บทที่ 481 นายทายยังไง
เนื่องจากโต๊ะของเยี่ยหวันหวั่นอยู่ใกล้กับเวทีมาก จึงนั่งเล่นเกมอยู่กับที่ได้
เห็นว่าคนบนโต๊ะมีกันอยู่สามคน ดวงตาของพิธีกรพลันเป็นประกาย เดินเข้าไปสอบถาม “ขอถามสองท่านที่เข้าร่วมคือท่านไหนบ้างคะ?”
เยี่ยหวันหวั่นชี้ที่ตัวเองและซือเซี่ยที่อยู่ตรงข้าม “พวกเราสองคนค่ะ!”
“ไม่ทราบว่าคุณทั้งสองมีความสัมพันธ์อะไรคะ? เพื่อนใช่ไหม?”
เดิมทีพิธีกรอยากจะถามว่าใช่คู่รักกันไหม แต่แม้ว่าหญิงสาวคนนี้กับชายหนุ่มตรงข้ามจะดูเหมือนเป็นคู่กันมากกว่า ทว่าเธอกับชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ กลับดูสนิทสนมแนบชิดกันมากกว่า
เพื่อป้องกันไม่ให้ซือเซี่ยพูดมั่ว เยี่ยหวันหวั่นจึงแย่งตอบก่อน “ญาติกันค่ะ”
“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง งั้นตกลง ก่อนจะเริ่ม ฉันขออธิบายสักเล็กน้อย คะแนนสูงสุดในตอนนี้คือแปดคะแนน พวกคุณจะต้องทำคะแนนได้เกินนี้ถึงจะได้รางวัลไป หากคะแนนเสมอกัน ถึงตอนนั้นจะจัดการแข่งขันพิเศษ หากว่าคุณทั้งสองไม่มีปัญหาอื่นแล้ว งั้นพวกเรามาเริ่มกันตอนนี้เลย!”
“ไม่มีปัญหา เริ่มกันเถอะ” ซือเซี่ยเร่งรัด
ช่วยไม่ได้ เยี่ยหวันหวั่นทำได้เพียงเล่นเป็นเพื่อน “ฉันเองก็ไม่มีปัญหา”
“คุณผู้หญิง กรุณาถือรีโมทไว้ในมือให้ดี หลังจากเริ่มเล่นแล้ว บนหน้าจอใหญ่จะสุ่มภาพมาสองภาพ ภายในสามวินาทีขอให้คุณเลือกมาหนึ่งภาพ ผลจากการเลือกของคุณ จะปรากฎขึ้นหลังจากหนุ่มหล่อตรงข้ามท่านนี้ทายเสร็จ”
พิธีกรอธิบายอย่างเข้าใจง่าย จากนั้นก็ประกาศเริ่มการเล่นเกมอย่างเป็นทางการ
ไม่นานรูปภาพหมุนเร็วบนหน้าจอใหญ่ ก็ค่อยๆ หยุดลง
เห็นเพียงภาพด้านซ้ายคือกุหลาบสีดำ ภาพด้านขวาคือดอกทานตะวันสีทองสดใส
สอดคล้องกับจิตวิทยาของนักชิม เยี่ยหวันหวั่นเลือกดอกทานตะวันอย่างไม่ลังเล
“หนุ่มหล่อท่านนี้ ตอนนี้โปรดลองทายว่าสิ่งที่เธอเลือกคืออะไร”
เยี่ยหวันหวั่นมองจ้องซือเซี่ยอย่างตื่นเต้น รอคำตอบของเขา
ซือเซี่ยกวาดตามองภาพทั้งสอง จากนั้นก็เอ่ยอย่างไม่คิดเลย “กุหลาบสีดำ”
พิธีกรได้ยิน ทำหน้าเสียใจ “ขออภัยด้วย ทายผิดแล้วค่ะ สิ่งที่สาวสวยท่านนี้เลือกคือดอกทานตะวัน”
พูดจบ บนหน้าจอใหญ่ก็ปรากฎผลการเลือกของเยี่ยหวันหวั่น ด้านข้างภาพของดอกทานตะวันมี ‘เครื่องหมายถูก’ ตัวใหญ่
“ก็แค่รอบแรกเท่านั้นเอง ยังมีโอกาสอีกหลายข้อ รอบต่อไปพยายามเข้านะคะ!” พิธีกรเอ่ย
ไม่นาน ภาพกลุ่มสองก็ออกมาแล้ว ด้านซ้ายคือลูกเจี๊ยบ ด้านขวาคือเสือขาว
ข้อนี้ยังต้องเลือกอีกเหรอ? แน่นอนต้องเป็นเสือขาวอยู่แล้ว!
ลำพังมองแค่การแสดงออกของเธอก็รู้แล้วว่าเธอค่อนข้างชอบเสือขาว ข้อนี้ซือเซี่ยไม่น่าตอบผิดนะ?
