เวลาตีสี่ลูซี่ก็มาที่ประตูห้องของมุกดา เคาะประตูเรียกให้เธอตื่น ช่างแต่งหน้าและช่างผมมาถึงประตูแล้ว
มุกดาเปิดประตู สมองเธอยังไม่ตื่นเต็มที่ ก็ถูกคนพวกนั้นกดให้นั่งบนเก้าอี้ เริ่มแต่งหน้าและทำผมเลย
มุกดาหลับตาอยู่ตลอดเวลา เธอยังอยากจะนอนต่ออีกหน่อย แต่ทว่าได้ยินสิ่งที่คนพวกนั้นพูดคุยกับลูซี่ เกี่ยวกับความยิ่งใหญ่ของพิธีแต่งงานในวันนี้ ยิ่งพูดก็ยิ่งตื่นเต้น ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็นเจ้าสาวในวันนี้อย่างนั้น
หลังจากเปลี่ยนเป็นชุดเจ้าสาวแล้ว ก็เริ่มแต่งหน้าให้กับมุกดา มุกดารู้สึกแค่ว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างเคลื่อนไหวบนใบหน้าตนเอง สำหรับเรื่องที่จะแต่งให้ตนเองออกมาเป็นอย่างไรนั้น มุกดาไม่ได้ใส่ใจเลย เธอสนใจเรื่องอื่นมากกว่า
หลังจากผ่านการแต่งหน้าทำผมแล้ว ในที่สุดก็เสร็จตามเวลาที่กำหนดเอาไว้ ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างพากันร้องอุทานอย่างตกใจ มุกดาจึงได้ลืมตาขึ้นในเวลานี้
ในกระจกมีสาวสวยคนหนึ่ง ดวงตาโตดำเข้ม ฉ่ำวาว ราวกับน้ำในฤดูใบไม้ร่วง คิ้วเรียวเหมือนพระจันทร์เสี้ยว จมูกโด่งเป็นสันสวยได้รูป ริมฝีปากแดงระเรื่อทำให้คนที่เห็นอยากจะจูบสักครั้ง
สิ่งที่ทำให้มุกดาตกใจที่สุดก็คือ ชุดที่เธอสวมไม่ใช่ชุดเจ้าสาวสีขาวแบบตะวันตก แต่เป็นชุดสีแดงแบบจีน ฟิลลิปคนนี้หมายความว่าอะไรกันแน่ ถึงได้ให้ตนเองสวมชุดแบบนี้ แต่ว่าชุดแต่งงานสีแดงนี้ขับให้ผิวที่ขาวราวหิมะของมุกดายิ่งขาวเปล่งประกายมากขึ้น
“ช่างสวยเหลือเกิน คิดไม่ถึงเลยว่าชุดนี้จะเป็นชุดที่เหมาะสมกับคุณผู้หญิงมากที่สุด” คนที่นำชุดมาคนนั้น มองมุกดาที่สวมชุดแต่งงานสีแดง ราวกับว่าเป็นสาวงามที่เดินออกมาจากภาพวาดอย่างนั้น
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคนที่ต้องแต่งงานด้วยวันนี้เป็นคนหนึ่งที่ทำให้เธอรังเกียจมาก มุกดาคงจะต้องชอบทุกสิ่งทุกอย่างนี้ ตอนนั้นที่เธอแต่งงานกับชลธี เป็นการเซ็นสัญญาจริงๆ และก็ไม่ได้เหมือนกับพิธีแต่งงานเลย เป็นความเสียใจที่อยู่ภายในใจของเธอมาตลอดแต่ตอนนี้มีพิธีแต่งงานในอุดมคติแล้ว อีกฝ่ายกลับเป็นคนที่ชั่วร้ายอย่างมากคนหนึ่ง ทำให้เธอยิ่งรู้สึกเสียใจ
“เอาละ ถึงเวลาแล้ว อีกเดี๋ยวรถรับตัวเจ้าสาวของคุณฟิลลิปก็จะมาถึงแล้ว พวกเราออกไปก่อนได้เลย” ผู้หญิงพวกนั้นก็พากันออกไป เหลือเพียงลูซี่อยู่เป็นเพื่อนมุกดาคนเดียว
