มุกดานั่งรถโดยสารมาถึงบริษัทฮอนดากรุ๊ป เธอลงรถ ก็ได้ยินว่ามีคนเรียกตัวเองมาแต่ไกล เมื่อหันหน้าไปดู คือโธรณีจริงๆ
“มุก รอฉันด้วย เราเข้าไปพร้อมกันเถอะ” โธรณีวิ่งมาจากด้านหลัง เธอใส่ชุดแฟชั่นสุดคูล เท้าของเธอสวมอยู่บนเธอส้นสูงสิบเซนติเมตร ไม่นึกเลยว่าเธอจะยังวิ่งได้เร็วขนาดนั้น
“ไปเถอะ” โธรณีกอดที่แขนของมุกดา ทั้งสองก็เดินตรงไปยังบริษัทฮอนดากรุ๊ป
มาถึงหน้าประตู โธรณีก็เห็นชลธีขับรถเข้าไป ข้างหลังมีรถตามมาอย่างเร็ว เธอเห็นว่าคนที่นั่งอยู่ข้างในคือธินิดา ผู้หญิงคนนี้ตามติดตลอดเลยจริงๆ
เมื่อเดินเข้าไปในห้องโถง ธินิดาเงยหน้าขึ้นมาอย่างหยิ่งผยอง มีผู้คนมากมายทักทายเธอ เธอถูกมอบหมายเข้ามาทำงานในบริษัทฮอนดากรุ๊ป หลังจากมาถึงก็ตรงดิ่งเข้าไปที่ห้องทำงานของประธานชลธี อีกอย่างเธอเป็นคนสวยมาก หลายคนคงเดาได้แล้วว่ามีความสัมพันธ์อะไรกัน
รอธินิดาเดินจากไป เมื่อมุกดากับโธรณีเดินเข้ามา สายตาของผู้คนนั้นที่มองมุกดาก็แตกต่างกัน ผู้หญิงคนนี้เพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งจากประธานชลธีเพียงไม่กี่วัน ก็ถูกใครบางคนแทนที่เสียแล้ว น่าสงสารจริงๆ
มุกดาแค่รู้สึกสายตาของทุกคนมองตัวเองไม่ปกติ แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก การไม่เข้างานสายถึงเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล
เธอไปที่ชั้นสามสิบกับโธรณี เมื่อเธอวางมือบนที่จับประตูห้องทำงานประธาน ก็ได้ยินคนพูดอยู่ข้างใน
“ชล ฉันไม่ชอบโต๊ะนี้ เปลี่ยนให้ฉันได้ไหม? และของพวกนี้ เอาออกไปเถอะนะคะ” ธินิดาพูดกับชลธี
“อืม คุณชอบแบบไหนก็ทำแบบนั้นเถอะ” ชลธีพลั้งตอบรับทันที
“เอ้า มุก คุณมาทำงานแล้วเหรอ? เมื่อวานไม่เห็นบอกว่าวันนี้จะมาทำงานเลย ฉันก็คิดว่าคุณพูดเล่น ทำไมไม่อยู่พักผ่อนอีกหลายๆวันล่ะ?” ธินิดาผลักประตูก็เจอมุกดากับโธรณีที่หน้าประตู
“แสนดี ทำไมคุณก็มาด้วยล่ะ?” หลังจากนั้นธินิดาก็หันหน้าไปมองโธรณี ตั้งแต่เด็กเธอกับโธรณีก็ดีกันแค่บนใบหน้าแต่ในใจไม่ถูกกันเลย โตแล้วก็ยังคงเหมือนเดิม
“ฉันมาทำงานน่ะ มาพร้อมกันกับมุก” โธรณีดึงมุกดามา ไม่ให้ธินิดาเสแสร้งใส่อีก
“ออ งั้นก็ขอโทษนะ ในห้องนี้ชลบอกเอาเลขาแค่คนเดียวก็พอแล้ว ฉะนั้นเลยเก็บฉันไว้ พวกคุณกลับไปทำงานที่สำนักเลขาธิการเถอะ” ธินิดาก็พูดอย่างอ่อนโยน
แต่ทำให้โธรณีกับมุกดาขนลุกขึ้นทั้งตัว
