“พี่สาม ฉันคิดว่าภรรยาของพี่หน้าตาสวยจริงๆ และโอนอ่อนตามมาก ฉันชอบมาก”โธรณีกินข้าว และพูดกับชลธี
“จริงเหรอ?วันไหนพาแม่ไปดู แม่ก็อยากเห็นลูกสะใภ้ของแม่หน้าตาเป็นยังไง เพียงแต่ลูกสาวของแม่พูดว่าเป็นคนดี แน่นอนว่าไม่เลว”นีรชาได้ยินคำพูดของลูกสาวตัวเอง เธอก็มีความสนใจ
ชลธีกินข้าว ไม่ได้สนใจน้องสาวกับแม่ของตัวเอง
เพียงแต่นีรชากับโธรณีก็ไม่ต้องการให้เขาสนใจ ทั้งสองคนก็เริ่มปรึกษาหารือกันว่าจะไปพบมุกดายังไง
“พวกคุณอย่าก่อความวุ่นวายมากเกินไป เธอยังไม่รู้ว่าผมเป็นสามีเธอ” ชลธีได้ยินผู้หญิงทั้งสองคนยิ่งพูดยิ่งตื่นเต้นดีใจ เขาก็แนะนำนิดหน่อย
“ชล ทำไมลูกถึงไม่บอกมุกดาว่าลูกเป็นสามีของเขา ลูกเล่นลึกลับแบบนี้มีความหมายไหม?” นีรชาไม่เข้าใจลูกชายของตัวเองมาก เธอไม่ชอบธินิดาคนนั้นมาก แต่ว่าลูกของตัวเองกลับทำเหมือนของล้ำค่า
“มีความหมาย แม่ แม่อย่าใส่ใจเยอะเกินไป พวกคุณไม่ใช่ให้ผมแต่งงานเหรอ ตอนนี้ผมแต่งงานแล้ว เรื่องอื่นพวกคุณไม่ต้องใส่ใจแล้ว”ชลธีวางตะเกียบลง
ปู่ปรัณมองหลานชายคนนี้ ชลธีเป็นหลานทั้งหมดที่ฉลาดที่สุด แต่ว่าก็เป็นคนที่งมงายในความรักที่สุด ธินิดาคนนั้นไปห้าปีแล้ว แต่ว่าเขายังมักจะคิดถึงอยู่เสมอไม่ลืม ถ้าหากไม่ใช่เขาใช้ความตายมาบังคับ หลานชายคนนี้ก็ยังโสดแน่นอน
“บัว ในเมื่อเขาแต่งงานแล้ว พวกเราก็ไม่ต้องใส่ใจแล้ว เพียงแค่ผู้หญิงคนนั้นแต่งงานกับนายแล้ว นายไม่ให้อะไรกับเธอ ใช้ได้เหรอ?พวกเราตระกูลสุวรรณเลิศเป็นคนแบบนี้เหรอ?”คุณปู่ปรัณกลับจะคิดว่าต้องขอโทษมุกดามาก
“ผมแค่ไม่ได้จัดพิธีแต่งงานให้เธอ ไม่ให้เธอมาพบพวกคุณ แต่ว่าผมก็ให้สิ่งของที่สำคัญที่สุดกับเธอ เงิน!”ชลธีไม่อยากพูดกับคนในครอบครัวอีก
“สรุปคือ พวกคุณไม่ต้องบอกเธอ เธอแต่งงานกับตระกูลสุวรรณเลิศคือคุณชายสามก็พอแล้ว”ชลธีไม่อยากพูดอีก ถ้าหากว่ายังพูดต่อไปอีก คนในครอบครัวก็จะเอ่ยถึงธินิดา เดิมทีพวกเขาก็ไม่ชอบธินิดา แต่ว่าชลธีไม่หวังจะให้พวกเขาทำร้ายเธอ
พูดจบแล้ว ชลธีก็ลุกขึ้นยืน สีหน้าของเขาไม่ดีแล้ว ทุกคนก็ไม่ได้พูดอีก รู้ว่าธินิดาก็คือสิ่งสำคัญของชลธี
ชลธีนั่งอยู่บนรถ เขามองโทรศัพท์ แน่ใจว่ามุกดาไม่ได้โทรศัพท์หาตัวเอง เขาก็โทรศัพท์ไปหานัทธ์
