บทที่ 301 มีแฟนแล้ว
ไม่เหมือนหุ่นของหานเซี่ยนอวี่ที่ปฏิบัติตามมาตรฐานการออกกำลังกายอย่างเคร่งครัดแบบนี้ ทุกเส้นบนร่างกายของผู้ชายคนนั้นมีอานุภาพระเบิดที่แข็งแกร่งและป่าเถื่อน เรียบเนียนสมบูรณ์แบบราวกับผลงานทางศิลปะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเซ็กซี่และความเย้ายวนที่ยังหลงเหลือหลังจากปลดปล่อยความปรารถนาไปแล้ว ทว่ามีเพียงดวงตาของชายหนุ่มเท่านั้นกลับเย็นชาดุจดั่งหิมะที่เป็นอมตะ…
บ้า…เมาแล้วเหรอเนี่ย?
ที่นี่มีหนุ่มหล่อสาวสวยมากมายขนาดนี้ เธอกลับกำลังจินตนาการถึงร่างกายเปลือยเปล่าของซือเยี่ยหาน และครั้งนั้นก็เป็นครั้งเดียวระหว่างเขาและเธอด้วย เขาคร่อมอยู่บนร่างของเธอ ราวกับต้องการกลืนกินเธอลงท้อง…
หยุดๆๆ! หยุด!
เยี่ยหวันหวั่นส่ายศีรษะอย่างแรง ลบภาพในหัวที่เข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
อีกฝากหนึ่ง หานเซี่ยนอวี่ว่ายน้ำไปกลับอยู่สองสามรอบก็ขึ้นจากสระมา ยังมีหยดน้ำเกาะตามตัว เดินมาอยู่ตรงหน้าของเธอ
เยี่ยหวันหวั่นคว้าผ้าขนหนูบนเก้าอี้ข้างๆ ยื่นให้เขา
“ขอบใจ” หานเซี่ยนอวี่รับผ้าเช็ดตัวสีขาว แล้วเช็ดเนื้อเช็ดตัว จากนั้นสั่งให้บริกรรินไวน์แดงให้เขาแก้วหนึ่ง
ทางด้านหานเซี่ยนอวี่เพิ่งจะนั่งลงไป เวลานี้เอง ผู้หญิงสวมเดรสสีแดง ดัดผมลอนใหญ่ ใส่รองเท้าส้นสูงก้าวเดินมาทางพวกเขาสองคนด้วยท่าทางมีเสน่ห์น่าหลงใหล
หญิงสาวไม่พูดพร่ำลูบสัมผัสกล้ามท้องของหานเซี่ยนอวี่ไปที เธอทำให้สิ่งที่ดาราสาวทั้งงานอยากทำแต่ไม่อาจทำให้เป็นจริงได้
“โอ้โห เซี่ยนอวี่พ่อเทวดาตัวน้อย หุ่นแซ่บขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ!”
เห็นคนที่มา หานเซี่ยนอวี่ที่โดนแต๊ะอั๋งพลันมีสีหน้าไม่มีคำจะพูด “พี่ซิน!”
เยี่ยหวันหวั่นในตอนนี้เริ่มกรึ่มแล้ว จู่ๆ ได้เห็นสาวงามที่ทำให้จิตใจเบิกบานคนหนึ่งเดินมาทางตนเอง ดวงตาพลันเป็นประกายขึ้นหลายส่วน
นักแสดงหญิงยอดเยี่ยม เฉียวเข่อซิน!”