พิธีกรถาม “คุณผู้ชาย คุณเดาว่าคือ?”
ซือเซี่ยตอบ “ลูกเจี๊ยบ”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
นายใช้ตาข้างไหนมองว่าฉันชอบลูกเจี๊ยบหา…
“เอิ่ม คำถามข้อสองอาจจะเดายากไปหน่อย ข้อต่อไปพยายามเข้านะคะ!” พิธีกรเกลี่ยกล่อมให้เข้าใจกันอยู่ด้านข้าง
ตอนนี้พวกเขาตอบผิดไปสองข้อแล้ว หากข้อที่สามยังผิดอีก ก็จะไม่ได้รางวัลแน่นอนแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นสูดลมหายใจลึกมองไปที่หน้าจอใหญ่ ในที่สุด ภาพกลุ่มสามก็ปรากฎออกมา
ด้านซ้ายคือปืนเล่มหนึ่ง ด้านขวาคือดอกไม้สดสวยงามช่อหนึ่ง
เยี่ยหวันหวั่นดวงตาเป็นประกาย ดีเหลือเกิน ข้อนี้ง่ายมาก!
เยี่ยหวันหวั่นเลือกดอกไม้อย่างไม่ลังเล จากนั้นก็มองซือเซี่ยอย่างเฝ้ารอ
ผลที่ได้ วินาทีถัดมาก็ได้ยินซือเซี่ยตอบว่า “M416”
ซือเซี่ยตอบรุ่นของปืนกระบอกนั้น
หน้าผากของเยี่ยหวันหวั่นมีเส้นเลือดดำปะทุปูดๆ ในที่สุดก็เหลือจะทนแล้วจ้องเขม็งไปทางซือเซี่ย “แม่เจ้า! นายทายยังไงเนี่ย!”
ซือเซี่ยเองก็เดือดเช่นกัน “ฉันก็ทายตามสิ่งที่เธอชอบนะสิ! ฉันต้องถามเธอมากกว่า! เธอเลือกยังไงเนี่ย!”
ได้ยินเขาเล่นลิ้น เยี่ยหวันหวั่นก็ยิ่งโมโห “การเลือกของฉันมีปัญหาอะไรเหรอ? มีผู้หญิงคนไหนจะไม่เลือกดอกไม้แล้วไปเลือกปืนบ้าง? ข้อที่สองฉันชอบต้าไป๋ขนาดนั้นนายดูไม่ออกเหรอ? จะไปเลือกลูกเจี๊ยบได้ไง! แล้วก็ข้อแรก กุหลาบดำคือผีบ้าอะไร! ดำปิดปี๋ใครจะไปชอบล่ะ! นายไม่เห็นเหรอว่าฉันปลูกดอกทานตะวันทั้งสวนน่ะฮะ?”
“เธอชัดๆ…” ซือเซี่ยหน้านิ่ง อ้าปากขยับ สุดท้ายก็พูดอะไรไม่ออก
………………………………………………………..
บทที่ 482 เริ่มจีบสาวเป็นแล้ว
ผิดไปสามข้อแล้ว ไม่มีโอกาสได้รางวัลแล้ว ข้อที่เหลือคนทั้งสองก็ไม่มีอารมณ์เล่นต่อไปอีก จึงขอจบการเล่นเกมไว้ตรงนี้
เพิ่งจบเกม เยี่ยหวันหวั่นก็เริ่มบ่นครวญกับซือเยี่ยหาน “เด็กแสบนี่ทำฉันโมโหแทบตาย! คำถามง่ายขนาดนี้ยังทายผิดอีก!”
“ฉันไม่ได้ทายผิด!” ซือเซี่ยทำหน้าบึ้งพลางกล่าว
“สามข้อผิดรวด ยังจะบอกว่าไม่ผิดอีก!” เยี่ยหวันหวั่นจะระเบิดแล้ว
ซือเยี่ยหานไม่ได้พูดอะไร ฝ่ามือกว้างใหญ่ลูบศีรษะของหญิงสาว สีหน้าเก็บมิดเป็นความลับ
เพราะทะเลาะกับซือเซี่ย บรรยากาศจึงอึดอัดขึ้นมาบ้าง
บนเวที พิธีกรได้เริ่มรวบรวมคะแนน “คะแนนสูงสุดในตอนนี้ก็คือแปดคะแนน เพื่อนคู่รักโต๊ะ 23 หากคืนนี้ไม่มีใครจะท้าชิงรางวัลอีกล่ะก็ รางวัลจะตกเป็นของทั้งสองท่านนี้แล้วนะคะ!”
ซือเยี่ยหานมองไปทางหญิงสาวข้างกายที่ดูไม่มีความสุข “ไม่มีความสุขเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นเรียกสติกลับคืนมาได้ ผ่อนคลายสีหน้าแล้วเอ่ย “เปล่าหรอก!”
