มุกดาถูกคนจับยัดเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัวของประธาน เธอดิ้นรนอยู่ในอ้อมกอดของคนนั้น พลิกฝ่ามือตบหน้าคนนั้น คนนั้นก็ตกใจปล่อยเธอออก
“ประ ประ ประธานชลธี”มุกดามองเห็นสีหน้าไม่ดีของชลธี บนใบหน้าขาวของเขามือรอยแดงห้านิ้วมือ
ชลธีเงยหน้าขึ้นด้วยความหยิ่งยโส เขาไม่ต้องการพูดคุยกับผู้หญิงคนนี้ที่งี่เง่า
มุกดายืนตรงหน้าของชลธีด้วยความอึดอัดวางตัวไม่ถูก ขยับก็ไม่ดี ไม่ขยับก็ไม่ดี ในสมองของเธอเวลานี้ว่างเปล่า เธอเพิ่งจะทำอะไร?เธอตบหน้าประธาน นี่จะทำยังไงดี
“ประธานชลธี คือว่า คือว่า คือ ขอโทษค่ะ!”มุกดาคิดนานมากก็ไม่รู้ว่าควรจะอธิบายกับประธานยังไง เมื่อกี้ตัวเองคิดว่าพบกับคนลามก
“อืม” ชลธีตอบ
มุกดามองคางที่สมบูรณ์แบบของเขา ยังมีลูกกระเดือกนั้นที่เซ็กซี่ อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
ประธานคนนี้หน้าตาดีจริงๆ หน้าตาดีจริงๆ ก็ทำให้คนคาดเดาไม่ออก
มาถึงชั้นสามสิบแล้ว มุกดาก็รีบลงลิฟต์ ถ้าหากว่ายังอยู่ต่อไป เธอคิดว่าตัวเองจะต้องหยุดหายใจ
เธอยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์ สูดหายใจเข้าลึกๆ ลิฟต์ของพนักงานเพิ่งจะมาถึง คนของแผนกเลขานุการมองเห็นมุกดายืนอยู่หน้าประตูห้องทำงาน ก็ประหลาดใจมาก มองดูลิฟต์ด้านหลังของมุกดา ก็ไม่มีอะไรจะพูด เดินตรงเข้าไปในห้องทำงาน
มุกดาก็เดินตามเข้าไปในห้องทำงาน เธอมาถึงด้านหน้าโต๊ะทำงานของตัวเอง ก็นั่งลง วันนี้ตอนเช้า ตัวเองมาทำงานยังทำให้ตื่นกลัวจริงๆ ถ้าหากเป็นแบบนี้ทุกวัน เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองสามารถจะยืนหยัดต่อไปได้ไหม
ช่วงเช้ามุกดางานยุ่งมาก ในแผนกเลขานุการมีเรื่องมากมายล้วนให้เธอไปจัดการ รวมไปถึงหยิบของใช้ในการทำงานให้ทุกคน บางคนก็ไม่ยอมทำข้อมูล ยังมีอื่นๆอีก
มุกดากลับจะคิดว่าแบบนี้ดีมาก เธอก็ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่นแล้ว ยังทำงานได้อย่างสมบูรณ์
“มุก มานี่ ฉันซื้อกาแฟมาให้เธอ ดื่มแล้วค่อยไปทำงาน”จันวิภาหลบอยู่ทางที่มุกดาเดินผ่าน ค่อยๆกวักมือให้เธอ
“ไม่ได้ ฉันยังต้องไปส่งข้อมูล” มุกดานำของที่อยู่ในมือให้จันวิภาดู
