บทที่ 1163 นี่มันจะแหกกฎธรรมชาติแล้วนะ!
เยี่ยหวันหวั่นไม่ตอบ เธอเห็นเจียงเยียนหรานหันมามองเธออย่างระมัดระวัง แค่เห็นท่าทางของเธอก็รู้แล้วว่าเธอตื่นเต้นจนจะไม่ไหวแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นรีบส่งสายตาปลอบโยนให้เธอ เด็กสาวถึงค่อยดีขึ้นมาบ้างและรีบหันหน้ากลับไป
กงซวี่มักรู้สึกว่าเยี่ยหวันหวั่นกำลังหลิ่วตากับใครสักคน แต่ตอนที่เขาหันไปดูก็ไม่เจออีกว่าเป็นใคร
หรือว่าเขาคิดมากไปจริงๆ?
เชี่ยๆๆ! กงซวี่นายใจเย็นหน่อยสิ! นายเป็นชายแท้นะ!
นายเป็นอะไรไปแล้วกันแน่!
ทำไมจู่ๆ ก็สนใจผู้ชายคนหนึ่งขนาดนี้…
“ต่อไปขอเชิญผู้ได้รับรางวัลราชินีจอเงินของรางวัลจินหลานครั้งที่แล้วเฉียวเข่อซิน มามอบรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมของคืนนี้ด้วยค่ะ!” พิธีกรเอ่ยปาก
ด้านล่างเวทีพลันมีเสียงปรบมือดังขึ้นอย่างกระตือรือร้น
“อ้าว พี่เข่อซินเป็นคนมอบรางวัลละ!” กงซวี่งึมงำไปพลางครุ่นคิดไปพลาง หรือว่าเพราะเป็นคนคนนี้ พี่เยี่ยเลยค่อนข้างสนใจ
พี่เยี่ยท่าทางมีความสัมพันธ์ส่วนตัวไม่เลวกับเฉียวเข่อซิน ทั้งสองคงไม่ได้กุ๊กกิ๊กกันหรอกนะ…
เชี่ยๆๆๆ! ทำไมเขาอดคิดเรื่องพี่เยี่ยไม่ได้อีกแล้วละ…
หยุดเดี๋ยวนี้!
“ขอบคุณค่ะ!” เฉียวเข่อซินเดินอย่างเฉิดฉายขึ้นเวที “ขอบคุณคำเชิญของกองรายการค่ะ! ฉันรู้ว่าทุกคนรอจนถึงตอนนี้จนเหนื่อยแน่แล้ว งั้นฉันไม่ขออุบแล้ว จะประกาศตรงๆ เลยนะคะ!”
สมกับเป็นเฝิงเข่อซิน มอบรางวัลได้คล่องแคล่วกว่าคนอื่นๆ ด้านล่างเวทีพลันมีเสียงหัวเราะเป็นมิตร
เห็นแค่ว่าหลังเฝิงเข่อซินพูดจบก็ฉีกซองจดหมาย จากนั้นสายตาก็มองไปยังทิศทางหนึ่งที่ด้านล่างเวที และประกาศออกมาโดยตรง—
“ผู้ได้รับรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมของรางวิลจินหลานครั้งนี้คือ…เจียงเยียนหรานจากหนังเรื่อง ‘ดอกมะลิ’ ค่ะ!”
พริบตาที่เฝิงเข่อซินพูดจบ ทั่วทั้งงานก็พลันมีเสียงปรบมือราวฟ้าร้องดังขึ้น
ภาพยนตร์สุดท้ายก่อนที่ผู้กำกับเผิงหย่วนหูจะอำลาวงการสามารถประสบความสำเร็จเช่นนี้ ทุกคนล้วนยอมรับจากหัวใจ
ยิ่งไปกว่านั้นการแสดงในหนังของเจียงเยียนหรานหน้าใหม่คนนี้ก็โดดเด่นจริงๆ ตอนที่หนังเข้าฉายก่อนหน้านี้ก็ได้รับคำวิจารณ์ชื่นชมนับไม่ถ้วนจากคนในวงการอาชีพ
บริษัทผู้จัดการไม่น้อยกำลังพยายามดึงตัวหน้าใหม่คุณสมบัติยอดเยี่ยมคนนี้
ตอนนี้เจียงเยียนหรานอาศัยหนังเรื่องแรกก็ได้รางวัลจินหลานอีก ค่าตัวเธอเรียกได้ว่าน้ำขึ้นเรือย่อมสูง[1] อนาคตสดใส
ทันทีที่ได้ยินผลลัพธ์นี้ เยี่ยอีอีก็พลันหน้ามืดครึ้ม
ไม่ได้รางวัลราชาจอเงิน รางวัลราชินีจอเงินก็กลับพลาดอีก นี่คือสองรางวัลสำคัญที่สุดเชียวนะ! ได้รางวัลอื่นมากแค่ไหนก็สูญเปล่า!
