“โธ่เอ๋ย ประธานชลธีนี่เอง ผมยังคิดอยู่เลยว่าประธานคนใหม่ของบริษัทฮอนดากรุ๊ปเป็นใคร? ที่แท้ก็ผู้ช่วยของกานต์ น่าสนใจจริงๆ ให้คุณรอตั้งนาน เมื่อสักครู่ติดธุระนิดหน่อยเลยมาช้า” ฟิลลิปยังไม่ได้เข้ามาในห้อง เสียงของเขาดังเข้ามาก่อน และเข้ามาในประตูห้องส่วนตัวพร้อมกับธินิดา
“ประธานชลธี แล้วประธานวรกัญญาล่ะคะ? ทำไมเธอไม่เข้ามา เมื่อกี้ฉันเห็นเธอ พวกคุณมาด้วยกันเหรอคะ? ” ธินิดาตั้งใจมองซ้ายมองขวา
ที่แท้ไม่ใช่แค่ตนเองที่เห็นวรกัญญา ธินิดาเองก็เห็น ชลธีจึงยิ่งมั่นใจเรื่องเมื่อสักครู่นี้
“เปล่าครับ ผมไม่ได้มากับเธอ เธออาจจะมีธุระอย่างอื่น” ชลธีตอบกลับไป
“กานต์มาด้วยเหรอ ทำไมผมไม่เห็นเธอ?” ฟิลลิปงุนงงมาก ทำไมสองคนเห็น เขากลับไม่เห็น เขาชอบวรกัญญามาก
“อาจจะพลาดไป แต่คุณสามีคะ วันนี้คนที่เรานัดมาคือประธานชลธี คุณอย่าเอาแต่นึกถึงประธานวรกัญญาสิคะ” ธินิดาตบมือ ให้พนักงานบริการเสิร์ฟอาหาร
อาหารเหล่านี้ล้วนสั่งตามสิ่งที่ชลธีชอบ เขาเหลือบมองธินิดา เธอก็กำลังมองเขาอยู่พอดี
“ประธานชลธี วันนี้ผมมีเรื่องหนึ่งจะสอบถามคุณ จึงเชิญคุณมาทานข้าว” ฟิลลิปบอกชลธี ความจริงแล้วเขาค่อนข้างชอบชลธี เด็กหนุ่มคนนี้มีความสามารถ แม้เคยมีข่าวลือว่าเป็นบ้า แต่ในเมื่อรักษาแล้ว ก็เป็นแค่เรื่องในอดีต
“เรื่องอะไรครับ เชิญฟิลลิปถามมาได้เลย” ในใจของชลธียังคงคิดถึงแผ่นหลังเมื่อสักครู่นี้
“ผมได้ยินว่าธีร์ธวัชรองผู้จัดการบริษัทฮอนดากรุ๊ปโยกย้ายเงินบริษัทจำนวนมากโดยพลการ กรรมการจำนวนมากโมโห ผมอยากรู้ว่าคุณเตรียมหาทางออกเรื่องนี้ยังไง?” คุณฟิลลิปไม่อ้อมค้อม ชุติภาสโมโหจนเข้าโรงพยาบาล ชลธีรับช่วงต่อบริษัทฮอนดากรุ๊ป จะต้องถ่ายทอดให้กรรมการเหล่านั้นโดยไม่ต้องสงสัย
“เรื่องนี้ ผมจะหาทางออกอย่างยุติธรรม ผมให้เส้นตายธีร์ธวัชเอาไว้ ให้เขาชดใช้คืนในส่วนที่ขาดภายในระยะเวลาที่กำหนด ถ้าเลยระยะเวลาที่กำหนดแล้วยังไม่ชดใช้คืน ผมจะส่งเขาให้กรรมการตัดสิน” ชลธีก็ไม่รู้ว่าทำไมคุณฟิลลิปถามเรื่องนี้กับตนเอง
“โอ้ ดีมาก จัดการด้วยวิธีนี้ดีมาก งั้นพวกเราไม่คุยปัญหานี้แล้ว ผมได้รู้เรื่องที่อยากรู้แล้ว พวกเรามาคุยหัวข้อหลักกันดีกว่า เกี่ยวกับปัญหาเงินทุนของบริษัทฮอนดากรุ๊ป” คุณฟิลลิปรู้ความสามารถในการแก้ไขปัญหาของชลธี เขาพอใจมาก
หลังจากแยกกับคุณฟิลลิป ชลธีค่อนข้างผ่อนคลาย ครั้งนี้คุณฟิลลิปยินดีช่วยเหลือตนเอง เขาเองก็คิดไม่ถึง คุณฟิลลิปไม่ได้พูดอย่างเปิดเผย แต่ความหมายของเขาคล้ายกับว่าเป็นคำขอร้องของธินิดา จึงได้ช่วยบริษัทฮอนดากรุ๊ป
