“ชล แกอยู่ไหม” นีรชาผลักเปิดประตูห้องทำงานของลูกชายแล้วเดินเข้าไป
“คุณแม่? มาได้ยังไงครับ” ตอนที่ไม่มีเรื่องอะไร นีรชาไม่เคยกลับไปที่บริษัทฮอนดากรุ๊ป
“ฉันมานี่แน่นอนว่าต้องมีเรื่อง” นีรชาดันประตูปิด แล้วเธอก็เดินเข้าไป
“มานี่ มาคุยกับแม่ แกมีปัญหาอะไร มีเรื่องกระทบกระทั่งกันกับมุกใช่ไหม” นีรชาให้ชลธีนั่งลงข้างตน
เธอไม่ยอมให้ลูกชายไปรังแกมุกดา ถ้าเป็นความผิดของลูกชาย นีรชาจะไม่เข้าข้างเขา
“เปล่าครับ คุณแม่ก็เห็นว่าผมออกจากบ้านมาพร้อมกับมุกไม่ใช่เหรอ แล้วจะไปมีปัญหาขนาดนั้นที่ไหนกันล่ะครับ” ชลธีบ่ายเบี่ยง
“ฉันเป็นคนคลอดแกมา แกมีเรื่องอะไรฉันจะมองไม่ออกเหรอ เด็กบ้า แกทำให้มุกโกรธอีกแล้วใช่ไหม” โดยพื้นฐานแล้วนีรชาไม่เชื่อคำพูดของลูกชาย
ชลธีครุ่นคิด บางทีมีคนเพิ่มขึ้นก็น่าจะมีวิธีเพิ่มขึ้นอีก แม่ของตนเป็นคนที่เคยผ่านร้อนผ่านหนาวมามาก คงจะมีวิธีมากกว่าพวกเขา
ดังนั้นชลธีจึงเอาเรื่องที่เกิดขึ้นช่วงนี้บอกกับนีรชา หลังจากนีรชาได้ฟัง ก็กำหมัดแน่นอย่างโกรธจัด เมื่อฟังจบ เธอก็ ‘ตบ’ หน้าชลธี
“ไอ้ลูกเลว บอกกี่ครั้งแล้วว่าธินิดานั่นไม่ใช่ผู้หญิงดี แต่แกก็ไม่ฟัง ตอนนี้ดีแล้วนี่ ถูกคนวางแผนเล่นงานเข้าให้ แกทำเรื่องละอายต่อมุกได้ยังไง” ทันทีที่นีรชาได้ยิน ก็เป็นไปอย่างที่ตนคาดไว้
“ที่คุณแม่ตบถูกต้องแล้วครับ ผมทำเรื่องผิดต่อมุก แต่ผมไม่อยากเลิกกับมุกนะครับ ผมทำได้แค่ไปเอาผิดกับตระกูลยืนนานในเชิงธุรกิจเท่านั้น” เขาคิดได้แต่ใช้วิธีนี้ข่มขู่ตระกูลยืนนาน
“ตระกูลยืนนานไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางธุรกิจกับฝั่งฮอนดาเรา พวกเขาไม่ได้ร่วมงานกับเรา ก็ไม่มีผลกระทบอะไรมากนัก ตระกูลยืนนานเป็นธุรกิจที่หยั่งรากลึก แกจะให้เขาประนีประนอมง่ายๆ ได้ที่ไหนกัน” นีรชาเริ่มปวดหัว ชลธีเป็นลูกที่ทำให้เธอกังวลใจอยู่เสมอ แต่กลับไปติดกับดักของคนอื่นเอาเสียได้
ธินิดาคนนี้พยายามคิดแผนการอย่างเต็มที่เพื่อที่จะเข้าตระกูลสุวรรณเลิศ แต่เธอหมายความว่ายังไง ก่อนหน้านี้ก็อ่อยชลธีมาตลอดไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ชลธีแต่งงานแล้ว เธอยังตามมาวอแวอีกทำไม
“คุณแม่ช่วยเกลี้ยกล่อมมุกให้เยอะๆ หน่อยนะครับ แม้เธอจะไม่ได้พูด แต่ผมมักจะรู้สึกว่าทำให้เธอเศร้าอยู่เสมอ แต่ผมไม่รู้ว่าควรเกลี้ยกล่อมเธอยังไง” ใจของชลธีรู้สึกผิดต่อมุกดามาก ยิ่งเห็นมุกดามีท่าทีใจกว้างแบบนั้น เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ
