อนุชิตเดินไปอยู่ตรงหน้าวรกัญญา เขาไม่คิดว่าจะได้เจอวรกัญญาที่นี่ วันนั้นเธอป่วย ฉันยังล้มลงที่พื้นทำให้เขาเป็นกังวลอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อกลับมาที่โรงพยาบาลหลังจากงานยุ่ง วรกัญญาก็ไปแล้ว เขารู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก
ดูเหมือนพระเจ้าจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ คนในใจก็ปรากฏตัวขึ้นที่นี่เมื่อกี้นี้ตอนที่เขาเห็นวรกัญญา เขาก็รีบสอบถามในทันที งานเลี้ยงค็อกเทลในวันนี้ไม่มีคนในครอบครัว มีแต่ท่านประธานของแต่ละบริษัทที่มาร่วมงาน
พอได้ยินข่าวนี้ก็ทำให้อนุชิตตกใจไปทันที ผู้หญิงที่ตัวเองชอบคือท่านประธานของโจนส์กรุ๊ป มิน่าล่ะผู้หญิงคนนี้ถึงได้แตกต่างจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง
“ฉันคิดว่าผู้หญิงคนหนึ่งถูกเรียกว่าท่านประธานมันดูไม่ค่อยรื่นหูเท่าไหร่นะ ถ้าอย่างนั้นคุณเรียกฉันว่ามุกก็แล้วกัน แบบนี้ดูน่าฟังมากกว่าเยอะ น่าสนใจมากกว่า”อนุชิตเบียดเข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างวรกัญญากับธีรนัยน์ แยกทั้งสองคนออกจากกัน
“นายเป็นเลขาของมุกเหรอ ไป ไปเอาของกินมาให้พวกเราหน่อย” อนุชิตพูดกับธีรนัยน์
ธีรนัยน์ถลึงตาใส่อนุชิต แต่ว่าตอนนี้เขาเป็นผู้ช่วยของวรกัญญา
“ทำไม? ไม่พอใจเหรอ เลขาที่มีท่าทางแบบนี้ มุก คุณตามใจลูกน้อยเกินไปหรือเปล่า สำหรับคนแบบนี้ ควรจะสั่งสอนให้ดีเลย ให้เขาเชื่อฟังคำสั่งให้ดี”อนุชิตไม่ได้พูดมากเหมือนเมื่อก่อน ทำให้ธีรนัยน์ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขารีบไปหยิบของกินมาในทันที
“ไม่ค่อยดีหน่อย ฉันก็นึกว่าจะสั่งไม่ได้ซะละ มุก วันนั้นที่คุณป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล ผมอยากจะอยู่เป็นเพื่อนคุณ แต่ว่าประมาณเกิดเรื่องขึ้นที่บ้านในพอดี คุณคงไม่ชอบผมหรอกใช่ไหม?”อนุชิตมีการแสดงออกอย่างจริงใจบนใบหน้าของเขาในตอนนี้
“คุณชายอนุชิต พวกเราไม่ได้สนิทกัน คุณกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ทำไมฉันต้องทนด้วยล่ะ? วันนี้คุณคือหัวใจหลักของงานเลี้ยงในครั้งนี้ ฉันก็จะไม่รบกวนเวลาของคุณ คุณไปคุยกับคนพวกนั่นแหละค่ะ”วรกัญญาไม่อยากจะพูดอะไรอนุชิตให้มากมาย