แต่ตอนนี้ไม่สำคัญแล้ว บริษัทฮอนดากรุ๊ปต้องการเงินทุนอย่างเร่งด่วน เรื่องครั้งนี้เกี่ยวข้องกับหลายคน และทำให้เงินทุนของบริษัทฮอนดากรุ๊ปเกิดช่องโหว่
ในเวลานี้มีคนเต็มใจช่วยเหลือตนเอง เขาก็ซาบซึ้งใจมาก ตราบใดที่สามารถอุดช่องโหว่เงินทุนได้ บริษัทฮอนดากรุ๊ปก็จะไม่เสียหายเกินไป
ในช่วงเวลาต่อจากนี้ ชลธียุ่งมาก ระยะนี้จึงไม่มีเวลาไปหาวรกัญญา บริษัทฮอนดากรุ๊ปของเขาต้องการความช่วยเหลือ
“ประธานวรกัญญา พวกเราไม่ได้มีโครงการที่ร่วมมือกับบริษัทฮอนดากรุ๊ปมากซะหน่อย ทำไมตอนนี้ถึงจ่ายเงินพวกเขาก่อนจึงค่อยรับสินค้าล่ะคะ?” เลขาใบเตยไม่ค่อยเข้าใจ ก่อนหน้านี้ ประธานวรกัญญาแข็งกร้าวกับบริษัทฮอนดากรุ๊ปมาก โดยพื้นฐานแล้วทำให้อีกฝ่ายไม่มีกำไร ซ้ำยังกดเงินทุน
แต่ครั้งนี้กลับเซ็นสัญญากับอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ข้อตกลงมีความเมตตามาก และยังจ่ายเงินก่อน นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยเกิดขึ้นในโจนส์กรุ๊ป
“คุณไปเอาคำพูดไร้สาระมาจากไหน?” วรกัญญาถลึงตาใส่ใบเตย
ใบเตยแลบลิ้นออกมา และลงไป วรกัญญาให้ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินขึ้นมา และให้ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินชำระค่าสินค้าจำนวนหนึ่งให้แก่บริษัทฮอนดากรุ๊ป และยังชำระค่าสินค้าในงวดก่อนหน้านี้ไปด้วย
“ประธานวรกัญญา ปกติพวกเราไม่ได้มีเครดิตชำระสินค้าสามเดือนกับบริษัทฮอนดากรุ๊ปเหรอคะ ทำไมครั้งนี้ต้องจ่ายก่อน?” ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินไม่เข้าใจ ก่อนหน้านี้ไม่ชำระค่าสินค้า เธอก็ไม่เข้าใจ ตอนนี้ต้องการชำระค่าสินค้าล่วงหน้า เธอก็ยังคงไม่เข้าใจ ความคิดของประธานคนนี้คาดเดายากเสียจริง
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันคิดว่าเวลานี้หากชำระค่าสินค้าล่วงหน้าได้ เช่นนี้บริษัทฮอนดากรุ๊ปถึงจะรับประกันคุณภาพสินค้า ไม่งั้นจะเหมือนกับคุณนายโรส ครั้งนี้คุณภาพสินค้าของพวกเขาไม่ผ่าน ต้องทำใหม่ทั้งหมด จริงสิ ที่นี่พวกเรายังมีสินค้าของคุณนายโรสอีกไหม?” วรกัญญาเอ่ยถามผู้อำนวยการฝ่ายการเงิน
“ยังมีค่ะ ฉันเพิ่งจะมาจากโกดัง ยังมีสินค้าของพวกเราจำนวนมาก”
ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินไม่รู้ว่าทำไมประธานวรกัญญาจึงถามเช่นนี้ หรือต้องการถือโอกาสขายสินค้าเหล่านี้ในราคาที่สูงขึ้นให้แก่บริษัทฮอนดากรุ๊ป?
