ชลธีบอกให้ธินิดาอย่ามาเสียเวลาที่ตัวเองอีกอย่างเด็ดขาด แต่ธินิดากลับไม่ยอม เธอยอมเสียสละอาชีพนักเต้นที่ตัวเองชอบ ถ้าตอนนี้ผู้ชายคนนี้ไม่เอาเธออีก งั้นเธอก็ล้มเหลวมากเลยน่ะสิ
ธินิดาพิงอยู่บนตัวชลธี เธอดึงชุดเดรสของเธอออก เผยให้เห็นถึงหน้าอกและไหล่อันขาวเนียน
“ชล นายเลือกฉันเถอะนะ ฉันให้นายได้ทุกอย่าง ขอแค่นายอย่าทิ้งฉันก็พอ ฉันรักนายนะ ฉันรักนายมากจริงๆ” ธินิดาพุ่งเข้าอ้อมกอดชลธี เธออยากจูบเขา แต่ชลธีกลับห้ามเอาไว้ก่อน
“น้ำผึ้ง เธอเป็นผู้หญิงที่เปรียบเสมือนนางฟ้าในใจฉันเสมอ ฉันหวังว่าต่อไปเธอจะอยู่ในใจฉันแบบนี้ตลอดไป” ชลธีลุกขึ้นยืนจากโซฟา เขาช่วยธินิดาแต่งตัวให้เรียบร้อย
“ชล นายไม่เลือกฉันจริงๆเหรอ? ขาของฉันบาดเจ็บเพื่อนายเลยนะ ฉันเต้นอีกต่อไปไม่ได้แล้ว นายทำแบบนี้ลงคอได้ยังไง?” ธินิดากลับไม่ยอมปล่อยมือ
ชลธีชะงัก “น้ำผึ้ง ขอโทษด้วยนะ ฉันจะใช้วิธีอื่นเพื่อตอบแทนเธอเอง” ครั้งนี้ชลธีไม่ลังเลอีกต่อไป ถ้าลังเลอีกคงไม่ดีต่อทั้งสองฝ่าย
พูดจบ ชลธีก็ไม่อยากอยู่กับธินิดาอีกต่อไป เขากลัวว่าจะใจอ่อนเพราะน้ำตาของธินิดาอีก
“ชล ชล ชล! นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!” มองดูชลธีเปิดประตูและเดินออกไป ธินิดาร้องตะโกนเรียกจากด้านหลัง
“ปัง” เสียงปิดประตูดังขึ้น ธินิดากำหมัดในมือแน่น เล็บยาวแทงทะลุเข้าฝ่ามือ
มุกดา ฉันเกลียดเธอ เกลียดที่สุด!
มุกดาค้นหาเว็บไซต์ประกาศสมัครงาน บริษัทฮอนดากรุ๊ปถ้ามีธินิดาละก็ เธอก็ไม่อยากอยู่แล้ว หางานทำเองยังจะดีกว่าอีก มีเงินของตัวเอง จะได้ออกไปเช่าบ้านข้างนอกได้
พร้อมกับดูราคาเช่าบ้านสักหน่อย ให้ตายสิ ราคาเช่าในพระนครแพงขนาดนี้เชียว แค่บ้านหลังเดียวก็แพงมากขนาดนี้แล้ว
ลองคำนวณเงินของตัวเองดู ก็พอแค่จ่ายค่าเช่าบ้านหนึ่งปี
หาบริษัทที่เหมาะสมอยู่หลายเจ้า มุกดาก็ยื่นเรซูเม่ของตัวเองไป
มุกดาค้นหาทั้งเช้า จนรู้สึกสายตาล้ามากและหิวน้ำมากด้วย
เธอออกไปเติมน้ำหนึ่งแก้ว พอมุกดากลับมาหน้าคอมอีกครั้ง ก็มีคนตอบอีเมลเธอมาทันที
