ตอนที่เอาผ้าก๊อซออก ดวงตาของมุกดายังคงปิดอยู่ เธอไม่กล้าที่จะลืมตา เพราะกลัวความผิดหวังอีกครั้ง
“เรียบร้อยแล้ว คุณค่อยๆ ลืมตาได้เลย” คุณหมอวางมือลงบนดวงตาของมุกดา แล้วนวดเบาๆ ให้เธอ นี่ก็เป็นวันที่สี่แล้ว หัวใจของมุกดาทั้งตื่นเต้นและหวาดกลัว
“ฉันกลัวนิดหน่อย” มุกดาพูดสิ่งที่เธอเป็นกังวลออกมา
“ลืมตาเถอะ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร หมอปีเตอร์เป็นคุณหมอจักษุที่ดีที่สุดในฝรั่งเศส” ธีรเมทก็รออยู่ตรงด้านข้างเช่นกัน เขาอยากจะเห็นมุกดากลับมามองเห็น เพราะดวงตาของมุกดาก็เป็นส่วนที่เขาเคยชอบมากๆ เช่นกัน
ขนตาของมุกดากำลังสั่นเทา เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้น ตรงหน้าของเธอยังคงมืดสนิท มีเพียงแค่เงาเลือนลางเล็กน้อยเท่านั้น
“ไม่ได้ ฉันยังมองไม่เห็น” มุกดาหลับตาลงอีกครั้ง
“ไม่ได้? ไม่น่าจะใช่นะ คุณมุกดาคุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” หมอปีเตอร์คิดว่าฝีมือของเขาไม่ได้แย่ขนาดนั้นนะ
“ฉันยังเห็นมันมืดๆ ยังมองเห็นไม่ชัด” มุกดาปิดดวงตาของตัวเองไว้ หรือเธออาจจะมองไม่เห็นไปตลอดชีวิตจริงหรือ?
“อืม งั้นเดี๋ยวลองปิดไฟดู เพราะว่าดวงตาของคุณไม่ได้เห็นแสงมาเป็นเวลานานแล้ว ผมเกรงว่าคุณจะทนกับสิ่งเร้าไม่ได้ งั้นก็ปิดไฟแล้วกัน คุณแค่ต้องลืมตาเพื่อคุ้นเคยกับสิ่งนี้ ไฟก็ต้องเริ่มจากที่มืดไปยังที่สว่าง” เมื่อคุณปีเตอร์ได้ยินคำพูดของมุกดา เขาก็รู้สึกโล่งอก
มุกดาวางมือลง เธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ถึงแม้ว่าข้างนอกจะมืด แต่เธอก็สามารถเห็นเงาของทุกคนแล้ว
“ฉันเห็นแล้วหมอปีเตอร์คุณดูอ้วนเล็กน้อย!” แม้ว่าไฟจะไม่ได้เปิด และผ้าม่านก็ปิดสนิท แต่มุกดาที่อยู่ในความมืดตลอดเวลา เธอเห็นหมอปีเตอร์ที่มีรูปร่างอ้วนท่วมที่อยู่ตรงหน้า
“อืม ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าดวงตาของคุณจะไม่มีปัญหาแล้ว” ปีเตอร์ได้ยินคำอธิบายของมุกดาที่พูดถึงตัวเขา นั่นก็หมายความว่าดวงตาของเธอไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว
“มุก คุณเห็นผมไหม” ธีรเมทเอนตัวไปข้างหน้า เขามองไปที่ดวงตาของมุกดา ดวงตาของมุกดาสว่างไสวราวกับดวงดาวในค่ำคืนที่มืดมิด
