ทศพรก็พาจันวิภามาตั้งแต่เช้า เมื่อจันวิภามาถึง ก็รีบเข้าไปช่วยงานทันที แต่โดนมุกดาบอกให้ไปพักที่ห้องนอนของตัวเอง
“มุก มีอะไรก็ช่วยกันสิ ฉันว่างแล้วเบื่อ!” จันวิภาอยากมาช่วย แต่ทศพรถามมุกดา และไม่ให้เธอออกมาเพ่นพ่าน ให้นั่งเฉยๆ อยู่ในบ้าน เพราะกำลังตั้งครรภ์
วันนี้เธอตื่นแต่เช้า เพราะนอนต่อไม่หลับ อยากมาช่วยงานที่นี่ ทศพรพูดต่างๆ นานา ว่าให้เธอทานอาหารเช้าช้าๆ พอมาถึงก็จะหางานทำทันที
“ไม่ต้องช่วยแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอดูแลตัวเองให้ดี คลอดลูกออกมาเล่นเป็นเพื่อนอักลี่ก็พอแล้ว!” มุกดาคุยกับจันวิภาในห้อง ไม่นานธีรนัยน์ก็เข้ามา เธอไม่รู้จะพูดอะไรกับพวกผู้ชายข้างนอก
“มุก นี่เพื่อนเธอเหรอ” ธีรนัยน์ไม่ค่อยคุ้นเคยกับจันวิภา เธอเข้ามาแล้วเห็นทั้งสองคนกำลังคุยกัน จึงนั่งลงข้างมุกดา
เมื่อจันวิภาเห็นธีรนัยน์ก็ตกใจ แยกเพศคนนี้ไม่ออกจริงๆ จะว่าเป็นผู้ชาย ก็สวยกว่าผู้หญิงซะอีก จะว่าเป็นผู้หญิง รูปร่างก็สูงใหญ่ขนาดนั้น แถมยังนั่งข้างมุกดาอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง
“ใช่ เพื่อนสนิทฉันเอง เหมือนเธอไง เธอก็เป็นเพื่อนสนิทของฉัน” มุกดาจับมือทั้งสองคน
การกระทำของมุกดา ทำให้ทั้งสองคนอึ้งไป และรีบชักมือกลับทันที
“มุก คนนั้นเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอ” จันวิภามองคนงามอย่างธีรนัยน์ และเอ่ยถามมุกดา
“เหอะๆ เป็นความลับ เธอทายเองสิ” จู่ๆ มุกดาก็รู้สึกสนุกขึ้นมา เธอไม่ได้บอกจันวิภาว่าธีรนัยน์เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายกันแน่
ธีรนัยน์ได้ยินมุกดาพูดเช่นนี้ เธอแปลกใจมาก จึงเอ่ยถามมุกดา “เธอรู้แล้วเหรอ”
มุกดาไม่ได้ตอบธีรนัยน์ตรงๆ และให้ทั้งสองคนทานขนมและผลไม้ที่วางอยู่
“คุณนายคะคุณนาย เมื่อกี้มีคนส่งของมาค่ะ บอกว่าต้องส่งให้ถึงมือคุณนาย!” คนใช้คนหนึ่งวิ่งกุลีกุจอเข้ามาในห้องนอนของมุกดา และส่งกล่องขนมในมือให้มุกดา
มุกดาสงสัยมาก แต่เธอก็รับกล่องนั่นมา
“เธอลงไปก่อน มีอะไรฉันค่อยเรียก” มุกดาบอกให้คนใช้ลงไป เธอจะเปิดกล่อง แต่ก็โดนธีรนัยน์เอาไปเสียก่อน
ธีรนัยน์รีบเปิดกล่องอย่างรวดเร็ว ข้างในเป็นขนม เป็นก้อนแป้งข้าวเหนียว มีจุดสีแดงอยู่ข้างบน
“นี่เป็นของขวัญวันเกิดเหรอ ฉันขอจับหน่อย” ธีรนัยน์จับก้อนแป้งอย่างจริงจัง เมื่อแน่ใจว่าเป็นแป้งข้าวเหนียว จึงหยิบมันออกมา และส่งให้มุกดา
มุกดามองก้อนแป้งอย่างละเอียด ธีรนัยน์ก็มองกล่องนั้นอย่างละเอียด ไม่มีตัวหนังสืออะไรเขียนไว้ ใครเป็นส่งของแบบนี้มากันนะ
จู่ๆ มุกดานึกขึ้นมาได้ เธอใช้มือแยกก้อนแป้งออก ตรงกลางมีโน้ตเล็กๆ อยู่ ถ้าไม่สังเกต คงกินไปทั้งก้อนแล้ว
“มีอะไรอยู่ด้วย” มุกดาพูดออกมา เธอหยิบโน้ตออกมา จากนั้นจึงเปิดออก
“ระวังการเปลี่ยนแปลง!” บนโน้ตเป็นตัวอักษรภาษาเยอรมันซึ่งเล็กมาก
ในบรรดาคนที่มุกดารู้จัก เธอรู้จักคนที่รู้ภาษาเยอรมันน้อยมาก เขาคือใครกัน คนที่รู้ว่ามุกดารู้ภาษาเยอรมันก็น้อยมากเหมือนกัน
“เขียนว่าอะไรเหรอ” จันวิภามองตัวอักษรพวกนั้น เธออ่านไม่ออก
“ระวังการเปลี่ยนแปลง เป็นภาษาเยอรมัน!” ธีรนัยน์อธิบายให้จันวิภาฟัง ในเมื่อเป็นเพื่อนสนิทของมุกดา แถมมุกดายังเปิดโน้ตต่อหน้าตัวเองและจันวิภา แสดงว่าทั้งสามคนในห้องนี้ ไว้ใจได้ ดังนั้นธีรนัยน์ดูโน้ตและอธิบายให้จันวิภาฟัง
“หา?” จันวิภารู้สึกมึนงง เขาเป็นใครกัน ต้องมาหาเรื่องมุกดาแน่ เธอโมโหมาก
“ฉันจะไปดูว่าใครกันที่ทุเรศเช่นนี้!” จันวิภาควบคุมอารมณ์มาตลอด เพราะคิดว่าตัวเองกำลังท้อง เธอพยายามอ่อนโยน แต่เธอทนไม่ไหวแล้ว คนพวกนี้เป็นใครกัน!
