บทที่ 1423 น้ำเน่าเกินไปแล้วมั้ง!
ก็ไม่แปลก พี่เก้าของเขาเห็นเมียรักขึ้นรถชายอื่นไปต่อหน้าต่อตาขนาดนี้…
“พี่เก้า ทำไมพี่ไม่แมนๆ ยอมรับว่าตัวเองคือซือเยี่ยหานไปซะเลยล่ะ…” หลินเชวียทนดูไม่ไหว เขาหันไปพึมพำเบาๆ กับซือเยี่ยหาน
ซือเยี่ยหานเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วบอกว่า “ถ้ายอมรับ เธอก็จะไม่ไปจากรัฐอิสระ”
เยี่ยหวันหวั่นอยู่รัฐอิสระต่อไปก็มีแต่อันตราย โดยเฉพาะเมื่อกี้ เขามั่นใจแล้วว่าหวันหวั่นยังจำอะไรไม่ได้ ในสถานการณ์อย่างนี้ เธอจะยิ่งตกอยู่ในอันตราย
“พี่เก้า…งั้นเมื่อกี้ที่พี่บอกเรื่องซือเยี่ยหานในตระกูลซือ…หมายความว่าไงล่ะ?” หลินเชวียไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงยอมเผยตัวตนของตัวเอง
“ที่ฉันบอกเธอเรื่องตระกูลซือ ก็เพื่อไม่ให้เธอสงสัยฉันต่อ” ซือเยี่ยหานบอก
อีกอย่างการที่เธอจะสืบเจอตัวตนนี้ของเขาก็เป็นเรื่องของเวลาเท่านั้น ไม่แน่ว่าเธออาจรู้เรื่องของเขาในตระกูลซือนานแล้วด้วยซ้ำ
การที่เขาบอกเยี่ยหวันหวั่นว่าคนที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนเขาในตระกูลซือชื่อซือเยี่ยหาน เยี่ยหวันหวั่นต้องคิดว่าซือเยี่ยหานในตระกูลซือคือเขาแน่นอน
อีกอย่าง ซือเยี่ยหานในตระกูลซือก็มีตัวตนอยู่จริงๆ ถึงเยี่ยหวันหวั่นจะสืบจริงก็ไม่มีปัญหา
หลินเชวียพูดอย่างครุ่นคิด “จุดประสงค์ของพี่เก้าก็คือ…ทำให้เยี่ยหวันหวั่นคิดว่าซือเยี่ยหานที่อยู่ในตระกูลซือคือพี่…
พอถึงตอนนั้น ขอแค่พี่เก้ากลับไปที่ตระกูลซือ แจ้งข่าวให้รู้ว่าหากมีคนมาตามหาซือเยี่ยหาน ก็ให้คนในตระกูลซือบอกไปว่าซือเยี่ยหานไปประเทศจีนแล้ว…
พอเยี่ยหวันหวั่นรู้เรื่องนี้ เธอจะต้องเชื่อว่าเป็นความจริง แล้วก็คิดว่าพี่กลับจีนไปแล้วจริงๆ…แล้วเธอก็จะไปจากรัฐอิสระ กลับไปประเทศจีน…”
หลินเชวียยกนิ้วโป้งให้ซือเยี่ยหาน “พี่เก้า ล้ำ…ล้ำมากจริงๆ แม้แต่พวกคนระดับสูงในตระกูลซือยังไม่รู้ว่านายแห่งอาชูร่าก็คือซือเยี่ยหาน…เมื่อเป็นอย่างงั้น ละครฉากนี้ก็จะไร้ช่องโหว่ สมบูรณ์แบบไร้ที่ติ”
เฮ้อ พี่เก้านี่ก็ลงทุนคิดหนักมากจริงๆ…
ซือเยี่ยหานไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธคำพูดของหลินเชวีย เขาเพียงแค่ไม่อยากให้เยี่ยหวันหวั่นอยู่ในที่อันตรายอย่างรัฐอิสระอีก อีกอย่าง เขาเพิ่งจะกลับมาที่รัฐอิสระและรวมกลุ่มอาชูร่าอีกครั้ง ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ เขายังไม่มีความสามารถมากพอที่จะปกป้องเธอให้ปลอดภัย แม้แต่เขาเองก็ยังต้องเสี่ยงอันตรายใหญ่หลวง
