คุณฟิลลิปสนใจข้อเสนอของวรกัญญามาก แม้เขาจะได้ยินมาแล้วว่าวรกัญญาเป็นนักธุรกิจหัวการค้าที่ยอดเยี่ยมคนหนึ่ง แต่ตนยังไม่เคยได้มีการติดต่อปฏิสัมพันธ์ เขายังต้องดูด้วยตัวเองถึงวางใจ
“เรื่องนี้ไม่ด่วน เราทานกันก่อนเถอะค่ะ ดูสิคะอาหารน่าอร่อยเยอะแยะเลย หากเราไม่ทาน ไม่ใช่ว่าน่าเสียดายเหรอ คนโบราณว่าไว้ ใครจะรู้ว่าข้าวในจาน ทุกเมล็ดได้มาแสนเหนื่อยยาก คุณฟิลลิป เราดื่มกันก่อนเถอะ” วรกัญญาหยิบแก้วน้ำส้มของตัวเองขึ้นมายกให้คุณฟิลลิป
คุณฟิลลิปก็ยกแก้วของตัวเองขึ้นมาด้วย แล้วชนกับวรกัญญา เขาก็รู้สึกว่าตัวเองรีบร้อนเกินไป เพราะเรื่องงานมียิบย่อยจึงไม่ควรเอามาทำในเวลานี้
ธินิดาเฝ้าสังเกตวรกัญญาตลอดเวลา เธอสูญเสียความทรงจำไปแล้วจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะสูญเสียความทรงจำ คงจะไม่มองตนอย่างใจเย็นแบบนี้
“ประธานวรกัญญาฉันได้ยินว่าคุณเพิ่งกลับประเทศมาไม่นาน รบกวรถามหน่อยค่ะว่าคุณอาศัยอยู่ในฝรั่งเศสมานานเท่าไรคะ” ธินิดาก็ยกแก้วของตัวเองขึ้นชนกับวรกัญญาด้วย
“อ้อ อยู่ฝรั่งเศสมานานแล้วค่ะ น่าจะตั้งแต่เกิดมาไม่นานก็ไปอยู่เลย” ความทรงจำในอดีตของวรกัญญานั้นว่างเปล่า
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง เรามาดื่มกันสักแก้วเถอะค่ะ” ธินิดาเตรียมจะก้าวไปทีละสเต็ป
“โอเคค่ะ” อาหารเย็นวันนี้เต็มไปด้วยเครื่องดื่ม ทั้งหมดล้วนเป็นเครื่องดื่มที่มีแต่สีเขียวและสีเหลือง ไม่มีสีแดง
วรกัญญาดื่มน้ำส้มของตัวเอง รสชาติดีมาก เปรี้ยวๆ หวานๆ
“มาค่ะคุณนายธินิดา ทานอาหารๆ” วรกัญญาเองก็เชื้อเชิญธินิดาทานอาหารอย่างสุภาพมาก
ธินิดาขอบคุณแล้วเริ่มทาน เธอนั่งเงียบๆ ข้างคุณฟิลลิป ฟังการสนทนาของคุณฟิลลิปกับวรกัญญา
เมื่อเสร็จสิ้นการทานอาหาร วรกัญญาก็นำคุณฟิลลิปไปนั่งบนโซฟาข้างๆ ไม่นานบริกรก็นำน้ำชามาเสิร์ฟ
“นี่คือชาอะไรครับ หอมดี ดื่มก็อร่อย!” คุณฟิลลิปรู้ว่าวรกัญญาชอบดื่มชามาก แต่ชานี้เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“นี่เป็นฝีมือการทำของคุณแม่เพื่อนฉันค่ะ ใช้ดอกไม้หลายชนิดและสมุนไพรบางชนิดเป็นส่วนประกอบ ดื่มแล้วสามารถขจัดความร้อนล้างพิษได้ ทำให้จิตใจสงบผ่อนคลายหลับสบาย คุณฟิลลิป ฉันได้ยินมาว่าคุณภาพการนอนของคุณไม่ค่อยดี ฉันจัดมาให้คุณแล้ว คุณเอาไปลองสักหน่อยได้เลยค่ะ” วรกัญญามอบของขวัญที่มีมาตรฐานสูงมาก
