“ชล ฉันอยากไปทำงานที่บริษัทของคุณ คุณดูฉันสิกลับมาแล้วก็ไม่มีเรื่องอะไรที่สามารถทำได้ อยู่บ้านว่างๆก็อึดอัด” ธินิดานั่งไปที่ข้างๆของชลธี พูดกับเขา
“มาบริษัทของผม? ตระกูลยืนนานก็ได้ไม่ใช่เหรอ? พี่ชายใหญ่ของคุณอยู่ที่นั่นคุณไม่ไปช่วยเขาล่ะ?” ได้ยินว่าธินิดาจะมาบริษัทของตนเอง ชลธีปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ
“ชล ฉันมาบริษัทบริษัทฮอนดากรุ๊ปจะได้เจอคุณทุกวัน ไง หรือคุณไม่อยากเจอฉันแล้วเหรอ?” ปากๆเล็กของธินิดา ดูแล้วทำให้คนที่เห็นนั้นต้องหนักใจ
“อื้ม ถ้าอย่างนั้นฉันคุยกับพี่ชายใหญ่ของคุณก่อน ยังไม่ได้รับอนุญาตจากเขาก็เอาคุณมาที่บริษัทบริษัทฮอนดากรุ๊ป เขาคงจะโกรธ?” ชลธีมองรูปลักษณ์ของธินิดา ก็รู้สึกทนไม่ได้เล็กน้อย
“ไม่หรอก ผมไปคุยกับพี่ชายใหญ่เอง เราตกลงกันแล้วนะ คุณบอกเถอะ ฉันมาทำงานได้เวลาไหนก็พอแล้ว พี่ชายใหญ่ฟังผมทุกเรื่อง” ทันทีที่ธินิดาได้ยินชลธียอมปล่อยเธอเข้ามาทำงาน เธอดีใจมาก เธอต้องการอยู่ข้างกายของชลธี เพื่อที่ไม่ให้ผู้หญิงคนอื่นมีโอกาสนี้
ธินิดาได้ก็ตั้งสำนักงานตัวเองไว้ในสำนักงานของชลธี แทนที่ของมุกดาอย่างสมใจอยาก แน่นอนเรื่องพวกนี้มุกดาไม่รู้เรื่อง เธอยังคงรักษาตัวอยู่ที่บ้าน!
แม้ว่าอาการบาดเจ็บที่มือจะค่อนข้างรุนแรง แต่ยาที่ใช้เป็นยาที่ดีหมด ดังนั้นใช้เวลาไม่นานมือของมุกดาก็หายดีขึ้นมาไม่น้อย
“คุณนายหญิง กินอาหารเช้าเถอะค่ะ”เดิมทีจัดคนป้อนข้าวให้ แต่มุกดากลับปฏิเสธ เธอใช้แค่นิ้วสองนิ้ว ทุกวันนี้ก็เอาข้าวกินเข้าไป
“ได้ค่ะ” วันนี้ก็สามารถไปเอาผ้าก๊อซที่มือออกแล้ว หมอบอกหายดีเยอะมาก สามารถแกะผ้าก๊อซได้แล้ว
หลังกินอาหารเช้าเสร็จ นัทธ์ก็ส่งมุกดาไปที่โรงพยาบาล เอาผ้าก๊อซที่มือออก มือทั้งสองข้างขาวเนียน เรียบเนียนเรียวสวยกว่าเมื่อก่อนมาก
มุกดามองมือตัวเองด้วยความดีใจ นี่ก็คือตำนานที่กล่าวไว้ว่าถอดรูปเปลี่ยนร่างอย่างงั้นหรือ? ด้วยความดีใจ เธอก็เตรียมตัวลงตึกไปหานัทธ์ เพื่อแบ่งปันความสุขของตัวเองให้กับนัทธ์
ระหว่างที่รอลิฟต์ เธอยังชื่นชมมือของตัวเอง ขณะนี้ประตูลิฟต์เปิดออก คนสองคนที่อยู่ข้างในมีความสะท้อนจากนิ้วมือของมุกดาเข้าในดวงตาของเธอ
ชลที่สูงหล่อ ธินิดาที่งดงาม ทั้งสองไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากยืนอยู่ตรงนั้น กลับมีออร่าที่ทำให้คนรู้สึกอึดอัด
“ประธานชลธี คุณน้ำผึ้ง” มุกดาทักทายทั้งสองคน ชลธีมีความสำนึกผิดเล็กน้อยตามสัญชาตญาณ ถึงแม้บนใบหน้าจะไม่ปรากฏออกมา เขามักจะมีความรู้สึกว่าที่ถูกจับได้
“ออ มุก วันนั้นต้องขออภัยจริงๆ มือของเธอดีขึ้นแล้วใช่ไหม?” ธินิดาเห็นมุกดา รีบทักทายด้วยความกระตือรือร้น เธอดึงมือของมุกดา
นี่มันเกิดอะไรขึ้น โดนน้ำร้อนลวกหนักขนาดนี้ ต้องมีรอยแผลไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้มือคู่นี้กลับทั้งขาวทั้งเนียน
“หายแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ววันนี้มาเอาผ้าก๊อตออก พรุ่งนี้ก็สามารถไปทำงานได้แล้ว ขอบคุณวันหยุดที่ประธานชลธีให้” มุกดาหลับตาลง เธอดึงมือของตัวเองกลับมา
ธินิดาเห็นมือของตัวเองว่างเปล่า ยิ้มแบบทำอะไรไม่ถูก เธอหันหัวไปคุยกับชลธีอย่างน้อยใจ:”คุณดูสิน้องมุกยังโกรธฉันอยู่เลยค่ะ”
