“คุณก็คือมุกดาเหรอครับ?” คนของบริษัทชัยหยวนเห็นมุกดาตัวเป็นๆ ก็ตาสว่างทันที ผู้หญิงคนนี้สวยมาก ดูน่ารักบริสุทธิ์ และเต็มไปด้วยพลังของวัยเยาว์ ถึงว่าประธานถึงคัดคนมาเอง
“ใช่ค่ะ ฉันมารายงานตัววันนี้ ไม่ทราบว่าฉันต้องทำอะไรบ้างคะ?” มุกดาถามอย่างมีมารยาท
“อ้อ คุณมารายงานตัวที่ผมเลย นี่ครับ คุณมุกดาเขียนรายละเอียดลงไปในแบบฟอร์มนี้ได้เลยนะครับ” พนักงานยื่นแบบฟอร์มกรอกข้อมูลให้มุกดา
มุกดารับแบบฟอร์มมา อ่านก่อนสักพัก จากนั้นก็หยิบปากกาขึ้นมาเขียน ในนั้นเขียนว่าต้องการรูปหนึ่งใบ มุกดาหยิบรูปออกมาจากกระเป๋า เตรียมติดลงไป
“คุณมุกดา ไม่ต้องติดหรอกครับ เดี๋ยวผมทำให้ก็ได้ ขั้นตอนการสมัครงานของคุณเสร็จแล้วครับ ผมมีเรื่องอีกนิดเดียวที่ต้องคุยกับคุณก่อนนะครับ” คนคนนั้นคว้าแบบฟอร์มและรูปไป รูปนั้นกับแบบฟอร์มต้องให้ประธานตรวจสอบเองก่อน ยังบอกว่าจะทำเสียไม่ได้ ไม่เคยมีพนักงานคนไหนที่ประธานจะให้ความสำคัญขนาดนี้มาก่อน
แน่นอนหลังจากที่เขาได้เห็นหน้าตามุกดาแล้ว ก็เข้าใจทันที ถ้าเขาเป็นประธาน ก็คงให้ความสำคัญกับพนักงานคนนี้เหมือนกัน
“ได้ค่ะ” มุกดาได้ยินอีกฝ่ายบอกว่ายังมีเรื่องต้องคุยกับตัวเอง เธอก็ตกลงอยู่แล้ว เรื่องอะไรก็ต้องพูดกันให้ชัดเจนก่อน เงื่อนไขของตัวเองก็ไม่สูงมาก ก็แค่ไม่อยากนั่งทำงานในบริษัท กลัวว่าจะถูกชลธีจับได้
“คุณมุกดามีเงื่อนไขว่าจะทำงานที่บ้านใช่ไหมครับ? เงื่อนไขนี้บริษัทของเราตกลงครับ อีกอย่างคือทุกอาทิตย์คุณต้องมาบริษัทอย่างน้อยหนึ่งครั้ง จะวันไหนก็ได้ หรือว่าคุณจะส่งงานหรือมาเอางานก็ได้ครับ คุณจะต้องรับรองว่าจะมาวันไหน แบบนี้พวกเราก็จะได้บอกกับคนอื่นๆได้” ผู้ชายคนนั้นพูดอย่างตั้งใจ
ทำเอามุกดารู้สึกว่าต้องพยักหน้าอย่างตั้งใจตาม อาทิตย์ละหนึ่งวันเรื่องนี้สามารถทำได้
“ครับ ที่ผมจะพูดก็มีเท่านี้ อีกอย่างคือเรื่องเงินเดือนของคุณ บริษัทของเราแม้จะเพิ่งเริ่มได้ไม่นาน แต่ก็มีการจัดการระบบที่ดีมาก คุณเป็นพนักงานใหม่ เงินเดือนอาจจะไม่สูงมาก เป็นเดือนละหนึ่งหมื่นไปก่อนชั่วคราว แต่ถ้าแปลได้ดี ก็จะได้โบนัสด้วย หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจที่เงินเดือนน้อยหรอกนะครับ แต่คุณต้องทำงานที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จตรงเวลาและตามจำนวนของทุกเดือน” ชายหนุ่มคนนั้นพูดเงื่อนไขของบริษัทชัยหยวนทั้งหมดในครั้งเดียว ก็เอาเอกสารสัญญามาให้เธอเซ็นแล้ว
