มุกดานำผลไม้ที่ธีรเมทพามาโยนออกไป มีแอปเปิลหนึ่งลูกที่ซุกซน ลอยออกมาจากในถังขยะ ก็ปะทะโดนขาของชลธีโดยตรง
มุกดาเห็นว่าตัวเองทำให้ปะทะถูกคน เธอก็รีบวิ่งเข้าไป พูดขอโทษคน เธอเงยหน้าขึ้น มองเห็นเป็นชลธี ก็หมุนตัวเตรียมหนีไป
“หยุดก่อน! ทำไม ทุบรถของผมก็ไม่คิดแล้ว ครั้งนี้ก็จะตีคนอีก?” ชลธีก็จำมุกดาได้
มุกดาหยุดยืนอยู่ที่เดิม เธอค่อยๆหันหน้ากลับมา แสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของตัวเองที่สวยที่สุดออกมา
“สวัสดี บังเอิญจังเลย วันนี้แต่งตัวเท่เป็นพิเศษ ฉันก็จำคุณไม่ได้” มุกดาเดินเข้าไป มองเห็นบนชุดสูทของชลธีมีจุดที่แปดเปื้อนแอปเปิล
“มุกดา คุณทำเกินไปแล้ว ทำไมถึงนำผลไม้ที่ผมซื้อมาโยนทิ้ง ผม…” ธีรเมทมองเห็นมุกดานำผลไม้ที่ตัวเองซื้อมาโยนทิ้ง เขาเดินออกมาด้วยความโกรธ แต่กลับมองเห็นมุกดากำลังคุยกับผู้ชายที่เท่คนหนึ่ง
“ประธานชลธี?” ธีรเมทมองเห็นชลธี ผู้ชายคนนี้ยังสูงกว่าตัวเอง ท่วมตัวนั้นล้วนมีกลิ่นอายของพลังในร่างกาย ทำให้คนไม่สามารถดูถูกได้
ชลธีไม่แม้แต่จะมองธีรเมท ตอนนี้เขายังมีเรื่องอื่น วันนี้ก็ยกโทษให้มุกดาชั่วคราว รอถึงตอนค่ำค่อยกลับไปจัดการเธอ
ชลธีก็เดินผ่านมุกดา มองข้ามธีรเมท เดินออกไปแล้ว
มุกดามองธีรเมทด้วยความเหยียดหยาม เขามองคนอื่นด้วยสีหน้าประจบสอพลอ และมีน้ำใจแต่คนอื่นก็เย็นชาใส่
ธีรเมทเวลานี้ก็หันกลับไปมองทางมุกดา ทันใดนั้นเขาพบว่า มุกดาโตแล้ว และยังเปลี่ยนเป็นสวยขึ้น ไม่ใช่เด็กผู้หญิงอายุสิบเจ็ดปีคนนั้นที่หมั้นกับตัวเอง
โดยเฉพาะหน้าอกของเธอ ดีกว่าเมธพรมาก หลายปีมานี้คิดวางแผนกับตระกูลแก้วสุทธิมาโดยตลอด ไม่ได้สนใจเธอโดยสิ้นเชิง มุกดาจากเด็กผู้หญิงอายุน้อยได้เติบโตกลายเป็นผู้ใหญ่แล้ว
“มุก ถ้าหากว่าคุณไม่ชอบผลไม้เหล่านี้ ก็บอกกับผม ผมจะซื้อที่คุณชอบ ควรทิ้ง ก็ควรทิ้ง”ทัศนคติของธีรเมทก็เปลี่ยนความคิดทันที
การเปลี่ยนความคิดนี้ ทำให้ท่วมตัวมุกดาไม่สบาย เธอมองธีรเมทด้วยความประหลาด ปัดมือของเขาที่วางบนไหล่ของตัวเองออก ก็ตรงเข้าไปในห้องผู้ป่วยของพ่อ
ธีรเมทก็ตามเข้ามาในห้องผู้ป่วยของณิชพน เวลาที่มุกดาเดินผ่านเขา ยังมีกลิ่นหอมกรุ่นที่ทำให้เขาเคลิบเคลิ้ม
“มุก อยู่ด้านนอกพบคนรู้จักเหรอ?” ณิชพนมองเห็นลูกสาวของตัวเองเดินเข้ามาด้วยความโกรธ เขาก็ถามเธออย่างอ่อนโยน
“เปล่า เพียงแค่พบหนูหนึ่งตัว” ความหมายของมุกดาก็คือธีรเมท
เวลานี้ก็มีหมอสวมเสื้อคลุมสีขาวเดินเข้ามา เขามองธีรเมทกับมุกดาอย่างเมินเฉย ก็เดินไปถึงข้างกายของณิชพน ตรวจร่างกายให้เขา
สวัสดิการของพยาบาลในโรงพยาบาลนี้ก็ดีมาก หมอล้วนหน้าตาดีแบบนี้เลยเหรอ?
