บทที่ 1433 ตำนานโรงเรียนชื่อเยี่ยน
“พี่ซิวหร่านไม่กินต้นหอม” เนี่ยหลิงหลงเอ่ยปาก
แต่เพิ่งสิ้นเสียงของเนี่ยหลิงหลง จี้ซิวหร่านก็เอาต้นหอมที่เยี่ยหวันหวั่นคีบใส่ชามให้ใส่เข้าปากไปแล้ว
“รสชาติไม่เลว” จี้ซิวหร่านเอ่ย
เวลานี้หน้าผากเนี่ยหลิงหลงผุดเส้นเลือดแล้ว
ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่ถึงทำให้จี้ซิวหร่านเป็นแบบนี้ได้!
ทว่าเนี่ยหลิงหลงก็เก็บอารมณ์อย่างรวดเร็ว มองจี้ซิวหร่านด้วยสีหน้าใสซื่อ เอ่ยเสียงอ่อนโยน “พี่ซิวหร่าน พี่ไม่เคยกินต้นหอมมาก่อนไม่ใช่เหรอ…”
“ตอนนี้กินแล้ว” จี้ซิวหร่านเอ่ย
ได้ยินดังนั้น มุมปากเยี่ยหวันหวั่นยกขึ้นน้อยๆ ดูท่าว่า ความต้องการเอาตัวรอดของจี้ซิวหร่านนี้จะแข็งแกร่งเอาเรื่องแฮะ…
“คุณลุงจี้…หนูขอดื่มให้คุณลุงหนึ่งแก้ว” จู่ๆ เนี่ยอู๋โยวก็ยืนขึ้น ใบหน้าเปี่ยมรอยยิ้มหวาน หันไปดื่มหมดแก้วให้ผู้นำตระกูลจี้
ผู้นำตระกูลจี้พยักหน้า ดื่มเหล้าในแก้วหมดรวดเดียว
เห็นดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมา รินเหล้าใส่แก้วแล้วยืนขึ้น หันไปหาผู้นำตระกูลจี้ “คุณอา ฉันขอคารวะคุณหนึ่งแก้ว”
ผู้นำตรกูลจี้เหลือบมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง เหมือนเห็นแก่มารยาท สุดท้ายจึงยังชนแก้วกับเยี่ยหวันหวั่น ทั้งสองคนดื่มรวดเดียวหมดแก้ว
“คุณลุงจี้ งานประลองยุทธครั้งนี้ใกล้จะเริ่มแล้ว โควต้าจัดสรรของตระกูลจี้น่าจะพอ หวังว่าคุณลุงจะให้โควต้าหนูได้มากหน่อยน่ะค่ะ” เนี่ยหลิงหลงยิ้มเอ่ยกับผู้นำตระกูลจี้
“ทำไมล่ะ โควต้าตระกูลเนี่ยไม่พอเหรอ” ผู้นำตระกูลจี้งุนงง
ได้ยินแบบนั้นเนี่ยหลิงหลงกลับส่ายหน้า “คุณลุงจี้ พี่ใหญ่มีเพื่อนข้างนอกมากมาย หลายโควต้าของตระกูลเนี่ยคราวนี้ พี่ใหญ่เอาไปให้เพื่อนข้างนอกหมดแล้ว…”
ได้ยินแบบนั้นคุณนายตระกูลจี้มีสีหน้าระอา นี่ถ้าเป็นคนอื่นพวกเธออาจยังไม่เชื่อ แต่ถ้าเป็นเนี่ยอู๋หมิง…เขาต้องทำเรื่องอย่างนั้นออกมาได้แน่
“ได้ ป้าแบ่งโควตาให้หนู” คุณนายตระกูลจี้ยิ้มเอ่ย
ได้ยินคำพูดของคุณนายตระกูลจี้ เนี่ยหลิงหลงมีสีหน้ายินดีรีบลุกขึ้นมายกเหล้าคารวะคุณนายจี้
กระทั่งจบมื้ออาหารเยี่ยหวันหวั่นก็ไม่ได้เอ่ยใดๆ ทำเพียงแค่มองเนี่ยหลิงหลงแสดงละคร
หลังพูดคุยกับคุณนายและผู้นำจี้สักพัก เนี่ยหลิงหลงจึงค่อยลุกขึ้นพาสาวใช้สองคนจากไป
ก่อนจากสายตาเย็นชาของเนี่ยหลิงหลงกวาดผ่านทั้งตัวของเยี่ยหวันหวั่น จากนั้นก็เดินออกจากประตูบ้านตระกูลจี้อย่างไม่แม้แต่เหลียวหลังกลับ
