บทที่ 1751 ฉันก็ทำงานพิเศษให้คนอื่น
“โอ้ ยังจะข่มขู่ฉัน? ฉันเป็นนักข่าว ก็ต้องเปิดเผยความจริงสู่สาธารณะ ทำไม ฉันควรกลัวพวกคุณเหรอ พวกคุณจะทำอะไรฉันได้?” เป่ยโต่วมีสีหน้าไม่พอใจ พูดจบยังใช้มือถือถ่ายเหลียงเหม่ยเซวียนหลายครั้ง
“หวงหมิงคุน คุณติดเงินพวกเราสุดท้ายก็ไม่คืน อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาส” ผู้อาวุโสสามจ้องหวงหมิงคุนพลางเอ่ย
ยังไม่รอหวงหมิงคุนเอ่ยปาก ประตูลิฟต์ก็เปิดออก มีพนักงานสี่ห้าคนเดินออกมาจากในลิฟต์
พนักงานโรงแรมพุ่งเข้ามาตะโกนใส่พวกผู้อาวุโสสามอย่างรวดเร็ว “พวกคุณเป็นใครกันแน่ พวกเราแจ้งตำรวจแล้วนะ!”
“แจ้งตำรวจ?”
ได้ยินคำพูดนี้ ผู้อาวุโสสามแค่นหัวเราะ “ดี เธอแจ้งตำรวจ ฉันจะดูซิว่า ถึงตอนนั้นใครจะซวยกว่ากันแน่”
“แจ้งตำรวจ? แจ้งตำรวจอะไร ใครใช้ให้พวกแกแจ้งตำรวจ!” หวงหมิงคุนชี้นิ้วตะโกนด่าพนักงานโรงแรมทันที
ถ้ารอตำรวจมาถึงงั้นก็ไม่มีช่องว่างเหลือจริงๆ แล้ว…คนพวกนี้แม้แต่จับขังคุกยังไม่ถึงมาตรฐานด้วยซ้ำ แต่เรื่องของเขากับเหลียงเหม่ยเซวียน…ต้องถูกเปิดโปงออกไปแน่ ถึงตอนนั้นรูปภาพกับวิดีโอของพวกเขา…
นึกถึงตรงนี้หวงหมิงคุนพลันหวาดกลัวจนเหงื่ออาบท่วมร่าง ห้ามแจ้งตำรวจเด็ดขาด!
“คุณหวง…คุณนายเหลียง…นี่คือ…”
พนักงานโรงแรมจ้องหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนอย่างไม่อาจเข้าใจอยู่บ้าง
“ไม่เกี่ยวกับพวกแก ไสหัวไปซะ” หวงหมิงคุนโบกมืออย่างรำคาญ
“งั้น…ตกลงครับ คงเพราะพวกเราไม่เข้าใจสถานการณ์เลยรบกวนทุกท่านแล้ว ต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งครับ”
จากนั้นพวกพนักงานโรงแรมก็ได้แต่จำต้องจากไป
รอจนพนักงานโรงแรมจากไปแล้ว ผู้อาวุโสสามมองหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนและหัวเราะเสียงเย็น “พ่อบ้านหวง คุณนายเหลียง เชิญ…ไปพบเถ้าแก่ของพวกเราเถอะ ดูว่าพ่อบ้านหวงจะคืนเงินหรือว่าจะให้นักข่าวพวกนี้เปิดเผยเรื่องอื้อฉาวของพวกคุณออกไป”
หวงหมิงคุนกัดฟันกรอด “พวกเธอออกไปก่อน รอพวกฉันเปลี่ยนเสื้อเดี๋ยว”
ผู้อาวุโสสามพยักหน้าเมื่อได้ยิน “ได้ งั้นรอพวกคุณเปลี่ยนเสื้อเสร็จ จำไว้ว่าอย่าเล่นตุกติก”
ผู้อาวุโสสามพูดจบก็พาทุกคนถอยออกไปจากห้อง
ผ่านไปสักครู่ หวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนก็เดินออกมาจากในห้องเพรสซิเดนเทียลสวีตโดยที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย
