บทที่ 1329 ยังสบายดีตั้งแต่ที่เจอกันครั้งก่อน
ได้ยินดังนี้ พวกเหล่าเจียงกับโลลิน้อยกลุ่มทหารรับจ้างห้าคนต่างชะงัก คำพูดนี้ของเจ้านายหมายความว่ายังไง…
ไม่เพียงแค่นี้ สีหน้าของเจ้านายตอนนี้ยังไม่เหมือนกับที่พวกเขารู้จักแม้แต่น้อย นี่มันเพื่ออะไรกันอีก…
“เมื่อกี้ ฉันได้ยินว่า…พวกแกมาพันธมิตรอู๋เว่ยเพื่อหาคน ถูกไหม” เวลานี้ชีซิงมองพวกไฮดี้แล้วเอ่ยถาม
“ใช่…” โลลิน้อยพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว ก็ไม่ใช่เพื่อมาหาคนเหรอ อีกอย่างก็เจอคนที่หาแล้วด้วย
“งั้น พวกแกมาตามหาใคร” สีหน้าของชีซิงแฝงความหมายลึกซึ้งอีกอย่าง
หลิวอิ่งที่ด้านข้างมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วมองชีซิงอีกก่อนเลิกคิ้วน้อยๆ เผยสีหน้าครุ่นคิด
เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นเยี่ยหวันหวั่นมีทุกข์ยากเอื้อนเอ่ยของแท้ ถ้าก่อนหน้านี้กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนไม่พูดถึงว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของเดธโรส เธอก็สามารถยอมรับได้อย่างเปิดเผยว่ากลุ่มทหารรับจ้างห้าคนนี้คือลูกน้อยที่เธอเก็บมาหลังจากรัฐอิสระไปในช่วงหลายปีนี้
แต่กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนหลังมาถึงพันธมิตรอู๋เว่ยก็ร้องปาวๆ ว่าตัวเองเป็นคนของเดธโรส เยี่ยหวันหวั่นจึงยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอน
เดธโรสเป็นอำนาจปลอมแต่แรกเริ่ม หามีตัวตนอยู่จริงไม่ ตัวตนแบดเจอร์คือผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย จะไปปลอมตัวเป็นแม่ม่ายดำได้อย่างไร…
ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นวางแผนในใจแล้ว ไม่ว่ายังไงตัวเธอก็ห้ามยอมรับเด็ดขาด ไม่งั้นเธอกับกลุ่มทหารรับจ้างห้าคน เกรงว่าคงจบเห่อยู่ที่นี่ในวันนี้
“แกว่าพวกแกเป็นคนของเดธโรส หรือว่าวันนี้พวกแกมาที่นี่ก็เพื่อตามหาแม่ม่ายดำเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นมองโลลิน้อยแล้วอยากเอ่ยปากอีก เธอสุดแสนร้อนใจแต่ใบหน้ากลับสงบราบเรียบ
“เรื่องนี้…”
โลลิน้อยอึ้งไปเล็กน้อย เธอมองเยี่ยหวันหวั่น ไม่เข้าใจสักนิดเดียวว่าเจ้านายของตัวเองพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง
“ฮ่าๆ …แน่นอนว่าไม่ได้มาตามหาแม่ม่ายดำ” หลิวอิ่งที่เงียบมาตลอดอยู่ข้างๆ พลันเอ่ยปาก
“หลิวอิ่ง!?”
เยี่ยหวันหวั่นกันมองหลิวอิ่งแทบจะโดยไม่รู้ตัว
เมื่อครู่เข้ามาภายในห้องยังไม่ทันสังเกตเห็นหลิวอิ่ง แต่หลังเยี่ยหวันหวั่นเห็นหลิวอิ่ง หัวใจก็หนาวยะเยือกแล้ว
ทำไมหลิวอี่งนี่ถึงอยู่ด้วยกันกับกลุ่มทหารรับจ้างห้าคนได้!
เธอมีความแค้นกับหลิวอิ่งอยู่ด้วย…
ถ้าหลิวอิ่งพูดสุ่มสี่สุ่มห้าอะไรไป ตัวเธอได้ตายศพไม่สวยแน่!