มุกดามองดูหมอ รูปร่างผอม ผิวขาวสะอาด ดวงตาคู่นั้นราวกับอัญมณีสีดำที่งดงาม ริมฝีปากแดงทั้งชุ่มชื่นทั้งอวบอิ่ม มองเห็นก็ทำให้คนอยากจะกัด
สายตาของมุกดาทำให้ธีรเมทไม่สบายมาก เขาคิดว่าตัวเองก็หน้าตาดีแล้ว แต่ว่าประธานชลธีคนนั้น และยังมีหมอคนนี้ ล้วนทำให้เขารู้สึกต้อยต่ำแล้ว
“คุณพ่อ งั้นวันอื่นผมค่อยมาเยี่ยมคุณ ผมกับมุกกลับก่อนมีเรื่องอะไรก็โทรศัพท์มาหาผมเถอะ”เวลานี้ธีรเมทก็อยากดึงมุกดาออกไปแล้ว
“ธีรเมท ปล่อยฉัน!” มุกดาถูกธีรเมทดึง รู้สึกตัวกลับมา แต่เร็วมากก็สะบัดมือของธีรเมทออกด้วยความรังเกียจ
หมอคนนั้นได้ยินเสียงของมุกดา ก็หันหน้ากลับมามองเธอ นี่ยิ่งทำให้ธีรเมทไม่สบายมากขึ้น เขาก็ดึงมือของมุกดาอีกครั้ง อยากจะพามุกดาดึงออกไป
ณิชพนมองไปทางมุกดา มุกดากลัวว่าพ่อจะรู้เรื่องที่ตัวเองหย่า ก็ปล่อยให้ธีรเมทดึงเธอออกไปมาตามอำเภอใจ
จนมาถึงที่ประตูลิฟต์ มุกดาก็คิดจะสะบัดมือของธีรเมทอีกครั้ง แต่ว่ากลับถูกธีรเมทดึงมือของเธอแน่น ยังบังคับเธอให้พิงอยู่ที่ฝาผนัง
“มุกดา คุณหาสามีเป็นตาเฒ่ารู้สึกยังไงบ้าง?ถ้าหากว่าคุณคิดว่ากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม ก็สามารถมาเป็นคนรักผมได้นะ คุณก็หน้าตามีคุณสมบัติ ผมชอบคุณมาก” ธีรเมทนำริมฝีปากเข้าไปพูดข้างหูของมุกดา พูดพลางหัวเราะเยาะ
“ธีรเมท คุณอย่าหน้าด้านอีกเลย ฉันแม้ตลอดชีวิตนี้ไม่แต่งงาน ก็จะไม่แต่งงานกับคุณแน่นอน ตาบอกหนึ่งครั้ง ไม่สามารถทำลายตัวเองเป็นครั้งที่สองอีก” มุกดาหันลำคอไปทางอื่น ไม่อยากจะสัมผัสอะไรกับธีรเมท คนนี้ทำให้เธอรังเกียจมากจริงๆ
“จริงเหรอ?แต่ว่าตอนนี้ผมกำลังตัดใจทิ้งคุณไม่ได้ คุณร่างกายงดงามเช่นนี้ ผมล้วนไม่ได้ค้นพบ”พูดพลางธีรเมทยังอยากจะใช้มือของเขาลูบใบหน้าของมุกดา
มุกดาอยากจะหลบ แต่ว่าพละกำลังของผู้ชายกับผู้หญิงแตกต่างกันมาก เธอหลบไม่ได้โดยสิ้นเชิง สายตามองเห็นมือสกปรกของธีรเมทกำลังจะลูบถึงบนใบหน้าของมุกดาแล้ว
มุกดาเตรียมตัวพร้อมแล้ว ถ้าหากมือของธีรเมทเข้ามาแล้ว เธอก็จะยอมเทหมดหน้าตักจะกัดเขาอย่างดุร้าย
“ปัง”เสียงดังขึ้น มุกดายังไม่เห็นชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น ธีรเมทก็ล้มลงไปบนพื้น ตัวเองก็ถูกคนดึงไปอยู่ด้านหลัง ปกป้องเอาไว้แล้ว
