เมื่อไปถึงที่บ้านพักของธีรเมท ก็เป็นเหมือนกับที่ทุกคนคิดไว้ ธีรเมทออกจากที่นี่ไปแล้ว และพาทุกคนออกไปด้วย
พวกเขาได้ตรวจสอบดูทั้งบ้านแล้ว พบว่าพวกเขาเก็บกวาดบ้านได้สะอาดมาก ชลธีเดินไปยังห้องที่มุกดาเคยอาศัยอยู่เพื่อหาอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่พบเบาะแสใดๆ
“เร็วเข้า มาดูนี่” ทศพรพบบางอย่างตรงประตู เขาเรียกให้ทุกคนมาดูสิ่งนี้
ทุกคนวิ่งไป และมองดูกระดุมที่ตกอยู่ตรงประตู มันน่าจะตกลงมาจากเสื้อผ้าของผู้หญิง
“อันนี้เป็นกระดุมบนเสื้อผ้าของมุกหรือเปล่า” ทศพรถามชลธี ไม่ได้เจอกับมุกดามาเป็นเวลานานแล้ว เขาไม่รู้ว่าเธอใส่เสื้อผ้าอะไรบ้างในช่วงนี้
“ฉันไม่รู้ เสื้อผ้าตอนนี้ของเธอ ฉันก็ไม่เคยเห็นมาก่อน” ชลธีก็ไม่แน่ใจเช่นกัน
ทศพรนั่งยองๆ เขาหยิบกระดุมขึ้นมาดู น่าจะเป็นกระดุมบนเสื้อผ้าราคาถูก กระดุมนั้นดูประณีตมาก แต่เขาไม่รู้ว่ามีคนตั้งใจจัดฉากหรือเปล่า
“ตอนนี้เรามีกันสี่คน งั้นแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งจะตามกระดุมไปทางทิศตะวันตก และอีกกลุ่มไปทางทิศตะวันออก เราจะติดต่อกันทุกๆ ครึ่งชั่วโมง” ทศพรเกิดมาเป็นนักสืบ ในเวลานี้เขามีสิทธิ์เด็ดขาดที่จะพูด
“ได้ เราก็แยกกันหาแล้วกัน ฉันจะไปกับประวีร์ นายไปกับชลธี” อนุชิตก็ได้แจกแจงทุกอย่างทันที พวกเขาเดินไปยังถนนทั้งสองเส้นที่อยู่หน้าบ้านพักของธีรเมท
“ทศพร เอากระดุมที่นายเก็บได้เมื่อกี้มาให้ฉันดูหน่อย” ชลธีพูดกับทศพรในรถ
“อืม ได้ นายดูสิ” ทศพรยื่นกระดุมให้ชลธี
ในตอนนั้นโทรศัพท์ของทศพรก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือจันวิภา เธอยังไม่รู้เรื่องของมุกดาและชลธี เธออยู่ที่บ้านเพื่อเลี้ยงดูเด็ก และมีหลายเรื่องที่ทศพรยังไม่ได้บอกกับเธอ เพราะกลัวว่าเธอจะเป็นกังวล
“ทศพร คุณอยู่ที่ไหน ฉันได้ยินข่าวร้ายมา” จันวิภาที่อยู่ในสายพูดกับทศพร สัญชาตญาณของทศพรบอกว่าจันวิภาน่าจะรู้เรื่องนี้แล้ว
“ผมกำลังขับรถอยู่ รอผมกลับไปก่อนแล้วคุณค่อยเล่าให้ผมฟังได้ไหม? ตอนนี้ผมยุ่งอยู่” ทศพรอยากจะยื้อเวลา
