อุไรภัสร์กับอนุชิตมีเรื่องกัน ชลธีก็เห็นจากไกลๆ แต่ว่าเขาก็ไม่ได้เข้ามาช่วย ประวีร์กลับรู้สึกว่ามันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ เขากับทศพร จันทิมาก็ไปดึงอนุชิตกับอุไรภัสร์ให้แยกออกจากกัน
“เพราะคุณเป็นอะไร? อยู่ดีๆ ทำไมถึงมีเรื่องกับแขกได้? “หัวหน้าคณะกรรมการเทศบาลมองไปที่จมูกและใบหน้าที่บวมของอุไรภัสร์ อนุชิตก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเท่าไหร่ แต่ว่าเขาอยากสั่งสอนอุไรภัสร์
“เธอนั่นแหละ ผู้หญิงคนนี้เอาน้ำสาดใส่ผม!”อุไรภัสร์เช็ดเลือดที่มุมปากของตัวเอง แล้วก็ชี้ไปที่วรกัญญาพร้อมกับพูดกับทุกคน
“เธอสาดน้ำใส่แกก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว แกเป็นผู้ชายแท้ๆ วันๆ ไม่ทำเรื่องที่ควรทำ ทำแต่เรื่องที่พวกยายๆ แม่ๆ ทำกัน ถ้าเกิดว่าเธอไม่สาดน้ำใส่แกฉันก็จะเป็นคนจ่ายเอง”อนุชิตเห็นว่าอุไรภัสร์ยังคงไม่ยอมเปลี่ยนแปลง เขาตีจนเหนื่อยแล้ว อยากจะให้ธีรนัยน์เข้าไปทำร้ายอุไรภัสร์ต่อ ฝีมือการต่อสู้ของเขายังด้อยกว่าอุไรภัสร์หน่อย
อุไรภัสร์เห็นว่าตัวเองด้อยกว่าในตอนนี้ ก็เริ่มส่งเสียงดัง
“ทุกคนหลงกลเพราะยัยจิ้งจอกคนนี้ใช่ไหม? แถมยังมารุมทำร้ายผมอีก พวกคุณไม่รู้ใช่ไหม ว่าผู้หญิงคนนี้ทำร้ายพ่อผัวของตัวเองจนตาย แถมยังแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมอีก ฉันไม่ใช่คนดีอะไร อาศัยที่ตัวเองหน้าตาดีหน่อย ตอนแรกก็แต่งงานกับชลธี ตอนนี้ไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ไปอ่อยคุณโจนส์ เพราะคุณคิดว่า ผู้หญิงคนนี้ต่ำพอหรือยัง?” อุไรภัสร์ยืนพูดอยู่ในห้องโถงเหมือนกำลังกล่าวสุนทรพจน์
“แกนี่มันรนหาที่จริงๆ !”ธีรนัยน์ทนฟังไม่ไหวอีกต่อไป อุไรภัสร์คนนี้กินยาผิดเข้าไปหรือไง เขายกมัดขึ้นมาแล้วก็จะพุ่งเข้าไปหาอุไรภัสร์
“ช่างมันเถอะ ปล่อยให้เขาเป็นหมาไปก็พอแล้ว พวกเราถูกหมากัด ก็ต้องอย่ากัดตอบ พวกเราไปกันเถอะ”วรกัญญาโกรธมาก แต่ว่าตอนนี้เธอกลับไม่โกรธแล้ว
“ประธานวรกัญญา ทำไมพวกเราถึงต้องปล่อยเขาไปด้วย? คนอย่างเขา เราควรจะจัดการให้หนัก จนเขายอมรับทั้งตัวและหัวใจ”ธีรนัยน์ไม่ใช่คนที่มีเหตุผลมากนัก แถมตอนนี้เจ้านายของตัวเองยังถูกรังแก แล้วเขาจะทนได้ยังไงล่ะ
“ฉันจะพูดตรงนี้เลยแล้วกัน คำพูดของอุไรภัสร์ ขอบคุณค่ะอยากจะเชื่อก็เชื่อ ฉันวรกัญญาทำเรื่องอะไรลงไปบ้าง ก็ไม่ได้จำเป็นต้องให้ใครมาตัดสิน เรื่องในวันนี้จบลงแค่นี้แล้วกัน” วรกัญญาดึงธีรนัยน์ออกไป
