บทที่ 155 ลูกชายตัวดี
คุณแม่ซ่งมองประเมินลูกชายตัวเองด้วยความสงสัย “จื่อหาง แม่ถามลูกหน่อย เรื่องพวกนี้ลูกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเลยจริงหรือ? ลูกทำเรื่องอะไรที่ไม่ควรทำไปหรือเปล่า?”
ฟังน้ำเสียงสงสัยของแม่ ซ่งจื่อหางรีบพูดขึ้นมาทันที “แม่! แม่หมายความว่ายังไง? ผมจะรู้ได้ยังไง? ผมจะทำอะไรได้? ยังมีพ่ออีก ผมยังอยากจะถามเลย แม่พูดมาตลอดว่าไม่มีปัญหาแน่นอนไม่ใช่หรือ? ทำไมอยู่ๆ กลายมาเป็นแบบนี้ได้? หรือว่าพ่อแม่เจรจาล้มเหลวตั้งแต่แรกแล้ว?”
คุณพ่อซ่งได้ยินก็ออกแรงตบโต๊ะ พูดเสียงดังมาก “แกไม่รู้? แกไม่รู้ว่าเจียงไห่เฉาเอาแต่พูดว่าให้ฉันกลับบ้านมาถามลูกชายตัวดี! ไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใคร!
แกรู้ไหมการเสนอราคาครั้งนี้บริษัทลงเงินลงแรงคนไปมากมายเท่าไร แล้วยังกู้เงินนอกระบบมาอีกก้อนใหญ่ เงินทั้งหมดลงทุนไปกับอุปกรณ์เครื่องจักรลอตนั้นไปแล้ว ตอนนี้ไม่มีออเดอร์ ของพวกนั้นก็กลายเป็นกองขยะเหล็กไปแล้ว!”
อะไรนะ? เจียงไห่เฉาให้พ่อกลับมาถามเขา?
ฟังมาถึงตรงนี้ ซ่งจื่อหางใจเต้นตึกตัก เหงื่อด้านหลังไหลลงมาทันที “ถาม… ถามผม…”
คุณแม่ซ่งรีบพูด “ใช่แล้ว! จื่อหาง ลูกรีบคิดดูดีๆ ว่าทำอะไรลงไป บางทีอาจจะยังพอมีทางแก้ ไม่อย่างนั้นบริษัทต้องแย่แน่ๆ ถึงตอนนั้นพวกเราทั้งครอบครัวคงต้องนอนกันข้างถนน!
ที่จริง ตั้งแต่บ้านเจียงอยู่ๆ ก็เลื่อนการจ่ายเงิน แม่ก็รู้สึกว่าผิดปกติ ตอนนี้มาคิดดูแล้ว เจียงไห่เฉาน่าจะเริ่มแอบเตรียมการตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะถอนโครงการเร็วขนาดนี้ การเสนอราคาก็เป็นไปอย่างราบรื่น ทำให้พวกเรารับมือไม่ทัน!
แม่กับพ่อคิดอยู่นานมาก มั่นใจว่าช่วงนี้ไม่มีอะไรผิดปกติ ท่าทีของเจียงไห่เฉาก็เป็นปกติมาโดยตลอด พวกเราสองบ้านไม่มีอะไรไม่ลงรอยกัน ดังนั้นเลยคิดไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมอยู่ๆ เขาถึงเปลี่ยนไป
ลูกคิดดูดีๆ ช่วงนี้ลูกทำอะไรไปหรือเปล่า?”
ไม่รู้ว่าคุณพ่อซ่งคิดอะไรขึ้นมาได้ จ้องมองลูกชายฝั่งตรงข้ามด้วยสีหน้าโกรธจัด “วันนั้นฉันยังจงใจโทรไปบอกให้ช่วงนี้แกเอาใจเยียนหรานหน่อย แกได้ทำตามหรือเปล่า? ฉันถามแกหน่อย แกทำอะไรให้เยียนหรานโกรธหรือเปล่า?”
เวลานี้ซ่งจื่อหางหน้าขาวซีด เผชิญหน้ากับพ่อที่กำลังโกรธจัดอยู่ เขากลืนน้ำลาย ฝืนตัวเองให้นิ่ง จากนั้นตอบปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเล “เป็นไปได้ยังไง! พ่อ แม่ พ่อแม่ไม่รู้จักผมหรือ? มีครั้งไหนที่ผมไม่ปฏิบัติต่อคุณหนูเยียนหรานปรนนิบัติเป็นดั่งเจ้าหญิงบ้าง มีแต่เธอที่ทำให้ผมโกรธ ผมจะไปทำให้เธอโกรธได้ยังไง! หลายปีมานี้ผมทนมาได้ยังไง หรือว่าพ่อแม่ไม่รู้เลย?