คลิกหน้าอีเมลเข้าไป ด้านในเป็นบริษัทแปล เงื่อนไขที่มุกดาบอกไปนั้น ก็สามารถทำได้ทั้งหมด แต่จะต้องแปลเอกสารหนึ่งฉบับ ถ้าผ่านก็สามารถเข้าทำงานได้ทันที
ดูถึงตรงนี้ มุกดาก็ดีใจอย่างมาก เธอรีบดื่มน้ำจนหมด เปิดดูเอกสารที่อีกฝ่ายส่งมาให้ตัวเอง เงื่อนไขมีอยู่ว่าให้แปลสองภาษา มีภาษาฝรั่งเศสกับภาษาเยอรมนี
เอกสารนั้นมีประมาณหนึ่งหมื่นคำ ครึ่งวันก็เสร็จแล้วล่ะ
มุกดาเริ่มทำงานขึ้นมา เอกสารนี้ไม่ได้ยากอะไรเลย แม้ด้านในจะมีคำศัพท์เฉพาะอยู่มาก แต่ก็สามารถจัดการได้
พอมุกดาเริ่มทำงาน นัทธ์เรียกเธอไปกินข้าวก็ไม่ได้ยิน นัทธ์เลยต้องเดินขึ้นมาตามแทน และไปเรียกเธอใกล้ๆ
“ลุงนัทธ์ ฉันยังไม่อยากกินข้าว เดี๋ยวทำงานเสร็จก่อนค่อยว่ากันนะ” มุกดาเป็นจำพวกที่ทำงานแล้วก็จะไม่สนใจอย่างอื่นเลย
นัทธ์ก็ไม่พูดอะไรอีก คุณชายบอกว่า ช่วงนี้คุณผู้หญิงอยู่บ้านอยากทำอะไรก็ปล่อยให้ทำไป ขอแค่อย่าให้เธอออกไปสักระยะหนึ่ง
พอมุกดาแปลงานเสร็จ ก็บ่ายสามโมงกว่าแล้ว เธอตรวจสอบครั้งสุดท้าย จากนั้นก็ส่งงานแปลไปทันที
หิวจังเลย ลงไปหาอะไรกินดีกว่า
กินโจ๊กสามถ้วยและซุปสองถ้วยติดต่อกัน มุกดาถึงรู้สึกสบายขึ้นมาหน่อย หิวมากจริงๆเลย
นัทธ์มองดูท่าทางมุกดากินข้าวอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมามาก เด็กคนนี้กินเก่งจริงๆ โชคดีแล้วล่ะ！
กินอิ่มแล้ว มุกดาก็ง่วงนอนขึ้นมา ตอนนี้น่าจะไม่มีใครมาหาตัวเองนะ ไปงีบก่อนสักพักได้
ชลธีโทรไปถามว่าวันนี้มุกดาทำอะไรบ้าง นัทธ์ก็รายงานไปทั้งหมดตามสถานการณ์
ความใจเย็นของมุกดากลับทำให้ชลธีเสียความรู้สึกมาก เขากลุ้มใจอยู่ตรงนี้ เธอกลับดูมีความสุขมาก ไม่ได้เก็บมาใส่ใจเลยด้วยซ้ำ
“แต่เช้าวันนี้ตอนที่ผมเห็นคุณผู้หญิง ขอบตาเธอก็ดำเป็นหมีแพนด้าเลยนะครับ” นัทธ์เสริมไปอีกคำ ขอบตาดำจนนัทธ์เห็นแล้วยังรู้สึกสงสาร
“อืม งั้นก็ให้เธอพักผ่อนดีๆแล้วกัน ช่วงนี้ฉันจะยังไม่กลับไป ทุกคนก็ดูแลเธอให้ดีด้วย” พอเรื่องราวถูกเปิดเผยแล้ว ชลธีก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีหน้าไปเจอมุกดาอีกต่อไปแล้ว
นัทธ์ตอบตกลง ภรรยาตัวเองไม่มาดูแลคนเดียว ไม่รู้ว่าคุณชายคิดอะไรอยู่ หรือว่ายังเอาเวลาไปอยู่กับธินิดางั้นเหรอ?
