พระนครห้าปีต่อมา ความเจริญรุ่งเรืองของมันยังคงไปไกลจนหลายๆ เมืองเทียบไม่ติด แม้แต่สนามบินยังแออัดไปด้วยฝูงชน ต่างรีบเดินมุ่งหน้าไปตามเส้นทางของตัวเอง
“หม่ามี๊ ผมรู้สึกว่าที่นี่น่าสนุกจังครับ ทุกคนมีตาดำผมดำเหมือนกับผมเลย” เด็กผู้ชายตัวน้อยอายุประมาณสี่ขวบแสนน่ารักที่พาให้คนอิจฉา ลากกระเป๋าเดินทางของตัวเองวิ่งไปข้างหน้า แล้วรีบวิ่งกลับไปหาแม่อีกครั้ง
“แน่นอนสิ ที่นี่คือประเทศจีน หนูเป็นคนจีน แน่นอนว่าต้องลักษณะเหมือนพวกเขา” แม่ที่สวยดูดีไม่แพ้กันซึ่งอยู่ข้างหลังพูดกับลูกชาย
มุกดา อ้อไม่ วรกัญญาในตอนนี้ไม่ได้มีผมยาวแล้ว กลายเป็นตัดผมสั้นเท่าติ่งหู ดัดลอนเล็กน้อยจึงทำให้เธอดูเป็นผู้ใหญ่และเซ็กซี่มากขึ้น แว่นตาดำขนาดใหญ่ปิดไปครึ่งหนึ่งของใบหน้าเธอ แต่กลับไม่สามารถซ่อนความเกิดมาพร้อมกับสง่าราศีโชควาสนาได้เลย
เธอยื่นมือออกไป เด็กชายรีบวิ่งอย่างว่องไวไปจับมือเธอ สองแม่ลูกเดินออกไปด้วยกัน
“ฮัลโหลพี่สาว ฮัลโหลอักลี่” ณฐวรยืนอยู่หน้าประตูนานแล้ว เพื่อรอการมาถึงของผู้ใหญ่หนึ่งเด็กหนึ่งสองคนนี้
“คุณน้า ผมคิดถึงคุณแทบตายแน่ะครับ” เด็กน้อยแสนน่ารักที่ชื่ออักลี่ปล่อยมือของแม่ แล้วกระโดดเข้าใส่อ้อมแขนของณฐวร ณฐวรอุ้มเขาขึ้น แล้วหมุนเป็นวงกลมกลางอากาศ
“น้าก็คิดถึงเธอ” ห้าปีผ่านไป ตอนนี้ณฐวรเติบโตเป็นหนุ่มน้อยแล้ว เขายังคงหล่อเหลามาก เพียงแต่เป็นผู้ใหญ่ขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น
“พี่สาว ผมเข็นกระเป๋าให้ครับ คุณพ่อคุณแม่รออยู่” ณฐวรเอาอักลี่ขึ้นหลัง แล้วไปช่วยวรกัญญาเข็นกระเป๋าเดินทาง
มองดูเมืองที่ทั้งคุ้นเคยและเงียบสงบ หัวใจของวรกัญญารู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ทำไมถึงเจ็บ เธอเองก็ไม่รู้
“ฮัลโหล ลูกสาวที่รักของฉัน อักลี่ที่รักของฉัน” คุณนายเจนนี่อุ้มอักลี่ขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าตัวเล็กนี่มีชื่อดีๆ ว่านันทิวรรธน์แต่ไม่ต้องการ ต้องการให้ตัวเองใช้ชื่อเล่นแบบนี้
“คุณยาย คุณตา ผมคิดถึงพวกคุณมากๆ เลยครับ” ปากของอักลี่อ้อนเก่งที่สุด ทำให้คุณนายเจนนี่และคุณโจนส์มีความสุขมาก
เพิ่งแยกจากกันแค่เดือนเดียว เขาบอกว่าจะตาย คนแก่ได้ยินทำไมจะไม่มีความสุขได้ล่ะ
“คุณพ่อคุณแม่ ฉันกลับมาแล้วค่ะ” วรกัญญาก็ยิ้มเล็กน้อยและพูดกับคุณนายเจนนี่ เธอนิ่งเงียบมาโดยตลอด นิ่งเงียบเสียจนทำให้คุณนายเจนนี่ปวดใจมาก
