แต่งรักมัดใจบอส – ตอนที่ 460 ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

รถคันด้านหลังตามมาช้าๆ เตรียมลงมือตรงที่ไม่มีคนอยู่ แต่ทันใดนั้นรถตรงหน้าก็หายไปแล้ว เขาก็เลยรีบเหยียบคันเร่งตามไป

แต่รถของเขาดีไม่เท่าชลธี เขารู้สึกว่าการที่จะไล่ตามชลธีเป็นเรื่องที่ยากมาก

คนด้านหลังก็เลยรายงานกับธีรเมทว่าตามชลธีไปไม่ทัน

ตอนนี้ธีรเมทก็ดูแลตัวเองไม่ได้แล้วเหมือนกัน มีรถสองคันกำลังขนาบข้างตัวเองอยู่ ตัวเองไปซ้ายหรือขวาไม่ได้เลย เขาเห็นใบหน้าเยาะเย้ยของอนุชิต

“ฮัลโหล ประธานธีรเมทผู้ยิ่งใหญ่ ไม่เจอกันนานเลยนะ ไปดื่มกันสักแก้วดีไหม?” อนุชิตเปิดกระจกรถคุยกับธีรเมท

ตอนนี้ธีรเมทไม่มีอารมณ์มาคุยกับเขาหรอกนะ รถของตัวเองถูกชนตั้งหลายครั้งแล้ว หน้ารถสุดที่รักของเขาก็เสียหายหนักมากแล้ว

“ฉันว่ารถของนายเหมือนกับนายเลย เป็นได้แค่ไอ้ขี้แพ้ ที่ชนแค่ไม่กี่ก็ยุบแล้ว ไม่เห็นจะสนุกเลย” อนุชิตมองดูรถของธีรเมท แล้วก็พูดจาเยาะเย้ยเขา

“ปัง!” รถของธีรเมทถูกรถของประวีร์ชนอีกครั้ง

“พวกนายจะทำอะไรกันแน่?” ธีรเมทโมโห

“ไม่ทำอะไรนี่ ก็แค่ว่างน่ะ เลยออกมาเดินเล่นกับหมาสักหน่อย” อนุชิตขับรถชนธีรเมทอีกครั้ง

ครั้งนี้ชนแรงไปหน่อย ทำเอารถของธีรเมทเกือบกระเด็นออกไปนอกถนน

นีรชากับมุกดาอึ้ง น้อยครั้งที่เขาจะกินผลไม้กับพวกเธอ วันนี้ดูเขาจะสดใสและอารมณ์ดีผิดปกติ

“ว่าไงนะ? ธีรเมท ธีรเมทตกลงไปจากสะพานลอยสูงงั้นเหรอ? ตอนนี้ยังช่วยชีวิตอยู่ที่โรงพยาบาล?” เมธพรได้ยินข่าวนี้แล้ว เธอก็ตกใจจนอ้าปากค้าง

ธีรเมทเป็นผู้ชายที่เขารักมาตลอด ถ้าผู้ชายคนนี้ตายแล้ว เธอจะมีชีวิตอยู่ไปได้ยังไงกัน

“นั่นสิ ตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้น เหมือนจะไม่……” คนคนนั้นยังพูดไม่จบ เมธพรก็ตบหน้าเขาไปแรงๆ

“หุบปากเลยนะ!” เมธพรมองค้อน เธอจะไม่ยอมให้ใครมาสาปแช่งผู้ชายของตัวเองเด็ดขาด

คนคนนั้นยังไม่ทันได้พูดอะไร เมธพรก็รีบพุ่งออกจากห้องอย่างบ้าคลั่ง เธอจะต้องไปเจอธีรเมทที่โรงพยาบาล

“หมอคะ เป็นยังไงแล้วบ้าง เป็นยังไงบ้างคะ ทำไมถึงยังไม่ออกมาล่ะคะ?” หน้าห้องผ่าตัด เมธพรถามหมอคนหนึ่งไม่หยุด หมอคนนั้นก็ถูกเธอถามคำถามจนรำคาญจะแย่อยู่แล้ว

“เดี๋ยวถึงเวลาก็ออกมาเอง ตอนนี้ยังออกมาไม่ได้” ตอนแรกเขายังอยู่ในห้องทำงาน แต่กลับถูกผู้หญิงคนนี้ลากตัวออกมาก่อน

“แต่นี่เป็นโรงพยาบาลของพวกคุณ เป็นสถานที่ที่หมอต้องรักษาคนไข้ไม่ใช่เหรอ? พวกคุณควรไปช่วยชีวิตเขาสิ!” เมธพรเริ่มงี่เง่าขึ้นทุกที

“นั่นก็ไม่แน่ ทุกปีก็มีคนตายเยอะอยู่แล้วนี่? พวกเราจะพยายามช่วยชีวิตคนไข้ให้ได้มากที่สุด จะกลับมามีชีวิตหรือเปล่า นั่นก็ต้องพึ่งตัวเขาเอง” หมอพูดจนปากแห้งหมดแล้ว แต่เมธพรก็ไม่ยอมปล่อยเขาไปสักที

“ถ้าเขาตาย ฉันจะให้พวกคุณตายไปพร้อมกับเขาด้วย!” เมธพรดึงแขนเสื้อหมอไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปไหน

หลังจากสิบชั่วโมงผ่านไป ไฟหน้าห้องผ่าตัดก็ดับลง

เมธพรรีบวิ่งตรงไปที่หน้าประตูห้องผ่าตัด รอคนเข็นธีรเมทที่ยังมีชีวิตอยู่ออกมา