มุกดาได้ยินความกังวลของแม่แล้ว เธอเองก็เริ่มกังวลขึ้นมา พ่อของเธอสู้รบในศึกสงครามธุรกิจมานานหลานปี ครั้งนี้กลับไม่สบายขึ้นมาเอง บวกกับสาขาย่อยของบริษัทก็เจอกับเรื่องแบบนี้อีก ถ้าใจของเขาแบกรับไม่ไหว จะทำยังไงดีล่ะ
มุกดาก็ได้ขยายขอบเขตไปอีกหน่อย ได้หาไปทั่วเมืองใกล้เคียงทั้งหมด แต่ว่าก็ยังหาคุณโจนส์ไม่เจอเลย
แต่ว่าเรื่องการหายตัวไปของคุณโจนส์ยังไม่สามารถแจ้งความได้ โจนส์กรุ๊ปตอนนี้ก็กำลังเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้อยู่ ถ้าให้คนอื่นรู้เรื่องการหายตัวไปของคุณโจนส์อีกล่ะก็ แบบนั้นก็โจนส์กรุ๊ปจะทำให้คนวิตกกังวลเข้าไปอีก
ณฐวรยุ่งเรื่องในมือจนเสร็จหมดแล้ว ธาราวดีก็ให้เขากลับไปหาพ่อของเขาต่อที่ฝรั่งเศส ไปเปลี่ยนให้มุกดากลับมา ตอนนี้บริษัทในประเทศ ไม่ว่าจะทางไหนก็ต้องการมุกดา
เผชิญหน้ากับค่าชดเชยก้อนโต สุดท้ายโจนส์กรุ๊ปในประเทศจีนก็ได้เลือดที่จะล้มละลาย เพื่อมาคืนเงินให้กับพวกเจ้าหนี้เหล่านั้น
“คุณนายเจนนี่ คุณจะไม่ลองคิดทบทวนอีกครั้งหรอ?เสียสละมุกไปคนเดียว ก็จะสามารถช่วยโจนส์กรุ๊ปไว้เลยนะ”
“ฉันรู้สึกว่าฉันได้พูดไปอย่างชัดเจนมากพอแล้ว ฟิลลิป นายไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว ครั้งนี้เป็นเพราะว่ามุกประหม่าก็ไป แต่ว่าพวกเราก็ไม่มีโอกาสที่จะร่วมมือกันต่อในอนาคตแล้ว” ธาราวดีพูดกับฟิลลิปอย่างไม่ต้อยต่ำไม่สูงส่ง
“ผมได้ให้โอกาสพวกคุณแล้วนะ คุณนายเจนนี่ คุณจะโหดร้ายต่อพนักงานของคุณเกินไปรึเปล่า?ให้คนมากมายขนาดนั้นต้องเผชิญหน้ากับความเสี่ยงตกงาน” ฟิลลิปพูดอย่างมีความมั่นใจในชัยชนะ
“ไม่เป็นอะไร เคลียร์เสร็จแล้ว ฉันจะให้เงินกับพวกเขาคนละก้อน ให้พวกเขาสามารถใช้ชีวิตจนถึงหางานใหม่เจอ ฟิลลิป ต้องขอบคุณนายจริงๆ ที่เป็นบทเรียนให้กับลูกสาวของฉัน และได้ให้พวกเรามองนายออก ลาก่อน!” ธาราวดีได้วางสายไป เธอไม่รู้สึกว่าตัวเองมีอะไรจะคุยกับฟิลลิปเลย
มองโทรศัพท์ที่ดัง ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นของฟิลลิปนั้นบิดเบี้ยวไปหมด
“ไอแก่นี่ ดื้อด้านจริงๆ แค่ลูกสาวคนเดียวจะอะไรนักหน่า ยังเป็นผู้หญิงที่คลอดลูกแล้วด้วย จำเป็นต้องห่วงขนาดนั้นไหม?ควรดีใจที่ฉันชอบเขาด้วยซ้ำ จะหยิ่งอะไรกันนักหน่า!”
