วรรณวิมลรีบมาที่บริษัทของธีร์ธวัชด้วยท่าทีแข็งกร้าว เมื่อครู่เธอแน่ใจว่าตาของเธอไม่ได้ฝาดไป ธีร์ธวัชไม่ใช่คนที่บอกว่ารักตนเองที่สุดซ้ำแล้วซ้ำเล่าเหรอ? แต่ผู้หญิงท้องที่อยู่ข้างเขาเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
“ฉันมาพบประธานธีร์ธวัช” ธีร์ธวัชอยู่ที่สาขาย่อยยังเป็นแค่ผู้จัดการทั่วไป วรรณวิมลจึงชอบเรียกธีร์ธวัชว่าประธานธีร์ธวัชต่อหน้าคนอื่นมาก
“คุณเป็นใครคะ? เมื่อครู่ประธานธีร์ธวัชมีเรื่องด่วนออกไปแล้วค่ะ เหมือนพนักงานคนหนึ่งจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น งั้นคุณรอสักครู่ได้ไหมคะ?” ที่เคาน์เตอร์เป็นผู้หญิงที่เพิ่งมาทำงานใหม่ เธอไม่รู้จักวรรณวิมล
“พนักงานเกิดเรื่องงั้นเหรอ? เอาเถอะ ฉันรอเขาตรงนี้แล้วกัน” วรรณวิมลนั่งอยู่บนโซฟาในอาคาร เธอกลับอยากดูว่าธีร์ธวัชจะเล่นลูกไม้อะไรกับตนเอง
“เมื่อครู่คิรีเลขาคนนั้นโชคดีจริงๆ ประธานธีร์ธวัชเป็นคนดีสุดๆเลย ไปส่งเธอที่โรงพยาบาลเองด้วย ถ้าเป็นผู้จัดการทั่วไปตามปกติ คงไม่สนใจเรื่องอย่างนี้แน่ๆ” สาวสวยหลายคนที่เคาน์เตอร์เมื่อไม่มีอะไรทำก็เริ่มแสดงความเห็นเกี่ยวกับบอสของตนเองกันแล้ว
“เธอว่าสามีของคิรีเลขาน่ะ ภรรยาของตนเองท้องแก่แล้ว ยังให้เธอมาทำงานต่ออีก ควรจะพักอยู่ที่บ้านได้แล้วนะ ถ้าฉันเจอผู้ชายอย่างนี้ คงโมโหแน่ๆ ส่วนประธานธีร์ธวัชของพวกเราก็เป็นผู้ชายที่แสนดี แสนอ่อนโยนคนหนึ่งเลย” พวกเธอพูดถึงธีร์ธวัชราวกับเป็นพระเจ้าที่มีเมตตา
เสียงไม่เบาไม่ดังจนเกินไป พอดีที่วรรณวิมลจะได้ยิน
อะไรนะ? ความหมายของพวกเธอที่เคาน์เตอร์คือสามีของตนเองทำเรื่องดีๆงั้นเหรอ? วรรณวิมลได้ยินประเด็นหลักที่พวกเธอกำลังแสดงความเห็นกันแล้ว
“พวกเธอกำลังพูดถึงอะไรกัน? ประธานธีร์ธวัชไปส่งคนงั้นเหรอ?” วรรณวิมลลุกขึ้น แล้วเดินไปที่ด้านหน้าของสาวสวยพวกนั้นอีกครั้ง ถามขึ้น
“ไม่มี ไม่มีอะไรค่ะ พวกเราไม่ได้พูดอะไรเลย คุณอย่าพูดเหลวไหลนะ ประธานธีร์ธวัชของพวกเรารักภรรยาของเขาที่สุดเลย กลัวว่าภรรยาของเขาจะเข้าใจผิด คุณคงฟังผิดไปแน่ๆ” พวกเธอที่เคาน์เตอร์รีบปิดปากเอาไว้
วรรณวิมลได้ยินพวกเธอพูดอย่างนี้ จึงไม่สนใจแล้วว่าจะสมเหตุสมผลหรือเปล่า ในใจเบิกบานขึ้นมาทันที
ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้ ธีร์ธวัชนี่จริงๆเลยนะ ตนเองใจแคบขนาดนั้นที่ไหนล่ะ ทำเรื่องดีๆไม่เป็นไรหรอก ก็เพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพนักงานด้วย เรื่องนี้เธอเข้าใจ
