“ประธานวรกัญญา ผมได้ยินมาว่า บริษัทฮอนดากรุ๊ปในตอนนี้เองก็อันตรายเหมือนกัน นิตย์รวิร์กำลังมีปัญหากับชลธีอยู่ ตอนนี้ชลธียังตกอยู่ในฝ่ายเสียเปรียบ เขาคงช่วยพวกเราไม่ได้สักพัก คนในโรงงานก็ถูกนิตย์รวีร์ไล่ให้กลับบ้านกันไปหมดพร้อมกับให้วันหยุดอีกด้วย”
หลังจากที่รณรัตได้ทราบข่าว ก็รีบกลับมาที่ห้องทำงานของวรกัญญาอย่างเร็วเพื่อเอาเบาะแสอันใหม่ล่าสุดรายงานให้กับเธอ
“เป็นอย่างนี้หรอ?” วรกัญญาได้ยิน หัวในของเธอก็กระตุกทีหนึ่ง ตอนนี้ชลธีก็ถูกบีบจนมุมแล้วเหมือนกันสินะ
“ใช่ครับ ข่าวนี้ปกปิดไม่ให้คนภายนอกรู้มาโดยตลอด กลัวว่าเรื่องที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปขัดแย้งกันภายในจะทำให้บริษัทฮอนดากรุ๊ปต้องอับอาย ก็เลยไม่ได้เปิดเผยให้กับภายนอกรู้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าใกล้จะถึงเวลาที่จะเปลี่ยนประธานคนใหม่แล้ว หุ้นของนิตย์รวีร์เยอะกว่า ได้ยินมาว่ายังแอบไปซื้อหุ้นต่างๆ ไว้อีกมากมาย ชลธีในตอนนี้ก็เอาตัวไม่รอดแล้ว” รณรัตเองก็ใช้ความพยายามอย่างหนักในการสืบเรื่องนี้ออกมา
“เออ ฉันรู้แล้ว รณรัต นายคอยติดตามบริษัทฮอนดากรุ๊ป ต่อ ถ้ามีเบาะแสคืบหน้าอะไรใหม่ๆ ก็มารายงานให้ฉัน” วรกัญญาให้รณรัตคอยจ้องมองดูบริษัทฮอนดากรุ๊ปต่อ
“ครับ จริงด้วย ผมยังได้ยินมาอีกเรื่องหนึ่ง ประธานวรกัญญา นี่เป็นข่าวที่ซุบซิบ ผมอยากจะบอกให้คุณรู้ไว้” รณรัตถามวรกัญญาอย่างลังเล
“ว่ามา อย่ามาทำเป็นลีลา มีอะไรก็พูดอันนั้นก็พอ” วรกัญญาพอใจกับเลขาทั้งสามคนที่ตัวเองเลือกเป็นอย่างมาก
“ผมได้ยินมาว่า ชลธี ประธานชลธีเหมือนสามีของคุณมากเลย” รณรัตพูด
“อืม ใช่ ยังมีอะไรจะถามอีกไหม?” วรกัญญาเงยหน้าขึ้น มองรณรัตไว้
“ไม่มีแล้ว ไม่มีแล้ว เฮ้ เฮ้” รณรัตเกาหัวตัวเองแล้วเขาก็ออกไป
รณรัตคิดไม่ถึงว่าข่าวที่ตัวเองไปสืบมา กลับกลายเป็นว่าประธานของตัวเองเป็นภรรยาของชลธี
รณรัตพึ่งออกไปได้สักพัก รวิศก็กลับมาแล้ว ดูเหมือนเขาถูกแดดเผาจนดำขึ้นแล้ว วิ่งไปมาอยู่ข้างนอกหนึ่งเดือนกว่า ยังดีที่เขาสืบเบาะแสที่ถูกต้องเจอ
“ประธานวรกัญญา ผมกลับมาแล้ว” รวิศผลักประตูห้องทำงานประธานออกแล้วพูดกับวรกัญญา
“อื้ม เข้ามาสิ มีเบาะแสอะไรบ้าง?” วรกัญญาให้รวิศเข้าไปแล้ว ก็ได้เทน้ำชาให้เขาแก้วหนึ่ง
“คืออย่างนี้ครับ” รวิศก็หิวน้ำมาก เขาได้เบาะแสที่ได้เรื่องแล้วก็เลยรีบกลับมาอย่างไม่หยุดพัก เอาเบาะแสที่ตัวเองสืบเจอรายงานให้กับวรกัญญาเลย
รวิศดื่มน้ำชาแก้วน้ำจนหมด เขารู้สึกว่าคอของตัวเองแทบจะลุกเป็นไฟแล้ว แต่ดีที่มีน้ำชาให้เลยดับไฟก้อนนั้นลงไป