แต่ว่าจันวิภาไม่สนใจเธอ เดินเข้าไปนำข้อมูลวางลงบนโต๊ะ นำกาแฟที่อยู่ในมือส่งให้มุกดา
“เมื่อกี้ฉันไปหาเธอที่แผนกเลขานุการ แต่ฉันคิดว่าท่าทางของพวกเขาแปลกประหลาดมาก เป็นเพราะอะไร?” จันวิภาคิดว่าคนในแผนกเลขานุการไม่ค่อยชอบมุกดา
“นี่ เป็นวันนี้ตอนเช้า เวลาที่ฉันมาทำงาน พบกับเมธพร เธอมาดึง…ฉัน” มุกดาก็นำเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ตอนเช้าพูดกับจันวิภา
“คนนี้หน้าด้านจริงๆ หล่อนมาหาเธอทำไม หล่อนแท้งเหรอ?เธอผลักหล่อนล้มเหรอ?จันวิภายิ่งพูดดวงตาก็เปล่งประกาย
“เปล่า ฉันไม่ได้ผลักเธอ เธอล้มลงไปเอง หลังจากนั้นธีรเมทก็มาถึงแล้ว ระหว่างขาของเธอมีเลือดไหลออกมาเยอะมาก ฉันเดาว่าเด็กน่าจะรักษาไว้ไม่ได้แล้ว” มุกดาดื่มกาแฟ นึกถึงวันนี้ตอนเช้าเลือดสีแดงสดภาพที่น่าตะลึงนั้น
พูดตามหลักถ้าเมธพรสนใจเด็กคนนี้มาก แต่ว่าทำไมเธอถึงล้มลง เวลานั้น ตัวเองก็ไม่ได้ผลักเธอ และเธอก็ไม่ได้เท้าพลิก
ทันใดนั้นมุกดาคิดว่ามีความหมายมาก
“จันทร์ ฉันจะบอกกับเธอ ฉันคิดว่าเมธพรแปลกประหลาดมาก ฉันแน่ใจว่าเธอล้มลงด้วยตัวเอง เธอไม่ใช่ต้องการเด็กคนมากเหรอ?แล้วทำไมต้องหกล้มล่ะ?”
“ฉันจะรู้ได้ยังไง ฉันคิดว่าเธอมีพิรุธแสดงอาการเดือดร้อนขึ้นเองเถอะ หรือว่าคิดจะขอโทษเธอ?ก็เป็นไปไม่ได้ และเธอเนื้อแท้ก็หน้าด้าน มุก เธอคิดว่าเด็กคนนั้นจะไม่ใช่ลูกของธีรเมทไหม?” จันวิภานึกถึงความเป็นไปได้ทันที
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เบิกตาโตมองหน้ากัน พวกเธอถูกการคาดเดาที่กล้าหาญนี้ทำให้ตกใจ
“เธอคิดว่า เด็กในท้องของเมธพรอาจจะไม่ใช่ลูกของธีรเมท?แต่ว่าพวกเราต้องทำยังไงถึงจะทำให้ธีรเมทรู้เรื่องนี้ล่ะ?พวกเราจะไปเก็บหลักฐานยังไง?”มุกดาได้ยินว่าเด็กในท้องของเมธพรอาจจะไม่ใช่ของธีรเมท ในใจของเธอก็รู้สึกว่าระบายความโกรธเป็นพิเศษ
“เรื่องนี้ ฉันก็ไม่รู้ ในโรงพยาบาลก็รู้จักลูกพี่ลูกน้องฉัน แต่ว่าลูกพี่ลูกน้องฉันไม่ช่วยฉันแน่นอน เฮ้อ ช่างเถอะ เธอก็ไม่รู้จักใครแน่นอน เรื่องนี้พวกเราก็ทำได้เพียงแค่คิดแล้วล่ะ” จันวิภาสูดลมหายใจลึกๆ เธอดื่มกาแฟด้วยความดุร้าย ผลลัพธ์คือร้อนจนต้องอ้าปากหายใจ