“อ่อนครับ คุณมาแล้วเหรอ? ไปเถอะเราขึ้นไปข้างบนกัน พวกเธอกำลังทำอะไรน่ะ?” ธีร์ธวัชจงใจแสดงสีหน้าไม่พอใจพวกเธอที่เคาน์เตอร์
“พวกเราไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ เราแค่ทำงานตรงนี้ ประธานธีร์ธวัชคะ คุณผู้หญิงคนนี้มาพบคุณค่ะ” ผู้หญิงที่เคาน์เตอร์ชี้ไปที่วรรณวิมลพูดกับธีร์ธวัช
“คุณผู้หญิงอะไรกัน นี่ภรรยาของผม ต่อไปพวกคุณจำไว้ด้วยนะ มาใหม่ถึงไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไปเถอะอ่อน เราขึ้นไปข้างบนก่อน ผมมีของจะให้คุณด้วย” คำพูดของธีร์ธวัชทำให้วรรณวิมลมึนงงไปหมด
“ว้าว นี่คือภรรยาของประธานธีร์ธวัช สวยมากจริงๆ มีเสน่ห์มากเลย ก็ต้องมีเสน่ห์อย่างนี้ถึงจะเหมาะสมกับประธานธีร์ธวัชของพวกเรา” พวกเธอที่เคาน์เตอร์มองไปที่วรรณวิมลอีกครั้ง พากันตกตะลึง
วรรณวิมลยิ้ม เธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์แล้วก็สวยมากๆ เธอรู้สึกว่าคำพูดของพวกเธอที่เคาน์เตอร์นี่รื่นหูดีจัง เธอจึงพยักหน้าให้พวกเธออย่างนุ่มนวล
พวกเธอที่เคาน์เตอร์กำลังชื่นชมวรรณวิมลอย่างเต็มที่ นึกถึงโบนัสที่อยู่ในมือ เดิมทีจะเลิกงานอยู่แล้ว แต่ก็กลับมาทำโอทีที่คุ้มค่าสุดๆเลย เป็นค่าปิดปากก้อนใหญ่เชียวนะ ในใจของพวกเธอกำลังยิ้มอย่างมีความสุข
ธีร์ธวัชจูงวรรณวิมลขึ้นข้างบน ไปที่ห้องทำงานของเขา
“อ่อน คุณมาหาผมมีอะไรเหรอ?” ธีร์ธวัชแสร้งทำเป็นไม่รู้
“อ้อ ไม่มีอะไรค่ะ ธวัช เมื่อกี้ฉันเห็นคุณกับผู้หญิงท้องคนหนึ่งที่ด้านนอกกำลังข้ามถนนกันอยู่ ฉันคิดว่าคุณทำเรื่องอะไรไม่ดีต่อฉันซะอีก คิดไม่ถึงเลยว่าคุณทำความดี ฉันเกือบจะเข้าใจคุณผิดแล้ว ขอโทษนะคะสามี” วรรณวิมลกอดเอวของธีร์ธวัชเอาไว้
“อ้อ ไม่เป็นไรหรอก คุณรักผมไงถึงได้เป็นกังวล ผู้หญิงท้องคนนั้นตอนที่กำลังรายงานการทำงานกับผม จู่ๆก็เป็นลมไป ผมจึงส่งเธอไปตรวจที่โรงพยาบาลหน่อย เธอก็ไม่ง่ายเลยนะ เหมือนรายได้ของสามีจะไม่มาก เธอจึงต้องทำงานหาเงินชำระเงินกู้น่ะ เฮ้อ!” ธีร์ธวัชพูดไปแล้วก็สังเกตสีหน้าของวรรณวิมลไปด้วย
อย่างที่คิดวรรณวิมลโดนหลอกแล้ว เธอเริ่มคลายกังวลพูดกับธีร์ธวัช “ฉันรู้สึกว่าที่ฉันได้เจอคุณมันดีมากจริงๆ ไม่ต้องกังวลอะไรเลย สามี ฉันรักคุณจะแย่แล้ว” วรรณวิมลรักธีร์ธวัชมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะชลธีตนเองคงหมดหวังแน่แล้ว จึงต้องพึ่งพาธีร์ธวัชเท่านั้น ถึงยังไงเขาก็เป็นคุณชายรองของตระกูลสุวรรณเลิศ ก็ไม่เลวแล้ว แม้ทรัพย์สินจะเทียบกับชลธีไม่ได้ แต่เทียบกับตระกูลบุญเยี่ยมก็มากมายกว่าตั้งไม่รู้กี่เท่า