“ประธานวรกัญญา ตอนนั้นในโรงแรมนั้น เหมือนว่าเป็นคุณที่แต่งงาน แต่ว่าคุณเหมือนจะถูกผู้หญิงคนหนึ่งพยุงเข้าไปในห้องนั้น หลังจากนั้นก็มีผู้ชายที่ทั้งอ้วนและเตี้ยเตรียมจะเข้าไป เหมือนว่าถูกตี สำหรับเรื่องที่ว่าใครเป็นคนเข้าไปนั้น กล้องวงจรปิดของตอนนั้นก็ถูกลบทิ้งหมดแล้ว” รวิศพูดกับวรกัญญา
“ลบทิ้งหมดแล้ว ก็หมายความว่าคนที่เข้าไปตอนนั้นเป็นใคร นายสืบไม่เจอ?” วรกัญญาถามรวิศ
“ที่แรกว่าสืบไม่เจอ แต่ผมโชคดีมาก ผมได้เจอกับความลับที่ยิ่งใหญ่อย่างไม่ได้ตั้งใจ” ตอนที่รวิศพูดคำพูดนี้ หน้าเปล่งประกายขึ้นมาทันที
วรกัญญาเห็นหน้าที่ดำๆ ของรวิศเปล่งประกาย ก็รู้เลยว่าเขาสืบเบาะแสที่มีความหมายอะไรเจอแน่นอน เขาอยากรู้มากว่าปีนั้นที่ใครเป็นคนพากความบริสุทธิ์ของตัวเองไป
“ตอนนั้นมีคนเข้าห้องผิด แล้วอยู่ในห้องนั้นเป็นเวลานาน เหมือนจะออกไปตอนเที่ยงคืน รูปร่างของคนนั้นสูงใหญ่ หน้าตาหล่อเหลา เป็นผู้ชายที่หายากในพระนครประสบความสำเร็จและยังโสด” รวิศยิ่งพูดตายิ่งสว่าง เขาเองก็รู้สึกว่านี่เป็นเบาะแสที่สำคัญที่สุดที่ตัวเองสืบเจอ ตลอดทั้งพระนคร น่าจะไม่มีใครโชคดีเท่าเขาขนาดนี้แล้ว นอกจากคนในเหตุการณ์ ไม่มีใครรู้ว่าคนในตอนนั้นเป็นใครกันแน่
“นายอยากถูกหักเงินเดือนไหม?” วรกัญญาเห็นว่ารวิศเอาแต่ลีลา ก็เลยเตือนเขาอย่างหวังดี
“ต้องไม่อยากสิ ก็ได้ ประธานวรกัญญา คนคนนั้นก็คือ…..” รวิศกดเสียงเล็กลงแล้วพูดกับวรกัญญา
เขาไม่พูดไม่เป็นไร พอพูดถึงชื่อคนคนนั้น ทำให้แก้วชาที่อยู่ในมือของวรกัญญาตกคว้ำอยู่บนโต๊ะทำงาน รวิศก็รีบไปเอาผ้าเช็ดมาเช็ด
คนที่พลากความบริสุทธิ์ของตัวเองไปในตอนนั้น ที่แท้ก็คือชลธีนี่เอง!เขายังขอให้ตัวเองเซ็นสัญญาข้อตกลงการแต่งงาน 2ปี ทั้งๆ ที่เป็นคนเอาเปรียบตัวเอง ความคิดของคนคนนี้นี่ลึกจริงๆ
“ดี เรื่องนี้นายก็ไม่ต้องพูดขึ้นมาอีก ลงไปเถอะ” วรกัญญาให้รวิศลงไป ในใจของเธอสงบไม่ลงเลย ช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นเยอะมาก เยอะจนเธอแทบจะทนไม่ไหวแล้ว
“พ่อ พ่อสามารถบอกหนูได้ไหมว่าเรื่องพวกนี้คือยังไงกันแน่?ทำไมชลธีต้องหลอกหนู ทำไมแม่ของธินิดาถึงอยากให้หนูตาย?ทำไมคุณนายเจนนี่กับคุณโจนส์ต้องรับหนูเป็นลูกสาวด้วย ทุกอย่างของทุกอย่าง เป็นเพราะอะไรกันแน่?” ความสงสัยข้อแล้วข้อเล่าอยู่ในหัวสมองของวรกัญญาแก้ไม่ออกสักที
ให้สมองของตัวเองได้พักสักพัก วรกัญญาก็ได้เริ่มคิดวิธีในการแก้ปัญหาในตอนนี้
เรื่องของเธอกับชลธี สามารถรอวันหลังค่อยมาจัดการ ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุด ก็คือการที่ตัวเองและชลธีหาทางออกไม่ได้ พวกเขาจะร่วมมือกัน?หรือว่าต่างคนต่างเครียร์?