“ไม่ได้ มันเป็นเรื่องของมุกดา ฉันจะต้องเล่าให้คุณฟังเดี๋ยวนี้ กลับมาเดี๋ยวนี้” จันวิภาก็รู้สึกว่าคุยในโทรศัพท์จะไม่ค่อยรู้เรื่อง และเธอต้องการให้ทศพรกลับมาเดี๋ยวนี้
“คุณพูดมาเถอะ ตอนนี้ผมกลับไปไม่ได้” ทศพรไม่มีทางเลือกอื่น เขาทำได้เพียงแค่ให้จันวิภาพูดออกมา
“ฉันได้ยินมาว่า เหมือนมุกดาจะถูกใครบางคนลักพาตัวไป คุณไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลยเหรอ?” จันวิภากังวลมาก เธอถามทศพรออกไปโดยตรง
ทศพรและชลธีหันหน้ามองกัน ความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนสาวสองคนนี้ดีมากจริงๆ จนทำให้พวกเขารู้สึกอิจฉาเล็กน้อย
“ผมรู้เรื่องแล้ว ตอนนี้ผมอยู่ระหว่างทางที่กำลังไปตามหามุกดา” ทศพรอ่อนโยนต่อภรรยาของเขามาก
“อ่า คุณรู้แล้วเหรอ งั้นก็ดี คุณไปตามหาเธอเถอะ แล้วคอยโทรหาคุณทีหลังนะ” เมื่อจันวิภาได้ยินว่าทศพรกำลังเดินทางไปหามุกดา เธอก็วางสายอย่างเร่งรีบ เธอไม่อยากรบกวนทศพร
“ชลธี นายเจออะไรบ้างไหม?” ทศพรเห็นว่าชลธีเอาแต่มองดูกระดุม เขาก็เลยถามเขาออกไป
“ทศพร เอาโทรศัพท์ของนายมาให้ฉันหน่อย” ชลธีไม่ได้ใช้โทรศัพท์มือถือเป็นเวลานาน และสายสืบของเขาก็ไม่ได้รายงานกับเขามาเป็นเวลานานแล้วเหมือนกัน
ตอนนี้สมองของชลธีกลับมาเป็นปกติแล้ว เขาเลยมีเรื่องบางอย่างอยากจะถามสายสืบของเขา
หลังจากโทรออก ชลธีใช้เสียงต่ำพูดคุยกับอีกฝ่าย อีกฝ่ายก็คุยกับเขาสักพักแล้ว ทันใดนั้นชลธีก็วางสายทันที
“ทิศทางของเราผิด ทิศทางของพวกอนุชิตก็ไม่ถูกเหมือนกัน พวกเขาเข้าไปในภูเขาแล้ว” ชลธีพูดกับทศพร
สำหรับเรื่องที่อยู่ดีๆ ชลธีก็พูดถึงทิศทางออกมา ทศพรรู้สึกประหลาดใจมาก
“นายรู้ได้ยังไง” ทศพรถามออกไปทันที แต่เขาก็เงียบทันที เขายังคิดว่าชลธียังมีอาการสูญเสียไอคิว แต่ตอนนี้ชลธีดีขึ้นแล้ว ดังนั้นคำพูดของเขาก็ต้องแม่นยำมาก
“ฉันเข้าใจ ฉันจะโทรหาอนุชิตทันที และบอกให้พวกเขาเปลี่ยนทิศทาง ตรงไปที่ภูเขา!” หลังจากที่ทศพรพูดจบ เขาก็โทรไปหาอนุชิต จากนั้นพวกเขาก็ขับรถไปทางภูเขาทันที
พวกเขาขับรถไปตามถนนบนภูเขา ไม่นานพวกเขาก็พบว่าถนนเส้นนี้ขับรถได้ยากมาก บนถนนปกติจะมีแค่เส้นทางเดียวเท่านั้น แต่ถนนบนภูเขาแห่งนี้มีทางแยกเยอะมาก และก็ยังมีทางตันอีกด้วย มันเดินทางได้ลำบากมาก