แพ้ก็คือแพ้ ความจริงเยี่ยหวันหวั่นไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ที่โกรธก็เพราะท่าทีของเด็กแสบคนนั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองทายผิด ยังมาทำท่าทางเหมือนเป็นความผิดของเธอเสียอย่างนั้น
ซือเยี่ยหานวางแก้วเครื่องดื่มในมือ มองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ย “ไปเล่นเป็นเพื่อนฉันสักรอบ?”
เยี่ยหวันหวั่นได้ยิน ประหลาดใจหันหน้าไปมองชายหนุ่ม
อะไรนะ? ไปเล่นเป็นเพื่อนเขาสักรอบ?
ซือเยี่ยหานจะมาเล่นเกมแบบนี้ได้อย่างไร…
งั้นก็คือ…เขาตั้งใจพูดแบบนี้…ความจริงคืออยากเล่นเป็นเพื่อนเธอ?
คิดมาถึงตรงนี้ หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นพลันเต้นโครมคราม
แย่ล่ะสิ…
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าซือเยี่ยหานเริ่มจะจีบสาวเป็นแล้วนะ
ซือเยี่ยหานโยนสายตาสอบถามไป “ว่าไง?”
เยี่ยหวันหวั่นกระแอมเสียงเบา “เอ่อ ได้แน่นอนอยู่แล้ว!”
ซือเซี่ยชำเลืองมองไปทางซือเยี่ยหาน สีหน้าแข็งทื่อหันหนีไปทางอื่น
“พวกเราขอท้าชิงได้ไหม?” เยี่ยหวันหวั่นรีบลุกไปสอบถาม
พิธีกรเห็นว่าเป็นเยี่ยหวันหวั่นที่เมื่อครู่ผิดรวดสามข้อ จึงเอ่ยอย่างขออภัย “ทุกกลุ่มจะเล่นได้เพียงครั้งเดียวนะคะ!”
“ครั้งนี้ไม่ได้กลุ่มเดียวกับเขาแล้ว เล่นกับแฟนของฉัน ได้ไหม?” เยี่ยหวันหวั่นถาม
พิธีกรจึงเอ่ยว่า “งั้นก็ได้ค่ะ!”
แล้วเกมก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกตื่นเต้นอยู่บ้างกำรีโมทในมือไว้แน่น
พร้อมกันนี้ บนหน้าจอใหญ่ปรากฎภาพชุดแรกขึ้นมา
ภาพด้านซ้ายคือเค้กสตอเบอร์รี่ ภาพด้านขวาคือเค้กอัลมอนด์
“อัลมอนด์…” ซือเซี่ยบ่นอุบอิบ
เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้สนใจเขา มุดศีรษะเลือกเค้กสตอเบอร์รี่ เธอชอบกินสตอเบอร์รี่มากกว่าเห็นๆ ไหมล่ะ?
ไม่นาน ซือเยี่ยหานก็เอ่ย “สตอเบอร์รี่”
เยี่ยหวันหวั่นดวงตาเปล่งประกาย ถูกต้อง!
เพียงแต่ข้อนี้ง่ายมาก ซือเยี่ยหานจะทายถูกก็เป็นเรื่องปกติ
พิธีกร “ยินดีด้วยค่ะ คุณทายถูกแล้ว ต่อไปโปรดดูภาพชุดที่สอง!”
และแล้วภาพชุดที่สองก็แสดงออกมา
ภาพด้านซ้ายคือกระโปรงขาวหนึ่งตัว ภาพด้านขวาคือกระโปรงดำหนึ่งตัว
แน่นอนต้องเป็นกระโปรงขาวละลิ่วเหมือนนางฟ้า เยี่ยหวันหวั่นเลือกกระโปรงขาวอย่างไม่ลังเล
ซือเยี่ยหานว่า “สีขาว”
ถูกอีกแล้ว!
ครั้งนี้ ซือเซี่ยเงียบไม่เอ่ยอะไรอีกแล้ว
ไม่นาน ภาพชุดที่สามก็แสดงออกมาอีก
ด้านซ้ายคือเหล้าขวดหนึ่ง ด้านขวาคือน้ำส้มขวดหนึ่ง
เยี่ยหวันหวั่นเลือกน้ำส้ม
ซือเยี่ยหาน “น้ำผลไม้”
เยี่ยหวันหวั่นตื่นเต้นมาก ทายถูกติดกันสามข้อแล้ว!
“ที่แท้คู่รักก็ต่างออกไป ใจสื่อถึงกัน ตอบถูกติดต่อกันสามข้อแล้วนะคะ!” พิธีกรเอ่ยยิ้ม
เยี่ยหวันหวั่นยิ้มตาหยี อารมณ์ดีขึ้นมาทันที ที่แท้เธอกับซือเยี่ยหานก็รู้ใจกันมากกว่า…
………………………………………………………..