ในตอนที่ฟิลลิปโกรธจนฟันคันไปหมด ก็ได้โทรมา
ฟิลลิปเห็นว่าเป็นสายของมุกดา สีหน้าที่ทุเรศของเขาก็ได้ยิ้มขึ้นมา ดีมาก ธาราวดี เธอดูเธอไม่มาขอร้องฉัน ก็ต้องมีคนมาขอร้องฉันอยู่แล้ว
“ฮาโหล มุก” ทัศนคติของฟิลลิปได้เปลี่ยนไปทันที
“ฮาโหล ฟิลลิป นายยังอยากแต่งงานกับฉันไหม?” มุกดาก็ไม่อ้อมอะไรมาก เธอถามฟิลลิปไปตรงๆ
“แน่นอน ในใจของฉันมีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น มุก ฉันแต่งงานกับเธอแล้วก็จะถวายเธอเหมือนกับพระเจ้าเลย” ฟิลลิปรีบไปแสดงความจริงใจของตัวเอง
“ได้ ฉันตกลงแต่งงานกับนาย ฉันไม่ต้องการงานแต่งที่เลิศหรู ฉันแค่ต้องการในวันแต่งงาน ตัดหนี้ทุกอย่างของโจนส์กรุ๊ปให้หมด” มุกดาไม่อยากเห็นพ่อและแม่ตัวเองต้องคอยเป็นห่วงตัวเอง
“มุกนี่เป็นคนที่ตรงไปตรงมาจริงๆ ฉันชอบ ฉันดูไม่ผิดจริงๆ ได้ ฉันสัญญา ในวันแต่งงานของพวกเรา หนี้ทุกอย่างจะตัดขาดให้หมดเลย มุก เธออะไรก็ไม่ต้องทำ ทุกอย่างปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเอง ฉันจะให้เธอมีงานแต่งที่ลืมไม่ลงไปตลอดชีวิตเลย” ฟิลลิปได้ยินมุกดาตกลงคำขอของตัวเองแล้ว ใบหน้าที่เหี่ยวย่นของเขายิ้มจนรอยย่นพวกนั้นกองกันไว้หมด
มุกดาตัดสาย เธอตัดสินใจแล้ว จะให้คนที่บ้านต้องมาเป็นห่วงเรื่องของตัวเองอีกไม่ได้แล้ว และจะให้พนักงานในโจนส์กรุ๊ปตกงานอีกครั้งไม่ได้แล้ว สละตัวเธอเพียงคนเดียว ทุกอย่างก็จะสามารถดีไปหมด แบบนั้นมันสำคัญด้วยหรอ?
ธาราวดีได้เตรียมใจในการล้มละลายไว้แล้ว แต่ว่าอีกฝ่ายกลับไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย ทำให้ธาราวดีรู้สึกแปลกๆ
ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย ธาราวดียังไม่รู้ว่าควรทำยังไง จะให้ไปเร่งอีกฝ่ายก็คงไม่ได้ อยากให้อีกฝ่ายเข้ามาตรวจสอบให้เร็วที่สุด
อีกฝ่ายไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย ธาราวดีก็เลยว่างลงมา ที่บริษัทก็ไม่มีการผลิตหรือดำเนินงานอะไรเลย ดังนั้นจึงเงียบเหงามาก
ธาราวดีดูรอบๆ บริษัทอีกครั้ง อีกไม่นานที่นี่ก็ไม่ใช่ของเธอแล้ว อยู่กับตัวเองมานานหลายปีจนมีความสัมพันธ์แล้ว รู้สึกเสียดายอยู่เหมือนกัน
สามีก็ไม่รู้ว่าไปไหนแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอ อารมณ์ของลูกสาวขอไม่ดี อยู่ที่บ้านก็หดหู่มาก เฮ้อ อันที่จริงพวกนี้ไม่สำคัญอะไรเลย ในเมื่อไม่ใช้ของตัวเอง อยากไปก็ไปเถอะ ตัวเองยังสามารถพยายามทำงานหนักในการกู้บริษัทคืนมา
