แต่งรักมัดใจบอส – ตอนที่ 461 การตายของธีรเมท

“พวกเราได้แจ้งกับทางครอบครัวแล้ว เดี๋ยวครอบครัวก็มา” หมอคนที่รับผิดชอบคนนั้นได้ให้คนมาดึงเมธพรออก จากนั้นเขาก็ผลักธีรเมทไปบนรถเข็นแล้วลากไปที่โรงเก็บศพ

“เฮ้อ จริงๆ เลย ถ้าเขาไม่ใจแคบขนาดนั้น บางทีอาจจะได้รับมรดกที่เยอะกว่านี้และใช้ชีวิตอย่างสุขสบายแล้วแท้ๆ แต่ตอนนี้ไม่เหลือแม้แต่ชีวิตแล้ว” อนุชิตที่ในมือจับขวดแก้วเหล้าไว้ขวดหนึ่งนอนอยู่บนโซฟา

ตอนที่ได้ยินข่าวการเสียชีวิตของธีรเมทถึงแม้ว่าจะไม่มีใครไปสงสารเขา แต่ก็ไม่มีใครรู้สึกดีใจกันสักนิด

“นี่ก็คือทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่ใช่ว่าไม่ต้องชดใช้เพียงแต่เวลายังไม่ถึง ชีวิตนี้ของเขาทำเรื่องชั่วๆ ไว้ไม่น้อยเลย

ดังนั้นจึงไม่มีชีวิตในการไปใช้มรดกก้อนนั้น และได้ให้ธีรเมทไปอย่างฟรีๆ !” ประวิร์ก็ได้ยื่นขาไปไว้บนโต๊ะเหมือนกัน คนที่สูง ขายาวก็เป็นปัญหาเหมือนกัน

“แต่ฉันว่าการตายของเขา บางทีก็เป็นเรื่องดีเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นพวกเราต้องคอยกันเขาอยู่ทั้งวันทั้งคืน เหนื่อยเหมือนกัน” ทศพรดื่มเหล้าไปคำหนึ่ง ความคิดเห็นของเขาไม่นานก็ได้รับการยอมรับจากทุกคน การเสียชีวิตของธีรเมทนั้นได้ทำให้ทุกคนโล่งใจ ไม่อย่างนั้นจะจัดการกับเขานั้นเป็นเรื่องที่ยากจริงๆ

มีแค่ชลธีไม่ได้พูดอะไร เขาได้ดื่มเหล้าไปเยอะมาก สีหน้าทำให้คนรู้สึกว่ามืดมนมาก

“ชล ทำไมวันนี้นายไม่พูดอะไรเลย นายมีอะไรในใจใช่ไหม?” ทุกคนก็สังเกตเห็นถึงความเงียบของชลธี

“ไม่เป็นอะไร ฉันแค่รู้สึกว่าชีวิตคนเรานั้นสั้นจริงๆ ถ้าพวกนายยังไม่แต่งงานอีก ก็จะเสียเวลาดีงามไปเยอะมาก ฉันให้มุกดาคอยใส่ใจให้พวกนาย ถ้ามีคนที่เหมาะกับพวกนายก็แต่งงานเถอะ!” ชลธีพูดความคิดของตัวเองออกมา ทำให้อนุชิตและประวีร์ก็อึ้งไปหมดเลย นี่ไม่ใช่ว่าคุยเรื่องของธีรเมทหรอ?ทำไมถึงมาเกี่ยวกับตัวเองแล้วล่ะ?

มุกดาแค่มองเธอทีหนึ่ง ไม่ได้ตอบรับอะไรเลย แต่ว่าโธรณีกลับไม่รู้สึกเขินอาย เธอเอาของไปเก็บไว้ในห้องของตัวเอง อาบน้ำเสร็จก็ลงมานั่งข้างๆ มุกดา

“มุก ฉันกลับมาแล้วเธอก็ไม่ดีใจหรอ?” โธรณีจับมือของมุกดาไว้

แต่มุกดากลับดึงมือของตัวเองกลับเข้าไป “ฉันดีใจ แต่แล้วมีประโยชน์อะไรหรอ?” พอคิดที่โธรณีทำกับตัวเองหน้าคนอื่นแบบนั้น มุกดาไม่สามารถรู้สึกดีต่อเธอได้เลย

“ต้องมีประโยชน์สิ ฉันกลับมาครั้งนี้ ไม่ไปแล้ว ฉันจะเข้าไปทำงานดีๆ ที่บริษัทฮอนดากรุ๊ปแล้ว งานก่อนหน้านี้นี่เหนื่อยเกินไป” โธรณีเห็นตรงหน้าของมุกดามีผลไม้ ก็ได้เอามากินอย่างไม่มีความเกรงใจเลย

“แสนดี กลับมาแล้วหรอ?” นีรชาเดินเข้ามาจากสวนก็เห็นลูกสาวของตัวเองนั้น ดีใจเหมือนกัน

“แม่ แม่ดูแลบำรุงยังไงเนี่ย?ทำไมถึงได้สวยอยู่แบบนี้ตลอดเวลาเลย?” โธรณีเห็นก็ได้รีบวิ่งเข้าไปหาอย่างดีใจ กอดแม่ที่จับช่อดอกไม้สดไว้ในมือ

“โอ๊ย ลูกนี่ปากหวานจริงๆ เลย!แม่เหนื่อยกับเรื่องของพวกลูกมากแล้ว” นีรชาพูดไปแล้วตีหัวของโธรณีไปทีหนึ่ง แต่ว่าบนหน้าของเธอก็ยังเต็มไปด้วยยิ้มที่มีความสุขมาก ลูกชายและลูกสาวของตัวเองสบายดี นั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอแล้ว

แม่ลูกทั้งสาวเจอหน้ากันมีเรื่องมากมายที่พูดไม่หมด มุกดานั่งอยู่ข้างๆ ไม่ได้แทรก การกระทำทุกอย่างของโธรณีในเมื่อก่อน ในใจของเธอยังไม่ยกโทษให้

“พี่ พี่กลับมาแล้วหรอ?” ตอนที่ชลธีผลักประตูออก โธรณีก็ได้วิ่งไปกล่าวทักทายกับพี่ชายของตัวเอง

“อ๋อ แสนดีกลับมาแล้วหรอ เหนื่อยหน่อยนะ ไหนลองพูดสิว่าอยากได้อะไร พี่ให้เธอหมดเลย!” ชลธีเห็นน้องสาวของตัวเองกลับมาแล้ว ก็ดีใจเป็นอย่างมาก เขาดึงมือของโธรณีแล้วไปนั่งลงข้างๆ ของมุกดา

“พี่ ฉันอะไรก็ไม่อยากได้ ฉันแค่ต้องการให้มุกพูดคุยกับฉันก็พอแล้ว” โธรณีชี้ไปทางมุกดาที่ไม่สนใจตัวเองแล้วพูดกับชลธี