เอ่อ ไม่ถูกต้อง เฉียวเข่อซินในเวลานี้เหมือนว่าจะยังไม่ได้รางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยม เพียงแต่งานประกาศรางวัลก็อีกไม่นานแล้ว…
เฉียวเข่อซินเป็นนักแสดงแบบฉบับที่อาศัยหน้าตาอยู่ในวงการบันเทิง และเป็นพี่สาว[1] ประเภทที่มีความกรีดกรายสวยงาม เป็นที่นิยมสูงมาก แต่น่าเสียดายเพราะข้อจำกัดของภาพลักษณ์ อายุสามสิบกว่าแล้วรางวัลตุ๊กตาทองคำยังไม่เคยได้รับเลย จึงถูกวิพากษ์วิจารณ์ด้วยเรื่องนี้อย่างมาก ทุกครั้งจะถูกดาราหญิงคู่แข่งหยิบยกเรื่องนี้มาแขวะเธอ
เยี่ยหวันหวั่นจำได้ว่าชาติที่แล้วเขาจะได้รางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมในปีนี้…
ชาติที่แล้วเธอชื่นชอบผลงานเฉียวเข่อซินมาก แม้ว่าเขาจะเดินบนเส้นทางเซ็กซี่เย้ายวน มีแฟนหนุ่มจำนวนนับไม่ถ้วน แต่ก็เป็นหนึ่งในจำนวนน้อยคนของวงการบันเทิงที่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างอิสระตามใจอย่างแท้จริง
ก็ได้ เธออิจฉาหนุ่มหล่อในวังหลังสามพันนายภายใต้สังกัดของเฉียวเข่อซินอย่างหมดจด อดีตแฟนหนุ่มทุกคนของเขาล้วนหล่อขั้นเทพกันทั้งนั้น อีกทั้งทุกคนยังเด็กกว่าเขาด้วย หุ่นแซ่บหน้าตาดี…
สมัยนั้นมีแฟนคลับมาคุกเข่าขอให้เขาช่วยเปิดคอร์สสอนวิธีจีบผู้ชาย แสดงเจตนาว่าถึงเวลานั้นจะเปิดให้เข้าชมแบบ VIP ตลอดทั้งปี
เวลานี้ สายตาของเฉียวเข่อซินกำลังพิจารณาร่างของชายหนุ่มข้างกายหานเซี่ยนอวี่อย่างซุกซนบน ไม่ปกปิดความสนใจของตัวเองเลยแม้แต่น้อย “เซี่ยนอวี่ เพื่อนนายเหรอ? ทำไมไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน? หนุ่มน้อยหล่อขนาดนี้จะไม่แนะนำให้รู้จักกันหน่อยเหรอ?”
หานเซี่ยนอวี่เงยหน้าขึ้นมองเขาคราหนึ่ง แล้วเอ่ยไปตรงๆ “เพื่อนผม เยี่ยไป๋ แต่ว่าเขามีแฟนแล้ว”
ถูกมองจุดประสงค์ออกต่อหน้าแบบนี้ เฉียวเข่อซินหัวเราะเก้ออย่างไม่ติดใจ คิ้วงามดุจเส้นไหมเหล่มองเขาไปที “มีแฟนแล้วอย่างไรเหรอ? ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นแฟนของเขาสักหน่อย!”
หานเซี่ยนอวี่เอาผ้าขนหนูเช็ดผม พลางมองเขา จากนั้นก็เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้เกลียวคลื่น “ใช่สิ พี่ก็แค่อยากนอนกับเขา!”
เฉียวเข่อซินถลึงตาใส่เขาจริงๆ “เกลียดนัก~”
หานเซี่ยนอวี่เอ่ย “พี่ซิน เขาไม่ใช่คนแบบนั้น อย่าไปสนใจเขาเลย”
ทางฝั่งหานเซี่ยนอวี่เพิ่งจะพูดจบ ก็มีเสียงของชายหนุ่มข้างๆ ดังขึ้นมา “เฮ้? ทำไมฉันจะไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ฉันเป็นนะ!”
………………………………………
บทที่ 302 เมาแล้ว
หานเซี่ยนอวี่พูดไม่ออก
เยี่ยหวันหวั่นพูดจบก็มองเฉียวเข่อซิน ผลิยิ้มบาน “พี่สาวชอบผมไหม?”
