มุกดารู้สึกว่าเป็นการตัดสินใจของตัวเองผิดพลาด เลยทำให้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น ดังนั้นเธอก็เลยรู้สึกผิด เธออยากจะไปกอบกู้โจนส์กรุ๊ป
เธอพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง อยากจะทำอะไรสักอย่าง แต่ว่ากลับอะไรก็ทำไม่ได้ ก็เลยนอนลงไปซะเลย ดำเนินธุรกิจมานานก็ราบรื่นมาโดยตลอด แต่ว่าคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะเจอเรื่องแบบนี้ เป็นเพราะว่าตัวเองได้ใจเกินไปแล้ว
คุณนายเจนนี่ยังอยากพูดเรื่องนี้กับสามีตัวเอง เพราะว่าเขาเป็นประธานโจนส์กรุ๊ป เรื่องที่ใหญ่ขนาดนี้ก็ต้องไปรายงานให้เขารู้
วศัสวินพูดอย่างไม่ลังเลเลยว่า ล้มละลายก็ล้มละลายไปเลย เพียงแต่ไม่มีทางที่จะส่งตัวลูกสาวของตัวเองไปแน่นอน
พ่อแม่ของตัวเองรักตัวเองมากขนาดนี้ ในใจของมุกดาจะยิ่งรู้สึกผิด พ่อดูแลโจนส์กรุ๊ปจนใหญ่โตขนาดนี้ก็ไม่ง่ายเลย ตอนนี้ก็แก่แล้ว ยังต้องเจอเรื่องแบบนี้อีก มันลำบากเขามากจริงๆ
ได้รับข่าว ณฐวรก็กลับบ้านไปแล้ว หลังจากที่เขารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว ก็เป็นความคิดเดียวกัน ครอบครัวของตัวเองสำคัญกับตัวเองมากเกินไปแล้ว ให้มุกดารู้ว่าตัวเองไม่ได้ต่อสู้อยู่คนเดียว
คุณนายเจนนี่ให้มุกดาอะไรก็ไม่ต้องทำ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเธอเอง ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจมุกดาแต่อยากจะให้มุกดาได้พักผ่อนอย่างดีๆ เธอเจอเรื่องแบบนี้ ต้องไม่สบายใจเป็นเรื่องธรรมดา
ฟิลลิปสืบเจอแล้วว่าโจนส์กรุ๊ปไม่มีวิธีอื่นแล้ว ทำได้เพียงปล่อยให้สาขาย่อยในจีนของโจนส์กรุ๊ปล้มละลายไปเลย
เขารู้สึกว่าความคิดของยศัสวิน น่าจะไม่มีทางปล่อยให้สาขาย่อยล้มละลาย เขาเป็นคนที่ฉลาด ลูกสาวของตัวเองจะไปมีค่าอะไร ในศึกสงครามทางธุรกิจ มีเพียงแต่ผลประโยชน์ของตัวเอง มีคนมากมายที่ใช้ลูกสาวของตัวเองในการไปแลกความสงบและความมั่นคงของบริษัท ดังนั้น ฟิลลิปรู้สึกว่าตัวเองสามารถรอจนถึงคนของโจนส์กรุ๊ปมาขอร้องตัวเองได้ พอถึงเวลานั้น มุกดาก็เป็นของตัวเองแล้ว
“น้ำผึ้ง เธอนี่ฉลาดจริงๆ โจนส์กรุ๊ปเจอปัญหาใหญ่เข้าแล้วจริงๆ ด้วย แต่ว่าเงินที่พวกเราบริษัทฮอนดากรุ๊ปชดใช้ให้กับโจนส์กรุ๊ป พวกคุณจะโอนให้ฉันเมื่อไหร่?” นิตย์รวีร์จับมือของธินิดาไว้
เขาสามารถทำงานให้กับธินิดา รู้สึกว่าตัวเองจะได้กอดสาวสวยกลับบ้านด้วย เขารู้สึกว่าตื่นเต้นมาก
