“มุก ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” ชลธีพึ่งจะหายไข้ดีขึ้นเล็กน้อย เขาก็นึกขึ้นได้ว่าวันนั้นวรกัญญาโทรหาตัวเอง เรื่องที่พูด ตัวเองยังไม่ทันได้ให้คำตอบเธอ
“ประธานชลธี มีอะไรก็รีบพูดเถอะ ฉันยุ่งมาก” วรกัญญามองดูนาฬิกาข้อมือ พูดกับชลธี
“วันนั้นคุณโทรมา…” ชลธีกำลังพูด โทรศัพท์ของวรกัญญาก็ดังขึ้นมา
“อ้อ ไม่เป็นไร ประธานชลธี ฉันเข้าใจดี ตอนนี้โครงการนั้นฉันล้มเลิกที่จะร่วมมือกับคุณแล้ว ฉันทำด้วยตัวเองได้ คุณว่างวันไหนเราไปในเมืองกัน บอกรองนายกเทศมนตรีให้ชัดเจน ยกเลิกข้อตกลง และลงชื่อใหม่อีกครั้งก็ได้แล้ว จริงสิ ฉันยังมีธุระอยู่ ไม่อยู่เป็นเพื่อนคุณแล้วนะ” วรกัญญาพูดจบก็เดินไปอีกด้านหนึ่งเพื่อรับสายโทรศัพท์
ชลธีได้ยินวรกัญญาล้มเลิกที่จะร่วมมือกับตัวเองแล้ว ในใจเขากลับรู้สึกผ่อนคลาย คิดว่าแบบนี้ก็ดีที่สุด เขาเองก็ไม่ผ่านด่านคณะกรรมการบริหารของบริษัทฮอนดากรุ๊ปพอดีเหมือนกัน
“พรุ่งนี้ผมมีเวลา งั้นเราไปที่คณะกรรมการพรรคคอมมิวนิสเมืองสระมังกรกันเถอะ บ่ายสามโมง” ชลธีเห็นว่าวรกัญญาค่อนข้างยุ่ง เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรต่อ เขาก็เดินไปแล้ว
วรกัญญารับโทรศัพท์ ตอนที่กลับมาตรงที่นั่งอีกครั้ง พบว่าชลธีได้จากไปแล้ว แต่ข้างหลังที่เขาพูดวรกัญญาได้ยินทุกอย่าง ที่แท้เขาก็ตั้งใจจะหลอกตัวเองแบบนี้ ก็คิดว่าเขายอมเชื่อตัวเองได้แล้วจริงๆ วรกัญญา เธอมันไร้เดียงสาเกินไป
ในบ้านรกร้างแห่งหนึ่ง แสงไฟสลัวๆทำให้เงาของคนลากออกยาวมาก ชายชุดดำสวมผ้าคลุมหน้ากำลังคุยกับใครคนหนึ่งอยู่
“โจนส์เป็นยังไงบ้าง?” ชายชุดดำถามอีกฝ่าย
“ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เพียงแค่ตอนนี้ยังคงรักษาตัวอยู่ที่ฝรั่งเศส ภายในช่วงเวลาสั้นๆคงจะไม่กลับประเทศมาแน่” อีกฝ่ายตอบ
“อืม ดีมาก เราก็วางแผนกันมานานแล้ว เวลานี้ควรจะเก็บสายได้แล้ว” ชายชุดดำครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็สั่งงานต่อไป เขาบอกแผนการให้ผู้ที่มาฟัง ผู้ที่มาก็พยักหน้าไม่หยุด
สายลมพัดผ่านไปช่วงหนึ่ง ทำให้แขนเสื้อคลุมของชายชุดดำปลิวขึ้น ล่องลอยอยู่ในความมืดมิด ราวกับปีศาจกำลังแยกเขี้ยวกางกรงเล็บแสดงพลังของตัวเอง
………………….