“อืม มีก็ดี งั้นผู้อำนวยการฝ่ายการเงิน คุณไปเตรียมเงินนะ แล้ววันนี้ช่วงบ่ายชำระให้บริษัทฮอนดากรุ๊ป” ช่วงนี้วรกัญญาก็ยุ่งมาก
เธอโทรหาผู้จัดการฝ่ายขายต่อ ให้เขาเตรียมตรวจสอบสินค้าให้ดี เธอต้องการนำสินค้าไปให้คุณนายโรสใช้ก่อน
จัดการทั้งหมดเรียบร้อย วรกัญญาเหนื่อยมาก ในตอนนี้เธอควรซ้ำเติมไม่ใช่เหรอ? แต่เธอกลับทำไม่ลง
“กานต์ เธอเป็นอะไรไป?” จันวิภาถือซุปที่ตนเองเพิ่งจะตุ๋นเสร็จมาที่ห้องทำงานของวรกัญญา
“คุณแม่ มาแล้วเหรอ?” วรกัญญากำลังสะลึมสะลือ เมื่อเธอเห็นจันวิภา จึงเรียกแม่โดยไม่ได้ตั้งใจ
“ฉันจันทร์เอง ไม่ใช่แม่ของเธอ” จันวิภาได้ยินปุ๊บก็รู้ว่าวรกัญญาหลับสะลึมสะลือ
“โอ้ จันทร์ ขอโทษที เมื่อกี้หลับสะลึมสะลือ” ตนเองผล็อยหลับไปในห้องทำงาน นี่เป็นครั้งแรกของวรกัญญา แต่ก่อนเธอหลับแค่วันละห้าถึงหกชั่วโมง เธอไม่เคยหลับในห้องทำงานมาก่อน
“ฉันรู้ว่าเธอเหนื่อย และฉันยังเหมือนกับแม่ของเธอจริงๆ ฉันตุ๋นซุปบำรุง เอามาส่งให้เธอ ชลธีไม่อยู่แล้ว เธอตัวคนเดียวไม่ง่ายเลยจริงๆ” จันวิภารู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลสุวรรณเลิศ เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้ เรื่องของโลกธุรกิจ เธอไม่เข้าใจสักนิด ไม่มีชีวิตชีวาเหมือนทำอาหาร
“ฉันเคยชินแล้วล่ะ ขอบใจนะจันทร์ เธอดีกับฉันจังเลย ฉันเกรงใจจัง ใช่สิ ฉันมีช็อกโกแลต เป็นดาร์กช็อกโกแลตโฮมเมดเพิ่งจะส่งตรงมาจากฝรั่งเศส ฉันคิดว่าเธอน่าจะชอบกิน” วรกัญญานึกถึงของขวัญที่ตนเองเตรียมไว้ให้จันวิภา จึงลุกขึ้น
จันวิภาชอบกินดาร์กช็อกโกแลต,ช็อกโกเลตที่สุด สามารถพูดได้ว่ากินเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ วรกัญญาที่ความทรงจำคืนกลับมาจึงรู้โดยปริยาย
“กานต์ เธอยังจำได้ว่าฉันชอบกินดาร์กช็อกโกแลต?” จันวิภาไม่รู้ว่าความทรงจำของวรกัญญาฟื้นคืนมาแล้ว เธอคิดว่าคนที่สูญเสียความทรงจำยังรู้ความชอบของเพื่อนตนเองอยู่ คงมีแค่วรกัญญา