วรกัญญากังวลอยู่ แต่ชลธีกลับไม่กังวลอะไรมาก เขาได้วางแผนไว้แล้ว เพียงแต่รอให้นิตย์รวีร์เข้าไปเท่านั้น
ในห้องทำงานของประธานบริษัทฮอนดากรุ๊ป นิตย์รวีร์นั่งอยู่ในตำแหน่งของประธานแล้ว เขาอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก
เหลืออีก 3 วัน ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตำแหน่งนี้ที่แท้ก็นั่งสบายขนาดนี้นี่เอง นิตย์รวีร์มีความชนะอยู่ในกำมือแล้ว 3 วันหลังจากการเลือกตั้ง เขานิตย์รวีร์ก็จะเป็นประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ปแล้ว ก็จะสามารถแต่งงานกับธินิดาได้ นี่เป็นความฝันสองอันใหญ่ในชีวิตของเขา ใกล้จะเป็นจริงแล้ว
ชลธีเหมือนรู้ว่าตัวเองไม่มีโอกาสแล้ว ช่วงนี้เอาแต่อยู่บ้าน ไม่แม้แต่จะไปทำงานด้วย เขาอยู่ที่บ้านดูหนังสือพิมพ์ ดื่มน้ำชา รับลมเย็นอย่างสบาย นี่ก็เป็นช่วงเวลาที่เขาคิดมาโดยตลอด แต่ว่าแค่มาถึงก่อนเท่านั้นเอง
“ชล ทำไมลูกถึงไม่รู้สึกเป็นกังวลอะไรเลย นิตย์รวิร์คนนั้นจะครอบครองบริษัทฮอนดากรุ๊ปแล้วนะ ทำไมลูกถึงยังใช้ชีวิตอย่างสบายใจแบบนี้ได้อยู่อีก” นีรชามองท่าทางของลูกชายที่ไม่ยุ่งเกี่ยวอะไรกับโลกภายนอกเลย เธอเป็นกังวลอย่างมาก
“เขาชอบก็ให้เขาเอาไปเลย ผมจะได้อยู่อย่างสงบสักที ผมไม่ได้อยู่อย่างสงบแบบนี้มานานแล้ว ถึงแม้ว่าช่วงเวลา 5 ปีนั้นผมไม่ได้ดูแลฮอนดากรุ๊ป แต่ว่าผมกลับไม่เคยสงบมาก่อนเลย” ชลธีพูดอย่างไม่สนใจ
“ก็ได้ ลูกอยากยังไงก็ได้ แม่เองก็ไม่ขาดเงิน” นีรชาคิดแล้วก็รู้สึกว่าถูก ลูกชายของตัวเองไม่อยากไปเป็นประธานอะไรนั้นสักเท่าไหร่ ยังต้องเหนื่อยแทบตายทุกวัน อยู่บ้านยังสบายกว่าเยอะ เงินของตัวเองบอกกับเงินของลูกชายตัวเอง ก็พอให้พวกเขาใช้ชีวิตแล้ว
นีรชาคิดได้แล้วเธอเองก็สบายแล้ว เอาแต่แย้งกับคนพวกนั้นแล้วจะได้อะไร จะดีกว่าไหมถ้าให้ลูกชายของตัวเองได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายไปทั้งชีวิต ถ้าวรกัญญาก็คิดแบบนี้ได้ ก็ดีสินะ