“นึกไม่ถึงจริงๆ ว่าพวกเราจะได้เจอกันที่นี่” เวลานี้หลิวอิ่งเห็นเยี่ยหวันหวั่นก็เอ่ยปาก
ได้ยินแบบนั้น ยกกชักสังหรณ์ใจไม่ดี
“นายรู้จักพี่ไป๋เฟิง?” สายตาเย็นชาของซีชิงตกลงบนตัวหลิวอิ่ง
“ไป๋เฟิง?” หลิวอิ่งมองชีซิง “ไป๋เฟิงอะไร…เธอบอกว่าเธอชื่อไป๋เฟิง? ”
“ว่าไงนะ…นายคิดว่า เธอไม่ใช่ไป๋เฟิง?” สายตาเย็นชาสุดขั้วกระดูกของชีซิงมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างกึ่งตั้งใจไม่ตั้งใจ
กลุ่มทหารรับจ้างห้าคนงุนงงสงสัย ไม่รู้พวกเขาคุยอะไรอีกกันแน่
“เธอไม่ใช่ไป๋เฟิงแน่นอน!” หลิวอิ่งแค่นเสียงเย็น
“โอ้…” ชีซิงดูราวกับครุ่นคิด “ในเมื่อนายบอกว่านายรู้จักเธอ…งั้นนายบอกฉันที เธอคือใครกันแน่…”
สายตาของหลิวอิ่งตกลงบนตัวเยี่ยหวันหวั่นทันที “เธอไม่ใช่ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยแบดเจอร์เหรอ”
เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นเตรียมใจถูกเปิดโปงตัวตนนานแล้ว แต่คำพูดคราวนี้ของหลิวอิ่งกลับทำให้เยี่ยหวันหวั่นประหลาดใจ
“ฮ่าๆ …ไม่แปลก มีหลายคนไม่รู้ชื่อของพี่เฟิง รู้แค่ฉายาของพี่เฟิงเท่านั้น” เป๋ยโต้ระเบิดหัวเราะ
“โอ้…ที่แท้แบดเจอร์ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยก็ชื่อไป๋เฟิง…” หลิวอิ่งพยักหน้า จากนั้นมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ย “ผู้นำ…คุณยังสบายดีตั้งแต่ที่เจอกันครั้งก่อน ไม่เจอกันนานเลย”
—————————————————————————-
บทที่ 1330 ตั้งใจเก็บไว้จริงๆ?
“อืม…” ถึงแม้ไม่รู้ว่าหลิงอิ่งทำอะไรกันแน่ แต่สถานการณ์ตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็ทำได้แต่พยักหน้าตอบรับ
“ฮ่าๆ …ชวนให้คิดถึงซะจริง…” หลิวอิ่งหัวเราะน้อยๆ “ตอนนั้นผู้นำพันธมิตรบุกเดี่ยวกวาดล้างกองกำลังชั่วร้ายหนึ่งที่ประเทศจีน…ตอนนั้นพวกเราเพิ่งล่วงเกินกองกำลังชั่วร้ายนั้นพอดี ก็นับว่าเป็นความบังเอิญที่ได้ผู้นำพันธมิตรช่วยเหลือไว้…”
ได้ยินแบบนั้นกองกำลังทหารรับจ้างห้าคนก็งุนงง พวกเขาถูกกองกำลังชั่วร้ายลักพาตัวไปตอนไหนกัน
“ผู้นำพันธมิตร ผมชื่อหลิวอิ่ง หลายปีมาแล้วคุณยังจำพวกเราได้ไหม…” หลิวอิ่งยิ้มเอ่ย
เยี่ยหวันหวั่นทำท่าครุ่นคิดชั่วครู่จากนั้นก็เอ่ย “ได้ยินนายพูดแบบนี้ เหมือนจะจำได้รางๆ …”
“น่าเสียดาย ตอนนั้นพวกเราอยากติดตามผู้นำ แต่ผู้นำกลับปฏิเสธ…สุดท้ายก็บอกพวกเราว่า ถ้าพวกเรามารัฐอิสระได้ก็คิดเรื่องรับพวกเราได้…ผู้นำ พวกเราประสบความยากลำบากมากมาย ในที่สุดก็ตามฝีเท้าคุณมาถึงรัฐอิสระจนได้” หลิวอิ่งเอ่ย
เหล่าเจียงในกลุ่มทหารรับจ้างห้าคนได้สติกลับมาเป็นคนแรก ถึงไม่เข้าใจว่าทำไมหลิวอิ่งพูดแบบนี้กับเจ้านาย แต่แสร้งตามข้ออ้างของหลิวอิ่งก็ไม่เลวเลย!
