บทที่ 1287 ยินดีต้อนรับผู้นำพันธมิตรกลับมา
ได้ยินแบบนั้น ในใจเยี่ยหวันหวั่นยกนิ้วโป้งให้สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยผู้นี้ เจ้าเด็กคนนี้ มีอนาคตมาก…
“แต่ ผู้นำพันธมิตรหายตัวไปนานแล้ว ทุกคนบอกว่าผู้หญิงเปลี่ยนไปเมื่อโตเป็นสาว นี่จำไม่ได้จริงๆ นะ ด้านบุคลิกก็เหมือนจะต่างออกไปนิดหน่อย…” สมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยอีกคนมีสีหน้าสงสัย
เยี่ยหวันหวั่นด่าบรรพบุรุษสิบแปดชั่วโคตรของสมาชิกพันธมิตรอู๋เว่ยคนนี้ในใจหนึ่งรอบทันที เหมือนเจ้าเด็กนี่จะไม่มีอนาคต!
เวลานี้ชายชราเข้ามาประจบอีก “เอาเป็นว่า ผู้นำพันธมิตรในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว! ยินดีต้อนรับกลับมาครับ!”
ชีซิงที่อยู่ด้านข้างได้ยินแบบนั้นก็ไม่แสดงความคิดเห็น แต่ดูท่าทางแล้วเห็นได้ชัดว่ายังไม่เชื่อเต็มที่ แววตาเย็นชาที่จ้องเยี่ยหวันหวั่น ทำเอาเยี่ยหวันหวั่นรู้สึกเหมือนกับปลายมีดทิ่มหลังไม่ปาน
ชายชราพูดจบ สมาชิกคนอื่นๆ ก็ทยอยกันทำตาม
“ยินดีต้อนรับผู้นำพันธมิตรกลับมา!”
“ยินดีต้อนรับผู้นำพันธมิตรกลับมา!”
เสียงดังกังวานนั้นสะท้อนไปทั่วทั้งถนน
เวลานี้คนของตระกูลโจวรวมถึงคนมุงโดยรอบต่างอึ้งตะลึงอยู่กับที่โดยสมบูรณ์
แม้ว่าผู้นำพันธมิตรของพันธมิตรอู๋เว่ยจะลึกลับเหนือใดเปรียบ ไม่มีใครเคยเห็นหน้าตาที่แท้จริงของเธอ แต่ชื่อเสียงอื่นๆ กลับดังถล่มทลาย บนรัฐอิสระ คนเถ้าคนแก่ที่ใกล้ลงโลง ไปจนถึงถึงเด็กทารกที่เพิ่งเรียนพูดจา ไหนเลยไม่มีใครไม่รู้ชื่อของแบดเจอร์…
“แบดเจอร์หายตัวไปตั้งหลายปี…วันนี้…กลับมาแล้วเหรอ!”
“หึ ยังจะพลาดได้หรอ…แม้แต่สมาชิกของพันธมิตรอู๋เว่ยยังจำได้…ต้องเป็นแบดเจอร์ไม่ผิดแน่!”
“สวรรค์…แบดเจอร์…หน้าตาดีขนาดนี้เลยเหรอ…ฉันนึกมาตลอดว่าแบดเจอร์เป็นคนอัปลักษณ์หัวใหญ่หูบาน…”
“หึๆ สวยแล้วไง…ก็แค่กระเป๋าหนังคนเท่านั้น ใต้กระเป๋าหนังเป็นหัวใจงูหัวใจแมงป่องนะเออ!”
“อยากตายรึไง เสียงเบาหน่อย อย่าให้ถูกได้ยินเชียวนะ…ไม่งั้น ก็รอถูกพันธมิตรอู๋เว่ยตัดหัวได้เลย!”
ตระกูลโจวทุกคนต่างมองหน้ากัน ในสายตาของแต่ละคนสามารถมองเห็นแววเหลือเชื่อ
โดยเฉพาะผู้นำตระกูลโจว คุณนายโจว โจอวูสามคนที่ตะลึงงันโดยสมบูรณ์
ต่อให้ตายพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่า หญิงสาวที่คนพวกนี้ไปมาหาสู่ด้วยแล้วยังนับว่าไม่เลว แท้จริงกลับเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยที่ว่ากันว่ากินคนไม่คายกระดูกผู้นั้น…
“เธอ…ไม่ใช่บอกว่าตัวเองไม่ใช่คนรัฐอิสระ มารัฐอิสระเพื่อหาเพื่อนหรอกเหรอ…” โจวอูจ้องเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากเชื่อ อารมณ์ซับซ้อน
ไม่ว่ายังไงโจวอูก็นึกไม่ถึงว่า หญิงสาวที่ตัวเองช่วยมาจากมือของหน่วยค้นหาของสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธ แท้จริงจะเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย
ผู้นำตระกูลโจวที่อยู่ด้านข้างเอ่ยเสียงเบา “ท่านผู้นำพันธมิตรผู้นี้นิสัยพิสดาร ไม่เคยทำตามสามัญสำนึก จิตใจของเธอ ไหนเลยพวกเราจะคาดเดาถึง!”
