บทที่ 1249 โดนฆ่า
ตอนแรก เยี่ยหวันหวั่นนึกว่าบางทีชาตินี้ตัวเองอาจจะไม่มีวันจำได้ว่าตัวเองเป็นใคร มีครอบครัวหรือไม่
แต่เศษเสี้ยวความทรงจำที่จู่ๆ ก็พรั่งพรูขึ้นมาเมื่อครู่ กลับทำให้เธอตั้งตัวไม่ค่อยทัน
ดูเหมือนว่าขอแค่เธอเริ่มสงสัยในตัวตนและความทรงจำของตัวเอง และปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะนึกถึงเรื่องในอดีต นึกถึงความทรงจำที่เป็นของเธอคนเก่า ก็ยังมีหวังว่าเธอจะเอามันกลับคืนมาได้…
เยี่ยหวันหวั่นดีใจมากที่รู้ว่าตัวเองอาจได้ความจำกลับคืนมา เพียงแต่จู่ๆ ได้รู้เรื่องที่พ่อแม่ตัวเองตายแล้ว จึงทำให้เธอยากจะทำใจรับได้…
พ่อแม่แท้ๆ ของเธอไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว ไม่รู้ว่าตาของเธอจะยังมีชีวิตอยู่ไหม แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน…
เยี่ยหวันหวั่นพยายามทำใจให้สงบลง พออาการปวดหัวดีขึ้นก็ขับรถไปที่บ้านตระกูลเยี่ยต่อ
เมื่อลงจากรถ เยี่ยหวันหวั่นบังเอิญเจอเยี่ยมู่ฝานที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านเหมือนกัน
เยี่ยมู่ฝานเก็บกุญแจรถใส่กระเป๋า สาวเท้าเร็วๆ มาหาเยี่ยหวันหวั่น “หวันหวั่น แกเป็นอะไรไป?”
เยี่ยมู่ฝานมองเยี่ยหวันหวั่นที่ดูเหม่อลอยเล็กน้อย ก่อนถามเสียงเบา
เยี่ยหวันหวั่นได้สติเมื่อได้ยิน รีบเก็บงำความคิดแล้วส่ายหน้า “เปล่า…พี่ก็รู้ข่าวแล้วเหรอ?”
“ใช่ เมื่อกี้แม่เพิ่งบอกฉัน แปลกนะ เยี่ยเส่าอันแข็งแรงดีมาตลอดไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ ก็ตายได้ล่ะ…แม่บอกว่าเยี่ยเส่าอันตายอยู่บนเตียงตัวเอง…” เยี่ยมู่ฝานว่าอย่างไม่เข้าใจ
เรื่องนี้เยี่ยหวันหวั่นเองก็คิดไม่ตกเหมือนกัน เธอเอ่ยว่า “ลองเข้าไปถามดูก่อนว่าเกิดอะไรขึ้น?”
เยี่ยหวันหวั่นกับเยี่ยมู่ฝานเดินเคียงบ่าเคียงไหล่ เข้าบ้านไปพร้อมกัน
เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าบ้านตระกูลเยี่ย เยี่ยหวันหวั่นก็ได้ยินเสียงสะอื้นไห้
หลังเดินเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ก็เห็นอาสะใภ้รองเหลียงเหม่ยเซวียนนั่งร้องไห้ปานใจจะขาดอยู่บนพื้น เยี่ยอีอีเองก็กำลังสะอื้นเบาๆ คอยปลอบเหลียงเหม่ยเซวียนเป็นระยะ
เยี่ยหงเวยกับถานอี้หลานสองคนใบหน้าดูซูบเซียว นัยน์ตาเต็มไปด้วยความโศกเศร้า
“หวันหวั่น มู่ฝาน กลับมาแล้วเหรอ…”
ถานอี้หลานเห็นเยี่ยหวันหวั่นกับเยี่ยมู่ฝานมา ก็ถอนหายใจเบาๆ
“คุณปู่ คุณย่า…เกิดอะไรขึ้นกันแน่ อารองยังแข็งแรงดีอยู่ ทำไมจู่ๆ ถึงได้…” เยี่ยมู่ฝานแสร้งทำเป็นถามอย่างเศร้าๆ
เยี่ยเส่าอันมาตายไปอย่างงนี้ ความจริงแล้วเยี่ยมู่ฝานแทบอยากจะแสดงความยินดีกับเยี่ยอีอีและเหลียงเหม่ยเซวียนด้วยซ้ำ…
