บทที่ 1043 ไม่ต้องเกรงใจ
“ตระกูลซือไม่ถนัดเรื่องการต่อสู้สักหน่อย คนอื่นเขาเป็นตระกูลธุรกิจ แต่กลับไปบังคับให้ตัวแทนตระกูลซือขึ้นเวทีประลองกับคุณหนูตระกูลศิลปะการต่อสู้ ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย อย่ารังแกคนอื่นนักเลยน่า!”
ในตอนนั้น มีผู้ชมไม่น้อยที่พูดเข้าข้างเยี่ยหวันหวั่น
ถ้าหากเป็นนักสู้ ขึ้นมาประลองสักครั้งก็เป็นเรื่องปกติ แต่ดูก็รู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นเป็นคนธรรมดา ที่ไม่เคยข้องเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ บีบให้คนอื่นเขาให้ขึ้นมาประลอง ถือเป็นการบังคับเกินไปจริงๆ
เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองผู้ตัดสิน แล้วพูดเสียงไม่ยี่หระว่า “ในเมื่อกฎบอกว่าต้องขึ้นเวที ฉันก็ขึ้นเวทีแล้ว ตอนนี้สละสิทธิ์ ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรมั้งคะ”
ถ้าหากคู่ต่อสู้ที่เธอต้องเผชิญในครั้งนี้เป็นคนระดับเดียวกับพวกเนี่ยอู๋หมิง ถึงแม้รู้ว่าตัวเองจะถูกโจมตีจนหมดสภาพยังไง เธอก็จะขอลองดูสักตั้ง แต่หากต้องผิดคำพูดเพื่อคนพวกนี้ คิดยังไงก็ไม่คุ้มค่าอยู่ดี
ทั้งซุนเสวี่ยเจิน และฉินรั่วซี ต่างก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะชี้แนะเธอด้วยซ้ำ ถ้าเธอประลองกับพวกเธอ ก็มีแต่จะเป็นผลดีกับพวกเธอเสียมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ได้อยากหรือสนใจที่จะประลองกับพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียวจริงๆ
“ตัวแทนตระกูลซือสละสิทธิ์ ตระกูลซุนเป็นอันดับหนึ่งของสามตระกูลใหญ่ รองลงมาคือตระกูลฉิน และตระกูลซือเป็นอันดับสุดท้าย”
ผ่านไปไม่นาน ผู้ตัดสินก็ประกาศผล
บอดี้การ์ดของตระกูลซือพากันถอนหายใจ ถ้ารู้ว่าจะจบแบบนี้ พวกเขาไม่น่ามาแต่แรกเลย…
บนที่นั่งวีไอพี ราชาหมาป่าเซนนีหันไปคุยกับซุนลี่จ้งที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่กี่ประโยค จากนั้นก็ลุกขึ้น เดินไปยังเวทีประลอง
“คุณเซนนี ราชาหมาป่าขึ้นประลองกับลูกสาวของผม ขอเชิญทุกท่านปรบมือต้อนรับ!” ซุนลี่จ้งประกาศเสียงดังด้วยรอยยิ้ม
พอได้ยินอย่างนั้น ทุกคนก็พากันปรบมือเสียงสนั่นหวั่นไหว
ซุนเสวี่ยเจินมองราชาหมาป่าเซนนีเดินขึ้นเวที สีหน้าแลดูตื่นเต้นเล็กน้อย
ไม่นาน ราชาหมาป่าเซนนีเดินขึ้นมาบนเวที แล้วหันไปมองหน้าซุนเสวี่ยเจิน จากนั้นก็พยักหน้า “เชิญตามสบาย ไม่ต้องเกรงใจ”
ขณะพูด ราชาหมาป่าเซนนียืนเอามือไพล่หลัง
ได้ยินอย่างนั้น ซุนเสวี่ยเจินพยักหน้ารับ จากนั้นก็รวบรวมพลังทั้งหมด พุ่งโจมตีราชาหมาป่าเซนนี
แต่ทว่า ราชามวยไทยกลับใช้เพียงแค่นิ้วเดียว ต้านรับการโจมตีของซุนเสวี่ยเจินได้อย่างง่ายดาย
“นี่มัน…”
ซุนเสวี่ยเจินตกตะลึง ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น แม้รู้ว่าเขาแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะแกร่งถึงขนาดนี้…