มุกดารู้แล้วว่าพ่อจะไปต่างประเทศทำการผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ เธอทั้งตื่นเต้นทั้งหวาดกลัว ได้ยินว่าการผ่าตัดนี้ยังอันตรายมาก เธอกลัวว่าพ่อไปแล้วก็จะไม่กลับมาแล้ว
“มุกดาพี่ประวีร์เอง”ในเวลานี้ มุกดากลับได้รับสายโทรศัพท์ของประวีร์
“พี่ประวีร์ คุณโทรศัพท์มาหาฉันได้ยังไง?”มุกดาประหลาดใจมาก หลังจากครั้งที่แล้วไปกินบาร์บีคิวปิ้งย่างกับประวีร์ได้เจอกันแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันอีก
“ผมรู้หมายเลขโทรศัพท์ของคุณจากจันทร์ คุณก็บันทึกไว้ได้ นี้เป็นหมายเลขโทรศัพท์ของผม พ่อของคุณวันมะรืนก็จะเปลี่ยนโรงพยาบาล ไปต่างประเทศเพื่อทำการผ่าตัด ได้ยินว่าหาหัวใจที่เหมาะสมพบแล้ว”ประวีร์ถามมุกดา
“ใช่แล้ว หาพบแล้ว ดังนั้นต้องไปทำการผ่าตัดทันที” มุกดาตอบ
“อืม พรุ่งนี้คุณกลับมาที่โรงพยาบาลไหม?พวกเราเจอกันแล้วค่อยคุยอย่างละเอียดเถอะ ในโทรศัพท์พูดไม่ค่อยชัดเจน”ประวีร์ถามมุกดา
“ได้สิ พรุ่งนี้ฉันจะไป ฉันเลิกงานแล้วก็ไป ถึงเวลานั้นฉันจะไปหาคุณ”มุกดาตั้งแต่เล็กก็เชื่อใจประวีร์มาก ส่วนใหญ่ประวีร์พูดอะไร เธอก็จะฟัง ประวีร์ดีกับเธอมากกว่า
ถ้าหากว่าไม่ใช่ปีนั้นพวกเขาทั้งตระกูลอพยพไปอยู่ที่อื่น มุกดาตอนนี้อาจจะแต่งงานกับประวีร์ เวลานั้นทั้งสองตระกูลก็พูดล้อเล่นกับบ่อยๆ พูดว่าให้เด็กทั้งสองคนเป็นคู่กัน
แต่ว่า เฮ้อ ประวีร์ไปแล้วทำให้ตัวเองพบกับผู้ชายสารเลว
มุกดาเอนกายลงบนเตียง นึกถึงตัวเองกับธีรเมทรู้จักกันและรักกัน
มุกดาเป็นสาวสวยของคณะภาษาต่างประเทศ ผู้ชายที่มาตามจีบต่อแถวยาว แต่ว่ามุกดากลับหยิ่งยโส และเธอยังไม่ลืมประวีร์
ส่วนธีรเมทชอบเธอยังไง มุกดาก็ไม่รู้ เธอรู้แค่ทุกวันตอนเช้าจะมีนักเรียนชายหนึ่งคนจะมาทักทายตัวเอง แต่เขาก็ไม่เคยพูดอะไรมากมายกับตัวเอง
เวลาที่เลิกเรียน นักเรียนชายก็จะดูแลส่งเธอกลับบ้าน ก็ไม่ขอร้องไห้เธอพูดคุยกับตัวเอง เพียงแค่ตามเธออย่างเงียบๆ
กลายเป็นแฟนของธีรเมทด้วยความบังเอิญ วันนั้นเลิกเรียนกลับบ้าน พ่อของมุกดาเช่าห้องให้เธอไม่ไกลจากโรงเรียน ถ้าเดินก็ใช้เวลายี่สิบนาทีกว่า แต่ว่าวันนั้นตอนเที่ยงมีพวกอันธพาลสองสามคน มองเห็นมุกดาก็ไปลวนลามเธอ
