ในตอนนี้ชลธีถึง ‘ตื่นตระหนก’ ขึ้นมา เขารีบลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปในห้องรับรอง หยิบเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออกมาให้มุกดา
“เธอไปเปลี่ยนชุดเถอะ เมื่อกี้ฉันไม่ทันระวัง ขอโทษด้วย” ชลธีให้มุกดาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องรับรองของตัวเอง
มุกดาก็ไม่มีทางเลือก เสื้อตัวนี้เปียกไปหมดแล้ว ถ้าออกไปแบบนี้ล่ะก็ คงได้ทำให้คนอื่นนินทามากขึ้นไปอีก
เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องรับรองของชลธี
“ชล ฉันจะบอกนายให้ว่าฉันเพิ่งจะค้นพบเรื่องน่าสนใจมากเรื่องหนึ่ง” ทศพรผลักประตูห้องชลธีด้วยอารมณ์ตื่นเต้นคึกคัก
เบื้องหน้าของเขากำลังปรากฏภาพลวงตาอะไรหรือเปล่า? ชลธีกำลังยิ้ม? แถมยังยิ้มได้น่าสมเพชซะขนาดนั้น? ตั้งแต่ธินิดาจากไป ภูเขาน้ำแข็งนี้ก้อนนี้ก็ไม่ได้ยิ้มมานานมากแล้ว
เมื่อชลธีเห็นเพื่อนของตัวเองเดินเข้ามา เขาก็รีบหุบยิ้มลงทันที พร้อมปรับสีหน้าที่จริงจังมากของตัวเองกลับมา
“เรื่องน่าสนใจอะไร?” เขาเอ่ยถามทศพรอย่างเย็นชา
ทศพรเกือบจะสำลักอย่างรุนแรงแล้ว ใบหน้านั้นจะเปลี่ยนเร็วเกินไปหรือเปล่า เมื่อกี้ยังยิ้มอยู่แท้ๆ หรือว่าตัวเองจะตาฝาดไป?
“เมื่อกี้ฉันตาฝาดไปเหรอ ทำไมฉันถึงคิดว่านายกำลังยิ้ม?” ตอนนี้ทศพรรู้สึกว่าการค้นพบนี้ยิ่งน่าสนใจเข้าไปอีก
“นายตาฝาดแล้ว รีบพูดมา ไม่พูดก็ไสหัวไปซะ” ชลธีทำหน้าเหมือนคนท้องผูก
“อ๋อ คืออย่างงี้ ฉันไปพบมาว่าการล้มละลายของตระกูลแก้วสุทธิเมื่อปีที่แล้ว อันที่จริงแล้วถูกคนอื่นวางกลอุบาย” ทศพรนั่งลงบนโซฟาที่อยู่ไม่ห่างจากชลธีมากนัก ซึ่งหันหน้าไปทางห้องรับรองพอดี
“อะไรนะ?” ชลธีก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เดิมทีในพระนครนี้ตระกูลแก้วสุทธิถือได้ว่าเป็นธุรกิจที่ค่อนข้างใช้ได้ ทว่าตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนกลับแย่ลงทุกวันๆ และสุดท้ายก็ล้มละลายลงเมื่อสิ้นปีที่แล้ว
เสียงหนึ่งเป็นของชลธีแน่นอน ทว่าเขาพบว่ายังอีกมีเสียงหนึ่งกำลังถามอะไรอยู่เหมือนกัน เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของตนเองแน่นอน
เขาเห็นว่าปากของทศพรเปิดอ้าออกกว้างมาก ปากนั้นแทบจะสามารถยัดไข่ไก่เข้าไปได้ทั้งฟองอยู่แล้ว
ตอนนี้เขาถึงได้นึกถึงมุกดาที่กำลังเปลี่ยนเสื้ออยู่ในห้องรับรองขึ้นมาได้ มุกดาผลักประตูห้องรับรองเปิดออก เมื่อสวมเสื้อเชิ้ตสีดำของชลธีเข้าไป มันทำให้ขับผิวขาวเนียนของเธอให้เด่นขึ้นราวกับหยดเจียระไน
เสื้อเชิ้ตยาวเกินไป เธอจึงผูกปมไว้ตรงเอว ด้านล่างของกระโปรงสีดำเป็นเรียวขาเรียวยาวสมส่วนของเธอ ทำให้ทั่วทั้งตัวดูมีเสน่ห์และเซ็กซี่มาก