“หึๆ พ่อบ้านหวง คุณนายเหลียง พวกเราไปกันเถอะ” ผู้อาวุโสสามหัวเราะชั่วร้าย
“พวกแกมาจากบ่อนไหน ติดเงินพวกแกเท่าไร ฉันจะส่งให้เถ้าแก่พวกแกโดยตรง ไม่ไปที่ของพวกแก” หวงหมิงคุนเอ่ยเสียงเย็น
สามารถเป็นพ่อบ้านของตระกูลเยี่ยได้ หวงหมิงคุนก็ไม่ได้โง่ ที่มาที่ไปของคนพวกนี้ไม่ชัดเจนแม้แต่น้อย จะอาศัยคำพูดจากปากพวกเขาไม่ได้
เมื่อได้ยินหวงหมิงคุน ชีซิงกับเป่ยโต่วสบตากัน ตาแก่นี่ยังไม่นับว่าโง่…
เมื่อเป็นแบบนี้ แผนของผู้อาวุโสสามก็ไร้ประโยชน์แล้ว…
แต่ทว่า…
วินาทีถัดมา ผู้อาวุโสสามก็ถือกริชวางลงบนลำคอของเหลียงเหม่ยเซวียนและหัวเราะเบาๆ “พ่อบ้านหวง คุณนายเหลียง ฉันก็ทำงานพิเศษให้คนอื่น ถ้าทั้งสองคนทำให้ฉันลำบาก ผลที่ตามมาก็พูดยากแล้ว…”
ชีซิงพูดไม่ออก
เป่ยโต่วก็พูดไม่ออก
คิดซะว่าเมื่อกี้พวกเขาไม่ได้สงสัยอะไรแล้วกัน…
“พะ…พวกแก…” เหลียงเหม่ยเซวียนหน้าซีดเผือด ไม่กล้าขยับแม้แต่นิดเดียว
“เลิกพวกแกได้แล้ว ไปกันเถอะ”
ผู้อาวุโสหัวเราะน้อยๆ ก็คุมหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนเข้าลิฟต์
หลังออกจากโรงแรมแล้ว เป่ยโต่วกับชีซิงก็โยนเหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนเข้าไปในรถอย่างกับโยนไก่
————————————————————————————–
บทที่ 1752 น่าสนใจ
ผู้อาวุโสสามพาเป่ยโต่วกับชีซิงนั่งรถ ส่วนสมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยที่เหลือแยกกันขึ้นรถหลายคันด้านหลัง
“พะ…พวกแกเป็นใครกันแน่!”
เวลานี้หวงหมิงคุนมีลางสังหรณ์ว่าเรื่องใหญ่ท่าจะไม่ดี เขามองพวกเป่ยโต่วกับชีซิงและเอ่ยปากถาม
“เป็นใครก่อนหน้านี้ก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ นักข่าวบันเทิงไง” เป่ยโต่วยิ้มบอก
“เป็นไปไม่ได้!”
หวงหมิงคุนส่ายหน้า “พวกแกไม่มีทางเป็นนักข่าวบันเทิงได้เด็ดขาด!”
“โอ้…ทำไมแกมั่นใจนักว่าพวกเราไม่ใช่นักข่าวบันเทิง” เป่ยโต่วมองหวงหมิงคุนด้วยสีหน้าสนใจเล็กน้อย ตัวเองแสดงพอใช้ได้แท้ๆ ทำไมถึงถูกตาแก่นี่มองทะลุได้กัน
“ฉันไม่เคยเห็นนักข่าวบันเทิงใช้มือถือถ่ายรูป!” หวงหมิงคุนตะคอกเสียงเย็น
สิ้นเสียงของหวงหมิงคุน เป่ยโต่วก็พลันกระจ่าง พวกเขาหลังเข้าห้องไปต่างก็ถือมือถือ…
เหมือนไม่เป็นมืออาชีพนิดหน่อยแหะ! พลาดซะแล้ว!
