ธินิดาเข้าใกล้กระซิบกระซาบข้างหูของชลธี เอาเรื่องที่ตนเองสืบมาบอกให้เขา แต่ว่าชลธีได้ยินคำพูดนี้ ถึงกับอึ้งสักครู่หนึ่ง
“อะไรนะ? พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าเธอแต่งงานแล้ว?” ในใจของชลธีมีปั่นป่วนอย่างมาก
“รุ่นพี่ของฉันได้ยินมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ มุกดาเก็บได้แยบยลมาก บอกว่าตัวเองยังไม่รู้ว่าสามีคือใคร คุณว่าเธอเป็นคนหลอกลวงหรือเปล่า มีที่ไหนแต่งงานกันแล้วยังไม่รู้ว่าสามีใคร แน่นอนว่าหน้าตาเอาไม่ได้หรอก” ธินิดาทำนายว่า
ชลธีได้ยินคำพูดเหล่านี้ของธินิดา เขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา แล้วเปิดส่องกระจก หน้าตาของตัวเองก็เอาได้นะ
“ก็ไม่แน่ สามีของเธออาจจะดีเกินไปเลยต้องการปิดบัง แต่งงานแล้วก็แต่งงานเถอะ ยังไงมันก็คือเรื่องส่วนตัวของเขา เรารับสมัครพนักงานเรื่องแต่งงานไม่ได้มีข้อจำกัดอะไร” ชลธีพูดเข้าข้างทางมุกดา
“ชล คุณไม่คิดว่านี่คือการกระทำที่หลอกลวงหรือ? คนคนหนึ่งที่แต่งงานแล้วยังไม่กล้าที่จะเปิดเผย งั้นแสดงว่ามีคิดอะไรกับคนอื่นอยู่ อยากจะหาคนที่ดีกว่าล่ะสิ” ธินิดาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรปกติชลธีเป็นคนที่ทำงานเรียบร้อยมาตลอด แต่วันนี้กลับผ่อนปรนต่อมุกดามาก
“อืม อยากจะหาคนที่ดีกว่า แบบนี้มันไม่ถูก แต่พวกเราอย่าไปหมกมุ่นกับมันมากเกินไป พวกเรามาชนแก้วกัน” ชลธีไม่อยากจะพูดเรื่องมุกดาว่าแต่งงานหรือไม่แต่งอีก
“มา พวกเรามาชนแก้วกันเถอะ ทำเหมือนพวกเราเมื่อห้าปีก่อน” ชลธีชูแก้วขึ้นมา คนอื่นๆก็ชูแก้วขึ้น ดื่มอย่างมีความสนุกสนาน
ธินิดาเห็นคำพูดของตัวเอง ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของชลธี ก็คิดว่าเป็นเพราะการเกลี้ยกล่อมของมุกดา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอใช้วิธีไหน ทำให้ชลธีพูดเข้าข้างเธอขนาดนี้
ในใจของธินิดายิ่งมีความอิจฉามากขึ้นเรื่อยๆ มุกดาคนนี้ ต้องให้เธอลาออกเองให้ได้ ไม่อย่างนั้นอยู่นานเกินไปจะเป็นภาระของบริษัทบริษัทฮอนดากรุ๊ป
กินข้าวเสร็จ ชลธีก็ส่งธินิดากลับไป ธินิดานั่งข้างๆชลธี เธอดื่มเข้าไปแล้วหลายแก้ว เธอเวียนหัวนิดหน่อย และมีความกล้ามากขึ้น เธอเอามือไปจับมือของชลธี
“ชล วันนี้ฉันไม่กลับไปได้ไหม? คุณพาฉันไปที่ไหนก็ได้” ในขณะที่ธินิดากำลังพูด มือของเธอก็อยู่ไม่นิ่งขยับไปอยู่ที่ขาของชลธีอย่างคิดไม่ซื่อ
ชลธีรีบดึงมือของเธอออกไป ร่างกายของธินิดาเอียง ก็เข้าไปอยู่ตรงอ้อมแขนของชลธี
ชลธีก็เลยต้องจอดรถไว้ข้างทาง ธินิดาก็คิดว่าชลธีจะเปลี่ยนทิศทางแล้ว เธอก็พิงไปบนไหล่ของชลธี ใช้ริมฝีปากตัวเองขยับเข้าไป
“น้ำผึ้ง ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณ” ชลธีขยับตัวธินิดาให้ตรง ให้เธอนั่งอยู่กับที่ดีๆ
“เรื่องอะไร? ไม่ใช่ว่าคุณจะพาฉันไปขอแต่งงานที่ตระกูลยืนนานเหรอ?” ธินิดาพูดอย่างเหนียมอาย หลายปีก่อนตอนที่เธอเสนอขอเลิกกับชลธี เขาเศร้าอยู่นานมาก อีกอย่างห้าปีนี้ ก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหน เคยเห็นผู้หญิงคนอื่นมาอะไรกับเขาเลย
ทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่า ในใจของชลธีมีแต่เธอ มุกดาเป็นเพียงแค่เพลงประกอบเท่านั้น บทเพลงหลักยังคงเป็นธินิดาเท่านั้น