“รู้สึกผิดเหรอ? วรกัญญา ตอนที่บริษัทของพ่อเธอปิดตัวลงในตอนนั้น เธอไม่หลงเหลืออะไรเลย ตอนนี้ไปได้สวยอย่างนั้นเหรอ? งั้นเธอเอาอะไรไปแล้วล่ะ ทุกคนที่มาที่นี่ต่างก็ดูได้อยู่แล้ว”เพื่อนของอุไรภัสร์ที่อยู่ด้านหลังก็ช่วยกันโห่ร้อง
แต่ว่าวรกัญญาไม่ได้อธิบายอะไรเลย เธอเดินต่อไปอย่างไม่หยุด
“ประธานวรกัญญา ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมคุณต้องกลัวเขาด้วย ไม่ว่าคุณจะทำหรือไม่ได้ทำเรื่องที่เขาพูด แต่ผมคิดว่าเขาต้องโดนสักทีหนึ่ง คนแบบนี้เราไม่ควรไปมีเหตุผลอะไรด้วย”ธีรนัยน์มองวรกัญญาอย่างไม่เข้าใจ
ความสูง 175 เซนติเมตรของเขาตอนที่อยู่กับวรกัญญา ก็รู้สึกว่ามีประโยชน์
“ฉันไม่อยากให้เรื่องใหญ่ไปมากกว่านี้ ฉันไม่ได้กลัวเขา เรื่องบางเรื่องไม่จำเป็นต้องพูดให้ชัดเจนก็ได้ ตราบใดที่มีสติอย่างชัดเจนก็พอ” หลักการดำเนินชีวิตของวรกัญญาก็คือทำทุกอย่างจิตสำนึกที่ชัดเจน
ธีรนัยน์ได้ยินสิ่งที่วรกัญญาพูดแล้วเขาก็เงียบ แนวคิดของวรกัญญามันแปลกใหม่มาก เขาไม่เคยเต็มใจที่จะเห็นด้วย แต่วันนี้เขาได้ยินผู้หญิงคนนี้พูดแบบนี้ ดูเหมือนเขาจะสัมผัสได้เล็กน้อย เขาเป็นคนที่ถ้าเกิดว่ามีเรื่องอะไรต้องพูดให้ชัดเจน ถ้าอีกฝ่ายกล้าท้าทายตัวเอง เขาจะแก้ปัญหาด้วยหมัดของเขา
“ไปกันเถอะ ธีรนัยน์ วันนี้ฉันต้องขอบคุณนายมากนะ ซุปบนจานของนายก็เพียงพอที่จะทำให้เขาอับอายแล้วแหละ”วรกัญญาแสดงความขอบคุณธีรนัยน์
“ไม่เป็นไรครับ ผมเป็นผู้ช่วยของคุณ เรื่องพวกนี้สมควรที่จะจัดการให้ดีอยู่แล้ว แต่ว่าวันนี้ผมกลับทำให้คุณต้องได้รับความไม่เป็นธรรม” จิตใจที่ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นยังไม่มีความเคารพของธีรนัยน์ ก็เริ่มเปลี่ยนไปช้าๆ
ธีรนัยน์ไปส่งวรกัญญากลับบ้าน แล้วเขาก็กลับบ้านของตัวเอง มาหาเขาอยู่ไม่ห่างจากบ้านขอวรกัญญาเท่าไหร่นัก เดินทางแค่เพียงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นเอง แต่บ้านคือที่ที่เขาไม่อยากกลับที่สุด บ้านหลังนั้นช่างเหงาเหลือเกิน
บ้านอยู่ไม่ไกลจากนี้นัก แต่ธีรนัยน์จอดรถไว้ที่สนามหญ้า ลงจากรถ มาถึงสนามหญ้าแล้วนั่งลง เขาหยิบบุหรี่ออกมาสูบ จากควันบางๆ ใต้แสงจันทร์ ใบหน้าของ ธีรนัยน์เบลอและชัดเจนเป็นครั้งคราว
เขาว่าเงินไม่ขาดมือ ไม่ได้โม้ เขาไม่ได้รักกันจริงๆ คือวันๆ ไม่ได้มีอะไรให้ทำ และไม่มีเวทีแสดงสิ่งที่ได้เรียนรู้ซึ่งทำให้เขาเจ็บปวดมาก