รองประธานถานเวยเช็ดเหงื่อไปพลางเอ่ยปากไปพลาง “แค่ก…หนังของผู้กำกับเผิงมีพลังแข็งแกร่งมากจริงๆ …นี่…ก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้…แต่ โชคดีที่โกลบอลไม่ได้ไปนะครับ…”
เยี่ยอีอีดวงตาวาบประกาย เอ่ยถามทันที “เจียงเยียนหรานเป็นศิลปินของบริษัทไหน”
ถานเวยรีบตอบ “ผมกำลังจะพูดเรื่องนี้พอดี ก่อนหน้านี้ผมก็สนใจหน้าใหม่คนนี้แล้ว ตอนนี้เธอยังไม่มีบริษัทผู้จัดการ พวกเราสามารถดึงตัวเธอมาได้แน่นอน!”
เยี่ยอีอีเอ่ยด้วยสีหน้าใจเย็น “ไม่เกี่ยงราคา ต้องดึงตัวเธอมาให้ได้!”
ถานเวยตอบรับ “รอทันทีที่จบพิธีมอบรางวัลผมจะไปจัดการเลยครับ! คุณหนูวางใจได้เต็มที่! ราชินีจอเงินนี้สุดท้ายยังเป็นของเรา!”
พิธีกรเอ่ยขึ้นมา “ยินดีด้วย! ขอเชิญคุณเจียงเยียนหรานขึ้นมารับรางวัลบนเวทีค่ะ!”
เจียงเยียงหรานขอบตารื้นแดงอย่างตื่นเต้น เธอกอดเจ้าหน้าที่กองถ่ายที่อยู่ด้านข้างทีละคน
เมื่อแยกจากกลุ่ม เจียงเยียนหรานก็สบตากับเยี่ยหวันหวั่นที่นั่งห่างไกลอยู่ด้านหลังหนึ่งที จากนั้นก็ก้าวเดิมทีละก้าวขึ้นเวทีไป
“เชี่ย…แม่มเอ๊ยแบบนี้ก็ได้เหรอ!” เยี่ยมู่ฝานจ้องน้องสาวตัวเองที่อยู่ด้านข้าง แววตาแทบพอๆ กับมองเทพเซียน
ราชาจอเงินคู่บวกราชินีจอเงิน! ยายเด็กนี่….จะแหกกฎธรรมชาติจริงๆ แล้วนะ…
————————————————————————————————————-
บทที่ 1164 การแข่งขันดุเดือด
ณ เวลานี้ สายตาของทุกคนที่ด้านล่างเวทีต่างก็จับจ้องอยู่ที่เจียงเยียนหราน
ในนั้นไม่ขาดซึ่งสายตาอิจฉาของบรรดาศิลปิน
หนังเรื่องแรกที่เดบิวต์ก็เป็นผลงานของผู้กำกับเผิงหย่วนหู แถมยังได้รางวัลราชินีจอเงินของรางวัลจินหลานอีก
จุดเริ่มต้นสูง ทั้งยังเยาว์วัย ความสามารถและรูปลักษณ์ภายนอกของตัวเองก็ล้วนยอดเยี่ยม เรียกได้ว่าเยี่ยมยอดทุกด้าน
กี่คนกันต้องใช้เวลาห้าปีสิบปี กระทั่งหลายสิบปีจึงจะไต่เต้าถึงระดับสูง บริษัทผู้จัดการกี่ค่ายกันที่ลงแรงนับไม่ถ้วนจึงจะปั้นผู้ชำนาญกรแสดงออกมาได้ เธอกลับได้มันมาง่ายๆ แล้วก็สวมวงรัศมีแสงตระการตาเช่นนี้เข้าวงการบันเทิง…
กระทั่งว่าผู้อาวุโสของวงการบันเทิงจำนวนหนึ่งยังชื่นชมอย่างยิ่ง…
“เหอะๆ สมกับที่คนรุ่นใหม่แซงหน้าคนรุ่นเก่าจริงๆ! ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นหน้าใหม่ที่โดดเด่นขนาดนี้ในวงการบันเทิง!”
“เป็นคนหนุ่มสาวเก่งกาจที่หาได้ยากจริงๆ! มิน่าถึงทำให้ผู้กำกับเผิงคนช่างเลือกขนาดนั้นเห็นในสายตาได้!”
“ฉันว่าเจียงเยียนหรานคนนี้ต้องกลายเป็นเฉียวอวี่เฟยคนที่สองของวงการบันเทิงแน่ ตอนนั้นเฉียวอวี่เฟยอายุสิบเก้าก็อาศัยหนังเรื่องแรกได้รางวัลราชินีจอเงินเหมือนกัน ตอนนี้สามปีผ่านไป ก็ก้าวหน้าระดับนานาชาติ เป็นสุดยอดแนวหน้าที่มั่นคงแข็งแกร่งแล้ว!”