“ไปเข้าไป อาหารพร้อมแล้ว เราทานกันก่อนเถอะ ทานกันก่อน” ครอบครัวเดินเข้าไปอย่างมีความสุข
ครั้งนี้วรกัญญากลับมารับช่วงต่อของโจนส์กรุ๊ปก่อน คุณโจนส์ได้รับบาดเจ็บที่เอว ต้องไปรักษาตัวที่ต่างประเทศสักพัก ความหมายของหมอคืออาจจะเป็นเวลาที่นานมาก คุณนายเจนนี่ก็ต้องไปเป็นเพื่อนด้วย ณฐวรชอบแค่การเป็นจิตรกร ไม่มีความสนใจในธุรกิจแม้แต่น้อย
ในที่สุดก็ไม่มีทางเลือก ได้แต่ให้วรกัญญาซึ่งบริหารบริษัทในฝรั่งเศสมาโดยตลอดกลับบ้านมาเพื่อช่วยเหลือฉุกเฉินเท่านั้น
“มุกจ๊ะ ครั้งนี้หนูกลับมาช่วยงานคุณพ่อ หนูก็บริหารงานทางนี้ไป เราจะไปบริหารงานที่ฝรั่งเศส ถือโอกาสให้คุณพ่อหนูรักษาตัวด้วย ณัฐ แกต้องช่วยพี่สาวให้มากนะ พี่สาวพาลูกมาด้วย แกจะเอาแต่สนใจเรื่องวาดรูปไม่ได้” คุณนายเจนนี่เตือนณฐวร
ณฐวรรีบพยักหน้า เขาช่วยได้ แต่ให้เขาตัดสินใจด้วยตัวเอง เขารู้สึกไม่มั่นใจ
เมื่ออธิบายสิ่งต่างๆ ให้กับวรกัญญาและโอนกรรมสิทธิ์บางส่วนของบริษัทให้แล้ว หนึ่งสัปดาห์ต่อมา คุณโจนส์ก็บินไปฝรั่งเศสพร้อมกับภรรยา เพื่อไปรักษาอาการ
ในช่วงเวลาต่อมา วรกัญญาก็ทุ่มเทพลังงานทั้งหมดให้กับการทำความคุ้นเคยกับโจนส์กรุ๊ป
โชคดีที่รูปแบบธุรกิจของบริษัทที่จีนกับที่ฝรั่งเศสมีความคล้ายคลึงกัน วรกัญญาจึงเริ่มต้นอย่างไม่มีปัญหามากนัก
เธอรับช่วงต่อโจนส์กรุ๊ปมาแล้วครึ่งเดือน โดยพื้นฐานแล้วทุกอย่างเรียบร้อยดี
“ประธานวรกัญญา นี่คือหนังสือเรียนเชิญของบริษัทสตรอมแมนค่ะ เย็นพรุ่งนี้เป็นการประชุมประจำปีของบริษัทพวกเขา มีหลายบริษัทที่ได้รับเชิญให้ไปเข้าร่วมค่ะ” เลขาเอาหนังสือเรียนเชิญเข้ามา
โดยทั่วไปกลุ่มโจนส์ไม่เคยเข้าร่วมตามหนังสือเรียนเชิญของพวกบริษัท มีเพียงกรุ๊ปใหญ่ๆ ไม่กี่กรุ๊ป ซึ่งร่วมมือกันทางธุรกิจกับพวกเขา จึงต้องไปเยี่ยมชม
“โอเคค่ะ วางไว้นั่นแหละ” วรกัญญาให้เลขาวางไว้บนโต๊ะทำงาน
“นี่คือแผนงานความร่วมมือทางธุรกิจของบริษัทฮอนดากรุ๊ปค่ะ ก่อนหน้านี้คุณโจนส์ได้เห็นแล้ว แต่ยังไม่ได้ลงนาม ตอนนี้รบกวนคุณตัดสินใจค่ะ” เลขาเอาสำเนาเอกสารส่งให้วรกัญญาดู
“อืม วางไว้ค่ะ” วรกัญญาพยักหน้า ในมือของเธอมีเอกสารอีกหลายอย่างที่ยังดูไม่จบ