“ถึงแม้ว่าคุณหนูจะเร็ว แต่เรี่ยวแรงกลับอ่อนไปบ้าง เชิญต่อได้เลย” ราชาหมาป่าเซนนีกล่าว
ได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของซุนเสวี่ยเจินก็แดงเล็กน้อย เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดโจมตีราชาหมาป่าอีกครั้ง
แต่ทว่า ทุกครั้งที่เธอโจมตีด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมด ก็ล้วนลูกราชาหมาป่าสกัดอย่างง่ายดาย ถ้าหากราชาหมาป่าเป็นศัตรูของเธอจริงๆ เกรงว่าซุนเสวี่ยเจินคงตายไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว
ขณะโจมตีครั้งที่ห้า ราชาหมาป่าคล้ายหมดความสนใจ เขาล็อกแขนของซุนเสวี่ยเจินที่หมายจะจู่โจมเข้ามา จากนั้นก็จับเธอกดไว้กับพื้น
“ฉัน…แพ้แล้ว…” ซุนเสวี่ยเจินจ้องหน้าราชาหมาป่า แล้วเอ่ยขึ้น
“อืม คุณหนูยังเด็ก ถือว่าไม่เลวแล้ว” ราชาหมาป่ากล่าวเกรงใจ จากนั้นก็มอบมีดสั้นให้ซุนเสวี่ยเจิน
เยี่ยหวันหวั่นชมการประลองของซุนเสวี่ยเจินกับราชาหมาป่าเซนนีอย่างครุ่นคิด พลังของราชาหมาป่าคนนี้ ดูท่าจะ…ไม่ค่อยเท่าไหร่เหมือนกันแฮะ…
หรือว่า เธอขลุกอยู่กับพวกเนี่ยอู๋หมิงมากเกินไป…เลยทำให้รู้สึกว่าทุกคนธรรมดาไปหมด…
นานแล้วที่เธอไม่ได้ต่อสู้ แล้วก็ไม่ได้ประลองกับพวกสืออีแล้วก็เฟิงเสวียนอี้ พัฒนาการของเธอในพักนี้ ก็มีแค่ตัวเธอเท่านั้นที่รู้ดี
ในตอนนั้นเอง จู่ๆ เสียงทะเลาะเบาะแว้งก็ดังมาจากด้านหน้า
ทุกคนรีบหันไปมองทางนั้นทันที
“โครม” เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนลอยกระเด็นออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด
เมื่อเห็นอย่างนั้น ซุนลี่จ้งก็รีบลุกขึ้น แล้วหันไปมองเหล่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญกลุ่มนั้น
————————————————————————————-
บทที่ 1044 อย่าเพิ่งใจร้อนไป
ผู้มามีใบหน้าของชาวเอเชีย แต่ไม่ใช่คนประเทศจีน ดูเหมือนจะเป็นคนของประเทศเพื่อนบ้านเสียมากกว่า
ผู้มาเป็นชายทั้งหมดสามคน คนแรกสวมชุดสูท ไว้ผมทรงโมฮอก ใบหน้าเปื้อนยิ้ม ท่าทางดูสุภาพเรียบร้อยไม่น้อย “ใครน่ะ!”
ซุนลี่จ้งจ้องชายชุดสูท ตวาดถามเสียงดัง
“อ้อ…ผมเหรอ?” ชายชุดสูทชี้ตัวเอง ยิ้มแล้วบอกว่า “ผม ยามาโมโตะ”
“ยามาโมโตะ…คนจากประเทศ R?!” ซุนลี่จ้งหน้าเครียดขึ้นมาทันที
วัฒนธรรมในศิลปะการต่อสู้ของประเทศ R กับประเทศจีนขัดแย้งกันอย่างรุนแรงมาโดยตลอด
“ยามาโมโตะ… ฉายาอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งวงการคาราเต้ของประเทศ R…”
ราชาหมาป่าเซนนีพูดอย่างครุ่นคิด
“อ้อ…อัจฉริยะที่เอาชนะซาโต้ ปรมาจารย์ด้านคาราเต้ของประเทศ R คนนั้นน่ะเหรอ?”
ซุนลี่จ้งชะงักเล็กน้อย
ชื่อเสียงของยามาโมโตะในวงการคาราเต้ของประเทศ R ดังกระฉ่อนไปทั่ว ซุนลี่จ้งย่องรู้จักด้วยอยู่แล้ว
“ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ!”