ชลธีคิดว่าตัวเองไม่ชินกับการแอบฟังคนอื่นพูดคุยกัน แต่วันนี้จับพลัดจับผลูฟังคำพูดของผู้หญิงสองคนตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว
หลังจากที่ได้ฟังการวิเคราะห์ของทั้งสองคน คิดว่าพวกเธอก็ยังเป็นคนมีสมอง
เขาเดินกลับมาถึงห้องทำงานของตัวเอง ก็โทรศัพท์หาผู้ช่วยของตัวเองทันที ให้เขาไปจัดการเรื่องนั้นทันที
มุกดากับจันวิภาก็คิดไม่ถึงโดยสิ้นเชิง การคาดเดาของพวกเธอคาดไม่ถึงว่าจะไปจัดการแล้ว พวกเธอเสียใจที่ไม่มีคนคุ้นเคยในโรงพยาบาล พลาดโอกาสที่จะโจมตีเมธพร
มุกดาบอกกับนัทธ์ว่า เวลาเลิกงานให้เขาไม่ต้องมารับตัวเอง ดังนั้นเวลาเลิกงาน มุกดา ก็กลับตรงเวลามาก เธอต้องไปเบียดรถเมล์
แต่ว่าเธอกำลังมุ่งไปที่ป้ายรถเมล์ ก็มองเห็นธีรเมทจอดรถอยู่ข้างหน้าแล้ว คนยืนพิงอยู่ที่รถ ดูเหมือนท่าทางโกรธมาก
มุกดามองเห็นธีรเมท ก็เตรียมจะเดินไปทางอื่น แต่ว่าธีรเมทก้าวเดินเข้ามา เขาคว้ามุกดาไว้
“คุณจะทำอะไร?” มุกดาถลึงตาใส่ธีรเมท
“ผมจะทำอะไร?ผมอยากถามว่ามุกดาคุณต้องการทำอะไร พวกเราหย่ากันแล้ว คุณยังดุร้ายแบบนี้ คุณทำให้เด็กในท้องของเมย์ไม่มีแล้ว คุณทำให้ลูกของพวกเราไม่มีแล้ว คุณยังมีเหตุผลเต็มที่ที่จะพูดได้เต็มปากเช่นนี้? ธีรเมทดึงมุกดาด้วยความโกรธ
“เด็กไม่มีแล้ว งั้นคุณไม่ใช่ควรจะอยู่เป็นเพื่อนเธอในโรงพยาบาลเหรอ?คุณมาหาฉันมีประโยชน์อะไร ฉันยังสามารถชดใช้เด็กหนึ่งคนให้คุณ?”มุกดาพยายามดิ้นรน แต่ว่าคนที่เดินผ่านไม่มีใครมาช่วยเธอ
“ชดใช้เด็กหนึ่งคน?ความคิดนี้ไม่เลว มุกดา พวกเราหมั้นกันมาสามปีแล้ว ผมยังไม่เคยชิมรสชาติของคุณเลยนะ?ในเมื่อคุณยอมที่จะชดใช้เด็กหนึ่งคนให้ผม ผมก็อยากจะลอง”ธีรเมทนำปากของเขาเข้ามา
มุกดาคิดไม่ถึงว่าธีรเมทจะหน้าด้านแบบนี้ เธอหันศีรษะตลอด หลบปากของธีรเมท
แต่ว่าแรงของธีรเมทมีเยอะมาก สายตามองเห็นปากจะมาถึงมุกดา มุกดายกเท้าขึ้น ก็เตะไปทางเป้ากางเกงของธีรเมท
แต่ว่าธีรเมทเหมือนกับว่าได้ป้องกันไว้แล้ว เขาใช้มือข้างเดียวออกมา จับขาของมุกดาไว้
“ท่านี้ก็ไม่เลว ผมชอบ!” ธีรเมทนำมือของมุกดากดไว้บนรถ เขาก็โน้มตัวเข้ามา
มุกดามองดูปากของธีรเมทที่ใกล้เข้ามา น้ำตาของเธอก็ไหลออกมา ถ้าหากว่าธีรเมทกล้าจูบเธอจริงๆ เธอจะกัดริมฝีปากของเขาให้แตกแน่นอน