ผมคิดไม่ถึงจริงๆ ผมอดทนกล้ำกลืนมาจนถึงขั้นนี้แล้ว เจียงไห่เฉานั่นยังเรื่องมากไม่พอใจผมอีก!
นี่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตระกูลเจียงเนรคุณ บรรลุเป้าหมายแล้วก็ถีบหัวส่ง! เจียงไห่เฉาดูถูกพวกเราแต่แรกแล้ว คงคิดอยากจะยกเลิกสัญญาแต่งงานตั้งแต่แรกอยู่แล้ว จะได้ให้ลูกสาวแต่งงานกับคนที่ฐานะดีกว่า!”
คุณพ่อส่งจ้องมองลูกชายตัวเองด้วยสายตาที่ดุร้ายอยู่นานมาก เห็นท่าทางเขามั่นใจ น้ำเสียงก็หนักแน่นเป็นพิเศษ เลยรู้สึกเชื่อขึ้นมา
พอคุณแม่ซ่งได้ยิน ก็ยิ่งอยู่ข้างลูกชายตัวเอง “คุณคะ! เวลาปกติซ่งจื่อหางปฏิบัติกับเจียงเยียนหรานยังไง พวกเราต่างเห็นกันหมด เหลือแค่ไม่ได้อุ้มเธอขึ้นมา แล้วจะเป็นความผิดของจื่อหางได้ยังไง!”
คุณพ่อซ่งโมโหจนหน้าดำคร่ำเครียดหมดแล้ว เวลานี้เอาความโกรธแค้นทั้งหมดเปลี่ยนไปลงที่บ้านเจียง “ไอ้เจียงไห่เฉาตัวดี! อุตส่าห์เห็นเขาเป็นคนในครอบครัว เขากลับมาทำต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง แล้วยังมาโยนความผิดเหยียบย่ำลูกชายฉันอีก!”
……………………………………………………….
บทที่ 156 โดนคนหน้าไม่อายทำให้ช็อก
เห็นพ่อแม่ไม่ได้สงสัยแล้ว ซ่งจื่อหางแอบถอนหายใจ
ยังดีที่เวลาปกติเวลาอยู่ต่อหน้าครอบครัวของทั้งสองตระกูลเขาทำตัวดีไม่มีบกพร่อง อย่าว่าแต่พ่อแม่เขาเลย แม้แต่เจียงไห่เฉาก็ยังไม่สงสัยเขา
ถ้าอย่างนั้นแล้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้…
ทำไมเรื่องถึงกลายเป็นแบบนี้ได้นะ?
ในพริบตา เขากลับไม่เหลือทุกสิ่งอย่าง ไม่มีออเดอร์แล้ว ไม่มีการร่วมมือแล้ว สายการผลิตไร้ประโยชน์ บริษัทยังเป็นหนี้นอกระบบอีกก้อนโตเผชิญหน้ากับการล้มละลาย!
เขารู้จักเจียงเยียนหรานดี ผู้หญิงที่เชื่อมั่นคนนั้นโดนเขากุมอยู่ในกำมือได้ตั้งนานแล้ว ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็จะไม่คัดค้าน เพราะกลัวเขารังเกียจ และยิ่งไม่มีทางฟ้องที่บ้านแน่นอน
ถึงแม้เขาจะปกป้องเฉินเมิ่งฉีและสารภาพรักเธอต่อหน้าทุกคนแล้วยังไง มีแต่จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นอิจฉาและยิ่งตัดใจจากเขาอย่างสิ้นเชิง!
พักนี้เธอแต่งตัวสวยขนาดนี้ และจงใจยั่วฉู่เฟิง ไม่ใช่เพราะประชดเขา ให้เขาเปลี่ยนใจกลับมาหรือ?
แต่ว่า เขาก็นึกไม่ถึงว่าเจียงไห่เฉากลับยกเลิกสัญญาแต่งงานของสองตระกูลไปเลย!
บัดซบจริง! เขารู้แล้ว ต้องเป็นเพราะครั้งนั้นเจียงเยียนหรานผู้หญิงคนนั้นโดนบีบจนมุม เลยคิดวิธีแข็งข้อเพื่อบีบให้เขาอยู่ในกรอบ!