“ฉันเห็นแล้ว” มุกดากะพริบตา เธอหวังว่าคนที่เธอเห็นในเวลานี้คือชลธี
“งั้นก็ดีปีเตอร์คุณคงลำบากแย่เลย” เมื่อได้ยินคำพูดของมุกดา ธีรเมทก็รู้สึกโล่งใจ เขาต้องการให้แม่นมนั้นใส่ใจกับอาหารการทานของมุกดา และจะไม่ยอมให้เมธพรทำสำเร็จอีกแล้ว ครั้งนี้เพื่อทำให้ดวงตาของมุกดากลับมามองเห็นอีกครั้ง เขานั้นเสียเงินไปเป็นจำนวนมาก
“ไม่เป็นไร การที่สามารถนำแสงสว่างมาสู่ทุกคนได้ สิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่ผมมีความสุขมากเช่นกัน ธีร์ ดวงตาของคุณมุกดาไม่มีปัญหาอะไร แต่ต้องระวังไม่ให้เธอได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง ผู้หญิงที่ตัวเองรัก ก็ควรจะดูแลให้ดีๆ” ปีเตอร์รู้ว่าธีรเมทนั้นชอบมุกดามาก เพื่อผู้หญิงคนนี้เขายอมใช้เงินมหาศาล
“อืม ผมรู้ครับ ผมได้จองตั๋วเครื่องบินของพรุ่งนี้ให้คุณแล้ว ส่วนเงินค่ารักษาผมจะโอนให้คุณเอง” ธีรเมทรู้ว่าปีเตอร์นั้นก็ยุ่งมากเช่นกัน และการที่จะเชิญเขามาได้ในครั้งนี้ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
“อืม งั้นก็ดี ผมจะให้รายการข้อควรระวังให้คุณ คุณก็ปฏิบัติตามได้เลย”
คุณปีเตอร์ออกไปแล้ว มุกดาใช้ดวงตาของเธอมองไปยังบ้านที่เธออยู่มานานมาก เพื่อที่เธอจะได้ให้ดวงตาของเธอนั้นคุ้นเคยกับแสง
“คุณมุกดา คุณโชคดีมากเลยนะ คุณปีเตอร์คนนี้ปกติแล้วเป็นเรื่องยากมากที่จะเชิญเขามาได้ ครั้งก่อนที่ดวงตาของคุณเมธพรมีปัญหา เธอไปหาเขาที่ฝรั่งเศสด้วยตัวเองแต่คุณหมอก็ไม่ยอมรักษาให้เธอ” หลังจากที่แม่นมพูดจบ เธอก็รู้ว่าตัวเองได้พูดผิดอีกครั้ง
“เออ คุณมุกดา เดี๋ยวฉันจะไปรินน้ำมาให้ ตอนที่ฉันกลับเข้ามาอีกรอบ คุณหมอบอกว่าฉันสามารถเปิดโคมไฟที่ข้างเตียงได้แล้ว” แม่นมพูดกับมุกดา เธอต้องออกไปเดินเล่น ช่วงนี้เธอมักจะพูดผิดอยู่บ่อยๆ ถ้าคุณชายรู้เข้า เขาคงจะถลกหนังตัวเธอแน่ๆ
มุกดาไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก เรื่องราวในอดีตของธีรเมทและเมธพรเธอก็ไม่ได้สนใจมากนัก
หลังจากเดินไปรอบๆ ในห้องแล้ว ดวงตาของเธอหายดีแล้ว เธอพบว่ามีกล้องวงจรปิดที่มองไม่เห็นซ่อนอยู่ในห้องนี้ ธีรเมทนี่ช่างน่าสงสัยจริงๆ!