กลับไปถึงบ้าน ธาราวดีก็เห็นลูกสาวของตัวเอง มุกดานั่งอยู่ที่โซฟา มองโทรศัพท์แล้วเหม่อ ไม่รู้ว่าเธออยู่ท่านั้นบนโซฟานานเท่าไหร่แล้ว
มุกดาเหมือนกับพ่อของเธอในตอนสมัยหนุ่มๆมาก โดยเฉพาะตาคู่นั้น ฉลาดและใสมาก แต่ว่าในตอนนี้สายตากลับเฉื่อยชา
ธาราวดีเดินไปข้างกายของมุกดา แล้วนั่งลง มุกดาก็ยังไม่เห็นเลย
“มุก คิดอะไรอยู่หรอ?” ธาราวดีถามมุกดาอย่างเบาๆ
“แม่?ทำไมกลับมาแล้วล่ะ?” ธาราวดีกลับบ้านดึกทุกวัน เพราะเอาแต่จัดการเรื่องในบริษัท
“อื้อ วันนี้ไม่มีเรื่องอะไรมาก แม่ก็เลยกลับมา มุก อยากกินเค้กเย็นไหม?แม่ทำให้ลูก” มุกดาชอบกินเค้กเย็นที่ธาราวดีทำมาก
“อื้อ อยากกิน” มุกดาพยักหน้า อนาคตหลังแต่งงานกับฟิลลิป มีโอกาสน้อยที่จะได้กินของที่แม่ทำ
“ถ้าอย่างนั้นลูกนั่งก่อนนะ แม่ไปทำให้ลูก” ธาราวดีมองท่าทางของลูกสาวไว้ เป็นห่วงมาก มุกดาถูกคนหลอกแล้ว หัวใจที่หยิ่งผยองของเธอก็ต้องถูกกระทบอย่างแรงแน่นอน
“อื้อ” มุกดาอื้อทีหนึ่ง ก็เหม่อต่อ รูปบนโทรศัพท์นั้นเป็นอักลี่
มุกดารู้อยู่แล้วว่าฟิลลิปไม่มีทางให้คนเหล่านั้นไปสร้างปัญหาที่โจนส์กรุ๊ป เธอเองก็วางใจแล้ว สละเธอคนเดียวก็สามารถทำให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม เธอเองก็ถือว่าไถ่โทษแล้ว
“แม่ ขอโทษนะ ต่อไปหนูอาจจะติดต่อกับแม่บ่อยไม่ได้แล้ว แม่กับพ่อก็ดูแลตัวเองด้วย “มุกดาไม่ได้คิดว่าตัวเองจะมีชีวิตได้ถึงวันไหน ขอแค่จัดการเรื่องครั้งนี้ไปได้อย่างสวยงาม เธอก็ไม่มีความกังวลอะไรแล้ว
แต่ว่าอักลี่เขายังเด็กขนาดนั้น ส่งเขาไปให้ชลธีละกัน นีรชาเป็นย่าที่ดีคนหนึ่ง น่าจะดีต่ออักลี่อยู่
มุกดาได้เตรียมเรื่องไว้จนหมดแล้ว ก็แค่รอให้ฟิลลิปเตรียมงานแต่งให้เสร็จจนหมด ตัวเองก็แต่งงานก็พอแล้ว
“คุณแม่ พวกเราจะไปอยู่บ้านยายกันนานไหม?” อักลี่สะพายกระเป๋าไว้ ตลอดทางถามคำถามเดิมกับมุกดาตลอด
“อื้ม อักลี่พวกเราอยากอยู่นานแค่ไหนก็อยู่นานแค่ไหน คิดถึงคุณแม่แล้ว ก็โทรให้คุณแม่ ให้ยายไปรับลูกก็ได้แล้ว” มุกดาพูดกับอักลี่
อักลี่ได้ยินว่าต่อไปตัวเองอยากไปไหนก็ไป เขาก็ดีใจมากเลย
“ผมไปอยู่กับลุงชลธีก็ได้ใช่ไหมครับ ดีจริงๆ เลย” อักลี่เต้นอย่างมีความสุข
