บทที่ 1753 มีความเป็นมืออาชีพลึกซึ้ง
ตอนนั้นเป็นเพราะความสัมพันธ์ของหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียน เยี่ยเส่าอันจึงถูกฆ่า จากนั้นใช้การตายของเยี่ยเส่าอันป้ายสีใส่เยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยเส่าถิงได้สำเร็จ…
เรื่องนี้ถ้าคนอื่นล่วงรู้เข้า ผลที่ตามมาไม่กล้าคาดคิด…
“เยี่ยเส่าอันถูกเยี่ยเส่าถิงแล้วก็ลูกชายคนโตของเยี่ยเส่าถิงเยี่ยมู่ฝานฆ่า เรื่องนี้ทุกคนก็รู้ดี มีอะไรน่าถามกัน!”
หวงหมิงคุนเอ่ยเสียงสุขุม
“โอ้…อย่างนี้นี่เอง”
ผู้อาวุโสสามพยักหน้า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไม่มีอะไรน่าถามแล้ว ฉันก็ไม่กลัวบอกพวกคุณ วันนี้จับพวกคุณมาก็ไม่ได้ตั้งใจจะปล่อยพวกคุณกลับไปเป็นๆ พูดออกมาพวกคุณก็ตาย ไม่ยอมพูดก็ตายเหมือนกัน”
เป่ยโต่วขมวดคิ้วเล็กน้อย ผู้อาวุโสสามนี่สมองเพี้ยนเหรอ…ถ้าพูดกับไม่พูดก็ตายหมด เหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนจะพูดได้ยังไง ถ้าเป็นเขาเขาก็ไม่พูด
“ที่ไม่เหมือนอย่างเดียวคือ พวกคุณพูดแล้วก็จะเป็นนักโทษประหารที่ยอมรับผิด ไม่แน่อยู่ในคุกอาจจะยังดิ้นรนมีชีวิตได้อีกสองปี…แต่ถ้าพวกคุณไม่พูด…” ผู้อาวุโสสามจ้องเหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุน มุมปากยกขึ้นน้อยๆ ใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้มชั่วร้าย “ฉันจะให้พวกคุณรู้ว่าอะไรถึงจะเรียกว่าอำมหิต…”
“ใครส่งพวกแกมากัน!” หวงหมิงคุนจ้องผู้อาวุโสสามเขม็ง
“พูดได้ดี พวกคุณก็น่าจะเดาได้…คนที่ให้พวกเรามาก็คือเยี่ยหวันหวั่น” ผู้อาวุโสสามยิ้มเอ่ย
เยี่ยหวันหวั่น!?
ได้ยินคำพูดนี้ เหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนหน้าถอดสี
เยี่ยหวันหวั่นไม่ใช่หายตัวไปแล้วเหรอ…
“ฉันก็ไม่ปกปิดพวกคุณ เยี่ยหวันหวั่นออกเงินก้อนใหญ่ให้พวกเราล้วงข้อมูลจากปากพวกคุณ…ถ้าไม่ได้ข้อมูลมา พวกคุณก็ไม่ต้องอยู่แล้ว” ผู้อาวุโสสามเอ่ย
“พี่น้องท่านนี้…เยี่ยหวันหวั่นนั่นให้เงินคุณเท่าไร…คุณว่าราคามา ฉันจะให้พวกคุณสองเท่า ไม่สิ สามเท่า!” ทันใดนั้นเหลียงเหม่ยเซวียนรีบร้อนเอ่ย “ฉันให้ราคาสามเท่า คุณปล่อยพวกฉันแล้วจากนั้นฉันจะให้ราคาอีก ให้พวกคุณช่วยฉันฆ่าเยี่ยหวันหวั่นนังสำส่อนนั่นซะ!”