ระหว่างพวกเขาไม่มีความสัมพันธ์ฉันครอบครัวให้พูดถึงอีกแล้ว ถึงขั้นถ้าบอกว่าเป็นศัตรูกันก็ไม่เกินไปสักนิด
เพียงแต่อย่างไรก็ต้องทำตามขั้นตอน ภายนอกอะไรที่ควรเสแสร้ง ก็ต้องเสแสร้งสักหน่อย
“เฮ้อ…” ถานอี้หลานถอนหายใจไม่หยุด น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย ถึงลูกคนรองเยี่ยเส่าอันจะไม่ค่อยได้เรื่อง แต่อย่างไรก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเอง…
“มู่ฝาน อารองของแกโดนฆ่า…” เยี่ยเส่าถิงเดินมาจากข้างหลัง มองเยี่ยมู่ฝานพลางเปิดปาก
“อะไรนะครับ…โดนฆ่า?” เมื่อได้ยินอย่างนั้น เยี่ยมู่ฝานเปลี่ยนสีหน้าไปทันที ทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ
เยี่ยเส่าอันโดนคนฆ่าตายบนเตียงในบ้านตระกูลเยี่ย…
เรื่องอย่างนี้จะเป็นไปได้ยังไง…
“ก็ไม่รู้ว่าอารองแกไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจหรือเปล่า หรือว่าเป็นฝีมือของบริษัทคู่แข่ง…” เยี่ยเส่าถิงพูด
ถึงแม้เยี่ยเส่าอันจะทำลายครอบครัวของพวกเขาจนบ้านแตกสาแหรกขาด แต่อย่างไรเยี่ยเส่าอันก็เป็นน้องชายแท้ๆ ของเยี่ยเส่าถิง เติบโตมาด้วยกัน ตอนนี้พอรู้ว่าน้องชายตัวเองถูกคนฆ่าตายในบ้าน ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า…
———————————————————————————
บทที่ 1250 เงื่อนงำ
“ฉัน…ฉันต้องรู้ให้ได้…ว่าใครฆ่าเส่าอัน…ฉันจะทำให้มันไม่ตายดีแน่!” เหลียงเหม่ยเซวียนเอ่ยอย่างเจ็บปวดรวดร้าว
เวลานี้ เยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่ที่เดิม สีหน้าครุ่นคิดบางอย่าง
เยี่ยเส่าอันโดนฆ่าตายในบ้านตระกูลเยี่ย เรื่องนี้แปลกเกินไปจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้น พักนี้ก็ไม่เห็นมีข่าวว่าหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์มีประเด็นหรือความแค้นกับบริษัทไหน
แถมหลายปีที่ผ่านมา บริษัทในวงการบันเทิงเหล่านี้ก็มีปมแค้นกันมากมาย หวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์เองก็ไม่ต่างกัน แต่ต้องมีความแค้นใหญ่หลวงขนาดไหน ถึงต้องทำถึงขั้นฆ่าแกงกันอย่างนี้…
อีกอย่าง ช่วงที่ผ่านมาเยี่ยอีอีก็เป็นคนดูแลหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ถ้าเป็นเพราะความแค้นทางธุรกิจจริง จะฆ่าก็ไม่น่าฆ่าเยี่ยเส่าอัน น่าจะฆ่าเยี่ยอีอีมากกว่า…
“แม่คะ…พวกเราจะสืบหาความจริงให้ได้ เราจะแก้แค้นให้พ่อ…” เยี่ยอีอีพูดด้วยใบหน้าเจ็บปวดเคียดแค้น
“คุณพ่อ ดูกล้องวงจรปิดหรือยังครับ?” เยี่ยเส่าถิงหันไปถามผู้เป็นพ่อ
“สั่งให้พ่อบ้านหวงไปดูแล้ว” เยี่ยหงเวยราวกับแก่ขึ้นอีกหลายสิบปีในพริบตาเดียว