จัดการกับเอกสารในมือเสร็จ วรกัญญาก็หยิบแผนงานความร่วมมือกับบริษัทฮอนดากรุ๊ปมา เธอพลิกดูอย่างละเอียด ได้ยินว่าบริษัทฮอนดากรุ๊ปเป็นธุรกิจชั้นนำของพระนคร โครงการความร่วมมือนี้ก็น่าจะเป็นประโยชน์ร่วมกัน แต่วรกัญญากลับพบว่า เงื่อนไขหลายข้อในนั้นเรียกได้ว่าใจร้ายเกินบรรยายต่อบริษัทฮอนดากรุ๊ป
แต่เงื่อนไขความต้องการที่ใจร้ายซึ่งบริษัททั่วไปไม่สามารถยอมรับได้นี้ บริษัทฮอนดากรุ๊ปกลับยอมรับทั้งหมด กล่าวอีกนัยหนึ่งคือการดำเนินการธุรกิจโดยพื้นฐานนี้คนของบริษัทฮอนดากรุ๊ปกระตือรือร้นที่จะร่วมธุรกิจกับโจนส์กรุ๊ปมาก ไม่สำคัญว่าจะมีกำไรหรือไม่ ไม่สำคัญว่าคุณจะขาดทุนหรือไม่ ที่สำคัญคือการได้ร่วมธุรกิจกับโจนส์กรุ๊ป
มันน่าสนใจจริงๆ วรกัญญามีความสนใจในบริษัทฮอนดากรุ๊ปอย่างแรงกล้า เธออยากดูจริงๆ ว่าประธานบริษัทฮอนดากรุ๊ปมีน้ำเข้าไปอยู่ในสมองหรือเปล่า
ในเมื่ออีกฝ่ายไม่กลัวขาดทุน แล้วโจนส์กรุ๊ปยังต้องกลัวอะไร วรกัญญาเอาเอกสารสัญญาฉบับนั้นมาเซ็น จากนั้นก็ให้เลขาเข้ามารับ
“ประธานวรกัญญา พรุ่งนี้มีนัดกับนักข่าวของพระนครNewsค่ะ ต้องสัมภาษณ์โจนส์กรุ๊ป แต่คุณโจนส์ไม่อยู่ พวกเรา…” เลขาถามวรกัญญา คุณหนูใหญ่เพิ่งกลับมา ไม่รู้ว่าอารมณ์เป็นอย่างไร มีบางคนไม่ชอบให้สัมภาษณ์กับสื่อ ตัวอย่างเช่นคุณนายเจนนี่
“ให้พวกเขามาก็ได้ค่ะ” วรกัญญารู้สึกว่าตัวเองเพิ่งเข้าบริหารโจนส์กรุ๊ป ก็ควรให้คนในพระนครรู้จักตน ต่อไปเมื่อมีความร่วมมือทางธุรกิจ ก็อาจจะสะดวกยิ่งขึ้น
“ค่ะ ได้ค่ะ” เลขาเดินออกไปด้วยความปีติยินดี พระนครNewsเป็นสื่อที่มีหน้ามีตาในพระนคร แน่นอนว่าการสัมภาษณ์ของโจนส์กรุ๊ปไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรกับเลขา แต่มันไม่ง่ายที่คุณโจนส์จะตกลง และเมื่อผลตรวจออกมาว่ามีปัญหาจึงต้องไป นี่ก็รอมาครึ่งปีแล้ว ถ้าสัมภาษณ์ไม่ได้ เลขาก็ค่อนข้างลำบากใจ
เมื่อจัดการเสร็จแล้ววรกัญญาจึงค้นหาข้อมูลของประธานบริษัทฮอนดากรุ๊ปทางอินเทอร์เน็ตด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปชื่อชุติภาส อายุห้าสิบหกปีแล้ว มีลูกชายสามคน และยังมีภรรยาที่สวยราวดอกไม้อีกด้วย ชื่อของลูกชายสองคนถูกเปิดเผยทางอินเตอร์เน็ต แต่ลูกชายอีกคนไม่มีข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต บางทีอาจจะมีความพิการละมั้ง คนรวยมากมายไม่อยากให้ความเสียใจของตัวเองถูกเปิดเผย
วรกัญญามองดูครู่หนึ่ง มันก็ไม่มีอะไรพิเศษ แต่เป็นจิ้งจอกเฒ่าในธุรกิจขนาดนี้ ทำไมต้องทำเรื่องขาดทุนแบบนี้ด้วย ไม่สมเหตุสมผลเลย