แต่ประเทศจีนไม่เหมือนกัน ประเทศจีนเป็นประเทศใหญ่ อำนาจของรัฐอิสระไม่อาจแทรกซึมเข้าไปในจีน จีนจึงเป็นที่ที่ค่อนข้างปลอดภัย
“พี่เก้า…พี่ว่าเยี่ยหวันหวั่นกลายเป็นหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยได้ยังไง…น่าแปลกเกินไปแล้ว…” หลินเชวียขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
เรื่องนี้อย่าว่าแต่หลินเชวียเลย แม้แต่ซือเยี่ยหานก็ยังไม่เข้าใจ
ซือเยี่ยหานรู้ว่าหลายปีก่อนเยี่ยหวันหวั่นเป็นคนของพันธมิตรอู๋เว่ย แต่วันนี้กลับกลายเป็นไป๋เฟิ่งหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย…
อีกอย่าง ความจำของเยี่ยหวันหวั่นก็ยังไม่ฟื้นคืนมา…
ซือเยี่ยหานครุ่นคิด
ในปีนั้น ตอนที่เยี่ยหวันหวั่นพบเขา เธอไม่เคยเปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเยี่ยหวันหวั่นเป็นสมาชิกธรรมคนหนึ่งของพันธมิตรอู๋เว่ย
ประกอบกับช่วงเวลาที่ไป๋เฟิ่งหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยหายตัวไป…
หรือว่าแท้จริงแล้วเยี่ยหวันหวั่นก็คือไป๋เฟิ่งหัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ย?
ตอนนั้นเยี่ยหวันหวั่นคิดว่าเขาเป็นหัวหน้าตัวเล็กๆ ในอาชูร่า ส่วนเขาก็คิดว่าเยี่ยหวันหวั่นเป็นสมาชิกธรรมดาของพันธมิตรอู๋เว่ยเหมือนกัน
ซึ่งก็หมายความว่า หัวหน้าของอาชูร่าและพันธมิตรอู๋เว่ย ต่างคนต่างคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรพิเศษ…
หลังฟังการสันนิษฐานของซือเยี่ยหานจบ หลินเชวียก็ทำหน้าอึ้ง แล้วพูดอย่างเหลือเชื่อว่า “เชี่ย…พี่เก้า น้ำเน่าเกินไปแล้วมั้ง…”
————————————————————————————-
บทที่ 1424 ยังไงก็ต้องตามน้ำบ้าง
ซือเยี่ยหานส่ายหน้า “เป็นแค่การคาดเดา เรื่องจริงเป็นยังไงยังไม่รู้”
นอกจากว่าความจำของเยี่ยหวันหวั่นจะกลับคืนมา ไม่อย่างนั้นทุกอย่างก็จะเป็นปริศนาต่อไป
“พี่เก้า แล้วตอนนี้จะทำยังไง…เยี่ยหวันหวั่นหนีไปกับจี้หวงแล้ว…” หลินเชวียยกมือจับคางทำท่าคิดหนัก
“ส่งคนไปจับตาดูพวกเขา” ซือเยี่ยหานเอ่ยตบ ก็หมุนตัวเดินจากไป
หลินเชวียพยักหน้า ต้องจับตาดูแน่นอนอยู่แล้ว…โบราณว่าไว้ฉวยโอกาสตอนไม่ทันระวังตัว คืออุบายที่ดีที่สุด!