ตอนที่เยี่ยหงเวยพูดถึงเรื่องกล้องวงจรปิด ดวงตาของเหลียงเหม่ยเซวียนมีแววเจ้าเล่ห์พาดผ่าน
ทว่าแววตาที่หายไปอย่างรวดเร็วของเหลียงเหม่ยเซวียน กลับไม่อาจรอดพ้นสายตาของเยี่ยหวันหวั่นไปได้
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วมุ่น ก่อนหน้านี้เธอยังสงสัยอยู่ว่าการตายของเยี่ยเส่าอันต้องมีเงื่อนงำแน่ ไหนจะท่าทางแปลกๆ ของเหลียงเหม่ยเซวียนเมื่อครู่นี้ เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา
ไม่นาน พ่อบ้านหวงก็รีบร้อนวิ่งเข้ามาในห้องโถงใหญ่ เขาเหลือบมองเยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยเส่าถิงก่อน จากนั้นหันไปพูดกับเยี่ยหงเวยและถานอี้หลานว่า “นายท่าน นายหญิง…กล้องวงจรปิดถูกคนทำลาย พวกเราเลยจ้างแฮกเกอร์มืออาชีพมา กู้วิดีโอกลับมาได้แล้วครับ…”
“ดีมาก แล้วเจออะไรบ้าง?” เยี่ยหงเวยถาม
“คือว่า…” พ่อบ้านหวงเอาแต่จ้องเยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยเส่าถิง สุดท้ายก็ถอนหายใจบอก “นายท่านไปดูด้วยตัวเองดีกว่าครับ…เรื่องแบบนี้ผมไม่สะดวกพูด…”
นาทีนี้ เมื่อเห็นสายตาของพ่อบ้านหวง บวกกับท่าทางแปลกๆ ของเหลียงเหม่ยเซวียน เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดียิ่งกว่าเดิม
“เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ทำไมยังไม่รีบพูดอีก!” เหลียงเหม่ยเซวียนตวาดพ่อบ้านหวง
“มีอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะ นี่มันเวลาไหนแล้ว!” เยี่ยหงเวยเองก็เอ่ยเสียงเข้ม
“คือว่า…” พ่อบ้านหวงทำหน้าลำบากใจ สุดท้ายก็ถอนหายใจบอก “คืออย่างนี้ครับ ดูจากภาพในกล้องวงจรปิด เมื่อคืนวาน…คุณชายใหญ่กับนายน้อยมู่ฝานเดินวนเวียนไปมาอยู่หน้าห้องคุณชายรอง สุดท้ายก็เข้าไปในห้องของคุณชายรอง…ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาสองพ่อลูกค่อยเดินออกมาจากห้องคุณชายรองครับ…”
หลังได้ยิน เยี่ยเส่าถิงกับเยี่ยมู่ฝานมองหน้ากันอย่างงุนงง
เป็นอย่างที่พ่อบ้านหวงพูด เมื่อวานพวกเขาสองคนกลับมาที่บ้านจริงๆ แล้วก็ไปหาเยี่ยเส่าอันด้วย
แต่นั่นเป็นเพราะเยี่ยเส่าอันโทรหาเยี่ยเส่าถิงตอนกลางคืน พูดทำนองว่ามีเรื่องจะคุยกับเยี่ยเส่าถิง
พอดีกับที่เมื่อวานเยี่ยเส่าถิงอยู่กับเยี่ยมู่ฝานพอดี ทั้งสองคนจึงกลับบ้านตระกูลเยี่ยด้วยกัน
เพียงแต่พอมาถึง ก็เห็นเยี่ยเส่าอันกำลังดื่มเหล้าอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก และดูเหมือนจะเมาแล้ว ทุกครั้งที่ทำท่าเหมือนอยากพูดอะไรกับเยี่ยเส่าถิง สุดท้ายก็เงียบไป
แต่ในสายตาของเยี่ยมู่ฝาน เยี่ยเส่าอันต้องมีจุดประสงค์ไม่ดีอะไรแน่ ไม่นานเขาจึงลากเยี่ยเส่าถิงผู้เป็นพ่อกลับไปด้วยกัน