เฉียวเข่อซินตัวแข็งทื่อถูกดวงตาเปล่งประกายดุจดวงดาราคู่นั้นเกี้ยวเสียจนหัวใจหวั่นไหว
คนหล่อที่เขาเคยเจอมีมากมายเหลือคณา หนุ่มน้อยหน้าตาดีก็มีมากเป็นเข่ง แต่ว่าชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้เป็นคนที่น่าดึงดูดจริงๆ
แฟนหนุ่มเหล่านั้นที่เธอเคยคบหาแม้จะพูดว่าแต่ละคนเป็นหนุ่มหล่อเกรดดีกันทั้งนั้น แต่หลังจากคบไปนานแล้วก็รู้สึกเฉยๆ ไม่มีอะไร เหมือนออกมาจากไลน์ผลิตเดียวกันทั้งนั้น
แต่ชายหนุ่มที่ชื่อเยี่ยไป๋คนนี้…เมื่อครู่เขานั่งดื่มเหล้าอยู่คนเดียว ถึงแม้ตัวจะอยู่ในงานปาร์ตี้เสียงดังอึกทึก ทว่าเหมือนกับนั่งอยู่ในป่าไผ่ลึกทึบ ท่าทางอิสระสบายๆ รินเองดื่มเอง ทั้งยัง…มีความโดดเดี่ยวบางส่วนที่ไม่เข้ากับวัยของเขาเท่าไร…
เธอมองอยู่ไกลๆ ทว่าก็ถูกดึงดูดความสนใจได้ในทีเดียว วันนี้คนในงานที่มีความคิดเช่นเดียวกับเธอก็มีอยู่ไม่น้อย
หานเซี่ยนอวี่ที่อยู่ด้านข้างรู้สึกพูดไม่ออกเมื่อเห็นการกระทำของเยี่ยไป๋ที่เปลี่ยนอย่างกับเป็นคนละคน กระแอมเสียงอย่างเก้อเขิน “ขอโษด้วย เขามาแล้ว…”
คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนี้เมาแล้วจะมีสภาพแบบนี้ ไม่แปลกที่แฟนสาวจะไม่ชอบให้เขาดื่มเหล้า! แบบนี้อันตรายเกินไปแล้ว!
หลังจากนั้น เยี่ยหวันหวั่นในตอนนี้ได้อยู่เหนือการควบคุมของหานเซี่ยนอวี่ไปแล้ว เพิกเฉยต่อคำพูดของเขาโดยสิ้นเชิง อีกทั้งเป็นฝ่ายเริ่มพูดคุยกับเฉียวเข่อซินก่อน “พี่สาวครับ ผมดูดวงให้เอาไหม?”
เฉียวเข่อซินสติหลุดลอยอยู่เล็กน้อย นั่งลงไปอย่างตื่นเต้นพลางเอ่ยถาม “นายดูดวงได้เหรอ?”
“ดูแม่นด้วยนะ!” บทที่ชายหนุ่มจ้องมองเธอ นัยน์ตาดอกท้อ[2]คู่นั้นเหมือนจะมีกลีบดอกไม้ปลิวพัดลงมา
ลูกไม้จีบสาวตื้นๆ แบบนี้เฉียวเข่อซินเห็นมามากแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมพอเป็นเยี่ยไป๋เล่นมา กลับไม่รู้สึกน่าเบื่อและทำเป็นเล่นเลยสักนิด
จึงยื่นนิ้วมือทาเล็บสีแดงออกไป “งั้นเหรอ? อย่างนั้นก็ดูให้ฉันหน่อย ดูเรื่อง…รางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมครั้งนี้เป็นใคร? เป็นฉันหรือเปล่า?”
เยี่ยหวันหวั่นจับมือของเฉียวเข่อซินขึ้นมา ดูเส้นลายมือกลางฝ่ามือราวกับเป็นเรื่องใหญ่โต จากนั้นเอ่ยว่า “นักแสดงหญิงยอดเยี่ยมครั้งนี้…เป็นพี่สาวอย่างแน่นอน!”
