“คุณแม่ครับ ไม่มีอะไรหรอก แค่ทำงานเหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้นครับ” ชลธีตอบอย่างขอไปที เรื่องที่น่ารำคาญของเขา ไม่อยากให้แม่ของตัวเองรู้ ช่วงนี้แม่มีปัญหามากพอแล้ว เขาไม่อยากเพิ่มปัญหาให้แม่อีก
“ทำงานเหนื่อยนิดหน่อยเหรอ งั้นก็เอาเถอะ ทานให้มากหน่อย เดี๋ยวก็ฟื้นตัวได้แล้ว” เธอเป็นคนเลี้ยงลูกชายมาเองกับมือ ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ แต่ตอนนี้อยู่ในบ้าน นีรชาจึงไม่ได้ถามอะไรอีก เดิมทีในบ้านควรเป็นที่ที่ปลอดภัยสูง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นที่ที่ไม่ปลอดภัยที่สุด
นีรชาเติมน้ำเต้าหู้ให้ชลธี แล้วนำซาลาเปาวางตรงหน้าชลธี เอาให้เขาทาน
โธรณีเห็นว่าแม่ไม่ถามอีก มันก็ยากสำหรับเธอที่จะถาม เธอจึงรีบทานอาหารเช้าอย่างว่องไว ก่อนจะขับรถออดี้ของตัวเองไปทำงาน
“วันนี้คุณนั่งรถของฉันเถอะ ฉันไม่วางใจหากคุณจะขับรถ” เมื่อเดินออกจากประตูบ้าน มุกดาก็พูดกับชลธี