อนุชิตมองไปรอบๆ บริเวณงานเลี้ยง เขาชี้ไปที่คนเหล่านั้นและพูดกับวรกัญญาว่า
“มุก คุณจะให้ผมไปคุยกับคนพวกนั้น คุณดูสิ คนพวกนั้นเป็นผู้ชายทั้งนั้นเลย หูใหญ่ พุงใหญ่ คุณคิดว่าผมมองพวกเขาแล้วจะกินลงอย่างนั้นเหรอ? คุณรังเกียจผมเหรอ? ” อนุชิตรีบดึงสายตากลับมาในทันทีงานเลี้ยงได้รับการจัดวางอย่างดี โทนสีฟ้าอ่อนโดดเด่นมาก แต่ผู้คนในห้องโถงนี้ ทำให้เขารู้สึกไม่อยากอาหารจริงๆ
“อืม ฉันรังเกียจคุณมาโดยตลอด ฉันไม่ชอบคุณ”วรกัญญาพูดความรู้สึกที่ตัวเองมีต่ออนุชิตอย่างตรงไปตรงมา
ถ้าเกิดว่าเป็นคนปกติทั่วไป ต้องเดินออกไปในทันที และไม่คุยกับวรกัญญาต่อ แต่ว่าคุณชายอนุชิตของพวกเรานั้นไม่เหมือนกับคนอื่นๆ
“ฮิๆ คุณไม่ชอบผมเหรอ? ก็ไม่เป็นไร ผมชอบคุณก็พอแล้ว ผมจะให้คนค่อยๆ ชอบผมอย่างช้าๆ ข้อดีผมก็มีเยอะแยะเลยนะ เดี๋ยวคุณก็จะค่อยๆ เห็นมันเอง” อนุชิตไม่มีสีหน้าของความกระอักกระอ่วนเลยแม้แต่นิดเดียว
“คุณชายอนุชิต ท่านประธานของพวกเราบอกว่าไม่ชอบคุณ คุณก็รีบไปเถอะครับ พวกเราจะทานอาหาร จะไม่ขัดขวางคนแล้ว”ธีรนัยน์หยิบอาหารสองจานเต็มแล้วเดินเข้าไปในเวลานี้ แถมยังหยาบคายกับอนุชิตมากด้วย
“เธอไม่ชอบฉันแล้วเกี่ยวอะไรกับแกด้วย? จะเอาของกินมาให้พวกเราแล้วใช่ไหม?”อนุชิตจะเดินเข้าไปหยิบจาน
“ไม่ได้ให้คุณ เป็นของพวกเราสองคน คุณอยากทานอะไรก็ไปหยิบเองสิครับ”ธีรนัยน์ดึงวรกัญญาไปนั่งที่โต๊ะที่ใกล้ที่สุด แล้วก็วางสั้นลง
อนุชิตรู้สึกถูกเมินอย่างสมบูรณ์แบบ เขามองไปที่ธีรนัยน์ แล้วก็ตามเข้าไป
“ประธานวรกัญญา ผมมีเรื่องอยากคุยกับคุณ ที่จริงเหรอผู้ช่วยของคุณเขาคือ…..”อนุชิตเห็นว่าธีรนัยน์จะพูดอะไรออกมาธีรนัยน์ก็ไม่คิดว่าเขาจะต่ำทรามขนาดนี้
“คุณชายอนุชิต คุณมานั่งทานเถอะครับ เดี๋ยวผมไปหยิบเพิ่ม นี่เป็นของที่อร่อยที่สุดเลยนะ คิดว่าน่าจะถูกปากคุณ”ธีรนัยน์รีบดึงอนุชิตเอาไว้ แล้วก็ให้เขานั่งที่นั่งของตัวเอง แล้วก็ยกของกินหัวใจให้เขา
อนุชิตนั่งลงตรงข้ามกับวรกัญญาแล้วก็เริ่มทานอาหาร
“เมื่อกี้คุณจะพูดอะไรกับฉันเหรอคะ? ผู้ช่วยของฉันมีอะไรหรือเปล่า?” วรกัญญาจ้องอนุชิต ให้เขาพูดให้จบ
“ที่จริงเหรอผู้ช่วยของคุณค่อนข้างโดดเด่นเลยนะ คุณดูสิ ทั้งรู้จักมารยาทและหน้าตาดี ผมพูดไม่ผิดใช่ไหม?”อนุชิตมองธีรนัยน์อย่างพอใจ
ธีรนัยน์หันไปหยิบของกินด้วยความโมโห ไอ้เจ้าอนุชิตนี่มันช่างเร็วจริง