“ธีรเมท คุณดูเหมือนตอนนี้จะยังสนใจประธานวรกัญญามากเลยนะ?” ธินิดานัดเจอกับธีรเมท
“คุณนายธินิดา คุณพูดแบบนี้พูดตลกแล้ว ประธานวรกัญญาเป็นซีอีโอของโจนส์กรุ๊ป คนกรุ๊ปเล็กๆอย่างผมจะไปกล้าคิดได้ยังไง” ธีรเมทมองธินิดาที่แต่งหน้างดงามอยู่ตรงหน้า
ธินิดาก็สวยมากเช่นกัน ใบหน้างดงาม รูปร่างสัดส่วนดี หุ่นที่ยังไม่มีบุตรมีทั้งนูนและเว้า แถมเธอยังฝึกบัลเล่ต์ตั้งแต่เด็กอีกด้วย ออร่าโดดเด่น ทำให้ใจของคนที่มองรู้สึกจั๊กจี้
แต่ถึงสวยยังไง มีออร่ายังไง ในใจของธีรเมทก็มีเพียงผู้หญิงคนเดียว ยังไงวรกัญญาก็ดีกว่า แต่งหน้าเข้มขนาดนี้น้อยมาก แค่แต่งหน้าเบาๆก็ทำให้เธอสวยจนคนหวั่นไหวได้
“ฮ่าฮ่าฮ่า ธีรเมท ความคิดของคุณคิดว่าฉันไม่รู้หรอ คุณอยากจะร่วมงานกับวรกัญญาแม้ว่าจะขาดทุนก็ตาม มันหมายความว่ายังไง? คุณอย่ามาหลอกฉัน ฉันมีวิธีที่จะทำให้วรกัญญากลับมาอยู่ข้างกายคุณ แต่คุณต้องช่วยฉันทำเรื่องหนึ่ง” ธินิดาพูดกับธีรเมท
ธีรเมทดื่มกาแฟ ดวงตาของเขากลอกไปมาบนร่างของธินิดา ธินิดาคนนี้มีความแค้นกับวรกัญญา แน่นอนว่าเขารู้ แค่ตอนนี้เธอต้องการจะใช้ตัวเองเพื่อแก้แค้นวรกัญญา ถ้างั้นตอนนี้ตัวเองจะยอมหรือไม่ยอมให้เธอหลอกใช้
“เป็นไงบ้าง? กาแฟนี้รสชาติดีใช่ไหม? ในความขมมีกลิ่นหอม รสชาติติดลิ้นนาน นี่ไม่ใช่ชีวิตที่คุณกำลังไล่ตามหรอ? พลาดจากวรกัญญา ก็ไม่เป็นไร คุณยังเอาเธอกลับมาได้” ธินิดาขยิบตาให้ธีรเมท
“ฮ่าฮ่าฮ่า คุณนายธินิดา คุณนี่ยิ่งมีเสน่ห์ขึ้นเรื่อยๆเลยนะ ทำให้ผมหลงซะแล้ว ข้อเสนอของคุณผมสนใจมาก คุณต้องการให้ผมทำอะไรล่ะ?” ธีรเมทยิ้มออกมา ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจจริงๆ ตัวเองยังตามเธอไม่ทันเลย
มือของธีรเมทไม่อยู่นิ่งลูบไล้ต้นขาที่เผยออกมาของธินิดา ดวงตาของเขายังมองไปที่หน้าอกอันอวบอิ่มของธินิดาอีกด้วย
สายตาของธีรเมททำให้ธินิดารู้สึกขยะแขยง แต่เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง เธอเลยปล่อยตามใจเขา
“คุณเข้ามาสิ ฉันจะบอกคุณให้” ธินิดาเอาหัวของธีรเมทเข้ามาให้อ้อมแขนของตัวเองอย่างใจกล้า ให้เขาได้สัมผัสถึงความนุ่มนิ่มของตัวเอง
ออกมาจากร้านกาแฟ ธีรเมทและธินิดาก็แยกกันไป พวกเขาบรรลุฉันทามติกันแล้ว ธีรเมทขึ้นไปบนรถ เห็นผู้หญิงที่เดินผ่านไปฝั่งตรงข้ามคล้ายกับจะเป็นวรกัญญา
วรกัญญา คุณเป็นของผม เป็นของผมตลอดไป ผมจะทำให้คุณมาอยู่ใต้ร่างของผม สนองความตั้งใจ ทำให้คุณรับรู้ถึงเสน่ห์ของผม!