“ชล มุกมาแล้ว คุณจัดการให้หน่อยสิคะ” ธินิดาทำตัวเหมือนว่าเป็นภรรยาของชลธี เธอต้องการให้มุกดาหรือพวกเธอเห็นว่าชลธีรักหล่อนมากแค่ไหน
“ออ เลขามุกมาแล้ว มาแล้วก็ไปรายงานตัวที่สำนักเลขาธิการ แสนดีก็ด้วย คุณก็ไปสำนักเลขาธิการ หลังจากนี้พวกคุณก็อยู่ชั้นที่ยี่สิบก็แล้วกัน ส่วนเวลาที่มีเรื่องฉันจะแจ้งให้พวกคุณทราบเอง” ชลธีมองมุกดา หน้าของเขาสงบลง และก็ไม่รู้ว่าทำไมแม่ของตัวเองต้องส่งคุณหนูนี้มา ปัญหาคือเธอจะทำอะไรเป็น?
“ได้ค่ะ งั้นฉันขอเอาของของฉันลงไป” มุกดาพยักหน้า เธอเดินเข้าไป เอาของของตัวเองไว้ในกล่องกระดาษกล่องหนึ่ง หลังจากนั้นก็เดินไปกับโธรณีอย่างไม่อาลัยอาวรณ์ใดๆ
ถึงแม้เธอจะพูดอะไรออกไป หรือเอะอะใส่ชลธีจะทำให้เธอรู้สึกว่าในใจของตัวเองดีขึ้น แต่คนที่หัวดื้ออย่างมุกดาไม่ได้พูดอะไรเลยและเลือกที่จะจากไปแบบนี้
“ชล คุณคิดว่ามุกกับแสนดีจะโทษฉันไหม ว่าฉันขโมยตำแหน่งของเธอไป!” ธินิดามองไปที่หน้าของชลธีไม่ค่อยดีนัก เธอพูดอย่างน้อยใจ
“งั้นให้ฉันลงไปเถอะ ให้มุกอยู่ข้างบน” เธอก็เติมเข้าไปอีกคำ
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวโต๊ะก็ส่งขึ้นมาแล้ว คุณก็จัดเก็บก่อน ดูว่าตัวเองชอบอะไร ไปซื้อมาไว้ที่สำนักงานเถอะ” ชลธีมองธินิดาที่สวยงาม
ถ้าพูดถึงเรื่องหน้าตา มุกดาไม่ชอบแต่งหน้า ถ้าแต่งแล้วอาจจะสวยและเทียบเหมือนธินิดาได้
ในแง่ของส่วนสูงมุกดานั้นเตี้ยกว่าเล็กน้อย แต่ก็นับว่าตัวเล็กน่ารักเช่นกัน
ในใจของชลธียุ่งเหยิงไปหมด ตอนนั้นธินิดาทิ้งเขาอย่างเด็ดเดี่ยวทั้งๆที่เขาอ้อนวอน เขายังคิดถึงเธออยู่ในใจ เป็นเวลาหลายปีแล้ว ในใจของเขาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเลย
ตั้งแต่ผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อมุกดาเข้ามาในชีวิตของเขา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ในสายตาของเขาธินิดาที่สมบูรณ์แบบ มักจะมองเห็นเป็นใบหน้าของมุกดา
“ชลยังคงเป็นคุณที่ดีกับฉันเสมอเลย ชล เรื่องตอนนั้นคุณจะโทษฉันหรือเปล่า?” ตอนนั้นฉันเด็กเกินไป ทรยศต่อความรักที่คุณมีต่อฉัน” ธินิดากอดรัดในอ้อมแขนของชลธี
ชลธีผลักเธอโดยไม่รู้ตัว ธินิดาเงยหน้ามองชลธีตาโต
“ที่นี่คือสำนักงาน ถ้ามีคนมาเห็นจะไม่ดีเอา” ชลธีรีบอธิบาย
ในใจของเขายังคงดิ้นรน เรื่องที่ตัวเองแต่งงานแล้ว บอกธินิดาดีหรือไม่?