แต่เรื่องของคุณชาย เขาก็พูดอะไรมากไม่ได้ ก็คงทำได้แค่ดูแลมุกดาให้ดีที่สุด
คอมมีไฟกะพริบออกมารัวๆ เสียงติ๊ดๆทำให้มุกดาตื่นขึ้นมา เธอหาวและบิดขี้เกียจไปหนึ่งที เปิดอีเมลของตัวเองอย่างสะลึมสะลือ พระเจ้า ด้านในมีจดหมายอีเมลหลายฉบับมาก
เธอก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที เธอเปิดอีเมลออกมาอ่านทีละฉบับ
มีบริษัทหลายที่ตอบกลับเธอ บอกให้เธอลองไปฝึกงานดูก่อน แต่บริษัทที่เธอส่งเอกสารงานแปลไปก็ตรวจสอบเสร็จแล้ว บอกให้เธอเข้าไปทำการเซ็นสัญญาในวันพรุ่งนี้ ทำงานในบ้านได้ ไม่ต้องไปทำที่บริษัท
มุกดารู้สึกหวั่นไหวกับเงื่อนไขนี้มาก เธอตกลงบริษัทนี้ ส่วนที่อื่นก็คงไม่พิจารณาชั่วคราว
มุกดาที่หางานได้แล้วก็มีความสุขมาก บวกกับที่ตอนบ่ายที่ได้งีบไปสักพัก ก็ฟื้นฟูได้ร่างกายได้มากแล้ว ขอบตาดำก็หายไปมากแล้วด้วย
ตอนเช้าวันที่สอง มุกดาก็ลุกขึ้นมาจากเตียง วันนี้เธอจะไปเซ็นสัญญาที่บริษัท ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกต่อไปแล้ว
หาชุดกระโปรงสีชมพู มองดูแล้วเหมือนกระโปรงธรรมดา แต่พอสวมแล้วก็จะดูสวยมาก แถมสวมแล้วผิวของมุกดาก็ยังอมชมพูสว่างมากขึ้นอีกด้วย
หวีผมเผ้าจนเรียบไม่พันกัน และมัดผมขึ้นเป็นทรงดังโงะ เผยให้เห็นที่คอที่ขาวบริสุทธิ์ผุดผ่องและสง่างามดั่งหงส์
มุกดาไม่ได้สวมกำไลไว้ที่ข้อมือ แค่ใส่ครั้งเดียวก็รู้ความลับอันยิ่งใหญ่แล้ว
แต่งตัวไพรเวตธรรมดาสบายๆ มองดูมุกดาที่เตรียมตัวจะออกจากบ้านไปอย่างร่าเริง
“คุณผู้หญิงจะไปไหนเหรอครับ?” นัทธ์เห็นมุกดาทำท่าจะออกไปแล้ว ก็เลยเข้าไปถาม
“ลุงนัทธ์ ฉันจะออกไปข้างนอกนะ มีธุระน่ะ” มุกดายิ้มและพูดกับนัทธ์ รอยยิ้มของเธอสดใสมาก นัทธ์เหม่อมองอยู่นาน
“งั้นให้ผมไปส่งนะครับ” ชลธีกำชับนัทธ์มา กลัวว่ามุกดาจะคิดสั้น ดังนั้นจะต้องตามเธอไปทุกที่
“ไม่ต้องหรอก ลุงนัทธ์ ลุงดูสิตอนนี้ฉันมีกระปรี้กระเปร่ามากเลย ไม่ทำเรื่องโง่ๆหรอก ลุงวางใจเถอะ!” มุกดารู้ว่าลุงนัทธ์เป็นห่วงตัวเอง
“ก็ได้ครับ!” ลุงนัทธ์ตอบตกลง เขาเห็นว่ามุกดาไม่มีอะไรน่าสงสัย เขาจะเข้าไปขวางเธอซึ่งๆหน้าเลยก็คงไม่ได้