“แน่นอนเรื่องนี้ฉันรู้แล้ว ลูกสะใภ้ของฉันคือมุกดา คนอื่นฉันไม่ยอมรับ ถ้าแกพากลับมา ก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าแม่!” นีรชาพูดใส่อารมณ์ แต่เธอก็มีความกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่เล็กน้อย เรื่องครั้งนี้ยากจะจัดการจริงๆ ครั้งนี้ตระกูลยืนนานตั้งใจส่งลูกสาวเข้าตระกูลสุวรรณเลิศให้ได้
“เราคิดกันดีๆ ก่อน ดูว่าควรทำยังไง” นีรชาถามหาความเป็นไปได้ แต่เธอยังสับสนกับปัญหาแบบนี้ เรื่องทำนองนี้ไม่ว่าใครก็ยากจะจัดการ
“ชล แกจะประนีประนอมไหม” นีรชาพิสูจน์ให้แน่ใจอีกครั้ง เพราะลูกชายเคยชอบธินิดามาก
“ไม่ครับ ผมมีมุกแล้ว ผู้หญิงคนอื่นไม่อยู่ในสายตาอีกต่อไปแล้ว” ชลธีบอกอย่างแน่วแน่
แต่นี่แค่เป็นสิ่งที่คิด มันยังมีอีกมากมายหลายสิ่งที่ช่วยไม่ได้
แต่ถึงแม้ชลธีและคนอื่นๆ จะคิดหาทางออกไม่ได้ แต่ตระกูลยืนนานกลับนิ่งสงบมาก ราวกับว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
ชลธีแม้จะทำงานกับมุกดาทุกวัน เลิกงานพร้อมกัน แต่ชลธีมักจะรู้สึกว่ามุกดามีเรื่องในใจ เขาเป็นคนที่ทำผิดพลาด เขาจึงไม่กล้าไปถามมุกดา ได้แต่ทำตัวดี คอยดูแลมุกดาทุกวันอย่างดี
“ชล คุณแน่ใจนะว่าใจคุณรักฉัน” มุกดาถามชลธี
“แน่นอน ถ้าไม่ได้รักคุณ งั้นผมยังมีอะไรให้ต้องทุกข์ทรมานอีกล่ะ” ชลธีช่วยผู้เชือกรองเท้าให้มุกดา
“อืม ตราบใดที่คุณรักฉันก็ดี เรื่องอื่นฉันก็ไม่สนใจ” จู่ๆ มุกดาก็พูดแบบนี้ ทำให้ชลธีงุนงงเล็กน้อย มุกดาหมายความว่าอะไร
พริบตาเดียวก็ผ่านไปเดือนกว่า แต่คนของตระกูลสุวรรณเลิศก็ยังคิดหาวิธีอะไรไม่ได้เลย ส่วนคนของตระกูลยืนนานก็ไม่มีความเคลื่อนไหว มันเงียบสงบจนน่ากลัว กังวลใจอยู่เสมอว่าไม่รู้เมื่อใดจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น
วันหยุดสุดสัปดาห์ มุกดาพักผ่อนอยู่ในบ้าน ชลธีพาโธรณีไปไซต์ก่อสร้างเพื่อตรวจงาน เวลานี้พลันมีแขกไม่ได้รับเชิญมา
ธินิดากับปรีณาพรรณมาที่ตระกูลสุวรรณเลิศ บอกว่าต้องการพบย่านิ่มและนีรชาคุณหญิงของบ้าน
ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่เต็มไปด้วยผู้คน นิตย์รวีอยากนั่งกับธินิดา แต่กลับถูกปรีณาพรรณห้าม เธอให้นิตย์รวีนั่งฝั่งตรงข้าม นี่ทำให้นิตย์รวีไม่เข้าใจอย่างมาก
