บทที่ 767 เทพเซียนตัวเป็นๆ
ว่านเฮ่ออวิ๋นมีสีหน้าเปี่ยมความตื่นเต้นเช่นกัน หอหลินหลางของพวกเขาถึงกับผ่าหยกจักรพรรดิก้อนใหญ่ขนาดนี้ออกมาได้ จากนี้ยังต้องกังวลเรื่องลูกค้าอีกหรือ
ในที่สุดเขาก็ล้างความอัปยศอดสูที่กดทับหัวเขามาสามปีเต็มได้จนสะอาดเกลี้ยง
หอหลินหลางของพวกเขาก็เปิดหยกเจไดต์ชั้นยอดได้เหมือนกัน!
“ใครเป็นเจ้าของหยกจักพรรดินี้” ผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งสอดส่องอย่างสงสัย
ถึงแม้จะเปิดในร้านฮุ่ยชุ่ย แต่ดูจากปฏิกิริยาของโหวเม่าเฟิง หยกนี้ไม่น่าจะใช่สินค้าในร้านของเขา
นักพรตใจบริสุทธิ์ตอบทันที “ของพวกเราๆ! เอ้อไม่ใช่สิ ของเถ้าแก่พวกเรา!”
“อิจฉาคุณหนูท่านนี้แล้ว วันนี้นับว่าผมได้เปิดหูเปิดตาเพราะคุณหนูเลยเชียว!” ผู้เชี่ยวชาญเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะวางมืออย่างระวัง “คุณหนูต้องระวังดีๆ นะ!”
เปิดของอย่างนี้ได้ต้องระวังหน่อยจริงๆ แต่มีบอดี้การ์ดอย่างพวกเนี่ยอู๋หมิงอยู่ก็คงไม่เป็นไร
ฝั่งหวงซื่อซินยังอยากตัดหยกอีกอย่างไม่ถอดใจ แต่ผลลัพธ์คือไม่ได้อะไรเลย
“งั้นตกลงหยกก้อนนี้ของฉันราคาเท่าไร?” หวงซื่อซินตะคอกถาม
ผู้เชี่ยวชาญการประเมินตอบอย่างจนใจ “คง…คงสักราวๆ แสนกว่าละมั้ง…”
เยี่ยหวันหวั่นมองหยกดิบก้อนนั้นขึ้นลง ถอนหายใจเสียดายเบาๆ “ฉันบอกแล้วนะว่าด้านในไม่มีอะไรเลย!”
เวลานี้ หวงซื่อซินยืนมองหินหยกที่ถูกตัดเป็นแปดก้อน สีหน้ามึนงงโดยสมบูรณ์
เสียแล้ว…เสียยับเลย…
ต่อให้หยกเจไดต์ที่ผ่าออกมาจากหยกดิบหลายก้อนตรงหน้านี้มีคุณภาพไม่เลว แต่จะไปมีประโยชน์อะไรได้?
ลำพังแค่ก้อนเดียวก็ทำเขาขาดทุนยับได้แล้ว!
เซวียลี่ที่อยู่ด้านข้างถามคนสามคนด้วยสีหน้าไม่น่ามอง “พวกคุณดูละเอียดแน่แล้วเหรอ นี่คือหยกจักรพรรดิจริงๆ?”
ผู้เชี่ยวชาญสามคนสบตากัน ก่อนจะฝืนตอบ “รองผู้อำนวยการเซวีย จริงแท้แน่นอนครับ…”
“เรื่องอย่างนี้พวกเราจะกล้าพูดมั่วได้ยังไง เมื่อกี้พวกเรายืนยันหลายรอบแล้ว ก้อนนี้ของคุณหนูเยี่ยคือหยกจักรพรรดิไม่ผิดแน่!”
“ครั้งก่อนที่เห็นหยกจักรพรรดิก็เป็นเรื่องเมื่อครึ่งปีก่อน แถมตอนนั้นยังมีขนาดแค่นิ้วหัวแม่มือ…”
“ว่ากันว่าแม้แต่เทพเซียนยังยากจะเดาหยก คุณหนูเยี่ยดูออกได้ยังไงกันแน่ว่าในหยกดิบของหอหลินหลางต้องมีหยกชั้นยอด น่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!”