เวลานี้ธีรเมทก็พุ่งออกมา ต่อยกับอันธพาลพวกนั้น ถึงแม้ว่าเขาถูกต่อยจนเต็มไปด้วยแผลฟกช้ำ ยังดีที่มีคนมาจับพวกอันธพาลเหล่านั้นได้
หลังจากที่ธีรเมทออกจากโรงพยาบาล ก็สารภาพรักกับมุกดา มุกดาคิดว่าคนนี้ก็ไม่เลว อย่างน้อยเพื่อตัวเองก็โถมตัวพุ่งเข้าไปอย่างไม่กลัวตาย เธอก็ตอบรับแล้ว
อยู่ด้วยกันตั้งสามปี ธีรเมทเกรงใจมุกดามาก ไม่ได้เรียกร้องอะไรออกนอกกรอบ
ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่ใกล้ และไม่ไกล มุกดาที่ไม่เคยมีความรักก็คิดว่าความรักเป็นแบบนี้
แต่ว่า สิ่งที่รอเธออยู่กลับเป็นผลลัพธ์แบบนี้
มุกดาหวนรำลึกถึงเรื่องในอดีต เธอคิดว่าตัวเองโง่เกินไปแล้ว เวลาที่ออกมากินข้าวด้วยกัน ทุกครั้งเมธพรก็ต้องตามไป ตัวเองกลับไม่เคยค้นพบอะไร
ช่างมันเถอะ อย่าไปคิดอีกเลย ตอนนี้ชีวิตแบบนี้ก็ดีมากแล้ว มีสามีที่ห่วงใยตัวเอง ถึงแม้ว่ามีเวลาแค่สองปี ก็ทำให้เธอรับรู้ถึงรสชาติของการมีคนห่วงใย
มุกดาสะลึมสะลือรู้สึกว่ามีคนปืนขึ้นมาบนร่างกายของตัวเอง เธอนึกถึงว่าพ่อของตัวเองก็ถูกคนตรงหน้าช่วยชีวิต เธอก็รู้สึกซาบซึ้งใจเขามาก
ใช้มือทั้งสองข้างของตัวเองลูบใบหน้าฝ่ายตรงข้าม ใบหน้าไม่เรียบเนียน
“คุณสามี ถึงแม้ว่าฉันไม่เคยพบคุณ แต่ว่าฉันซาบซึ้งใจคุณมาก คุณช่วยฉันและช่วยพ่อของฉัน”มุกดาพูดกับชลธี
“ไม่มีอะไร คุณใช้ความสาวของคุณเป็นเพื่อนผมสองปีนี้ นี่เป็นค่าตอบแทนของคุณ” ชลธีพูดอย่างเรียบเฉย
เขายิ่งหลงใหลร่างกายของเธอ ปรากฏการณ์นี้ไม่ค่อยดีนัก ถ้าหากว่าหลังจากนี้ต้องหย่ากัน เขาจะไม่เคยชินเหรอ?
มุกดาได้ยินคำพูดของชลธี ในใจเธอก็เจ็บปวด เดิมทีตัวเองเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวง่าย นั่นก็แค่ตัวเองใช้ความสาวกับร่างกายแลกมา เขาไม่ใช่เกิดความชอบมาห่วงใยตัวเอง
“คุณอย่าตกหลุมรักผม พวกเรามีเวลาแค่สองปี ถึงเวลานั้นพวกเราต้องแยกจากกัน ถ้าหากคุณทุ่มเทเยอะเกินไป งั้นคุณจะได้รับความเจ็บปวดมาก จำคำพูดของผมไว้ พวกเราแค่ได้ในสิ่งที่ต้องการ”ชลธีพูดคำพูดเหล่านี้ออกมาด้วยความใจดำ
คำพูดเหล่านี้ของเขาทำให้ในใจของมุกดาที่รู้สึกรักเขาทั้งหมดแตกเป็นชิ้นๆแล้ว