ดูเหมือนว่าคนในตระกูลสุวรรณเลิศโดยพื้นฐานล้วนอยู่ที่นี่ ปรีณาพรรณเอาใบรายงานการตรวจของโรงพยาบาลออกมา
เธอวางรายงานบนโต๊ะน้ำชา ก่อนจะเริ่มพูดว่า “หนึ่งเดือนที่ผ่านมา หลังจากที่ชลธีของตระกูลสุวรรณเลิศของพวกคุณเมาแล้วประพฤติผิดต่อน้ำผึ้งของฉัน หนึ่งเดือนที่ผ่านมาไม่มีการเคลื่อนไหวสิ่งใด ตอนนี้น้ำผึ้งของเราตั้งครรภ์แล้ว พวกคุณตระกูลสุวรรณเลิศดูสิว่าควรทำยังไง”
คำพูดของปรีณาพรรณ ทำให้คนในตระกูลสุวรรณเลิศราวกับระเบิดลงบ้าน
“อะไรนะ ธินิดาท้อง?” แทบจะทุกคนในตระกูลยืนนานประสานเสียงออกมาพร้อมกัน
“ใช่ ไม่มีทาง น้ำผึ้งของบ้านเราเป็นสาวรุ่นที่ยังไม่แต่งงาน ถูกชลธีฉวยโอกาสแล้วไม่รับผิดชอบแบบนี้ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่พูดอะไรเลย เราเองก็ถูกบีบจนหมดหนทางแล้ว” ปรีณาพรรณทำหน้าตาคับข้องใจ ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องเป็นความผิดของชลธีแน่นอน
“เรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง น้ำผึ้งเป็นคู่หมั้นของผมไม่ใช่เหรอ การแต่งงานของเรายังไม่ได้จัดเลย ทำไมตั้งครรภ์ลูกของชลธีได้” นิตย์รวีลุกขึ้นยืนทันที เขาโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี การถูกสวมเขามันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย
“ใจเย็นๆ นิตย์ เดี๋ยวเราจะให้คำชี้แจงต่อแกทีหลัง” ย่านิ่มให้นิตรวีย์นั่งลง เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เธอเองก็สนอกสนใจมาก คิดไม่ถึงว่าชลธีจะทำผิดพลาดแบบนี้ ไม่ใช่ว่าอีกไม่นานจะได้ไล่มุกดาออกจากตระกูลสุวรรณเลิศหรอกเหรอ
“คุณแม่ยาย นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมเราไม่รู้เลยว่าเรื่องมันเกิดขึ้นได้ยังไง” ย่านิ่มอยากฟังมาก ทำไมชลธีให้ตนได้รับโอกาสที่ดีเช่นนี้
“วันนั้นไม่ใช่เพราะเท้าของน้ำผึ้งยังไม่หายดีหรอกเหรอ จึงให้ชลธีพาน้ำผึ้งไปส่งบ้านตระกูลยืนนาน พวกเรารู้สึกขอบคุณชลมาก เขาเองก็มีความสุขเช่นกัน จึงดื่มมากไปหน่อย แต่ไหนเลยจะรู้ว่าพอดื่มเหล้าเข้าไป ก็ ก็….” ปรีณาพรรณพูดๆ แล้วก็เริ่มร้องไห้ ธินิดาก็รีบปลอบเธอ
“คุณแม่คะ อย่าร้อง อย่าร้องไห้นะคะ ตระกูลสุวรรณเลิศจะให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่เราค่ะ”