……
ผู้เชี่ยวชาญจากตระกูลซือทั้งสามคนมองเยี่ยหวันหวั่นด้วยสายตาราวกับมองเทพเซียนไปแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นมองเซวียลี่ที่ปากอ้าตาค้าง ยิ้มเย็นแล้วหันมองพวกซือหมิงหลี่กับเฝิงอี้ผิงในวิดีโอ
เวลานี้ เหล่าผู้บริหารของตระกูลซือสะเทือนจนพูดไม่ออกแล้ว
ใช้หยกดิบล้วนเปิดหยกจักรพรรดิชั้นยอด แถมยังก้อนใหญ่ขนาดนี้…
ละ…โลกนี้บ้าไปแล้วเหรอ!?
“ทุกท่าน การพนันของพวกเราควรได้เวลาคิดบัญชีแล้วหรือยังคะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“เรื่องนั้น…” เดิมทีเฝิงอี้ผิงอยากเถียงข้างๆ คูๆ แต่ก็กลับพบว่าตนพูดไม่ออกสักประโยคเดียว
คนในที่นี้ไม่เพียงมีผู้เชี่ยวชาญการประเมินระดับสูงของพม่า แต่ยังมีผู้เชี่ยวชาญสามคนจากตระกูลซือด้วย ดังนั้นเขาจะทำพลาดไม่ได้
ผู้หญิงสมควรตายคนนี้ก็โชคดีเกินไปแล้ว!
ทั่วทั้งห้องประชุมมีแต่บุคคลระดับสูง คำที่เขาเพิ่งพูดไปเมื่อครู่ ถ้ากลับคำเอาตอนนี้ จะต้องตบปากตัวเองอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
แต่ใครจะนึกว่าผู้หญิงคนนี้จะชนะขาดลอยได้จริงๆ?
สุดท้าย เฝิงอี้ผิงก็กัดฟันกรอด กัดฟันทั้งใบหน้าบวมแดง เขาได้แต่เค้นออกมาทีละคำ “ฉัน มัน เป็น ไอ้โง่!”
เมื่อเห็นเฝิงอี้เผิงเปิดปาก นัยน์ตาซือหมิงหลี่วาบแววเหี้ยมโหด “ได้ เยี่ยหวันหวั่น ครั้งนี้นับว่าเธอชนะ…ฉัน…ฉันมันเป็นไอ้โง่…”
เพิ่งพูดจบ ทางฝั่งนั้นก็รีบตัดสายวิดีโอคอลทิ้งทันที ไม่ต้องถามว่าเคลื่อนไหวรวดเร็วแค่ไหน
——————————————————–
บทที่ 768 ความสนใจของเจ้านายเขา
ประเทศ Z บริษัทซือกรุ๊ป
การประชุมจบลงอย่างกะทันหัน คนเบื้องบนทุกคนมีสีหน้าบรรยายยาก
แต่เดิมทุกคนรอดูละครสนุกจากผู้หญิงคนนั้น แต่ผลสุดท้ายไม่นึกว่าเฝิงอี้ผิงกับซือหมิงหลี่ต้องเสียหน้ามากขนาดนี้
ทุกคนลอบถอนหายใจไม่จบสิ้น
“นึกไม่ถึงเลยว่าผลจะออกมาเป็นแบบนี้ พวกคุณว่า…ถ้าครั้งนี้พวกเขาซื้อหยกกองนั้นที่ผู้อำนวยการฉินจัดเตรียมไว้ล่วงหน้า เราจะไม่ขาดทุนย่อยยับเลยเหรอ?”
“ต้องแหงอยู่แล้ว! แปลกชะมัด ผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกคุณหนูที่ไม่รู้อะไรสักอย่างเลยไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเธอถึงเลือกหยกดีขนาดนั้นในแวบเดียวได้?”
“ไม่ใช่แค่นั้นนะ เมื่อกี้พวกคุณไม่เห็นในวิดีโอเหรอ เธอยังชี้ขาดว่ากองหยกที่ผู้อำนวยการฉินเลือกมาไม่มีค่าด้วย!”
“ผู้หญิงคนนี้ชั่วร้ายจริงๆ…”
……….