มุกดาพอได้ยินว่า เงินเดือนหนึ่งหมื่น ทำได้ดีก็จะมีโบนัสด้วย เธอจะกล้ารังเกียจเงินน้อยได้ยังไง เธอคิดว่าจะได้แค่สี่ห้าพัน ไม่คิดว่าจะได้เยอะขนาดนี้
หยิบสัญญามาดูคร่าวๆก่อน สัญญานี้มีสามหน้า ง่ายและชัดเจนกว่าบริษัทฮอนดากรุ๊ปมาก พูดตามความจริง ตอนที่ได้ทำงานในบริษัทฮอนดากรุ๊ปก็รู้สึกตื่นเต้นมาก คิดว่าได้เข้ามาทำงานที่นี่สักที ตอนนั้นแทบจะไม่ได้ดูสัญญาที่หนาปึกฉบับนั้นเลยด้วยซ้ำ
มุกดาอ่านดูแล้วไม่มีปัญหาอะไร ก็เซ็นชื่อตัวเองลงไปทันที
“คุณมุกดา ยินดีด้วยคุณได้เป็นสมาชิกใหม่ในชัยหยวนกรุ๊ปของเราแล้ว นี่คืองานแปลในอาทิตย์นี้ของคุณ ฉบับนี้จะต้องส่งหลังจากสามวัน ฉบับนี้ต้องส่งหลังจากสี่วัน หวังว่าคุณจะทำสำเร็จตรงตามเวลานะครับ” ขั้นตอนการสมัครงานก็เสร็จหมดแล้ว ชายหนุ่มเอาเอกสารที่ต้องแปลส่งให้กับมุกดา
“ขอบคุณค่ะ งั้นฉันไปก่อนนะคะ” มุกดาถือเอกสารและเตรียมตัวเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนครับ คุณมุกดา คุณต้องไปรายงานตัวที่แผนกการเงินก่อนนะครับ เอาเลขบัตรเครดิตของคุณให้แผนกการเงิน เราจะได้โอนเงินเดือนให้กับคุณได้” ชายหนุ่มเห็นมุกดาทำท่าจะไปแล้ว และดูเหมือนเธอจะลืมเรื่องของเงินไป
“อ้อ ได้ค่ะๆ ขอบคุณที่เตือนนะคะ ใช่สิรุ่นพี่ ไม่ทราบว่าควรจะเรียนคุณว่าอะไรคะ?” มุกดาก็เพิ่งรู้ตัวว่าคุยกับคนอื่นมาตั้งนานแล้ว ยังไม่ได้ถามชื่อคนอื่นเลย
ชายหนุ่มเห็นว่ามุกดาถามชื่อตัวเองสักที เขาก็หน้าแดงระเรื่อ เมื่อกี้คาดหวังให้มุกดาถามชื่อตัวเอง แต่พอคนอื่นถามชื่อตัวเองเข้าจริงๆ เขากลับรู้สึกเขินอายขึ้นมาแทน
“ผมชื่อทีปต์ ต่อไปคุณก็ติดต่อผมโดยตรงได้เลยนะครับ เอกสารที่คุณแปลก็ส่งมาที่อีเมลผมนั่นแหละครับ” ทีปต์ใบหน้าแดงระเรื่อ มีสาวสายขนาดนี้มาถามชื่อตัวเอง ทำเอาเขาหัวใจเต้นแรงตึกตัก
“อ้อ ได้ค่ะ ทีปต์ งั้นตอนนี้ฉันไปแผนกการเงินก่อนนะคะ” ภายใต้การชี้ทางของทีปต์ มุกดาก็หาแผนกการเงินจนเจอ พอมาถึงก็กรอกเลขบัตรเครดิตของตัวเองก็จบเรื่องแล้ว
ทำธุระเสร็จสรรพทั้งหมดในชัยหยวนแล้ว ดีจังเลย ตัวเองก็จะมีเงินเข้าเดือนละหนึ่งหมื่นทุกเดือน ถ้าทำได้ดีก็ยังมีโบนัสให้อีกด้วย งั้นต่อไปก็มีเงินค่าเช่าบ้านและเลี้ยงพ่อได้แล้ว
