ธินิดาคล้องแขนอนุชิตเข้าไปในโรงแรม แค่พวกเขายืนอยู่ที่ทางเข้าก็มีคนมากมายมองเห็นแล้ว ในสายตาพวกนั้นมีทั้งเหยียดหยาม มีทั้งอิจฉา
ชื่อเสียงของอนุชิตค่อนข้างฉาวโฉ่ในสังคมวงใน ต่างก็รู้กันว่าเขาเป็นเพลย์บอย ตลอดทั้งวันไม่เอาการเอางาน ตอนนี้ยิ่งให้น้องชายของเขาไปเป็นสมาชิกของตระกูลอมรถิรจินดาอีก ส่วนตนเองกลับเที่ยวเตร่ไปทั่ว
ชื่อเสียงของธินิดาในแวดวงหญิงสาวผู้โด่งดังในพระนครก็ไม่ได้ดีมาก แต่ก่อนบอกว่าแต่งงานกับฟิลลิปแล้ว แต่ต่อมาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกันอีก นี่เพิ่งคิดจะแต่งงานกับนิตย์รวีร์ นิตย์รวีร์ดันมาตายจากไปอีก เธอจึงกลายเป็นตัวซวยไปแล้ว
คนสองคนที่ไม่ได้มีดีอะไรมาอยู่ด้วยกันพอดี ทุกคนจึงพากันยิ้มเยาะ รู้สึกว่าไม่น่ามองสุดๆ
แต่ทว่าอนุชิตก็โดนมองด้วยสายตาอย่างนี้ตั้งแต่เด็กจนชินชาแล้ว ส่วนธินิดาเป็นเพราะอนุชิตอยู่กับตนเอง จึงรู้สึกมีหน้ามีตา ต่อให้อนุชิตนั่นจะเป็นยังไง ก็ต้องเป็นทายาทของอมรถิรจินดากรุ๊ปอยู่แล้ว คนพวกนั้นจะก่อกวนยังไง ก็เปล่าประโยชน์
แม้ทั้งสองคนจะชื่อเสียงไม่ดี แต่ว่าหน้าตามีเสน่ห์น่าดึงดูดมาก หนุ่มหล่อ สาวสวย เดินด้วยกันแล้วเหมาะสมกันจริงๆ
ทั้งสองเข้าไปในโรงแรม แล้วเดินไปทางห้องส่วนตัวที่จองเอาไว้ วันนี้เป็นวันเกิดของอนุชิต เขาเชิญเพื่อนจำนวนหนึ่งมา จัดปาร์ตี้เล็กๆกัน และอีกเดี๋ยวจะพาทุกคนไปเล่นสนุกที่คฤหาสน์ของเขาที่เพิ่งซื้อมาใหม่ แค่คิดๆก็ตื่นเต้นแล้ว
ตอนที่ถึงห้องส่วนตัว ไฟด้านในกลับดับสนิท เป็นความสนุกสนานที่ดั้งเดิมมากๆ ที่พวกเขาอยากจะเซอร์ไพรส์อนุชิต อนุชิตเป็นคนหนึ่งที่ใช้เงินสิ้นเปลือง ดังนั้นเพื่อนของเขาก็เป็นคนประเภทเดียวกัน ที่ไม่ให้ความสำคัญกับค่าของเงิน
แค่ทั้งสองคนเข้าไป จู่ๆไฟก็สว่างเจิดจ้า เพื่อนกลุ่มนั้นจึงถือกลีบดอกไม้โปรยไปทางพวกเขาสองคน ใต้ไฟคริสตัล ยังมีเค้กก้อนใหญ่หกชั้นที่ประณีตงดงามอีกด้วย
“คุณชายอนุชิต สุขสันต์วันเกิดนะ ช่วงนี้การเงินค่อนข้างติดขัด โดนตาเฒ่าจำกัดวงเงินบัตรเครดิตซะแล้ว ทำได้แค่ซื้อสิ่งนี้มาให้นาย” เพื่อนคนหนึ่งในนั้นถือกล่องเดินเข้ามา ให้อนุชิตดู แค่ธินิดาได้เห็น แม่เจ้า นี่คือสิ่งของที่คนไม่มีเงินมอบให้งั้นเหรอ เพชรเม็ดใหญ่เท่าไข่นกพิราบ
แค่ทุกคนได้เห็นก็ถือของขวัญวันเกิดที่ตนเองเตรียมเอาไว้ออกมา ส่งให้อนุชิต ธินิดาคาดเดาคร่าวๆเล็กน้อย ของขวัญวันเกิดพวกนี้อย่างน้อยต้องเจ็ดหมื่นขึ้นไปแน่ๆ ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายกันจริงๆ แต่ทว่าธินิดาคนอย่างเธอก็ต้องการคนอย่างนี้ไม่ใช่เหรอ?