“ใจเย็นก่อนสิ เธอนี่จริงๆ เลย ท้องอยู่ แต่ยังบุ่มบ่ามเหมือนเดิม ไม่รู้จักควบคุมอารมณ์บ้าง แบบนี้ไม่ดีกับเด็กในท้องนะ ฉันจะจัดการเองนะคุณนายจันวิภา!” มุกดาจับจันวิภาให้นั่งบนโซฟา
“ไม่ว่าเรื่องนี้จะจริงหรือไม่ เราต้องป้องกันไว้ก่อน วันนี้เป็นวันเกิดของชลธี จะเกิดเรื่องวุ่นวายไม่ได้” ธีรนัยน์คิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอคิดออกเพียงว่า ต้องมีคนพวกนี้ปะปนมาในงานวันเกิด
“เดี๋ยวฉันขอไปดูก่อน คนที่ไม่มีบัตรเชิญ ห้ามเข้า” ธีรนัยน์ลุกขึ้นยืนทันที เธอคิดว่าจำเป็นต้องป้องกันไว้ก่อน
“พวกเธอรู้ไหมว่าข่าวนี้มาจากใคร เจตนาดีหรือเปล่า” มุกดาถามทั้งสองคน
“ฉันคิดว่าไม่ว่าจะยังไง ก็ต้องกันไว้ก่อน” ธีรนัยน์เป็นคนที่รอบคอบคนหนึ่ง
“อืม ฉันคิดว่าธีรนัยน์พูดถูก เราต้องกันไว้ก่อน จะทำยังไงดีล่ะมุก เธอบอกมาได้เลย” แม้จันวิภากำลังตั้งครรภ์ แต่เธอก็ไม่ได้ดูอ่อนแอสักนิด
“ได้ ฉันมอบหมายงานหนึ่งให้เธอ ไปบอกทศพร ให้สังเกตพฤติกรรมของแขกในงานพวกนั้น” มุกดามอบหมายงานให้จันวิภา
“โอเค ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” จันวิภาแบกท้องโตๆ และทำท่าวันทยหัตถ์ให้มุกดา ท่าทางดูตลกมาก
“ธีรนัยน์ เธอไปทำตามที่เธอคิดไว้ ฉันขอไปตรวจดูตามที่ต่างๆ ว่ามีพิรุธอะไรหรือเปล่า!” มุกดาวางแผนไว้ในใจ
“ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” ธีรนัยน์หันหลังเดินออกไป พวกเธอไม่อยากให้พวกผู้ชายรู้เรื่องนี้ เพราะเป็นวันเกิดของชลธี มุกดาไม่อยากให้เขากังวล และหวังว่าวันนี้ตัวเองจะจัดการเรื่องนี้ได้
งานเลี้ยงค็อกเทลเริ่มตามเวลา อนุชิตโทรมา เขารู้สึกแค้นใจมาก เพราะวันนี้ธีรนัยน์จะมาร่วมงานเลี้ยง จึงให้อนุชิตกลับเมืองสระมังกร เขาไม่สามารถมาร่วมงานได้ จึงรู้สึกน้อยใจมาก
แต่เขาบอกให้รีบเปิดกล่องของขวัญของเขา หลังจากเปิดกล่องที่สูงกว่าสามเมตร คนทั้งห้องโถงถึงกับอึ้งไป พวกเขาเคยเห็นเค้กหลายชั้น เคยเห็นเค้กหลากหลายรูปแบบ แต่เพิ่งเคยเห็นอะไรที่ไม่ซ้ำใครแบบนี้ เป็นครั้งแรก
เค้กนั่นถูกทำเป็นรูปปราสาท บนยอดปราสาทเป็นดอกไม้สดและผลไม้
“โอ้โห นี่คือเค้กเหรอ ไม่กล้ากินเลย สวยมากเลย” ทุกคนถึงกับเอามือปิดปาก เค้กนี้มีความคิดสร้างสรรค์มาก
ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึง ประตูปราสาทเค้กเปิดออก มีตัวอักษรเด้งออกมาว่า “สุขสันต์วันเกิด!”
“ฮ่าๆ เค้กยอดเยี่ยมมาก ขอบใจนะคุณชายอนุชิต” เมื่อเห็นทุกคนชอบเค้กนี้ ชลธีจึงโทรหาอนุชิต และส่งวิดีโอให้เขาด้วย