ไม่น่าแปลกใจเลยที่พวกเขาจะสามารถจับของชลธีได้ ที่แท้พวกเขาก็เห็นจากในกล้องวงจรปิดว่าชลธีมาหาเธอ พวกเขานี่เลวทรามสิ้นดี
ตอนที่มุกดายังไม่ได้เปิดโคมไฟข้างเตียง แม่นมก็เข้ามาอีกครั้ง พร้อมกับแก้วน้ำในมือของเธอ และยังมีของว่าง
“คุณมุกดา นี่เป็นเกี๊ยวกุ้งของโปรดของคุณ ตอนนี้คุณน่าจะหิวแล้ว ทานอันนี้รองท้องไปก่อนนะคะ” แม่นมดีกับมุกดาจริงๆ ในตอนนั้นเธอไม่ได้ทำดีกับเมธพรเท่านี้เลย นั่นเป็นเพราะว่าธีรเมทนั้นไม่ได้ชอบเมธพรขนาดนั้น
“อืม งั้นแม่นมช่วยไปเปิดโคมไฟข้างเตียงให้หน่อยนะ” มุกดาอยากจะรีบทำให้ตัวเองคุ้นเคยกับแสงให้เร็วที่สุด และหากมีโอกาสเธอก็จะหนีออกไปเอง
“ได้ค่ะ” แม่บ้านเดินไปเปิดโคมไฟข้างเตียงสีส้ม
แสงไฟที่นุ่มนวลทำให้มุกดารู้สึกว่าดวงตาของเธอนั้นสบายมาก
เธอทานเกี๊ยวกุ้งและน้ำดื่ม มุกดามองไปยังห้องที่เธออาศัยอยู่ ห้องนี้มีขนาดใหญ่มาก น่าจะเป็นห้องนอนใหญ่ แต่สิ่งของในห้องนั้นดูไร้ชีวิตชีวา
“แม่นม ห้องนี้เป็นห้องของธีรเมทใช่ไหม เขายกห้องนี้ให้กับฉันเหรอ แล้วเขาไปอยู่ที่ไหน” มุกดาพบว่าเธอไม่ได้สังเกตเลยว่าธีรเมทนั้นอาศัยอยู่ที่ไหนตั้งแต่ต้นจนจบ
“ค่ะ ห้องนี้เป็นของคุณชาย เขายกห้องนี้ให้กับคุณ เขาอยู่ในห้องรับแขกตรงข้ามคุณค่ะ” แม่นมพูดกับมุกดาก่อนจะชี้ไปที่ห้องพักฝั่งตรงข้ามด้วยรอยยิ้ม
“โอ้ เขาดีกับฉันมากจริงๆ!” มุกดาพูดพึมพำ แต่เธอกำลังกัดฟันพูด ที่ธีรเมทยอมยกห้องนอนใหญ่ให้กับเธอ ก็เพราะต้องการจับตาดูเธอ!
“ใช่แล้ว คุณมุกดา คุณไม่รู้หรอกว่าคุณชายของพวกเรานั้นชอบคุณมากแค่ไหน เขากล้าฆ่าคนเพื่อคุณด้วยซ้ำไป!” แม่นมไม่รู้ว่าช่วงนี้ตัวเธอนั้นเป็นอะไรไป เธอมักจะพูดผิดอยู่เสมอ
“คุณชายของพวกคุณฆ่าคนเหรอ?” มุกดาถามมุกดา
“ไม่ ไม่ค่ะ ฉันแค่เปรียบเทียบ แค่เปรียบเทียบค่ะ” แม่นมรีบอธิบาย
แต่สิ่งที่เธอพูดทำให้มุกดาเป็นกังวลมาก ธีรเมทกล้าที่จะฆ่าคนด้วย งั้นเขาทำอะไรกับชลธีบ้าง? มุกดายิ่งคิดก็ยิ่งกลัว
“แม่นม มีใครตายในสวนที่บ้านเราบ้างไหม” มุกดารู้ว่าต่อให้เธอถามออกไปตรงๆ ยังไงก็ไม่ได้คำถาม
“ไม่มีค่ะ ไม่มีใครตายในสวนที่บ้านเรา ถ้ามีคนตาย คุณชายไม่มีทางจะซื้อที่นี่แน่นอน ที่นี่เป็นที่พักอาศัยของคนนะคะ” ในเวลานี้แม่นมพูดด้วยความมั่นใจ
ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ธีรเมทก็เดินเข้ามาดึงมุกดาและเดินออกไปข้างนอก