“คุณชายอนุชิต วันนี้ที่นายพามาใช่พี่สะใภ้หรือเปล่า? พวกเรายังไม่เคยเจอเลยนะ นายแนะนำให้ทุกคนรู้จักหน่อยสิ?” เห็นผู้หญิงที่อยู่ข้างกายอนุชิตแล้ว จึงมีคนโห่ร้องขึ้นมา
“อย่าโหวกเหวก อย่าก่อกวนหน่า ฉันมีความคิดนั้น แต่ยังไม่รู้ว่าเธอคิดยังไงเลย!” อนุชิตไม่ให้เพื่อนของตนเองก่อกวน เขาดึงธินิดาไปไว้ด้านหลังของตนเอง
“ก็ได้ ก็ได้ งั้นฉันไม่กวนแล้ว ฉันอยากกินเค้กแล้ว บ๋อยเสิร์ฟอาหารเลย” ตบๆมือ บริกรก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ
ทุกคนกินดื่มกันอย่างมีความสุข แล้วจู่ๆอนุชิตก็พูดกับธินิดา: “เป็นแฟนผมนะ? เป็นยังไง?” ถึง ธินิดาจะรอคอยมานานแล้ว แต่จู่ๆอนุชิตพูดออกมา เธอจึงไม่ค่อยอยากเชื่อ แม้ในใจจะไม่ชอบอนุชิต แต่อนุชิตมีเงินมีอำนาจ สามารถให้ความช่วยเหลือตนเองได้มากมาย
“เป็นอะไรไป? คุณไม่ชอบผมเหรอ?” เสียงของอนุชิตอ่อนโยนมาก ธินิดาพบว่าตั้งแต่หลังจากครั้งแรกที่ได้เจออนุชิต ครั้งนั้นเขาไม่เป็นมิตรกับตนเองมากๆ แต่ต่อมากลับดีกับตนเองเป็นพิเศษ ทุกครั้งที่เจอตนเองมักจะดีกับตนเองเสมอ
“ฉันชอบคุณมากๆ เพียงแต่เรื่องนี้มันกะทันหันเกินไป ฉันรับไม่ค่อยไหว” ธินิดารู้ว่าควรจะยั่วยวนให้ผู้ชายสนใจยังไง
“ไม่เป็นไร ผมจะทำให้คุณค่อยๆยอมรับผม ก็เหมือนกับที่ผมค่อยๆหลงรักคุณ ผมเคยไม่ชอบคุณ ผมคิดว่าคุณเป็นแค่ผู้หญิงที่สวยแต่รูป คิดไม่ถึงว่าคุณจะเป็นผู้หญิงที่กล้าหาญเฉลียวฉลาด ผมจึงรักคุณอย่างถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว” อนุชิตสารภาพรักกับธินิดาต่อหน้าเพื่อนของตนเอง
“ให้ฉันคิดหน่อยนะ แต่ยังไงก็ขอให้คุณมีความสุขในวันเกิด” ธินิดาไม่ตอบอนุชิตในทันที
อนุชิตก็ไม่โกรธ เขายังคงยิ้มให้อย่างลึกซึ้ง
งานปาร์ตี้จบแล้ว อนุชิตจึงพาเพื่อนๆกลุ่มนั้นเตรียมตัวไปคฤหาสน์หลังใหม่ของตนเอง เขาบอกว่าคฤหาสน์ของเขาเตรียมไว้ใช้แต่งงาน แต่สามารถให้เพื่อนๆเข้าชมก่อนได้ มีสระว่ายน้ำอุณหภูมิคงที่ขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นจุดเด่นที่โดดเด่นมากจุดหนึ่ง
รถเปิดประทุนทั้งห้าคันที่ขับจากโรงแรมมาจนถึงในคฤหาสน์ของอนุชิตล้วนแต่เป็นรุ่นลิมิเต็ด อิดิชั่นทั้งนั้น คฤหาสน์หลังนี้ใหญ่มากจริงๆ ราวกับพระราชวังแห่งหนึ่งเลย
ถึงที่นี่แล้ว เพื่อนพวกนั้นเหมือนกับเพิ่งปล่อยตัวออกมาจากในคุก กระจัดกระจายไปทั่วทุกที่ ต่างก็เพลิดเพลินไปกับคฤหาสน์หลังใหม่ของอนุชิต