“ดูก็รู้ว่าจี้หวงอะไรนั่นไม่ใช่คนธรรมดา เป็นราชาที่กุมอำนาจมืดทั่วทั้งแถบยุโรป แล้วยังเป็นผู้สืบทอดของตระกูลจี้ หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของรัฐอิสระอีก…หน้าตาหรือก็ ก็พอถูไถไปได้แหละ…มีแรงดึงดูดต่อเพศหญิงมากเกินไป…อ้าว พี่เก้า รอด้วยสิ!” หลินเชวียที่พล่ามไม่หยุดเห็นซือเยี่ยหานจากไปแล้วก็รีบวิ่งตามไป
……
ขณะเดียวกัน ณ สำนักงานใหญ่ของสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธ
ในห้องโถงใหญ่ ผู้อาวุโสหลายคนในสมาคมนั่งอยู่ด้านหนึ่ง มองชายหนุ่มบนที่นั่ง
“ท่านประธาน หัวหน้าพันธมิตรอู๋เว่ยปะทะกับนายแห่งอาชูร่าแล้ว แต่เหมือนจะไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นครับ” ผู้อาวุโสคนหนึ่งมองแผ่นหลังของชายหนุ่ม แล้วกล่าว
ผ่านไปครู่หนึ่ง ชายหนุ่มค่อยๆ หันกลับมา ในมือถือเหล้าสีแดงเหมือนเลือดไว้หนึ่งแก้ว
แก้วเหล้าถูกควงไปมาเบาๆ นัยน์ตาของชายหนุ่มปรากฏแววคลุ้มคลั่งเหมือนโรคจิต “งั้นเหรอ ในที่สุดก็เจอกันแล้ว งั้น…เกมนี้…ก็เพิ่งจะเริ่มน่ะสิ…”
ถ้าเยี่ยหวันหวั่นอยู่ที่นี่ แล้วเห็นหน้าประธานสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธจะต้องตะลึงพรึงเพริดแน่ๆ เธอไม่มีวันคาดคิด ว่าใบหน้าของประธานสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธจะเป็นใบหน้าที่คุ้นเคยขนาดนี้…
ผู้อาวุโสระดับสูงหลายคนในสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธมองชายหนุ่ม แล้วแสยะยิ้ม
ผู้ชายตรงหน้าก็คือประธานสมาคมสหพันธ์วิยายุทธคนปัจจุบัน
“ท่านประธาน มีเรื่องหนึ่งที่ผมไม่เข้าใจ” ผู้อาวุโสคนหนึ่งมองหน้าชายหนุ่ม แล้วกล่าวว่า “สำหรับสมาคมสหพันธ์วิทยายุทธของเรา อาชูร่ากับพันธมิตรอู๋เว่ยไม่มีค่าให้พูดถึงด้วยซ้ำ แต่ทำไมท่านประธานต้องให้พันธมิตรอู๋เว่ยปะทะกับอาชูร่า ครั้งนี้เพราะอยากเห็นท่าทีของพันธมิตรอู๋เว่ยที่มีต่ออาชูร่า หรือว่ามีจุดประสงค์อื่นกันแน่ครับ”
ชายหนุ่มยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วกล่าวว่า “ผมมีจุดประสงค์ของผม”
ในเมื่อท่านประธานพูดอย่างนี้ ผู้อาวุโสหลายคนทำได้เพียงพยักหน้า แต่กลับไม่ได้พูดอะไรอีก
……
ตอนนี้เยี่ยหวันหวั่นนั่งอยู่ในรถจี้หวง จิตใจสับสันวุ่นวาย
สถานการณ์วันนี้อยู่นอกเหนือจากความคาดหมายของเธอมาก…
คนหนึ่งก็นายแห่งอาชูร่า อีกคนก็ซือเยี่ยหานจากตระกูลซือ
ไม่ว่าจะเป็นข้อมูลจากนายแห่งอาชูร่า หรือข่าวจากเนี่ยอู๋หมิงกับนักพรตใจบริสุทธิ์ ซือเยี่ยหานจากตระกูลซือก็คือคนที่เป็นไปได้ว่าจะเป็นคุณเก้า…
แน่นอนว่าเยี่ยหวันหวั่นไม่ได้โง่ ถ้าหากนายแห่งอาชูร่าคือซือเยี่ยหานจริง แล้วเขาไม่อยากทำเหมือนรู้จักเธอ แน่นอนว่าเขาต้องมีเหตุผลและข้ออ้างมากมาย อีกอย่าง เขาช่ำชองกลยุทธ์การเบี่ยงเบนความสนใจอยู่แล้วด้วย…
นายแห่งอาชูร่าเธอก็ยังต้องทดสอบต่อไป ทางตระกูลซือก็ต้องสืบอย่างละเอียดด้วย!
เธอไม่เชื่อว่าเธอจะตามหาซือเยี่ยหานไม่เจอ
“ครั้งหน้าอย่ามาที่แบบนี้อีกเลย” จี้ซิวหร่านที่นั่งอยู่ข้างๆ เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็เอือมระอา จะมาหรือไม่มาก็เรื่องของเธอไหม…
อย่าว่าแต่สมาคมสหพันธ์วิทยายุทธจับตามองเธออยู่เลย นายแห่งอาชูร่าเชิญเธอด้วยตัวเอง ถ้าเธอไม่มา ทั้งสองฝั่งก็ต้องเอาเรื่องเธอแน่…
แน่นอนว่าเยี่ยหวันหวั่นก็รู้ดี สถานะเธอในตอนนี้ก็คือคู่หมั้นของจี้หวง…ยังไงก็ต้องตามน้ำไปบ้าง…