ทศพรมองไปที่มุกดาอย่างหลงใหล น้ำลายของเขาแทบจะไหลออกมาแล้ว
“คุณชายท่านนี้ เมื่อครู่นี้คุณพูดว่าอะไรนะคะ? การล้มละลายของตระกูลแก้วสุทธิถูกคนอื่นวางแผนทำร้ายอย่างนั้นเหรอคะ? ” มุกดาเดินตรงเข้าไปหยุดตรงหน้าของทศพร และเอ่ยถามอย่างฉุกละหุก
“คุณคือ?” เมื่อทศพรเห็นมุกดาที่แตกต่างออกไป ลิ้นของเขาก็ผูกกันเป็นปมทันที
“คุณผู้ชายคะ ฉันอยากจะขอถามคุณสักเล็กน้อย คุณรู้เรื่องราวภายในเกี่ยวกับการล้มละลายของตระกูลแก้วสุทธิไหมคะ?” มุกดาขยับเข้าใกล้ทศพร อารมณ์ของเธอดูกระวนกระวายเล็กน้อย
“มุกดา เธออย่าตื่นเต้นไป เขาไม่รู้เรื่องอะไรหรอก มา เธอมานี่สิ” เมื่อทศพรเห็นมุกดาควบคุมอารมณ์ไม่ได้เล็กน้อย เขาจึงเดินเข้าไปดึงมุกดามา
ตอนนี้ทศพรถึงนึกขึ้นมาได้ เมื่อไม่นานมานี้ชลธีขอให้ตนช่วยเขาสืบเรื่องของใครคนหนึ่ง ก็เป็นสาวน้อยจากตระกูลแก้วสุทธิคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ? ชื่อของสาวน้อยคนนั้นเหมือนจะชื่อมุกดาอะไรนี่แหละ
“เธอคือมุกดา?” ทศพรพูดกับมุกดา
“เอาล่ะ พร นายออกไปก่อนเถอะ มีเรื่องอะไรพวกเราค่อยคุยกันเย็นนี้” เมื่อชลธีเห็นว่ามุกดาโมโหอยู่ไม่เบา เขาจึงให้ทศพรรีบออกไปก่อน ทศพรเองก็ออกไปอย่างเชื่อฟัง
“ประธานชลธี เมื่อกี้คุณผู้ชายคนนั้นบอกว่าการล้มละลายของตระกูลแก้วสุทธิมีเบื้องหลังภายใน มันคืออะไร? คุณสามารถช่วยไปถามเขาให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?” มุกดาก็รู้สึกว่าท่าทางของตนเองเมื่อครู่นี้กระวนกระวายจนเกินไป อาจจะทำคนคนนั้นตกใจเข้าแล้ว
“ล้มละลายก็คือล้มละลายนั่นแหละ มีอะไรน่าถาม สภาพของเธอในตอนนี้ เธอคิดว่าเธอจะสามารถช่วยให้ตระกูลแก้วสุทธิฟื้นตัวขึ้นมาใหม่ได้อีกครั้งเหรอ? เธอมีความสามารถอะไร?” ชลธีกดมุกดาลงบนโซฟา จากนั้นก็ไปหยิบน้ำหนึ่งแก้วแล้วยื่นให้เธอ
“แต่ว่ายังไงฉันก็อยากจะรู้ความจริง ฉันต้องการรู้ความจริง” ไม่ว่าชลธีจะดูถูกตนให้อับอายมากแค่ไหน มุกดาก็ยังอยากจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“เป็นเพราะธีรเมทสามีเก่าคนนั้นของเธอนั่นแหละ เขาเป็นคนวางกลอุบาย แต่ตอนนี้เธอรู้ไปแล้วมีประโยชน์อะไร? ตัวเธอไม่เข้มแข็งเอง พึ่งพาคนอื่นมันเชื่อถือไม่ได้ ถ้าเธอต้องการแก้แค้น เธอต้องทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมาเองให้ได้!” ชลธีมองไปที่ริมฝีปากแห้งผากของมุกดา บังคับให้เธอดื่มน้ำลงไปให้หมด
หลังจากดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ มันทำให้มุกดาสำลัก เธอจึงไอขึ้นมาอย่างรุนแรง
ชลธีอยากตบหลังให้เธอ แต่แล้วมือของเขาก็หยุดชะงักอยู่กลางอากาศ