แต่ว่าเงินที่ชดใช้ให้กับโจนส์กรุ๊ป ก็เป็นเงินก้อนใหญ่เหมือนกันนะ ถ้าไม่รีบเติมหลุมก้อนนั้นของบริษัทให้เร็วที่สุด ตำแหน่งประธานที่ตัวเองพึ่งขึ้นมานั่งได้ไม่กี่วัน คงจะต้องพังไปแน่ๆ
“ใกล้แล้ว ถ้าโจนส์กรุ๊ปชดใช้มาให้พวกเรา ฉันก็จะรีบทำการโอนเงินเข้าไปในบัญชีของนายเอง แต่ว่าตอนนี้พวกเขายังทำการขัดขืนสุดท้ายอยู่ นายรออีกไม่กี่วันละกัน” ธินิดาพูดกับนิตย์รวีร์อย่างไร้ความอดทน
เงินนั้นเธอไม่เคยคิดที่จะคืนให้นิตย์รวีร์เลย เพียงแต่ว่านิตย์รวีร์นั้นเชื่อใจธินิดามาโดยตลอดเท่านั้นเอง
“ได้ ได้ กี่วันเองไม่เป็นอะไร น้ำผึ้งเธอไม่ต้องโกรธนะ เธอก็รู้ว่าฉันพึ่งได้นั่งในตำแหน่งประธานของบริษัทฮอนดากรุ๊ป ถ้าไม่ทำผลงานอะไรออกมาหน่อย จะทำให้ลูกน้องยอมรับได้ยังไง?ถ้าดำเนินบริษัทฮอนดากรุ๊ปให้ดี ต่อไปพวกเราก็ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการกินอยู่แล้ว เธอแต่งงานกับ ฉันจะให้เธอลำบากก็ไม่ถูกใช่ไหม” นิตย์รวีร์เห็นธินิดาอารมณ์ไม่ค่อยดี เขาก็เลยรีบอธิบายขึ้นมา
“อือ ฉันรู้ว่านายทำเพื่อฉัน นิตย์นายเองก็ไม่ต้องกดดันฉันจนเกินไป ทำควรให้นายฉันให้นายแน่นอน นายวางใจได้เลย ฉันเป็นคนของนายแล้ว นายยังกลัวอะไรอีก?” ธินิดาขยิบตามองนิตย์รวีร์ไว้ ทำให้หัวใจของนิตย์รวีร์คันระยิบระยับขึ้นมา
“น้ำผึ้งฉันอยากได้” นิตย์รวีร์กอดธินิดาไว้ในอ้อมกอด ร่างกายของธินิดาได้ทำให้เขาหลงจนหัวปักหัวปำ
“รออีก 2 วันละกัน สองวันนี้ฉันไม่ค่อยสะดวก” ธินิดาพูดอย่างอ่อย เธอค่อยๆ ขูดจมูกของนิตย์รวีร์
“ได้ ได้ ฉันจะรอ” ถึงแม้ว่าหัวใจของนิตย์รวีร์จะเหมือนกับถูกแมวข่วน แต่ว่าเขาก็กลัวว่าจะทำให้ธินิดาอารมณ์เสีย
“จริงด้วย นิตย์โครงการร่วมมือที่ฉันให้นายทำไปถึงไหนแล้ว คุณฟิลลิปยังรอการตอบกลับจากนายอยู่เลยนะ” ธินิดากอดคอของนิตย์รวีร์ไว้ แล้วหอมลงไปที่หน้าของเขาเบาๆ ทีหนึ่ง
“ไม่มีปัญหา ฉันได้สั่งให้คนทำแล้ว น่าจะทำออกมาได้ภายในวันพฤหัสบดีนี้ เธอวางใจได้เลย พวกเธอได้ให้โอกาสนี้แก่บริษัทฮอนดากรุ๊ปพวกเราก็จะจับไว้แน่นอย่างแน่นอน” นิตย์รวีร์พูดกับธินิดาอย่างประจบ
นิตย์รวีร์แทบไม่เคยคิดเลย ถ้าเป็นเรื่องที่ได้กำไรมากขนานั้น ทำไมธินิดาถึงไม่แนะนำให้พี่ชายตัวเอง แต่กลับคิดถึงเขา