ตอนนั้นที่แต่งงาน ก็แค่อยากแลกเปลี่ยนบางอย่างกับคุณปู่ มุกดาก็ไม่ได้น่ารังเกียจอะไร น่าจะพอถูไถกันไปได้
ตอนแรกคิดไว้หลังจากสองปี ถ้าธินิดากลับมา เขาก็สามารถหย่ากับมุกดาได้ แล้วค่อยเริ่มต้นอีกครั้งกับธินิดา
แต่ว่า ตอนนี้เรื่องมันไม่เหมือนเดิมแล้ว เขาไม่อยากจะหย่าด้วยซ้ำ คิดว่าอยู่กับมุกดาแบบนี้ตลอดไปก็คงดี ก็ยังเป็นเขาที่หวังไว้มากเช่นนั้น
“ชล ฉันรู้สึกคุณเปลี่ยนไป คุณเคยบอกไม่ใช่หรือ? แค่ฉันหันกลับมา คุณจะรอฉันอยู่ที่นี่ แต่ฉันรู้สึกในใจของคุณไม่มีฉันแล้ว” ธินิดาน้อยใจ เหมือนกับจะร้องไห้
ชลธีรู้สึกทนไม่ไหวอีกแล้ว เขาเคยพูดแบบนี้ในตอนนั้น ถ้าจู่ๆเขาบอกเธอว่าแต่งงานแล้ว อาจเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอได้ ช่างเถอะ รอเวลาที่เหมาะสมค่อยบอกให้เธอแล้วกัน
“น้ำผึ้ง หลายเรื่องมันต้องเปลี่ยนแปลงไปตามเวลานั่นแหละ พวกเราก็ไม่สามารถบังคับมันได้ งั้นก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติเถอะ” ตอนนี้ชลธีก็ไม่สามารถให้สัญญากับธินิดาแล้ว เพราะว่าตอนนี้ในใจของเขามีอีกคนแล้วจริงๆ ถึงแม้ยังเป็นเงาที่เลือนรางไม่ชัดเจนอะไร แต่ว่าก็สถิตอยู่ในใจของเขาอย่างนั้นไม่ไปไหน
“ชล ฉันรักคุณ ฉันรักคุณจริงๆ ฉันกลัวคุณไม่เอาฉันแล้ว ถ้าคุณไม่เอาฉันแล้ว งั้นฉันมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร?” ธินิดาร้องไห้ขึ้นมา เธอแน่ใจแล้ว ว่ามารยาลูกนี้ของเธอชลธีจะเชื่อหรือไม่
“น้ำผึ้ง อย่าร้องไห้ คุณอย่าร้องไห้ คุณร้องปุ๊ปในใจของผมปั่นป่วนมากๆ” ครั้งนี้ชลธีให้ธินิดาพิงไหล่ของตัวเอง เขากอดธินิดา สองคนก็นั่งอยู่แบบนั้น ไม่มีใครเอาพูดอะไรเลย
“ฉันเข้ามาได้ไหม?” มุกดาเดินลงไปถึงข้างล่างเพิ่งสังเกตว่าลืมเอาแก้วชาของตัวเองมาด้วย ที่จริงก็ไม่อยากรบกวนเขาทั้งสอง แต่ไม่ว่าจะมาตอนไหน สุดท้ายผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม ฉะนั้นมุกดาเลยตัดสินใจ มาเอาแก้วชา