“ผู้นำ…พวกเราอยากติดตามคุณ…” เหล่าเจียงรีบเอ่ย
“โอ้ พวกนายนี่ดื้อด้านจริงๆ นะ แต่พันธมิตรอู๋เว่ยของฉันไม่ใช่ที่ที่ใครๆ ก็เข้าได้…อีกอย่าง พวกนายเป็นคนนอก…คนนอก…จะต้องตาย” เป่ยโต่วมองพวกหลิวอิ่งแล้วยิ้มเอ่ยเสียงเย็น
“เดี๋ยวก่อน” ชีซิงพลันเอ่ยขึ้นมา “ก่อนหน้านี้พวกนายไม่ได้พูดตัวเองว่าเป็นคนของเดธโรสหรอกเหรอ เกรงว่าจะไม่เข้ากับข้ออ้างตอนนี้นิดหน่อยมั้ง”
“เรื่องนี้…” เหล่าเจียงขมวดคิ้วน้อยๆ
“นี่เป็นแผนเล็กๆ ของพวกเราเท่านั้นเอง” หลิวอิ่งเอ่ย “พันธมิตรอยู่เป็นสัตว์ประหลาดยักษ์ขนาดไหน ถ้าปลาซิวปลาสร้อยอย่างพวกเรามาถึงพันธมิตรอู๋เว่ยแล้วตะโกนว่าอยากพบผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยแบดเจอร์ พวกคุณก็คงขับไล่เราโดนตรงใช่ไหมล่ะ
“แต่ถ้าพวกเราบอกว่าเป็นคนของเดธโรส ด้วยอำนาจระดับเดธโรสนี้ก็น่าจะทำผู้นำพันธมิตรตื่นตัวได้บ้าง…ผลลัพธ์ก็ชัดเจนมาก เป้าหมายพวกเราบรรลุผลแล้วไม่ใช่เหรอ” หลิวอิ่งมองซีชิง
ชีซิงตกอยู่ในห้วงความคิด สองตามองพิจารณาหลิวอิ่ง
“พวกนายทุ่มเทความยากลำบากเพื่อเข้าพันธมิตรอู๋เว่ยน่าดู” เยี่ยหวันหวั่นมองพวกหลิวอิ่งพลางเอ่ย
“ใช่…หะ…ผู้นำ พวกเราอยากติดตามคุณจริงๆ นะ” โลลิน้อยเอ่ยอย่างน้อยใจสุดแสน
“พี่เฟิง พวกเขาเป็นคนนอก ตามกฏดั้งเดิมที่สมาคมสหพันธ์วิทยายุทธกำหนดไว้…” ชีซิงมองเยี่ยหวันหวั่น
“ทำไม ฉันทำอะไรยังต้องให้นายมาเตือนเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นถามเสียงเย็นชา
“เป่ยโต่ว พาพวกเขาไปห้องทำงานของฉัน” เยี่ยหวันหวั่นย้ำเป่ยโต่วอีกหนึ่งรอบแล้วหันตัวจากไป
…
หลังกลับมาถึงห้องทำงาน เยี่ยหวันหวั่นก็หน้าซีดเผือด หัวใจเต้นอย่างบ้าคลั่ง
ไม่พูดไม่ได้ว่าวันนี้อันตรายไปแล้วจริงๆ หลิวอิ่งนั่นสร้างปัญหาอะไรกันแน่
เดิมทีเธอนึกว่าตัวตนของตัวเองจะถูกหลิวอิ่งเปิดเผยแล้ว ใครจะรู้ว่าหลิวอิ่งกลับช่วยเธอ นี่ทำให้เธอคาดไม่ถึงกับผลที่เกิดขึ้น
แต่ที่ทำให้เยี่ยหวันหวั่นสงสัยคือ ทำไมกองกำลังทหารรับจ้างห้าคนถึงอยู่ด้วยกันกับหลิวอิ่ง แถมหกคนยังมารัฐอิสระทั้งหมด มิหนำซ้ำพวกเขายังรู้ว่าเธออยู่ที่พันธมิตรอู๋เว่ย…
“พี่เฟิง พี่ไม่ได้ตั้งใจจะเก็บพวกคนจากข้างนอกนี้จริงๆ ใช่ไหม” เวลานี้เป่ยโต่วเปิดประตูเข้ามา
“พวกนั้นล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถาม
“อยู่นอกประตูนี่แหละ ไม่ได้ให้พวกเขาเข้ามา” เป่ยโต่วเอ่ย