พี่สาว…
เวลานี้ ชีซิงจ้องเยี่ยหวันหวั่นพลางประเมินพลาง ในตาผุดประกายสงสัยไม่หยุด
ผู้หญิงตรงหน้านี้คือพี่ไป๋เฟิงจริงๆ เหรอ
ถึงท่วงท่าศิลปะการต่อสู้เหมือนกัน แต่รู้สึกมีตรงไหนไม่ถูกตลอด หน้าตาก็คล้ายกันแค่นิดเดียว
ไม่ว่าจริงหรือปลอม ก็ต้องพาคนคนนี้กลับไป
จริงก็ดีที่สุด ถ้าไม่จริง…
“ในเมื่อพี่กลับมาแล้ว งั้นก็กลับไปก่อน แจ้งกับทุกคน” หลังผ่านไปสักพัก ชีซิงก็กลับคืนความเย็นชา เอ่ยขึ้นมา
ได้ยินชีซิงพูดแบบนั้น หัวใจเยี่ยหวันหวั่นพลันหนักอึ้ง ชีซิงของพันธมิตรอู๋เว่ยคนนี้ เหมือนไม่เชื่อตัวเองเต็มที่ตั้งแต่แรกแล้ว…
“ใช่ๆๆ ผู้นำพันธมิตรกลับมา เป็นเรื่องน่ายินดีใหญ่หลวง ต้องรีบไปแจ้งทุกคน…ผู้นำพันธมิตร กลับไปกันก่อนเถอะครับ!” ชายชรามีสีหน้าเปี่ยมความตื่นเต้น
——————————————————————————————————–
บทที่ 1288 ลูกแกะเข้าถ้ำเสือ!
ไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก ชายชราเอ่ยอีก “งั้น…ผู้นำพันธมิตร ตระกูลโจวนี่…ควรจะจัดการยังไงครับ”
ก่อนหน้านี้พันธมิตรอู๋เว่ยตั้งใจจะกำจัดตระกูลโจว ที่นี่ตั้งอยู่ในอาณาเขตสาขาของพันธมิตรอู๋เว่ย
แต่ชายชราก็ไม่โง่ เวลานี้ผู้นำพันธมิตรพลันปรากฏตัวขึ้นมา และยังเหมือนเพื่อสนับสนุนตระกูลโจว บางทีผู้นำพันธมิตรอาจเกี่ยวข้องกับตระกูลโจวอยู่บ้าง
“จัดการ?” เยี่ยหวันหวั่นแค่นเสียงเย็น “นายว่าไงล่ะ”
ชายชราสะดุ้งทันที รีบหันไปมองคนตระกูลโจวแล้วคำนับเอ่ย “ทุกท่าน ทั้งหมดเป็นคนกันเอง วันนี้จำคนสนิทผิดพลาด หวังว่าทุกท่านจะไม่ถือสา เข้าใจผิดกันเท่านั้น…คุณบอกว่าพวกคุณเป็นเพื่อนกับผู้นำพันธมิตร ถ้าพูดเร็วกว่านี้หน่อย ไหนเลยจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้”
ผู้นำตระกูลโจและทุกคนยากจะเอื้อนเอ่ยจริงจัง ไหนเลยพวกเขาจะรู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นถึงกับเป็นผู้นำพันธมิตรของพันธมิตรอู๋เว่ย…
“พี่ กลับไปกับพวกเราเถอะ” สายตาของชีซิงตกอยู่บนตัวเยี่ยหวันหวั่น เขาเอ่ยปาก
จะจัดการตระกูลโจวยังไง จะกำจัดหรือไว้ชีวิตไม่สำคัญแม้แต่น้อย ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดคือมองผู้หญิงตรงหน้านี้ให้แน่ชัด ว่าใช่ผู้นำพันธมิตรของพันธมิตรอู๋เว่ยหรือไม่กันแน่
เวลานี้ในใจเยี่ยหวันหวั่นร้อนรนอยู่บ้าง แต่ใบหน้ายังคงท่าทางสบายๆ
นี่ถ้าตัวเธอตามซีชิงกลับไปพันธมิตรอู๋เว่ยจริง จะไม่ใช่แกะเข้าถ้ำเสือหรอกเหรอ…