“ชล ตอนนี้เราจะไปทางไหนกันดี” ทศพรมองไปยังถนนทั้งสี่เส้นทางที่อยู่ตรงหน้า เขาไม่รู้ว่าควรจะไปทางไหนดี
“ถนนเส้นทางที่สองนับจากทางซ้ายมือ เดี๋ยวฉันโทรหาอนุชิตเอง เวลาที่พวกเขาไม่รู้จะได้โทรมาถามพวกเรา” ชลธีพูดอย่างมั่นใจ
หลังจากไปตามถนนบนภูเขาเป็นเวลานาน ทศพรก็พบเจอกับเรื่องที่น่ากลัว นั่นก็คือรถของเขาน้ำมันหมด เมื่อครู่นี้เขาเอาแต่ไปตามทางที่ชลธีได้บอกอย่างรวดเร็วที่สุด จะได้ไปหามุกดาได้อย่างง่ายขึ้น จนลืมเรื่องน้ำมันไป
“ซวยแล้ว เราไม่มีน้ำมัน โทรไปหาอนุชิต ที่ตรงนี้ไม่มีอะไรเลย จะไปมีปั๊มน้ำมันได้ยังไง” ทศพรตีไปที่พวงมาลัยของตัวเอง ตอนนี้เขาใกล้จะบ้าตายอยู่แล้ว
ชลธีก็ไม่มีวิธีเหมือนกัน เพราะเขาเองก็ลืมไปเลยว่าต้องเติมน้ำมันให้กับรถ
ไม่นานพวกอนุชิตและประวีร์ก็มาถึง พวกเขารู้เรื่องที่รถของทศพรน้ำมันหมด
“ไม่เป็นไร แจ้งรถบรรทุกน้ำมันไปแล้ว และอีกไม่นานก็คงจะถึง พวกเราก็ไม่ได้รีบอะไรกัน แค่เรื่องเท่านี้เอง เรามานั่งดื่มน้ำกันหน่อย และพูดคุยกันดีกว่าว่าหลังจากที่ไปถึงแล้วจะทำยังไง” อนุชิตและประวีร์เอาน้ำมาจากในรถ
เรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้ ถ้าไม่มีน้ำมันก็เดินทางต่อไม่ได้ ทุกคนก็ทำได้เพียงแค่นั่งอยู่ริมถนนและรอให้รถมาถึง
ระหว่างที่รอรถมา ทศพรไปตรวจเช็ครอยล้อรถที่อยู่ตรงข้างหน้า เส้นทางนี้น่าจะมีรถขึ้นมาน้อยมาก ดังนั้นแม้ว่าจะผ่านไปหลายวันแล้วแต่ก็ยังเห็นรอยล้อรถได้อย่างชัดเจน เขามองดู มีรอยล้อรถอยู่จริงๆ ด้วย
“ฉันคิดว่ารอยล้อรถ Land Rover คันนี้น่าจะเป็นของธีรเมท ตรงล้อรถเห็นได้อย่างชัดเจนเลย และก็ยังมีรอยล้อรถของ Audi และ BMW ที่อยู่ด้านหลัง นั่นคือรถที่ทำการโยกย้าย” ทศพรพูดความคิดเห็นของเขาออกมา
ถ้าอย่างนั้นเส้นทางที่ชลธีบอกก็ถูกต้องแล้ว พวกเขาแค่ตามรอยล้อรถพวกนี้ไป ก็น่าจะหาตัวมุกดาเจอ
หลังจากรอครึ่งชั่วโมง รถเติมน้ำมันก็มาถึง พวกเขาได้เติมน้ำมันให้รถทั้งสองคันเต็มถัง ก่อนที่รถทั้งสองคันจะเริ่มออกเดินทาง
พวกเขาตามรอยล้อรถไปตลอดทาง แต่เมื่อตามไปเรื่อยๆ เขาก็ไปถึงตรงที่มีทางแยกอีกแล้ว แต่ครั้งนี้กลับไม่มีรอยล้อรถ