เพิ่งจะสิ้นเสียงของเหลียงเหม่ยเซวียน เป่ยโต่วก็พลันดีดตัวขึ้นจากโซฟาก้าวเดินมาข้างเหลียงเหม่ยเซวียน ไม่รอให้เหลียงเหม่ยเซวียนได้สติกลับมา เป่ยโต่วก็พลิกมือตบหน้าเหลียงเหม่ยเซวียนอย่างแรงสองที
มุมปากเหลียงเหม่ยเซวียนมีเลือดไหลออกมา เธอมองเป่ยโต่ว ในดวงตาเผยแววตกตะลึง
“เหลวไหลสิ้นดี พวกฉันเป็นมืออาชีพ มีความเป็นมืออาชีพลึกซึ้ง ฉันจะบอกพวกแก รีบบอกมา อย่าให้พวกเราต้องลำบาก” เป่ยโต่วเอ่ยปากอย่างโหดเหี้ยม
“เยี่ยเส่าอันก็ถูกครอบครัวของเยี่ยหวันหวั่นฆ่านั่นแหละ มีอะไรน่าถามกัน จะถามอีกยังไง คำตอบก็เหมือนเดิม!” หวงหมิงคุนตะโกนเสียงโกรธ
หวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนรู้อยู่แก่ใจดี ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถบอกความจริงของเรื่องนี้ออกไปได้ ไม่งั้นละก็พวกเขาตายแน่!
ถ้าเป็นอย่างที่อีกฝ่ายพูด พูดก็ตายไม่พูดก็ตาย งั้นทำไมต้องพูดกัน!
“หึๆ ไม่เลว หัวแข็งจริงๆ …แต่น่าเสียดาย วีรบุรุษที่หัวแข็งกว่าพวกคุณมีมากมาย ต่อให้หัวแข็งขนาดไหน ฉันก็จะทุบออกมาให้ได้”
ผู้อาวุโสสามพูดจบก็เอ่ยปากกับพวกสมาชิกหัวกะทิที่อยู่ด้านข้าง “ไม่ต้องให้ฉันพูดก็รู้ว่าต้องทำยังไงใช่ไหม”
“เข้าใจครับ!”
เมื่อสิ้นเสียงของผู้อาวุโสสาม เหล่าสมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยก็แขวนเหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนบนชายคาบ้าน
“จำไว้ว่าห้ามให้เกิดบาดแผลบนตัวของหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนเด็ดขาด ไม่ว่าบาดแผลภายในหรือบาดแผลภายนอก ไม่งั้นถึงตอนนั้นถึงจะพูดความจริง ถ้าพวกเขากลับคำพูดว่าถูกทรมานให้รับสารภาพจะยุ่งยากเอา”
————————————————————————————–
บทที่ 1754 ประสบการณ์ล้นหลาม
ผู้อาวุโสสามชำเลืองมองสมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยและเอ่ยปากย้ำเตือน
“ผู้อาวุโสสามวางใจได้ เรื่องอย่างนี้…ยังไงก็ไม่ใช่ครั้งแรก พวกเรามีประสบการณ์ล้นหลาม”
หนึ่งในสมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยอ้าปากยิ้มเอ่ย
เวลานี้เป่ยโต่วจองผู้อาวุโสสาม อดจะยกนิ้วโป้งให้ไม่ได้ ผู้อาวุโสสามนี้สามารถขึ้นตำแหน่งผู้อาวุโสได้เมื่อตอนนั้น นั่นไม่ได้อาศัยโชคจริงๆ ลำพังแค่วิธีการกับความทรงพลังนี้ก็ไม่ใช่อะไรที่คนทั่วไปจะเทียบได้แล้ว
หลายวันติดต่อกัน หวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนถูกสมาชิกหัวกะทิของพันธมิตรอู๋เว่ยทรมานเจียนตาย แนวป้องกันในใจของทั้งสองแทบจะพังทลาย สมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยไม่ทำร้ายแล้วก็ไม่ด่าพวกเขา บนตัวพวกเขาไม่มีร่องรอยบาดแผลใดๆ แต่ความทรมานที่ได้รับกลับไม่พอให้บอกคนอื่นจริงๆ