“ดีๆ สิ่งนี้ผมชอบๆ” ฟิลลิปพยักหน้าอย่างแข็งขัน เขาชอบชาดอกไม้มาก ดื่มแล้วสดชื่น
“คุณฟิลลิป ฉันรู้ว่าบริษัทของคุณเกี่ยวข้องกับการเงิน อสังหาริมทรัพย์ เครื่องประดับและสาขาสำคัญอื่นๆ เป็นองค์กรชั้นนำในด้านต่างๆ คุณมีรูปแบบการจัดการที่เจริญเติบโตไปไกลแล้ว ถ้าฉันร่วมธุรกิจกับคุณในด้านต่างๆ เหล่านั้น มันชัดเจนมากว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับการสนับสนุนของคุณ คุณจะต้องมีภาระมาก” วรกัญญาวิเคราะห์รูปแบบของทั้งสองบริษัท
“เรื่องนี้ไม่มีปัญหาครับ ร่วมธุรกิจกับบริษัทที่จริงใจ จะทำอะไรก็ไม่มีปัญหาทั้งนั้นครับ” คุณฟิลลิปรู้สึกว่าไม่มีอะไรที่ต้องขาดทุน
“คุณฟิลลิป ฉันคิดว่าเรามาร่วมมือกันในโครงการต่างๆ เช่น สถานบันเทิงและศูนย์การค้าเถอะค่ะ” วรกัญญายื่นแผนงานของตัวเองให้กับฟิลลิป
“โครงการเหล่านี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ล้วนแล้วแต่เป็นโครงการที่ทำกำไรได้มาก ทุกคนจะได้เข้าถึงแหล่งช็อปปิ้ง จะได้สนุกสนานเพลิดเพลิน และมันพอดีกับช่องว่างระหว่างเราทั้งสองที่ แบบนี้เป็นโครงการใหม่สำหรับเราทั้งคู่ การเริ่มต้นใหม่ ทำให้ทุ่มเทพยายาม ไม่ทราบว่าคุณฟิลลิปสนใจไหม” วรกัญญาเสนอแนะข้อเสนอของตัวเอง
“ไม่ได้ แบบนั้นไม่ได้ โครงการที่เราไม่เคยได้ก้าวเข้าไปเลย ในกรณีที่ขาดทุนล่ะทำยังไง เราควรทำโครงการที่เราเคยทำมาตลอด แบบนี้การทำเงินถึงจะมั่นคง” เมื่อธินิดาฟังจบ เธอก็ไม่เห็นด้วยทันที
“ผมคิดว่าน่าสนใจมาก ทุกอย่างที่คุณพูดผมจะพิจารณา แผนงานในส่วนนี้ของคุณผมจะกลับไปดูก่อน แล้วผมจะโทรหาคุณอีกครั้ง” คุณฟิลลิปคิดว่าวรกัญญาคนนี้น่าสนใจมาก สายตาของเธออาจจะเรียกได้ว่าเจ้าเล่ห์ฉลาดแกมโกง ความจริงสิ่งที่วรกัญญาพูดเป็นความตั้งใจของคุณฟิลลิปมาตั้งนานแล้ว
คิดไม่ถึงว่าสาวน้อยคนนี้จะใจตรงกับตน
“ได้ งั้นคุณฟิลลิปกลับไปดูแผนงานการร่วมธุรกิจของฉันก่อน มีตรงไหนไม่ถูกต้องก็บอกฉันได้ ฉันจะปรับเปลี่ยน ให้ความตั้งใจในการร่วมธุรกิจของเราบรรลุเป้าหมายมากที่สุด ยิ่งทำเงินได้มากขึ้น” วรกัญญาเห็นคุณฟิลลิปยอมรับความคิดของตัวเอง เธอจึงรู้สึกว่าความพยายามอย่างกล้าหาญของตัวเองไม่น่าจะมีปัญหา