อีกฝ่าย
ในห้องนอนที่กว้างใหญ่ มีเสียงคลุมเครือดังออกมา บนพื้นต่างเป็นเสื้อผ้าที่ถูกฉีกโยนลงมา ตามทางไปจนถึงเตียงใหญ่ บนเตียงใหญ่เป็นร่างสองร่างพันอยู่ด้วยกัน
“นิตย์ คุณเก่งจริงๆ” เสียงของผู้หญิงคนนั้นหวานหยาดเยิ้ม ทำให้นิตย์รวีร์อยากจะหยุดก็หยุดไม่ได้
“น้ำผึ้ง คุณก็เก่งมาก ผมรักคุณ ผมจะรักคุณตลอดไป ผมยินดีทำทุกอย่างเพื่อคุณ” นิตย์รวีร์กำลังออกกำลังกายอยู่ ในที่สุดเขาก็ได้อยู่ด้วยกันกับผู้หญิงที่ตัวเองรัก นั่นเป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝัน
“นิตย์ คุณรักฉันจริงๆ ฉันเองก็รู้ค่ะ ฉันก็รักคุณเหมือนกัน คุณต้องการฉันให้สุดจิตสุดใจเถอะค่ะ” ในน้ำเสียงของธินิดาไม่ได้บริสุทธิ์ตามปกติ เป็นเสียงที่ทำให้คนรู้สึกมึนเมา ทำให้นิตย์รวีร์ยิ่งทุ่มเทมากขึ้นไปอีก
หลังจากผ่านอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน นิตย์รวีร์โอบธินิดาเข้ามาในอ้อมกอด ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปไม่อยู่แล้ว
“น้ำผึ้ง นี่มันจริงๆหรอ? ผมไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย” นิตย์รวีร์รู้สึกว่าความสุขมาอย่างกะทันหันเกินไป เขาไม่อยากเชื่อเลย
ธินิดาหยิกเขาทีหนึ่ง เขารู้สึกเจ็บ เลยร้องออกมาเบาๆ
ธินิดาวาดวงกลมบนแผงอกของนิตย์รวีร์ เธอไม่ได้รู้สึกสนใจนิตย์รวีร์แม้แต่นิดเดียว ก็แค่ตอนนี้เธอต้องการหลอกใช้เขา เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของตัวเอง
“น้ำผึ้ง ผมทำตามที่คุณบอกแล้วนะ ผมซื้อหุ้นบางส่วนของผู้ถือหุ้นมาแล้ว ตอนนี้หุ้นของผมมีมากเหมือนกับชลธีแล้ว” นิตย์รวีร์แสดงความจริงใจต่อธินิดา
“อืม นิตย์ของฉันเก่งที่สุดเลย เรื่องที่ฉันให้คุณไปทำคุณทำได้ดีมากๆ ฉันให้รางวัลคุณด้วยการหอมทีนึงได้นะ” ธินิดาหอมแก้มนิตย์รวีร์อย่างสนิทสนมทีนึง
“แค่นี้ไม่พอ” นิตย์รวีร์ยกริมฝีปากของธินิดาสูงขึ้น และตัวเองก็จูบลงไป
อารมณ์พลุ่งพล่านของทั้งสองคนถูกจุดขึ้นอีกครั้ง น่าจะเป็นอารมณ์ของนิตย์รวีร์ถูกจุดขึ้นมากกว่า เขาไม่ได้สัมผัสผู้หญิงมานานมากแล้ว สำหรับเรื่องของธินิดา เขาเลยยุ่งอยู่ตลอด เพื่อรอธินิดาให้รางวัลแก่ตัวเองวันนี้ จะต้องเอาให้พอ
ธินิดาเดิมทีก็ไม่ได้มีอารมณ์อะไรอยู่แล้ว แต่ถูกนิตย์รวีร์กระตุ้นอยู่ครู่หนึ่ง เลยเกิดสนใจขึ้นมา เธออยู่กับใครก็เหมือนกันหมด ต่อให้เป็นฟิลลิปเธอก็เอาใจแบบนี้ได้ นิตย์รวีร์ยังไงก็ดีกว่าชายชราอายุ60กว่าปีคนนั้นมาก ธินิดาก็ปล่อยวาง แล้วสนุกไปด้วยกันกับนิตย์รวีร์