อนุชิตจูงมือของธินิดา พาเธอไปเยี่ยมชมบ้านของตนเอง หลังจากชี้ให้เธอดูห้องใหม่ของตนเองแล้วว่าอยู่ตรงไหน “ผมหวังจริงๆว่าคนคนนั้นจะเป็นคุณ” อนุชิตพูดกับธินิดา
คำพูดหวานๆตลอดคืน ทำให้ธินิดารู้สึกได้ถึงท่าทีเมื่อก่อนของชลธีที่นานมากๆแล้วที่คล้อยตามตนเองไปซะทุกอย่างเวลานั้น ถ้าเธออยากได้ดวงจันทร์บนท้องฟ้า ชลธีก็จะสอยลงมาให้เธอ
แต่ตอนนี้ชลธีกลับโดนมุกดาแย่งไป แต่ไม่เป็นไร ในเมื่อเธอแย่งไปได้ งั้นตนเองก็แย่งเขากลับมาได้ ถ้าแย่งกลับมาไม่ได้ เธอก็จะทำลายเขากับเธอให้สิ้นซาก ของที่เธอไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้!
“คุณชายอนุชิตชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเลย คุณยังขาดแคลนผู้หญิงอีกเหรอ?” ในใจของธินิดาดีอกดีใจ แต่คำพูดกลับสงบนิ่ง
“แน่นอนว่าคุณชายอนุชิตอย่างผมไม่ขาดแคลนผู้หญิงอยู่แล้ว แต่ผมชอบผู้หญิงที่ดี ผู้หญิงที่ฉลาดและงดงามเหมือนคุณ ผู้หญิงที่สามารถช่วยให้ผมบรรลุความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ได้” อนุชิตเป่าลมหายใจร้อนๆที่ข้างหูของธินิดา ลมร้อนๆนั้นกลับทำให้ในใจของธินิดาเริ่มสั่นไหวแล้ว
“มา ที่นี่ผมมีไวน์เยอะแยะเลย ผมจะเปิดไวน์สักขวด เรามาดื่มกันให้เต็มที่ คืนวันนี้เป็นวันเกิดของผม คุณต้องอยู่เป็นเพื่อนผม” อนุชิตยื่นมือออกไปลูบๆหน้าของธินิดา
“ค่ะ วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ คุณอยากทำอะไรฉันก็จะอยู่เป็นเพื่อนทั้งนั้น” ธินิดามองใบหน้าที่หล่อเหลามีเสน่ห์ของอนุชิต แล้วพยักหน้า
อนุชิตเปิดไวน์แดงขวดหนึ่ง เทให้ธินิดาจนเต็มแก้ว แล้วเขาก็เทให้ตนเองจนเต็มแก้ว ครั้นแล้วทั้งสองคนจึงดื่มกันอย่างไม่ลังเล
ในที่สุดธินิดาก็ดื่มจนไม่มีสติ และเธอยังดึงมือของอนุชิตเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
อนุชิตให้คนส่งเธอเข้าไปในห้องที่อยู่ในสวนดอกไม้ แล้วเขาก็ให้เพื่อนของตนเองกลับไป
ธินิดากอดร่างนั้นที่อยู่บนร่างของตนเอง ด้านหน้าของเธอก็คืออนุชิตที่เลือนราง
อย่างที่คิดเอาไว้ผู้ชายคนนี้ชอบตนเอง ถึงได้ใช้วิธีมากมายขนาดนั้น แต่ตนเองก็จงใจ นานมากแล้วที่ตนเองไม่ได้สัมผัสกับความรักใคร่หลงใหลจากผู้ชาย บวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ เธอจึงให้ความร่วมมืออย่างเร่าร้อน