“ประธานวรกัญญา คุณอยู่ตรงนี้เองเหรอ ให้ผมหาเจอได้ง่ายเลย”อุไรภัสร์ถือจานเข้ามาแล้วก็นั่งลงด้านข้าง
“ประธานวรกัญญา คุณก็ควรไตร่ตรองร่วมงานกับยืนนานกรุ๊ปเถอะ ยืนนานกรุ๊ปยังมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมหลายอย่างที่เกี่ยวข้องกับคุณ ทุกคนคงไม่สามารถให้ตายก็ไม่ร่วมงานกันได้หรอกนะ?”อุไรภัสร์มองอนุชิต แล้วก็ทักทายอนุชิต
“คุณเป็นใคร? ผมกำลังพูดอยู่กับมุกคุณไม่เห็นเหรอ? คุณมาที่นี่ทำไม? “อนุชิตไม่ชอบอุไรภัสร์เป็นอย่างมาก
“ผมเป็นเพื่อนเก่าของประธานวรกัญญา พวกเราคุยกันก็เป็นเรื่องปกติมาก” ในใจของอุไรภัสร์เกลียดวรกัญญาเป็นอย่างมาก ครั้งหนึ่งเคยรู้สึกผิดเล็กน้อยที่แม่ของตัวเองฆ่าพ่อของเธอ แต่หลังจากที่วรกัญญากลับมา เธอก็ไม่ร่วมงานกับยืนนานกรุ๊ปอีก นี่มันทำให้เงินหมุนเวียนของยืนนานกรุ๊ปได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก
“ปกติอะไรกัน? คุณไม่มีสายตาขนาดนั้นเลยเหรอ?”อนุชิตรู้สึกเกลียดอุไรภัสร์มาขึ้นไปกว่าเดิมอีก ไอ้คนผมมันเลี่ยมแบบนี้ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร แน่นอนว่าเขาเองก็ไม่ใช่คนดีอะไรเหมือนกัน
อนุชิตหรี่ตาของเขา เมื่อเขากำลังจะโกรธ เขาชอบที่จะหรี่ตา การหรี่ตาของเขาทำให้ผู้คนไม่สามารถเห็นสิ่งที่เขาคิดได้
อุไรภัสร์ไม่ฟังคำทักทายของอนุชิต เขามาที่นี่เพื่อทำให้วรกัญญหน้าแตกต่อหน้าอนุชิต เขานึกว่าวรกัญญาเข้าหาอนุชิตเพราะว่าอยากจะร่วมมือ ในใจของเขาก็ยิ่งขยะแขยงเธอมากกว่าเดิม
“ผมอยากร่วมงานกับประธานวรกัญญามาก ประธานวรกัญญามีฝีมือที่น่ากลัวมาก ขนาดญาติตัวเองยังไม่ยอมปล่อยไฟ ทั้งๆ ที่รู้ว่าชุติภาสเป็นพ่อผัวของตัวเอง คุณยังบังคับเขาให้ตาย และผมอยากเรียนรู้ความโหดร้ายจากประธานวรกัญญา”อุไรภัสร์หัวเราะหลังพูดจบ
วรกัญญายืนขึ้น ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นแล้วเทไปที่หัวของอุไรภัสร์
อุไรภัสร์ก็ไม่ได้ทันระวังตัว สูทของเขาถูกเทจนเปียกไปหมด
“ยัยผู้หญิงบ้า กล้าสาดน้ำใส่ฉันงั้นเหรอ คิดว่าฉันจะไม่ตีเธอให้ตายหรือไง!”อุไรภัสร์กำลังจะตีวรกัญญา อนุชิตยังไม่ทันจะยื่นมือออกไป ธีรนัยน์ก็ถือจานกลับมาพอดี เพราะเห็นว่าอุไรภัสร์จะทำร้ายวรกัญญา จานของเขาก็ลอยไปในทันที
หลังจากนั้น อนุชิตก็ต่อสู้กับอุไรภัสร์