ธีร์ธวัชถึงได้คลายกังวล เขากอดวรรณวิมล รู้สึกว่าไม่ควรหาผู้หญิงที่ฉลาดจนเกินไปจริงๆ ไม่อย่างนั้นก็จะสังเกตเห็นเรื่องที่แอบกินลับหลังได้ ตอนนี้ดูแล้ววรรณวิมลคงไม่ง่ายที่จะตั้งท้องแน่ๆ ตนเองน่ะไม่ได้มีปัญหา อย่างนี้ก็ดี ได้ทดสอบว่าสุขภาพของตนเองปกติดี ซึ่งอีกไม่กี่เดือนก็จะได้เป็นพ่อคนแล้ว นั่นก็คือหลานชายคนโตของตระกูลสุวรรณเลิศ ต่อไปไม่ต้องกลัวว่าคุณย่าจะไม่ยอมแบ่งทรัพย์สินก้อนใหญ่ให้ลูกชายของตนเองอีกแล้ว
สองสามีภรรยาคุยกันอีกสักครู่ ธีร์ธวัชก็พาวรรณวิมลออกไป
วรรณวิมลบอกธีร์ธวัชว่าคุณย่าเพิ่มค่าขนมให้ตนเองแล้ว เพิ่มมาตั้งหนึ่งหมื่น ต่อไปอาหารการกินภายในบ้านก็จะเปลี่ยนไปดีขึ้น บอกว่าเพื่อให้วรรณวิมลรีบๆตั้งท้อง
“เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อน อ่อนครับ แค่คุณใช้ชีวิตอย่างมีความสุขผมก็ดีใจมากแล้ว ผมรักคุณ คุณมีความสุขดีก็ดีกว่าอะไรทั้งนั้น เรื่องลูกค่อยเป็นค่อยไปเถอะ” ธีร์ธวัชเอาใจใส่เหลือเกิน ทำให้วรรณวิมลยิ่งรู้สึกว่าตนเองเจอสามีที่ดีมากๆ
“สามี เราแต่งงานกันมาหลายปีแล้วนะ แต่เรายังไม่มีลูกซะที เราควรไปตรวจที่โรงพยาบาลกันหน่อยไหม?” วรรณวิมลพูดกับธีร์ธวัช
“อื้ม ได้สิ คุณอยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ผมจะทำตามที่คุณต้องการ” ธีร์ธวัชจูบลงไปบนใบหน้าของวรรณวิมล
“สามี คุณดีกับฉันจริงๆ งั้นสัปดาห์หน้าเราไปตรวจสุขภาพกันนะ” เห็นวรกัญญามีลูกแล้ว ตอนนี้วรรณวิมลก็อยากมีลูกจริงๆ จนถึงตอนนี้ตระกูลสุวรรณเลิศยังไม่มีหลานชายคนโตเลย เธอไม่ยอมให้วรกัญญาเข้ามาในตระกูลสุวรรณเลิศหรอกนะ เหมือนนิตย์รวีร์เอาแต่คิดถึงธินิดาอยู่ตลอดเวลา ตอนนี้หลานชายคนโตของตระกูลสุวรรณเลิศจึงทำได้เพียงพึ่งพาเธอเท่านั้น
“ได้ สัปดาห์หน้าเราไปกัน” ธีร์ธวัชเห็นวรรณวิมลลืมเรื่องนั้นไปแล้ว เขาจึงคลายกังวลลงได้ รอให้เด็กคลอดออกมาก่อน เขาค่อยบอกคุณย่าอีกที ส่วนวรรณวิมลน่ะ เขายังชอบมากๆอยู่ดี แต่ทว่าไม่เป็นไร ผู้ชาย มีอีกคนอยู่ข้างนอกก็เป็นเรื่องปกตินะ ใครให้วรรณวิมลไม่ตั้งท้องซะทีล่ะ?
สองสามีภรรยาปรึกษากันดีแล้ว จึงขับรถกลับคฤหาสน์ตระกูลสุวรรณเลิศ แต่เข้าประตูมาก็เห็นย่านิ่มกับสิริกรนั่งอยู่ในห้องรับแขก ราวกับมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น