ก่อนเกิดใหม่เนื่องจากเธอว่างมากจนเบื่อ จึงได้ดูไลฟ์สดงานประกาศผลรางวัลนักแสดงในครั้งนี้ทุกลำดับ ด้วยความจำเป็นเลิศของเธอแล้ว เจ้าของรางวัลทุกรายการเธอล้วนจดจำได้อย่างแม่นยำ
เฉียวเข่อซินหัวเราะเบาๆ เอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ “เอาใจได้จริงใจมากเลยนะ!”
ใครๆ ก็รู้ว่าตัวเต็งครั้งนี้คือดาราสาวของอีกค่ายที่มีอิทธิพลมาก
ชายหนุ่มหน้าตาจริงจัง “ผมไมได้พูดเอาใจ พี่สาวก็คือนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมในครั้งนี้ ผมไม่เพียงทำนายได้ว่าพี่สาวจะได้เป็นนักแสดงหญิงยอดเยี่ยม แต่ยังทำนายดวงคนอื่นได้ด้วย เช่นนักแสดงชายยอดเยี่ยมคือดารารุ่นใหญ่หลี่จงอี้ นักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมได้แก่หลินเจียอวิน นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยมได้แก่เมิ่งเหลียงเจวี๋ย นักแสดงน้องใหม่ยอดเยี่ยมได้แก่…”
เฉียวเข่อซินได้ยินก็อดไม่ไหวหลุดหัวเราะออกมา “ฮ่าฮ่า พูดเหลวไหลหน้าตายเป็นอย่างไร นับว่าฉันได้รู้แล้ว!”
หานเซี่ยนอวี่ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินเขาพูดจาไร้สาระอยู่ตรงนั้น สีหน้าจนปัญญาเต็มทน
ชายหนุ่มเหมือนจะสัมผัสได้ว่าพวกเขาไม่เชื่อ จึงเอ่ยไปว่า “พี่สาว ผมจริงจังนะครับ หากไม่เชื่อเรามาพนันกันไหม!”
“ได้สิ นายจะพนันอะไร?” เฉียวเข่อซินขำเบาๆ
ดวงตาของชายหนุ่มหมุนวนเล็กน้อย “รางวัลที่ผมพูดมาเมื่อกี้ ถ้าผิดไปสักอันเดียวถือว่าผมแพ้ ถ้าถูกต้องทั้งหมดก็ถือว่าผมชนะ ถ้าผมแพ้ พี่สาวอยากให้ผมทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น แต่ถ้าผมชนะ…”
“นายชนะแล้ว…จะอย่างไร?”
“พี่สาวต้องจูบผมครั้งหนึ่งก็แล้วกัน”
ตอนแรกเฉียวเข่อซินตะลึงไปชั่วขณะ ตามมาด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ “เด็กคนนี้…”
หานเซี่ยนอวี่ที่อยู่ข้างๆ เห็นเยี่ยไป๋จีบสาวไปเรื่อย ถึงกับหน้าเครียดไปเลยทีเดียว ปวดหัวจนต้องกุมขมับ “เสี่ยวไป๋ เลิกก่อเรื่องได้แล้ว”
พี่ชาย นายลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองมีแฟนแล้ว? จริยธรรมอยู่ที่ไหน!
…………………………………
[1] ต้นฉบับภาษาจีนใช้คำว่า อวี้เจี่ย (御姐) ใช้บรรยายสาววัยรุ่นที่มีลักษณะเป็นผู้ใหญ่นิสัยสุขุม ลุ่มลึก ท่าทางสง่างาม หุ่นดี รูปร่างสูง
[2] นัยน์ตาดอกท้อ เปรียบถึงนัยน์ตาโตสองชั้น ปลายเรียวยาว ดูเจ้าชู้เย้ายวน