มุกดาดีใจอย่างมาก เธอตบเอกสารในมือตัวเอง รู้สึกชีวิตมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง ต่อไปก็ไม่ต้องไปบริษัทฮอนดากรุ๊ปอีก โลกของเธอจะได้เงียบด้วย
รอหมดสัญญา เธอจะไม่เอาเงินของชลธีสักบาท ชลธีรักษาพ่อได้แล้ว เธอรู้สึกขอบใจเขามาก ส่วนเรื่องที่เขาหลอกตัวเอง ก็ช่างเถอะ เรื่องที่แล้วก็แล้วกันไป
แต่ไม่สิ ชลธีกับตัวเองเซ็นสัญญาแต่งงานไว้สองปี หรือทำเพื่อรอธินิดา งั้นตอนนี้ธินิดากลับมาแล้ว สัญญานั่นน่าจะเป็นโมฆะนะ ตัวเองจะต้องหาที่อยู่ให้ได้เร็วๆแล้ว จะได้ย้ายออกมาสักที
ถ้าเกิดวันไหนธินิดามาไล่ตัวเองออกไปกะทันหัน ตัวเองคงจะไม่มีที่ให้อยู่แน่
พอนึกถึงตรงนี้ เดิมทีมุกดาคิดจะกลับไปคฤหาสน์ เธอก็ตัดสินใจไปหาบ้านสักหลังเลยดีกว่า พ่อจะออกจากโรงพยาบาลอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ต้องให้พ่อมีที่อยู่ก่อนสิ
มุกดาครุ่นคิดอยู่หนักมาก จนไม่ทันสังเกตว่าด้านหลังมีใครคนหนึ่งที่คอยสังเกตเธออยู่นานมากแล้ว
มุกดาเปลี่ยนใจ เธอนั่งรถบัสอีกคัน ไปพื้นที่ที่ไม่ไกลจากบ้านแม่ของตัวเองมาก อยากหาบ้านสักหลังที่นั่น เพื่อเตรียมที่อยู่ให้กับพ่อ
คนที่ติดตามมุกดานั้น ก็ขึ้นไปรถคันสีดำ เขาตามรถบัสที่มุกดาขึ้นไปนั่ง
“คุณนาย ผมเห็นคุณหนูแล้วครับ ผมกำลังตามคุณหนูอยู่ ต้องการให้ผมทำอะไรไหมครับ?” ชายชุดดำโทรศัพท์อยู่บนรถ
“ครับๆ ได้ครับๆ” ชายชุดดำเหมือนจะได้รับคำสั่งอะไรสักอย่าง เขารีบตอบตกลง
มุกดาตามหานายหน้าอยู่หลายเจ้ามากๆ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีบ้านที่ตัวเองต้องการเลยสักหลัง
ต้องใกล้กับโรงพยาบาล สภาพแวดล้อมต้องดี อย่าอยู่ชั้นที่สูงมากเกินไป ที่สำคัญที่สุดคือ ในเงื่อนไขแต่ละข้อพวกนั้น จะต้องมีราคาที่ไม่แพงมากด้วย
เงื่อนไขแบบนี้มุกดาเองยังรู้สึกว่าสูงมากเลย แต่นี่เป็นสิ่งที่เธอต้องการทั้งหมด ไม่มีวิธีอื่น คนไม่มีเงิน ก็ต้องเลือกให้ดีๆ
ตามหาอยู่นาน มุกดาเดินจนเจ็บขาหมดแล้ว ก็ยังหาบ้านที่เหมาะสมไม่ได้เลย
เธอหาของกินง่ายๆตามร้านข้างถนน เธอซื้อน้ำมาหนึ่งขวด จากนั้นก็นั่งพักผ่อนบนเก้าอี้ข้างถนน
ตรงหน้ามีคนสวมชุดสูทสีดำเดินเข้ามา ใบหน้าของเขาดูวิตกกังวลมาก เขาเดินไปด้วยและโทรศัพท์ไปด้วย