“หลินหลงเป็นเด็กเก่งมากจริงๆ”
สีหน้าคุณนายตระกูลจี้เปี่ยมแววชื่นชอบขณะอ้าปากเอ่ย “ตอนนั้นอู๋โยวเป็นตำนานของโรงเรียนชื่อเยี่ยน สร้างสถิติมากมายในสมาคมทหารรับจ้างชื่อเยี่ยน และสถิติที่อู๋โยวสร้างก็ถูกหลิงหลงทุบสถิติหมด”
ได้ยินแบบนั้นเยี่ยหวันหวั่นตกตะลึงเล็กน้อย
ที่รัฐอิสระ เยี่ยหวันหวั่นย่อมรู้จักโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยน อีกทั้งยังรู้ข่าวลือของโรงเรียนชื่อเยี่ยนจากปากเป่ยโต่วมาไม่น้อย
ว่ากันว่าคุณหนูรองชื่อดังตระกูลเนี่ยเนี่ยอู๋โย่วคนนั้น หรือก็คือน้องสาวคนรองของเนี่ยอู๋หมิงก็เคยเรียนที่โรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยน ยิ่งไปกว่านั้นยังสร้างสถิติของสมาคมทหารรับจ้างชื่อเยี่ยนไว้มากมาย
ที่รัฐอิสระมีโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างนับไม่ถ้วน แต่ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดกลับมีแค่สามแห่ง และโรงเรียนฝึกทหารชื่อเยี่ยนก็เป็นหนึ่งในนั้น
หลายปีก่อน โรงเรียนฝึกทหารรับจ้างใหญ่สามแห่งไม่ถูกกัน นักเรียนของโรงเรียนชื่อเยี่ยนจำนวนมากออกไปทำภารกิจข้างนอกแล้วถูกสมาคมทหารรับจ้างใหญ่อีกสองแห่งฆ่าตายไปไม่น้อย สุดท้ายเนี่ยอู๋โยวก็ก้าวออกมาก่อนจะอัดยอดอัจฉริยะของอีกสองโรงเรียนยับ กลายเป็นไอดอลของทั้งโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยน ต่อมาก็ถูกเรียกขานว่าเป็นตำนานโรงเรียนชื่อเยี่ยน นักเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโรงเรียนชื่อเยี่ยน
—————————————————————————————
บทที่ 1434 นามแฝงใหม่ของพี่ใหญ่ออนไลน์
แต่สถิติและชื่อเสียงเกียรติยศของเนี่ยอู๋โยวถูกทุบสถิติหมดหลังจากที่เนี่ยหลิงหลงเข้าโรงเรียนชื่อเยี่ยน
ตอนนี้บุคคลในตำนานของโรงเรียนชื่อเยี่ยนเปลี่ยนจากเนี่ยอู๋โยวเป็นเนี่ยหลิงหลงแล้ว จนถึงตอนนี้สถิติทั้งหมดที่เนี่ยหลิงหลงสร้างขึ้นในโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยนก็ยังไม่มีคนทำลาย
“โรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยน…” เยี่ยหวันหวั่นพึมพำในลำคอ ไม่รู้ทำไมถึงหัวบวมน้อยๆ ความเจ็บปวดราวกับถูกแยกชิ้นส่วนสายหนึ่งแล่นผ่านทั่วร่าง
เสมือนกับว่าเป็นเพราะฤทธิ์เหล้า ชิ้นส่วนความทรงจำชิ้นเล็กชิ้นน้อยมากมายผุดขึ้นมาในหัวสมองอย่างยากอธิบาย