เผิงหย่วนหูได้ยินคำชมที่ข้างหู ก็เผยสีหน้าพอใจและชื่นชมซึ่งหาได้ยากออกมา “เด็กคนนี้ไม่เลวจริงๆ พื้นฐานแน่นมาก ความสามารถในการทำความเข้าใจก็เยี่ยม แต่…”
“แต่อะไรเหรอ” มีคนเอ่ยถาม
“เบื้องหลังเด็กคนนี้ เกรงว่าน่าจะมีอาจารย์ชื่อดังสั่งสอน!” เผิงเหยินหูเอ่ยพึมพำ
คนที่อยู่ด้านข้างพลันสนใจขึ้นมา “โอ้? อาจารย์ชื่อดังสั่งสอน? หรือว่ายังมีคนที่เก่งกว่าคุณผู้กำกับเผิงเหรอ”
ผู้กำกับเผิงมองเจียงเยียนหรานที่เดินไปขึ้นเวที “ฉันก็แค่คาดเดา ทั้งที่เด็กคนนั้นเป็นหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์แท้ๆ แต่ว่าเธอทำได้ดีเกินไปแล้ว หลายเดือนในกองถ่ายนี้ เธอแทบไม่เคยทำผิดพลาดเลยสักครั้ง…”
…
ไม่ว่าอย่างไร คนหนุ่มสาวมากความสามารถที่เรียกได้ว่ามีศักยภาพใหญ่หลวงแบบนี้ แถมเผิงหย่วนหูยังเชียร์ ชื่นชมเด็ดขาดเช่นนี้ จะต้องเป็นเป้าหมายยื้อแย่งของทุกบริษัทผู้จัดการแน่นอน
มีไม่น้อยที่คิดจะดึงตัวเธออย่างเยี่ยอีอีและถานเวย
และฉู่หงกวงก็เป็นหนึ่งในนั้น
เพิ่งประกาศชื่อ ฉู่หงกวงก็เอ่ยย้ำกับเบื้องบนของโกลบอลที่อยู่ด้านข้างทันใด “ผู้อำนวยการเซี่ยง เด็กคนนี้ ต้องรีบเซ็นสัญญาให้ได้ก่อนหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์!”
ผู้อำนวยการฝ่ายดูแลนักแสดงของโกลบอลเอ็นเตอร์เทนเมนต์เซี่ยงเจี๋ยได้ยินดังนั้นก็เอ่ยปาก “ประธานฉู่ครับ ก่อนหน้านี้ผมสนใจหนังของผู้กำกับเผิงมาตลอด เพราะงั้นตั้งแต่ที่รู้ผลคัดตัวผมก็ไปศึกษาทรัพยากรที่เกี่ยวของกับเจียงเยียนหรานแล้ว!”
“จากนั้นล่ะ” ฉู่หงกวงถามทันที
“ตอนนั้นผมรู้ว่าเจียงเยียนหรานเป็นแค่นักศึกษาธรรมดา ยังไม่ได้เซ็นสัญญากับบริษัทไหน เลยไปหาเธอเพื่อคุยด้วยตัวเองครั้งหนึ่ง แต่ว่าตอนนั้นเธอปฏิเสธครับ
“เด็กคนนั้น แม้แต่พวกเราโกลบอลไปดึงตัวก็กลับไม่ตอบรับ เดาว่าคงจะรอผลรางวัลจินหลานออกมาจะได้ค่าตัวสูงขึ้นแน่เลย!” เซี่ยงเจี๋ยเอ่ยปาก
ฉู่หงกวงเอ่ยพึมพำ “ไม่ว่าเธอเรียกราคาเท่าไรก็ตามใจเธอ!”
ดึงหุ้นมีศักยภาพพร้อมใช้มา ดีกว่าเสียเงินก้อนโตเพื่อปั้นหน้าใหม่ที่ไม่รู้จะปั้นขึ้นหรือเปล่าเป็นไหนๆ
นอกเสียจากจะมีผู้จัดการที่สายตาเลิศล้ำ มีความสามารถในการสร้างดาราขั้นเทพแล้ว ไม่อย่างนั้นอยากปั้นดาราดัง โดยเฉพาะดาราสายความสามารถนั้น ก็ยากดุจดั่งไต่ท้องฟ้า…
นึกถึงตรงนี้ พริบตานั้นในหัวฉู่หงกวงก็ผุดชื่อ ‘เยี่ยไป๋’ ขึ้นมา ในใจพลันเจ็บปวดอีกครั้งอย่างไม่อาจเลี่ยง
เพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดครั้งเดียว ตอนนี้เขาเลยต้องเสียพลังงานหลายเท่าตัวเพื่อชดเชยความเสียหายนั้น
………………………..