เหลียงเหม่ยเซวียนกับหวงหมิงคุนไม่ได้ปิดตามาสามวันสามคืนแล้ว อีกทั้งในห้องที่มืดสลัวก็ไม่มีแสงสว่างสักเส้น ไม่รู้วันรู้คืน
ถึงขั้นว่าสมาชิกหัวกะทิพันธมิตรอู๋เว่ยหนึ่งในนั้นไม่รู้ไปเอายานอนหลับขนานเบามาจากไหน หลังบดยานอนหลับเป็นผงก็ใส่ลงไปในน้ำแร่ ให้ทั้งสองคนดื่มลงไป
หนังตาของหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนถูกหนีบไว้ ไม่สามารถหลับตาได้เลยแม้แต่น้อย ดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย เกินทานทนนานแล้ว
“หึๆ”
ผู้อาวุโสสามหัวเราะน้อยๆ เดินเข้ามาในห้อง มองหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนที่อยู่ไม่สู้ตาย “ทั้งสองท่านรู้สึกยังไงบ้าง”
“แก…แกแม่งไอ้คนต่ำช้า…ถ้ากล้า ก็ฆ่าพวกเราสิ…” หวงหมิงคุนเห็นผู้อาวุโสสามเดินมาที่นี่ก็คำรามอย่างประสาทหลอน แต่การคำรามนี้ไม่มีพลังอะไรจริงๆ หวงหมิงคุนง่วงถึงขีดจำกัดนานแล้ว รู้สึกแค่ว่าหัวใจเริ่มจะหมดกำลัง
“พ่อบ้านหวง ทำไมต้องโกรธเล่า…จะฆ่าพวกคุณได้ยังไง พวกเราก็เป็นคนเคารพเชื่อฟังกฎหมาย ไม่มีทางทำเรื่องอย่างนั้นหรอก…ในเมื่อทั้งสองคนไม่อยากพูด งั้นพวกเราก็ต่อกันเถอะ ฉันเชื่อว่าไม่ช้าเร็วพวกคุณจะเต็มใจเปิดปากนี้เอง” ผู้อาวุโสสามยิ้มเอ่ย
“ไม่…ฉันขอร้องพวกคุณละ ให้ฉันหลับแป๊บเดียว…ขอแค่แป๊บเดียว…หลับแป๊บเดียวก็พอ!” เหลียงเหม่ยเซวียนที่อยู่ด้านข้างเจือเสียงสะอื้น เธอทนไม่ไหวแล้วจริงๆ
ร้องไห้แทบตายกลับไม่ได้นอน การทรมานแบบนี้ยังยากรับได้กว่าการทรมานเนื้อหนังสิบล้านเท่า
“อยากนอนหลับก็ง่ายมาก…ขอแค่คุณบอกฉันว่าเยี่ยเส่าอันตายยังไงกันแน่ ฉันก็จะให้พวกคุณหลับสบายเดี๋ยวนี้เลย ว่ายังไง” ผู้อาวุโสสามหัวเราะเอ่ย
เหลียงเหม่ยเซวียนเอ่ย “เยี่ยเส่าอัน…ถะ..ถูกครอบครัวของเยี่ยหวันหวั่นฆ่า…”
“อืม…อย่างนั้นเหรอ แต่ฉันไม่พอใจคำแก้ตัวนี้มาก คุณว่ายังไงดี” ผู้อาวุโสสามจ้องเหลียงเหม่ยเซวียนพลางเอ่ย
“เป่ยโต่ว ป้อนยานอนหลับพวกเขาต่ออีกหน่อย” ผู้อาวุโสสามมองเป่ยโต่ว พูดจบก็เดินออกจากห้องไป
ได้ยินคำพูดนี้ของผู้อาวุโสสาม ใบหน้าของหวงหมิงคุนกับเหลียงเหม่ยเซวียนผุดความหวาดกลัวและบิดเบี้ยวทันควัน
“ไม่…ฉันพูด ฉันพูดทั้งหมดแล้ว…ฉันกับหวงหมิงคุนให้คนฆ่าเยี่ยเส่าอัน จากนั้นก็ป้ายความผิดให้เยี่ยเส่าถิงกับเยี่ยมู่ฝาน!” เหลียงเหม่ยเซวียนร้องไห้ตะโกนเอ่ย
เมื่อได้ยินดังนั้นผู้อาวุโสสามก็หยุดฝีเท้า ใบหน้าเผยรอยยิ้มพร้อมกับหันมา “คำตอบนี้ฉันยังนับว่าพอใจ แต่ว่า คุณต้องทำเหมือนเป็นคำพูดที่พูดออกตอนพูดคุยกับหวงหมิงคุน ห้ามพูดกับพวกเรา”
“ผู้อาวุโสสาม ทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย” เป่ยโต่วมองผู้อาวุโสสามอย่างไม่เข้าใจ
เวลานั้น ผู้อาวุโสสามเหลือบมองเป่ยโต่วแวบหนึ่ง เหมือนไม่สนใจความอยากรู้ของเป่ยโต่วแม้แต่น้อย