ชลธียุ่งอยู่กับงานตลอดทั้งบ่าย เขาเหลือบมองไปทางมุกดาเป็นระยะๆ มุกดากำลังแปลงานที่ชลธีมอบหมายให้เธอ คือให้แปลต้นฉบับการบรรยายของเขาเป็นภาษาฝรั่งเศส
ในหัวของมุกดายุ่งเหยิงมาก เธอเอาแต่พัวพันอุตลุดกับคำพูดของทศพรประโยคนั้น แต่สิ่งที่ชลธีพูดก็ถูกมากเช่นกัน ตอนนี้เธอทำอะไรธีรเมทไม่ได้เลย ตระกูลแก้วสุทธิไม่มีแล้ว คุณพ่อก็ล้มป่วย เธอไม่มีอะไรอีกแล้วนอกจากสามี แถมยังเป็นคนที่ออกไปเจอโลกภายนอกไม่ได้อีก
“เธอคิดจะแปลทั้งคืนเลยเหรอ?” มุกดาไม่ทันได้สังเกตเลยว่าชลธีมายืนอยู่ข้างเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
เธอไม่ได้แปลอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว เอาแต่เขียนชื่อธีรเมทลงในกระดาษไม่หยุดมือ
“อ๋า?” มุกดาตื่นตระหนก เธอต้องการเก็บกระดาษแผ่นนั้นลง
“ในใจของเธอยังเอาแต่คิดถึงผู้ชายคนนี้อีกเหรอ?” ชลธีแย่งกระดาษในมือของมุกดาไป เขามองชื่อของธีรเมทบนกระดาษแผ่นนั้น
ผู้หญิงคนนี้ ใจเธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่? ผู้ชายคนนี้ทำร้ายเธอมากซะขนาดนั้น กลับยังคิดถึงผู้ชายคนนี้อยู่อีก
“เปล่านะคะ ฉันไม่ได้คิดถึงเขา ฉันเกลียดเขาจะตายอยู่แล้ว!” มุกดาไม่แย่งกระดาษแผ่นนั้นอีกต่อไป เธอเตรียมตัวจะแปลงานอย่างจริงจังแล้ว ต้นฉบับกองโตขนาดนี้ คาดว่าเธอคงต้องแปลจนถึงเลิกงานแน่
ชลธีมองมุกดาที่ไม่สนใจตนเอง และเริ่มแปลงานอย่างจริงจังแล้ว เธอสวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ของเขา กระดุมเม็ดแรกตรงหน้าอกถูกปลดออก จากมุมตรงที่เขายืนอยู่นี้ ทำให้สามารถมองเห็นทัศนียภาพด้านในของเธอ
ชลธีกลืนน้ำลาย โยนกระดาษแผ่นนั้นให้มุกดา ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป คราวนี้เขาเดินเข้าไปในห้องรับรอง เขาจำเป็นต้องอาบน้ำอย่างเร่งด่วน
ไม่รู้จริงๆ ว่าการเรียกมุกดาเข้ามาอยู่ในห้องทำงานของตัวเองแบบนี้ เป็นการลงโทษเธอหรือกำลังลงโทษตัวเองกันแน่
เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องอยู่ท่านประธานโรคจิตคนนี้นานจนเกินไป มุกดาจึงเริ่มแปลงานอย่างจริงจังมาก เธออยากรีบทำให้เสร็จแล้วรีบออกไปจากที่นี่
ชลธีอาบน้ำเย็น ตอนเขาเดินออกมาเห็นมุกดากำลังแปลงานอย่างจริงจัง ดูพจนานุกรมไปพลางค้นหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตไปด้วย ปากกาในมือจดบันทึกอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ใช้นิ้วมือขาวละมุนกดเคาะลงบนแป้นพิมพ์
แบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย รู้จักทำงานบ้างแล้ว ชลธีกลับไปที่ที่นั่งของตัวเองอย่างพึงพอใจ ไม่รู้ว่าถ้าเขารู้ความคิดในใจของมุกดาขึ้นมา จะโกรธจนกระอักเลือดเลยหรือเปล่า