ซุนลี่จ้องมองหน้ายามาโมโตะ แล้วตะโกนเสียงดัง
วัตนธรรมศิลปะการต่อสู้ของประเทศ R และประเทศจีนมีความขัดแย้งกันอย่างรุนแรงมาโดยตลอด ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ของสองประเทศเองก็ไม่ได้มีไมตรีจิตต่อกันนัก
“จิ๊ๆ”
ยามาโมโตะแค่นยิ้มเย็น “คุณจะต้อนรับผมหรือไม่ ไม่สำคัญเลยสักนิด”
ยามาโมโตะหันไปชี้ฉินรั่วซี ซุนเสวี่ยเจิน และเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็พูดว่า “ทำไมล่ะ คนจากสามตระกูลใหญ่แห่งประเทศจีนของพวกคุณตายกันไปหมดแล้วเหรอ? นึกไม่ถึงว่าจะส่งผู้หญิงสามคนออกมาเป็นตัวแทน…ไม่รู้สึกขายขี้หน้าบ้างเลยหรือไง?”
“ว่ายังไงนะ?!” ซุนลี่จ้งตวาดเสียงเข้ม
“อย่าเพิ่งวู่วาม ได้โปรดอย่าเพิ่งวู่วามไปเลย…” ยามาโมโตะหัวเราะหยัน เขาขยับแว่นตา แล้วพูดว่า “อย่าใจร้อน อย่าเพิ่งใจร้อนไปเลย…ผมไม่ได้จะหาเรื่องตระกูลซุนของพวกคุณ…ผมหมายถึง พวกคุณทุกคนที่อยู่ที่นี่ มีแต่ขยะทั้งนั้น…ตั้งใจทำธุรกิจไปก็ดีอยู่แล้ว ของอย่างศิลปะการต่อสู้น่ะ คนจีนอย่างพวกคุณ ยีนไม่ให้หรอกน่า”
“นี่นาย…”
ซุนลี่จ้งกัดฟันกรอด เจ้ายามาโมโตะคนนี้มันมารนหาที่ตายชัดๆ?!
แค่ประโยคเดียว ก็ดูถูกคนทั้งสนามแล้ว!
“ได้ยินว่าสามตระกูลใหญ่แห่งประเทศจีนแข็งแกร่งมาก…วันนี้ประจวบเหมาะ พวกคุณจัดงานประชุมศิลปะการต่อสู้พอดี ผมตั้งใจจะมาอัดตัวแทนทั้งสามของสามตระกูลใหญ่ให้อ่วมเสียหน่อย…หรือไม่ ก็ให้ตัวแทนทั้งสามอัดผมให้อ่วมแทนก็ได้ ว่ายังไงล่ะ?”
“อยากตายเหรอไง!”
ซุนเสวี่ยเจินรีบก้าวเท้าออกมา
แต่ราชาหมาป่าเซนนีกลับห้ามซุนเสวี่ยเจินไว้ก่อน เขามองหน้ายามาโมโตะ แล้วแค่นยิ้มเย็น “ได้ยินมาว่าคาราเต้ของคุณเยี่ยมยอดมาก ผมอยากขอคำชี้แนะมานานแล้ว วันนี้ได้เจอคุณ ผมไม่อยากพลาดโอกาสแบบนี้ไป”
“อ้าว…ราชาหมาป่าเซนนี เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณอย่าหาเรื่องอับอายเลยดีกว่า ว่าไหมล่ะ” ยามาโมโตะกล่าว
พอได้ยินอย่างนั้น ราชาหมาป่าก็เดือดดาล ดวงตาประกายเย็นชา ยกสองหมัดขึ้น ระเบิดพลังทั้งหมด แล้วโจมตียามาโมโตะทันที
เมื่อเห็นเซนนีลงมือ ทุกคนในสนามต่างพากันตื่นเต้น
แต่ทว่ายามาโมโตะกลับถอนหายใจ ชั่วพริบตาเดียว เขายกมือขวาขึ้น จากนั้นก็สับออกไปกลางอากาศเหมือนใบมีดแหลมคม
ท่ามกลางสายตาทุกคู่ ฝ่ามือของเขาสับเข้าที่ลำคอของราชาหมาป่าเซนนีอย่างแรง
เสียงดังสนั่น เพียงพริบตาเดียว ราชาหมาป่าก็ถูกยามาโมโตะโจมตีจนล้มลงไป
“หึๆ…”
ยามาโมโตะก้าวเข้าไป แล้วเหยียบแผ่นหลังเซนนี “บอกแล้วไง ว่าพวกคุณมันขยะ…แต่คุณก็ยังยืนยันจะหาเรื่องใส่ตัว เพื่ออะไรกันล่ะ”
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้เหล่าผู้ชมตกตะลึงตาค้างไปทันที อัจฉริยะแห่งวงการคาราเต้ของประเทศ R คนนี้…กลับสามารถสยบราชาหมาป่าเซนนีได้ในพริบตา…
……………………………