ซ่งจื่อหางลองหยั่งเชิงถามพ่อ “พ่อ แล้วตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี?”
คุณพ่อซ่งสีหน้าอ่อนล้า “จนถึงตอนนี้พ่อก็คงต้องคิดหาวิธีอีกครั้ง ถ้าตระกูลเจียงยอมร่วมมือทำโครงการรัฐนี้กับพวกเรา เรื่องก็อาจจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้
แต่ถ้าเจียงไห่เฉาต้องการตัดขาดจริง ถึงแม้พ่อจะสู้สุดชีวิตไม่ปล่อยให้เขาได้อยู่ดีแน่ พ่อจะทำให้ทุกคนรู้ว่าพวกเขาตระกูลเจียงนั้นไม่มีสัจจะ ให้เห็นธาตุแท้ของความเจ้าเล่ห์และชั่วร้าย! ดูว่าพวกตระกูลเจียงจะอยู่ในสังคมได้ยังไง ดูว่าลูกสาวเขายังจะแต่งออกไหม!”
ซ่งจื่อหางพูดด้วยสีหน้าโหดเ**้ยม “พ่อ พ่อพูดถูกต้อง! พวกเราตระกูลซ่งไม่ได้โดนรังแกง่ายๆ!”
คุณแม่ซ่งเห็นลูกชายก็สีหน้าสงสาร “จื่อหาง หลายปีนี้ลำบากลูกแล้ว! ลูกดีกับเยียนหรานขนาดนี้ พวกตระกูลเจียงกลับไร้น้ำใจ!”
หลังจากออกมาจากบ้าน ซ่งจื่อหางรีบกลับมาที่โรงเรียนด้วยความโกรธ
ในขณะเดียวกัน เยี่ยหวั่นหวันและเจียงเยียนหรานเพิ่งฉลองมื้อใหญ่กันที่ร้านปิ้งย่าง กำลังเดินเล่นย่อยอาหารอยู่ในสนามกีฬา
เวลานี้ อยู่ๆ มือถือเจียงเยียนหรานก็ดังขึ้น
เจียงเยียนหรานกดเปิดอ่านข้อความ “ซ่งจื่อหางนัดเจอฉัน”
เยี่ยหวั่นหวันกรอกตาขึ้น พูดอย่างไม่ใส่ใจ “ก็ไปเจอสิ!”
เป็นโอกาสดีที่เจียงเยียนหรานจะได้เห็นธาตุแท้ของผู้ชายสารเลวคนนี้
เจียงเยียนหรานกำมือถือ จากนั้นตอบกลับประโยคหนึ่ง: ฉันอยู่ที่สนามกีฬา
“ฉันไปคอยเธอที่นั่น!” เยี่ยหวั่นหวันเลี่ยงออกมา ไปนั่งบนอัฒจันทร์ที่อยู่ไม่ไกลออกไป
เห็นซ่งจื่อหางมาถึงเร็วมาก วิ่งมาตรงหน้าเจียงเยียนหรานเหมือนบินมา พอหยุดยืนแล้วก็ด่าด้วยความโกรธใส่หน้าเป็นชุด “เจียงเยียนหราน! ผมคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้! ไปอ่อยไอ้หน้าจืดฉู่เฟิงนั่นแล้วถีบผมออก! ให้พ่อคุณยกเลิกสัญญาแต่งงาน! คุณคิดว่าสัญญาแต่งงานนี้พวกคุณตระกูลเจียงพูดคำเดียวอยากจะยกเลิกก็ยกเลิกงั้นหรือ? คุณเห็นพวกเราตระกูลซ่งเป็นอะไร กวักมือก็มา โบกมือก็ไป!”
เจียงเยียนหรานมองผู้ชายตรงหน้าอย่างไร้อารมณ์ “พูดพอหรือยัง?”
“ทำไม? โดนผมพูดแทงใจดำเลยหมดความมั่นใจหรือ? ผมคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะโหดเ**้ยมขนาดนั้น! ออเดอร์นั้นเป็นของตระกูลพวกเราอยู่แล้ว คุณถือดียังไงมาแย่งไป!”
ได้ยินคำพูดนี้ของซ่งจื่อหาง แม้แต่เยี่ยหวั่นหวันก็ตกใจ โดนคนหน้าไม่อายทำให้ช็อก