มุกดาโดนธินิดาที่ทำท่าดัดจริตจนมีอาการคลื่นไส้ แต่ว่าเขามีคนชอบ ตัวเองจะไปกังวลใจอะไร
“ฉันไปละ” มุกดาไม่ต้องการรับรู้ท่าทีของธินิดา เธอก็เดินเข้าไปในลิฟต์
ชลธีไม่ได้พูดอะไรเลย เพราะเขาก็ไม่รู้จะพูดยังไง มองแผ่นหลังยางๆของมุกดา เขาก็กอดไหล่ของธินิดา พาเธอเดินจากไป
มุกดาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงอารมณ์ไม่ค่อยดี เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? ทำไมถึงมีความคิดอย่างนี้ ชลธีเป็นคนที่อยู่ชั้นสูง กับตัวเองไม่มีความสัมพันธ์อะไรต่อกันเลย แต่ว่าเมื่อเห็นเขาอยู่กับธินิดา ในใจก็รู้สึกเศร้ามาก
“ลุงนัทธ์ฉันมาแล้ว คุณดูสิ มือของฉันหายดีหมดแล้ว” มุกดาเห็นลุงนัทธ์รอตัวเอง เหมือนมีไออุ่นไหลแผ่ซ่านทั่วร่างกาย
สามีของตัวเองดีกับตัวเองจริงๆ แต่เธอกลับยังคิดถึงชายคนอื่น แบบนี้มันไม่ยุติธรรมสำหรับเขา
“ออ หายแล้วก็ดี หายแล้วก็ดี” นัทธ์เห็นมือของมุกดาหายดีไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เขาก็วางใจ นายน้อยย้ำแล้วย้ำอีก หากเกิดอะไรขึ้น แบบนั้นก็แย่แล้ว
“ลุงนัทธ์ ฉันอยากทราบว่าช่วงนี้สามีของฉันป่วยใช่หรือเปล่า?” ขึ้นนั่งบนรถ มุกดาถามนัทธ์
นัทธ์ไม่คิดว่ามุกดายังจะเป็นห่วงนายน้อย เขายังคงไม่มีคำตอบสนอง และไม่รู้ว่าจะตอบมุกดา อย่างไร
“คงจะยุ่งเกินไป นายน้อยสุขภาพร่างกายแข็งแรงดี ไม่ป่วยง่ายๆหรอก” สมองของนัทธ์ยังคงหมุนเร็วมาก
“ออ ถ้าอย่างนั้นก็ดี” เมื่อได้ยินว่าสามีของตัวเองไม่ได้ป่วย มุกดาก็วางใจลงหน่อย แต่ยุ่งเกินไป? เขายุ่งเรื่องอะไร?
“คุณนายหญิง วันนี้มีคุณผู้หญิงคนหนึ่งเชิญคุณไปดื่มชา ก็คือคุณผู้หญิงที่มาบ้านฉันครั้งก่อน ฉันจะส่งคุณไปตอนนี้” เมื่อกี้ตอนที่มุกดาเอาผ้าก็อซออก นัทธ์ก็ได้รับโทรศัพท์จากนีรชาบอกว่าให้เขาส่งมุกดาไปเจอหน่อย
“คุณผู้หญิงท่านนั้นอยากเจอฉัน?” มุกดานึกขึ้นได้ ก็คือคนที่ตัวเองเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นแม่ของคุณผู้หญิง
“อืม ใช่แล้ว” นัทธ์พยักหน้า
“ได้” ในใจของมุกดาก็ชอบคุณผู้หญิงท่านนั้น ทั้งสวย บุคลิกก็ดี แถมดีกับตัวเองราวกับแม่แท้ๆ
นัทธ์ส่งมุกดาไปที่โรงน้ำชาที่นัดกันไว้ เขารอมุกดาที่ข้างนอก
“มุก นานแล้วที่พวกเราไม่เจอกัน” ทันทีที่มุกดาเข้าไป ยังมองไม่ทันออก ก็โดนคนคนหนึ่งกอดไว้ แต่ท่านผู้หญิงที่นัดตัวเองไว้ยังนั่งอยู่ที่เดิม แค่นั่งยิ้มมองเธอกับคนที่กอดเธอไว้
โธรณีเห็นไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับอะไร เธอก็ปล่อยมุกดา และคิดว่าตัวเองทำเกินไปหรือเปล่า
“ทำไมเหรอ มุก คุณจำฉันไม่ได้เหรอ?” โธรณีมองมุกดา
มุกดายังคงคิดไปสักพัก พึ่งนึกขึ้นได้ โธรณีคือเพื่อนร่วมงานที่ตัวเองไปทำงานวันแรกแล้วเจอ แต่ว่าหลังจากมาถึงบริษัทบริษัทฮอนดากรุ๊ปก็ไม่เคยได้พบเธอเลย
“คุณคือแสนดี!” แสนดีในวันนั้นก็มีความกระตือรือร้นแบบนี้เช่นเดียวกัน
“ใช่แล้ว ฉันก็คือแสนดี ดีจัง คุณจำได้สักที กลัวคุณลืมฉันจริงๆ ฮ่าๆๆ มานั่งเถอะ นี่คือแม่ของฉัน” โธรณีแนะนำนีรชาให้รู้จักกับมุกดา
มุกดาพยักหน้าให้กับนีรชาแล้วนั่งที่ตรงข้ามของนีรชา
“ช่วงนี้ คุณคงดีขึ้นแล้วใช่ไหม? ถ้ายังคิดถึงแม่อยู่ล่ะก็ สามารถโทรหาคุณป้าได้ คุณป้าก็คือแม่ของเธอคนนึงเหมือนกัน!” คำพูดแรกของนีรชาทำให้น้ำตาของมุกดาไหลออกมา