ในขณะเดียวกันที่จิ่นหยวน
“ได้แล้วครับ คุณซือ ตอนนี้ร่างกายคุณฟื้นตัวขึ้นมากแล้ว แต่ต้องจำไว้ว่าห้ามหละหลวมเด็ดขาด ต้องรักษาต่อไปนะครับ”
ที่ห้องนอนชั้นบน ซุนไป๋เฉ่าฝังเข็มให้ซือเยี่ยหานแล้วก็ย้ำเตือนอีกหลายที
“ลำบากหมอซุนแล้ว”
“คุณซือก็เกรงใจไป ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
หลังจากซุนไป๋เฉ่าออกไป สวี่อี้ที่กระวนกระวายรอด้านข้างมาตลอดก็กล่าวขึ้นอีกครั้งอย่างทนไม่ไหว
“คุณชายเก้า ฝั่งคุณหนูหวันหวั่น…ไม่ต้องยุ่งจริงๆ เหรอครับ ครั้งนี้คุณหนูหวันหวั่นเสี่ยงอันตรายมาก เมื่อกี้ตระกูลซือส่งข่าวมาว่าคุณหนูพนันกับซือหมิงหลี่แล้วก็เฝิงอี้ผิงผ่านสายโทรศัพท์ต่อหน้าระดับสูงทุกคนในห้องประชุม พนันว่าถ้าแพ้การพนันหยก ตัวเองจะลาออกจากบริษัท และจะไม่สอดมือยุ่งงานของบริษัทอีกนะครับ!”
พูดถึงตรงนี้ สวี่อี้ก็ร้อนใจจนแทบบ้า
เจ้านายเขาอุตส่าห์ปูทางให้คุณหนูหวันหวั่นได้แล้ว ถ้าหากแพ้ขึ้นมา ทุกอย่างจะไม่สูญเปล่าหรอกเหรอ?
อย่างไรเสียการพนันหยกก็ไม่ใช่เรื่องที่อาศัยความสามารถก็ชนะได้…
สวี่อวี้ร้อนใจจนเดินวนไปมา แต่เจ้านายเขากลับใจเย็นมากจนไม่แม้กระทั่งจะขมวดคิ้ว
“ของที่ให้สั่งเตรียมเสร็จหรือยัง” ซือเยี่ยหานเอ่ยถาม
สวี่อี้ได้ยินดังนั้นก็อดชะงักไม่ได้ ผ่านไปนานกว่าจะตอบสนอง “เอ่อ เค้กอัลมอนด์ที่วางขายแบบจำกัดของ Angelina ถูกจัดส่งมาจากประเทศ F ทางขนส่งอากาศแล้วครับ”
ความสนใจของเจ้านายเขามีตรงไหนแปลกไปหรือเปล่า
ทำไมกลับสนเรื่องเค้กในเวลาอย่างนี้กัน
เวลานี้เอง โทรศัพท์จากทางบริษัทก็ดังขึ้นมา
หลังฟังผลลัพธ์จากทางนั้นจบ สวี่อี้ตาโตอ้าปากค้างไปเลย
ผ่านไปเนิ่นนานเขาถึงหันไปหาเจ้านายตัวเองด้วยสีหน้าไม่อยากเชื่อ “คะ…คุณชายเก้าครับ…คะ…คุณหนูเยี่ยเขา…”
“เกิดอะไรขึ้น” ซือเยี่ยหานช้อนสายตาขึ้น
สวี่อวี้เปิดปากอย่างตื่นเต้นสุดขีด “ผะ…ผลออกมาแล้วครับ! ผ่าเจอหยกจักพรรดิก้อนใหญ่ในหยกดิบก้อนสุดท้าย! คุณชายเก้า คุณไม่ได้เห็นหน้าตาของเฝิงอี้ผิงกับซือหมิงหลี่ตอนนั้น สุดท้ายทั้งสองก็ถูกบีบจนจนปัญญา ต้องรักษาสัญญาต่อหน้าทุกคน…”
ในตอนนั้น คุณหนูหวันหวั่นยืนกรานเสียงแข็งว่าจะซื้อหยกของหอหลินหลาง ทุกคนต่างคิดว่าเธอจงใจก่อปัญหา ถ้าไม่ใช่เพราะแบบนี้ เฝิงอี้ผิงกับซือหมิงหลี่ก็คงไม่พนันกับเธอ
แต่เขานึกไม่ถึงว่าคุณหนูหวันหวั่นจะชนะได้จริงๆ!
ตอนนี้มาคิดดู ถึงรู้สึกว่าคุณหนูหวันหวั่นลูกไม้แพรวพราวจริงๆ เธอรู้ว่าตัวเองสั่นคลอนการพนันเดิมของพวกเขาไม่ได้ ถ้าใช้ความสามารถของเธอในตอนนี้จะเป็นการทำเรื่องฉลาดให้กลายเป็นเรื่องโง่แทน ดังนั้นเธอจึงใช้วิธีที่ใกล้เคียงกับการเล่นขำๆ จากนั้นทำลายความกล้าของพวกเขาอย่างใหญ่หลวง
…………………………………..