สไตล์พฤติกรรมของพันธมิตรอู๋เว่ย ถ้าทำให้พวกเขารู้ว่าตัวเองแสร้งเป็นแบดเจอร์ ไม่กล้าคิดผลที่ตามมา
เยี่ยหวันหวั่นตอนนี้ไม่มีกะจิตกะใจไปครุ่นคิดแล้ว ทำไมคนพวกนี้ถึงคิดว่าเธอเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยได้ เธอคิดแค่อยากหนีไปให้ไวสุดเท่าที่จะทำได้
“ชิซิง ฉันยังมีบางเรื่องที่จำเป็นต้องจัดการ รอฉันจัดการเรื่องของตัวเองเสร็จ จะกลับไปแน่นอน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก
แต่ชีซิงกลับไม่มีความคิดจะปล่อยเยี่ยหวันหวั่นหนีไป พินิจมองเยี่ยหวันหวั่นหลายทีก็เอ่ยต่อว่า “พี่ เรื่องใหญ่โตก็ยังต้องค่อยว่าหลังจากนี้ ตอนนี้พันธมิตรอู๋เว่ยมีเรื่องสำคัญกว่าให้พี่ต้องจัดการ”
ชีซิงพูดจบก็ไม่ปล่อยโอกาสให้เยี่ยหวันหวั่นคัดค้านใดๆ หันตัวเดินจากไปแล้ว
“ผู้นำพันธมิตร พวกเราไปกันเถอะ…หลายปีมานี้ทุกคนต่างรอผู้นำพันธมิตรกลับมา ตอนนี้สถานการณ์ภายในพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเราไม่มั่นคง…แบ่งแยกเป็นสองฝ่ายนานแล้ว ถ้าผู้นำพันธมิตรไม่กลับไปอีก เกรงว่าสุดท้ายพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเราต้องแตกแยกแล้ว…” ชายชราถอนหายใจในลำคอ
ชายชราผู้นี้จนปัญญา แต่เยี่ยหวันหวั่นยังจนปัญญายิ่งกว่าพวกเขา
พันธมิตรอู๋เว่ยแตกแยก เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย…
เพียงแต่ตัวเธอตอนนี้กลับขึ้นหลังเสือแล้วลงไม่ได้ ชีซิงคนนั้นสงสัยตัวตนของเธอแต่แรกแล้ว ถ้าเธอยืนกรานไม่กลับไปกับพวกเขาแล้วพลันถูกชีซิงดูพิรุธของตัวเองออก ถึงตอนนั้นจะยิ่งจัดการยาก
สุดท้ายเยี่ยหวันหวั่นก็ได้แต่ต้องเลือกโอนอ่อน ตามชีซิงกับทุกคนในพันธมิตรอู๋เว่ยกลับไป
“ผู้นำตระกูลโจว คุณนายโจว…ขอบคุณสำหรับการดูแลเป็นอย่างดีในหลายวันนี้นะคะ” ก่อนจะจากไป เยี่ยหวันหวั่นหันไปขอบคุณผู้นำตระกูลและคุณนายโจวเสียงเบา
สำหรับตระกูลโจว เยี่ยหวันหวั่นขอบคุณจากก้นบึ้งหัวใจ หลายวันนี้ที่มาถึงยังรัฐอิสระ หากไม่มีตระกูลโจว เกรงว่าเธอคงถูกหน่วยตรวจค้นจับไว้รักษาชีวิตน้อยๆ ไว้ไม่ได้นานแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นขึ้นรถ นั่งที่นั่งข้างหลังข้างกับชีซิงอย่างรวดเร็ว
ตลอดทางชีซิงมีสีหน้าดุดัน ปิดปากเงียบไม่พูดจา
เยี่ยหวันหวั่นมองสีหน้าของชีซิง ลางร้ายพรั่งพรูขึ้นในใจ
ชีซิงไม่มองเธอเป็นผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น ก็คงไม่มีทางมีท่าทางแบบนี้…
การไปนี้เป็นลูกแกะเข้าถ้ำเสื้อชัดๆ เป็นตายไม่อาจคาดเดาได้แล้ว…