“มุกดา คุณสวยมาก คุณสวยมากจริงๆ ถ้าฉันเป็นผู้ชาย ฉันจะรักและทะนุถนอมคุณอย่างดี น่าเสียดายจริงๆเลย” สีหน้าของลูซี่มีความเสียใจอยู่จริงๆ ผู้หญิงคนหนึ่งสวยได้ขนาดนี้ เธอเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน จู่ๆเธอก็อยากจะแต่งขึ้นมา ใส่ชุดแบบนี้ ตนเองก็น่าจะสวยมาก
“เสียดายอะไรกัน คุณเองก็เป็นผู้หญิงที่สวยคนหนึ่ง และก็ต้องมีเทพบุตรของคุณที่จะมารักคุณเหมือนกัน” มุกดาปลอบใจลูซี่ เธอดึงมือของลูซี่มา อยากจะบอกอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ตอนนี้เธอไม่มีใครที่จะระบายความในใจด้วยแล้ว
“มาแล้ว มาแล้ว รถคุณฟิลลิปมาแล้ว” มีคนวิ่งเข้ามาจากด้านนอก บอกกับลูซี่ ไม่นานธินิดาก็เดินเข้ามาจากด้านนอก วันนี้เธอสวมชุดราตรีสีน้ำเงิน ปกปิดหุ่นเพรียวของเธอเอาไว้
ฟิลลิปให้ธินิดามารับมุกดา เขาไม่รู้เรื่องความเคียดแค้นระหว่างมุกดากับธินิดาเหรอ แต่มุกดาเห็นใบหน้าที่ยังบวมอยู่เล็กน้อยของเธอ วันนั้นที่ตนเองทำร้ายเธอก็ไม่ได้ออมมือเลย
“เจ้าสาวช่างสวยจริงๆเลยนะคะ ไปกันเถอะ คุณฟิลลิปให้ฉันมารับคุณไปที่โบสถ์” ธินิดามองความสวยงามของมุกดา เธอกลับยิ้มอย่างมีความสุขมาก ต่อไปผู้หญิงคนนี้ก็คือผู้หญิงของฟิลลิป จะมาคุกคามอะไรเธอไม่ได้อีกแล้ว
“คนเขาแต่งงาน เธอสะใจอะไร ไม่ใช่เธอซะหน่อย!” ลูซี่พูดกับธินิดาอย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด
“ไปเถอะ อย่าเพ้อเจ้ออีกเลย คุณฟิลลิปกำหนดเวลาเอาไว้หมดแล้ว” ธินิดาเห็นว่าอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้เกรงใจตนเอง เธอก็ทำหน้าไม่ถูกแล้ว
มุกดาตามลูซี่ลงมาชั้นล่าง ขึ้นขบวนรถที่ธินิดาพามา รถค่อยๆเคลื่อนขบวนแล้ว มุกดากลับตื่นเต้นเล็กน้อย เธอจับมือของลูซี่เอาไว้แน่น มือของลูซี่แห้งและอบอุ่นมาก ลูซี่เองก็กุมมือเธอเอาไว้ ดูเหมือนจะเป็นการให้กำลังใจเธอ ให้กำลังเรื่องอะไร มุกดาเองก็ไม่มีเวลาจะไปคิดแล้ว
รถยนต์ขับอย่างเชื่องช้ามาก ทำให้มุกดารู้สึกง่วงนอนเล็กน้อย เธอหลับตาลง แต่ลูซี่กลับหวาดระแวงขึ้นตลอดเวลา เธอมองออกไปนอกหน้าต่างไม่หยุด
“มุกดา คุณตื่นก่อน ฉันรู้สึกว่ามันผิดปกติ นี่ไม่ใช่เส้นทางไปโบสถ์ที่คุณฟิลลิปจองเอาไว้ เป็นอีกเส้นทางหนึ่ง” ลูซี่ก็พบว่ามีปัญหาแล้ว ธินิดาคนนี้เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น เมื่อวันก่อนถูกตบตีต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้น วันนี้เธอต้องมีแผนร้ายมาล้างแค้นแน่นอน