ธินิดายังอยากจะพูดอะไรต่ออีก แต่คุณฟิลลิปปรามเธอ ธินิดาสามารถเป็นเลขาและภรรยาได้ แต่ในเชิงธุรกิจเธอไม่สามารถเปรียบเทียบกับวรกัญญาได้
ธินิดาแม้จะขุ่นเคืองใจมาก แต่เธอยังกลัวคุณฟิลลิปอยู่เล็กน้อย แม้ว่าตอนที่ธินิดาทำตัวน่ารัก ฟิลลิปจะเอ็นดูเธอมาก แต่ตอนที่คุณฟิลลิปเด็ดขาดขึ้นมา ก็จะไม่คำนึงถึงความรู้สึกของธินิดาเลย
คุณฟิลลิปกับวรกัญญาจบการมีตติ้งอย่างชื่นมื่น ตอนที่วรกัญญาออกจากประตูห้อง ก็กลับเห็นว่าชลธียืนรอเธออยู่ตรงนั้น
“คุยจบแล้วเหรอครับ” ชลธีเห็นประตูเปิด วรกัญญาเดินออกมาแล้ว เขาจึงเดินเข้าไป
“ครับ เราคุยกันจบแล้ว ชลธี ทำไมวันนี้คุณไม่เข้ามาดื่มสักแก้วล่ะ” คุณฟิลลิปมีความประทับใจต่อชลธีมาก ผู้ชายคนนี้ดูค่อนข้างไม่เลว ดูท่าทางแล้วเหมือนว่าจะชอบกานต์มาก
“อ้อ วันนี้ผมมีธุระ มาไม่ได้ ดังนั้นถึงได้มารับประธานวรกัญญาเวลานี้ คุณฟิลลิป วันนี้อาหารน่าพอใจไหมครับ” ชลธีพูดคุยกับคุณฟิลลิป ทั้งคู่ต่างมีความรู้สึกว่าเสียดายที่รู้จักกันช้าไป
หลังจากแยกกัน ใบเตยขับรถกลับเอง ชลธีไปส่งวรกัญญากลับบ้าน
ชลธีวิ่งไปวิ่งมาตลอด แต่วันนี้ตอนกินเลี้ยง วรกัญญากลับไม่ให้เขาไป ที่จริงวรกัญญามีความคิดในใจนิดหน่อย ก็คือภรรยาของคุณฟิลลิปคนนี้ สายตาที่มองชลธี มันเหมือนกับจะกินเขา ทำให้วรกัญญารู้สึกอึดอัดไม่สบายใจเล็กน้อย
“วันนี้คุณทานอาหารเย็นหรือยัง” เมื่อคิดแล้ว วรกัญญาจึงตัดสินใจว่าจะใส่ใจชลธีเสียหน่อย
“ยังครับ” ชลธีคอยเฝ้าอยู่ข้างนอกห้องตลอด เขาจึงไม่มีแก่ใจจะไปทานอาหาร
“คุณยังไม่ทานอีกเหรอ” วรกัญญาไม่คิดว่าชลธีจะโง่จนไม่แม้แต่จะรู้จักไปทานอาหาร
“ครับ ผมไม่ได้ทาน แล้วคุณทานอร่อยไหมครับ” ชลธีอยากรู้ว่าอาหารที่ตนสั่งวันนี้วรกัญญาชอบหรือไม่
“ก็พอได้ คุณยังไม่ได้ทานไว้เดี๋ยวถึงบ้านฉันแล้วฉันจะทำบะหมี่ให้คุณแล้วกัน” วรกัญญารู้สึกผิดในใจ ตัดสินใจที่จะชดเชยให้ชลธี
“ได้ครับ แต่คุณพ่อคุณแม่ของผมอยู่บ้านคุณนะ” จู่ๆ ชลธีก็พูดถึงเรื่องนี้กับวรกัญญา
“คุณพ่อคุณแม่ของคุณอยู่บ้านฉันเหรอ ทำไม พวกเขารู้ได้ยังไงว่าบ้านฉันอยู่ที่ไหน” ทันทีที่วรกัญญาได้ยินชลธีบอกว่าพ่อแม่ของเขาอยู่ที่บ้านของตน เธอก็รู้สึกว่าชลธีหลอกลวงเธออีกแล้ว