โชคดีที่เพื่อนแนะนำเขาให้รู้จักกับโจนส์กรุ๊ป ได้มาอยู่กับวรกัญญา ตัวเองก็เลยได้ทำอะไรบ้าง อย่างน้อย ตอนกลางวันจะไม่เหงา และตอนกลางคืนก็นอนบนเตียงได้จนถึงรุ่งสาง
หลังจากสูบบุหรี่แล้ว ธีรนัยน์ลุกขึ้นยืนและกลับบ้าน
“ประธานวรกัญญา โรงแรมที่คุณติดต่อให้เรานั้นยอดเยี่ยมมาก มีทุกสิ่งทุกอย่าง อุปกรณ์ความสะดวกครบครัน การทำงานของเราสะดวกมาก รู้ไหม ความเร็วอินเทอร์เน็ตที่นี่เร็วมาก สุดๆ ไปเลย”วรกัญญาไปที่โรงแรมลวดลายวิหก พนักงานของเขาก็มารวมตัวกันและพูดคุยกันไม่รู้จบ
“”นี่คือ? ” นอกจากนี้ยังมีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งที่สังเกตเห็นธีรนัยน์ที่อยู่ด้านหลังของวรกัญญา ถ้าคนนี้เป็นผู้ชายจะดูหล่อเกินไป ถ้าเป็นผู้หญิงจะมีอาการเย็นชาอย่างไร้ความปรานีในตาของเธอ แต่นี่คือสิ่งที่ดึงดูดผู้คนมากมายให้สนใจเขา
“นี่คือผู้ช่วยคนใหม่ของฉันที่ชื่อธีรนัยน์ เป็นคนที่เก่งกาจมาก ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร เขาก็มีพลังมาก อย่างไรก็ตาม ธีรนัยน์ นายสามารถดูแผนการออกแบบของเราและให้คำแนะนำได้” วรกัญญาได้เห็นแผนการออกแบบแล้ว แต่เธอต้องการดูความรู้ของธีรนัยน์
ธีรนัยน์ไม่คิดว่าวรกัญญาจะเชื่อใจตัวเอง ถึงแม้ว่าจะเชิญให้เขามาเป็นผู้ช่วย แต่ว่าธีรนัยน์ก็เพิ่งจะมาอยู่ได้แค่ไม่กี่วัน เขานึกว่าวรกัญญาจะไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองได้เข้าถึงเอกสารที่เป็นความลับ
“ผมดูอันนี้ได้ด้วยเหรอ?”ธีรนัยน์ถามอย่างไม่ค่อยแน่ใจ
“ก็ต้องได้สิ นายเป็นคนของโจนส์กรุ๊ป แล้วก็เป็นผู้ช่วยของฉัน มีอะไรที่จะดูไม่ได้อีกเหรอ?”วรกัญญาพูดกับธีรนัยน์ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความเชื่อใจ
“ได้ งั้นผมขอดูหน่อย” ธีรนัยน์รับแผนไป คนอื่นมองวรกัญญาอย่างกังวล คนคนนี้เพิ่งมาเพียงแค่ไม่กี่วัน ก็ได้ดูเอกสารลับของโจนส์กรุ๊ปแล้วเหรอ?
ธีรนัยน์อ่านจบหนึ่งรอบอย่างรวดเร็ว เขาใช้เวลาประมาณสิบกว่านาทีในการอ่าน
“แผนนี้ไม่เร็วเลย แต่ว่ามีรายละเอียดบางอย่างที่ต้องเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย”ธีรนัยน์เห็นว่าวรกัญญาเชื่อใจเขา เขาก็เลยพูดสิ่งที่เขาคิด
” ถ้าอย่างนั้นก็ดี เย็นวันนี้ นายก็ทำงานล่วงเวลาแล้วกัน ไม่กลับแล้ว นายแก้รายละเอียดให้ฉันหน่อย แล้วพรุ่งนี้เอาให้ฉัน”วรกัญญาเห็นว่าธีรนัยน์พูดตรงกับสิ่งที่เธอคิด ก็เลยอยากรู้ว่าเขาจะแก้ไขยังไง!