“อืม ถูกต้อง ตาแก่แกฉลาดไม่เบา” เป่ยโต่วมองหวงหมิงคุนพลางหัวเราะหึๆ
สีหน้าเหลียงเหม่ยเซวียนขาวซีด คนกลุ่มนี้มีจุดประสงค์อะไรกัน หรือว่าอยากไถ่เงิน!?
ถ้าแค่ไถ่เงินละก็ นั่นยังไม่นับว่าเป็นปัญหามาก…
“พวกแกคิดอยากทำอะไรกันแน่ ตอนนี้จะพาพวกเราไปที่ไหน อยากได้เงินหรืออะไรกัน!” เหลียงเหม่ยเซวียนมองผู้อาวุโสสามและเอ่ยถาม
เป่ยโต่วจ้องเหลียงเหม่ยเซวียนด้วยสีหน้าเปี่ยมความรำคาญ “พล่ามไร้สาระอะไร เดี๋ยวถึงแกก็รู้แล้ว”
…
ไม่นานรถก็ขับมาถึงบ้านเล็กห่างไกลแห่งหนึ่ง
ชีซิงกับเป่ยโต่วหนึ่งคนจับหวงหมิงคุน อีกหนึ่งคนคุมเหลียงเหม่ยเซวียน พาทั้งสองเข้าไปในบ้าน
ผ่านไปไม่นานเท่าไร สมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยทุกคนก็ทยอยกันมาถึง
ในบ้านเล็กมืดสลัว หวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนถูกมัดมือเท้าไว้
“หึๆ …วันนี้เชิญทั้งสองท่านมา พวกเราแค่อยากถามบางอย่างเพียงเท่านั้น” ผู้อาวุโสสามนั่งลงบนโซฟาและมองหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“แก…คิดอยากทำอะไรกันแน่ ถ้าอยากได้เงินละก็ แกเสนอราคามา!” หวงหมิงคุนตะคอกเสียงเข้ม
“เงิน?”
ได้ยินคำพูดนี้ของหวงหมิงคุน มุมปากของผู้อาวุโสสามยกขึ้นน้อยๆ วาดเป็นรอยยิ้มเย็นเยียบ “น้องหวง ไม่ปกปิดความจริง ของอย่างเงิน ฉันยังไม่ขาดแคลน ก่อนหน้านี้ฉันก็บอกแล้ว วันนี้เชิญพวกคุณสองคนมาไม่ได้มีเจตนาอื่น แค่อยากรู้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์จากปากพวกคุณก็เท่านั้น”
ได้ยินดังนั้น หวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนสบตากัน ไม่รู้ทำไมในใจเกิดความรู้สึกไม่ดีบางอย่าง
คนพวกนี้ดูแล้วแปลกหน้ามาก ไม่เคยเจอมาก่อนแน่นอน วันนี้ลำบากลำบนจับพวกเขามาที่นี่เช่นนี้…แท้จริงอยากจะถามข้อมูลอะไร…
“ฉันขอบอกแกนะ…พวกเรามีความสัมพันธ์ไม่เลวกับคนระดับสูงของสมาคมหงซิ่ง พวกแกไม่น่าไม่เคยได้ยินมาก่อนมั้ง…พวกแก ฉันคิดว่านะ ก่อนหน้านี้พวกเราต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ พวกแกอยากเรียกร้องอะไรก็เสนอมา ถ้าก่อเรื่องใหญ่เกินไปจนพวกเราลำบาก พวกแกก็จะลำบากเหมือนกัน”
เวลานี้หวงหมิงคุนมองทางผู้อาวุโสสาม พยายามใช้น้ำเสียงนุ่มนวลเอ่ยเท่าที่จะทำได้
“หึๆ …สมาคมหงซิ่งไม่หงซิ่งอะไร พวกเราไม่รู้จักแล้วก็ไม่สนใจจะรู้ แต่ที่แน่ๆ พวกเราสนใจการตายของเยี่ยเส่าอัน สามีของคุณนายเหลียง” ผู้อาวุโสสามคลี่ยิ้มเอ่ย
สิ้นเสียงของผู้อาวุโสสาม สีหน้าของหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนเปลี่ยนไปทันที