ชลธีก็หมดคำพูด แท้จริงแล้วเขาอยากจะบอกให้ธินิดารู้ว่าตัวเองแต่งงานแล้ว ถ้ายังพูดไม่ชัดเจนอีกล่ะก็ ธินิดาคงเลยเถิดแน่ๆ
แต่ว่าธินิดากลับคิดว่าเขาจะขอเธอแต่งงาน เรื่องนี้ก็จะยิ่งเลบเถิดไปใหญ่แล้ว
ชลธีมองธินิดา คิดแล้วคิดอีกว่าตัวเองจะพูดอย่างไร ช่างเถอะ ตอนนี้ยังไม่พูดเรื่องที่เขาแต่งงานกับมุกดาดีกว่า ค่อยดูอีกทีว่าตัวเองรักมุกดาจริงหรือเปล่า ระหว่างมุกดากับธินิดา เขาลังเลอีกแล้ว
“ผมส่งคุณกลับบ้านนะ ผมจะโทรหาพี่ชายใหญ่ของคุณ” ชลธีก็โทรหาพี่ชายใหญ่ของธินิดา ให้เขาออกมารับที่ประตู บอกตัวเองมีเรื่องต้องรีบไป
“ชล ชล ฉันไม่กลับไป ฉันจะไปกับคุณ ฉันจะยกตัวฉันทั้งหมดให้คุณจริงๆ คุณอยากแต่งงานกับฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ?” ธินิดาสะบัดหัวไปมา ตัวเองทำถึงขั้นนี้แล้ว ชลธียังไม่รู้จักคว้าโอกาสนี้ไว้ เขาโง่ไปแล้วเหรอ
“น้ำผึ้ง มีเรื่องมากมายผ่านไปแล้วก็ผ่านไปแล้ว กลับไปเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว บางครั้งพวกเราก็ต้องเผชิญหน้ามันอย่างมีสติสิ” ชลธีรู้ว่าเมื่อก่อนเขาเองก็รอธินิดามาโดยตลอดจริงๆ เขาชอบความอ่อนโยนและใจกว้างของธินิดามาตั้งแต่เด็ก
แต่ว่าตั้งแต่ที่มาพบเจอมุกดา หญิงสาวที่มีความโดดเด่นคนนี้ รสนิยมของเขาก็เปลี่ยนไป เขารู้ว่าการอ่อนโยนก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป แต่ความโดดเด่นต่างหากถึงจะสำคัญที่สุด
“คุณพูดแบบนี้หมายความว่าอะไร? ชล หรือว่าคุณไม่ชอบฉันแล้วหรือ? คุณบอกฉันไม่ใช่เหรอ แค่ฉันหันกลับมา คุณจะรอฉันอยู่ที่เดิม? ทำไมคุณต้องโกหกฉัน คุณเป็นคนโกหก”
ธินิดาก็ร้องไห้ขึ้นมา เธอยืนกรานที่จะลงจากรถ จะไม่ยอมนั่งรถของชลธีอีก
“น้ำผึ้ง คุณไม่ต้องโวยวาย ไม่ต้องกระโตกกระตากแบบนี้ ใจเย็นๆ” ชลธีเห็นธินิดาเวลานี้สงบสติอารมณ์ไม่อยู่
“ชล คุณโกรธฉันที่เลิกกับคุณใช่ไหม? ในใจของคุณยังโกรธอยู่ใช่ไหม ฉันรู้ แต่ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว ฉันจะอยู่กับคุณตลอดไป” ธินิดาก็กระโจนเข้าไปในอ้อมแขนของชลธีอีกครั้ง
ครั้งนี้ชลธีไม่กล้าผลักเธออีก กลัวเธอจะคิดสั้น
สุดท้ายก็รออารมณ์ของธินิดาคงที่ ชลธีก็ส่งเธอกลับไป ให้กับเพชรี
“ชล ฉันเป็นของคุณ เป็นของคุณตลอดไป” ก่อนจากไปธินิดายังรับประกันกับชลธีอยู่
“อืม เพชร ดูแลน้ำผึ้งดีๆ เหมือนกับว่าเธอจะดื่มเยอะไปหน่อย” ชลธีเตือนเพชรี
มันไม่ง่ายเลยจริงๆ ทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะเขา เขาจะต้องคิดวิธีแก้ไขปัญหานี้ให้ดีขึ้นได้อย่างไร?
ชลธีขับรถออกไป กลับไปถึงที่วิลล่าโดยไม่รู้ตัว
“คุณชาย คุณกลับมาแล้วเหรอ?” นัทธ์ได้ยินเสียงรถยนต์ ก็ออกมาต้อนรับ
“อืม ผมกลับมายังไงเนี่ย?” ชลธีก็ไม่รู้ว่าตัวเองกลับมายังไง ก็เพราะคิดเรื่องต่างๆนานาตลอดทาง ขับรถกลับมาโดยไม่รู้ตัว
“คุณนายหญิงเป็นยังไงบ้าง? เธอนอนหรือยัง?” ชลธีถามด้วยความห่วงใย
“น่าจะยังไม่นอน เธออยู่ในห้องนอนตัวเอง ไฟยังสว่าง งั้นผมไปปิดไฟหลักก่อนครับ” นัทธ์ก็ไปปิดไฟหลักของวิลล่า
มุกดากำลังดูโทรศัพท์มือถือ ไฟในห้องนอนก็ดับลง เธอก็รู้ว่าวันนี้สามีของเธอกลับมา
เอาโทรศัพท์วางไว้ข้างๆ มุกดานอนเงียบๆบนเตียง รอสามีของตัวเอง ไม่ได้พบเขาระยะเวลาหนึ่งแล้ว ในใจก็มีความคิดถึงเขาอยู่
ประตูก็เปิดออก เงาร่างสูงก็เดินเข้ามา เดินอย่างรวดเร็วทำให้สายลมพัดผ่านเข้ามาด้วย