“มุก ลูกไปเยี่ยมพ่อของลูกที่ฝรั่งเศสหน่อยไหม แม่โทรหาเขาหลายวันแล้ว เขาก็ไม่ได้รับสาย คนในบ้านบอกว่าเขาออกไปแล้ว เขายังไม่หายดีเลย จะไปไหนได้” ธาราวดีกำลังยุ่งเรื่องโจนส์กรุ๊ป ดึงตัวออกมาไม่ได้จริงๆ เธอก็เลยอยากให้มุกดาไปฝรั่งเศสแทนตัวเองเที่ยวหนึ่ง
“พ่อไม่อยู่บ้าน ถ้าอย่างนั้นหนูไปดูเอง แม่ แม่ก็ไม่ต้องกังวลมากนะ เรื่องพวกนี้หนูเป็นคนก่อขึ้นมา จะให้หนูแต่งงานกับฟิลลิปก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย” มุกดาตัดสินใจแล้วว่าจะสละตัวเองเพื่อช่วยบริษัท
“ไม่มีทาง อย่าว่าแต่แม่ไม่ตกลงเลย พ่อของลูกกับน้องชายของลูกเองก็ไม่มีทางตกลง มุกลูกไปดูก่อนว่าพ่อของลูกทำอะไรอยู่ ทางนี้มีแม่อยู่ ลูกวางใจได้เลย” ธาราวดีได้ยินคำพูดของมุกดา เธอก็รีบห้ามไว้ทันที
“ถ้าอย่างนั้นคอยพูดหลังจากที่หนูไปเยี่ยมพ่อกลับมาละกัน” มุกดาได้ทำการตัดสินใจในใจไว้จแล้ว แต่ว่าที่พ่อไม่รับ เธอก็เป็นห่วงขึ้นมาเล็กน้อย ตลอด 5 ปีมานี้มุกดาก็ได้มีความรู้สึกต่อยศัสวินขึ้นมาเล็กน้อย ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ลึกซึ้งเท่าที่มีต่อณิชพล แต่ว่าความสัมพันธ์ที่เลือดข้นกว่าน้ำนั้นไม่สามารถละเลยได้
มุกดาบอกลาแม่เสร็จ เธอก็เตรียมจะเดินเข้าไปในห้องผู้โดยสาร แต่ว่าในตอนนี้เองเธอเหมือนจะเห็นแผ่นหลังของชลธี เขาก็ได้เดินเข้าไปในรอห้องผู้โดยสารเหมือนกัน
มุกดามองห้องผู้โดยสารที่เขาเดินเข้าไป เป็นห้องที่ไปอเมริกัน ชลธีไปอเมริกันทำไมอะไร?มุกดาได้นำพาความสงสัยเข้าไปในห้องโดยสารของตัวเอง
มุกดาบิน 10กว่าชั่วโมง ตอนที่มาถึงบ้านในฝรั่งเศสของตัวเอง พวกคนใช้ก็บอกว่าคุณโจนส์ได้หายตัวไปหลายวันแล้ว
มุกดาหาของไปทั่วในห้อง บัตรประจำตัวประชาชนและพาสปอร์ตของคุณโจนส์หายไป แล้วก็กระเป๋าของเขาก็หายไปด้วยใบหนึ่ง พ่อไปไหนกันแน่เนี่ย?เป็นไปไม่ได้ที่สาขาย่อยของโจนส์กรุ๊ปล้มละลายแล้วคิดสั้นหรอกนะ?
มุกดารีบตามหาบริเวณรอบๆ จนไปทั่ว ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของพ่อเลย เธอไปตรวจสอบที่บริษัทสายการบิน ก็ไม่เจอร่องรอย ถ้าอย่างนั้นพ่อจะไปไหนได้ล่ะ?
มุกดาโทรให้แม่ธาราวดี บอกว่าบัตรประจำตัวประชาชนและพาสปอร์ตของพ่อก็หายไปด้วย หาจนทั่วแล้วก็หาไม่เจอแม้แต่เงาของพ่อเลย
ธาราวดีรับสาย เธอลองคิดคร่าวๆ ก็คิดไม่ออกว่าสามีตัวเองจะไปที่ไหน
“มุก ลูกยังไม่ต้องกลับมาในประเทศนะ ลองไปรอบๆ ใกล้เคียงดูอีกที แม่กลัวว่าพ่อของลูกจะเป็นโรคซึมเศร้า” ธาราวดีพูดอย่างเป็นกังวล