“อืม ฉันก็คิดได้นานแล้ว แต่ไม่เป็นไร ไม่ใช่ว่าไม่ได้หยุดรถเหรอ อีกเดี๋ยวก็แก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าไป ฟิลลิปเอาฉันมาที่นี่ ฉันคิดว่าเขาจะไม่มีทางทำได้รับบาดเจ็บก่อนเข้าพิธีแต่งงาน คุณวางใจเถอะ” มุกดากลับใจเย็นมาก ธินิดาคิดจะทำอะไร เธอก็พอจะคาดเดาได้แล้ว
เวลานี้ลูซี่ใช้สายตาอีกอย่างมองมุกดา ผู้หญิงคนนี้ ดูอ่อนแอบอบบาง แต่กลับเล่นงานธินิดาได้ มองดูเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่ทุกอย่างกลับอยู่ในแผนที่เธอวางไว้หมดแล้ว
“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น คิดว่าฉันรู้จักธินิดาดีเหรอ ดังนั้นฉันจึงรู้ดีว่าเธอไม่ได้มีเจตนาดีแน่นอน” มุกดาลืมตาอีกครั้ง เธอมองท่าทางแปลกประหลาดอย่างนั้นของลูซี่ บีบใบหน้าเธอ
แม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคนจะอึดอัดมาก แต่กลับคิดไม่ถึงว่ายังมีความชอบอยู่บ้างนิดหน่อย
“อืม คุณฟิลลิปล้วนคิดพิจารณาเอาไว้แล้ว เขาจะต้องส่งคนมารับพวกเรา ดังนั้นพวกเราก็อย่าวิตกกังวลมากเกินไป” เวลานี้ลูซี่ก็แอบพูดกับมุกดา
ทั้งสองคนสบตากัน ยิ้มเล็กน้อย แกล้งเล่นละครต่อไป
ธินิดาที่นั่งอยู่ด้านหน้ารถ มุมปากเธอแสยะยิ้มเล็กน้อย หึ มุกดานะมุกดา เธอคิดว่าเธอแต่งงานกับฟิลลิปแล้วฟิลลิปก็จะแก้ปัญหาวิกฤติการณ์ของโจนส์กรุ๊ปได้เหรอ ช่างไร้เดียงสาเหลือเกินจริงๆ ฉันจะทำให้เธอคว้าน้ำเหลว เธออยากแต่ง ก็ต้องมีชีวิตอยู่ถึงจะได้แต่ง! คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็เผยให้เห็นรอยยิ้มเย็นชา
รถยนต์ขับผ่านเส้นทางที่ยาวมาก สุดท้ายก็หยุดลง คนจำนวนมากลงจากรถแล้ว ทุกคนล้วนเป็นผู้ชาย สวมแว่นตาดำสวมสูทสีดำ
ประตูรถของมุกดาและลูซี่ถูกเปิดออก ธินิดายืนอยู่ตรงประตู มองทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มเยาะ
“มุกดา เธอคงคิดไม่ถึงสินะ ว่าเธอจะตกอยู่ในเงื้อมมือฉัน ลงมาสิ ในฐานะเจ้าของบ้าน ฉันดูแลต้อนรับเธออย่างเต็มที่” ธินิดาพูดกับมุกดา แต่กลับให้คนลากทั้งสองคนลงมาจากรถ
“ปล่อยมือ พวกเราเดินเองได้” มุกดาตะคอกใส่ผู้ชายที่มาลากตนเอง
เธอและลูซี่เดินออกมาจากรถ มองสถานที่แห่งนี้ มุกดาไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน แต่ลูซี่กลับรู้ ที่นี่คือสถานที่ที่มักจะมีคนตายเป็นประจำ ส่วนตายอย่างไรนั้น นั่นก็เป็นปริศนามาโดยตลอด
“มุกดา เธอดูทิวทัศน์ที่นี่สิ สวยมั้ย” ธินิดาหมุนตัวตรงหน้ามุกดาหนึ่งรอบ