และในชิ้นส่วนความทรงจำเหล่านี้ เยี่ยหวันหวั่นก็เห็นป้ายอักษรสีทองของโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยน รวมไปถึงฉากจำนวนหนึ่งของโรงเรียนชื่อเยี่ยนด้วย
“ไม่เป็นไรนะ”
เห็นเยี่ยหวันหวั่นดูผิดปกติไปนิดหน่อย จี้ซิวหร่านก็ตบไหล่ของเยี่ยหวันหวั่นเบาๆ แล้วเอ่ยถาม
ได้ยินแบบนั้นเยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่นเป็นปม ความทรงจำอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงจึงแทบจะหลุดปากออกไปโดยไม่รู้ตัว “ฉันเหมือน…เคยไปที่โรงเรียนฝึกทหารชื่อเยี่ยน…”
ได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่น ดวงตาจี้ซิวหร่านกลับวาบประกายแสง
เวลานี้จี้ซิวหร่านจ้องเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่ละสายตาสักวินาเดียว
นี่เป็นอาการของการคลุมทับความทรงจำ…
ปีนั้นเนี่ยอู๋โยวเข้าโรงเรียนทหารรับจ้างชื่อเยี่ยนสองครั้ง
ครั้งแรกเข้าโรงเรียนฝึกทหารรับจ้างชื่อเยี่ยนด้วยตัวตนเนี่ยอู๋โย่ว กลายเป็นตำนานของโรงเรียนชื่อเยี่ยน
ครั้งที่สองเข้าโรงเรียนชื่อเยี่ยนด้วยตัวตนเดมอน เปลี่ยนจากตัวตนนักเรียนมาเป็นหัวหน้าครูฝึก
เพียงแต่ตัวตนครูฝึกเดมอนกลับมีชื่อเสียงไม่ดังเท่าตัวตนเนี่ยอู๋โยว อีกทั้งมีคนรู้ว่าเดมอนก็คือเนี่ยอู๋โยวน้อยมาก
แน่นอนว่าการเข้าชื่อเยี่ยนครั้งที่สองเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เนี่ยอู๋โยวแค่แขวนชื่อเท่านั้นแต่ปรากฏหน้าตาที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนน้อยครั้งมาก
ทุกคนรู้ว่าหลังคลุมทับความทรงจำแล้ว ความทรงจำในอดีตจะเท่ากับถูกกำจัดออก ฟื้นคืนยากยิ่ง…
เยี่ยหวันหวั่นได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เพราะปวดหัวรุนแรงเมื่อกี้จึงทำให้เธอตอนนี้สติแจ่มชัดมากขึ้น
จี้ซิวหร่านหันมองจี้หลิงเฟยที่อยู่ไม่ไกลก่อนเอ่ยปากโดยตรง “เอาหมายรับเชิญงานประลองยุทธให้ผม”
“ไม่ได้!” จี้หลิงเฟยขมวดคิ้ว
หมายเชิญงานประลองยุทธของตระกูลจี้ทั้งหมดเก็บดูแลรักษาโดยจี้หลิงเฟย
แต่จี้ซิวหร่านยื่นมือไปทางจี้หลิงเฟย น้ำเสียงไม่อนุญาตให้ปฏิเสธ “เอาให้ผม”
จี้หลิงเฟยที่น้อยครั้งมากจะเห็นจี้ซิวหร่านเป็นแบบนี้ก็ตะลึงเล็กน้อย
อย่าว่าแต่จี้หลิงเฟย แม้แต่ผู้นำตระกูลและคุณนายจี้ก็ตกใจแล้ว
จี้ซิวหร่านไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับพี่สาวจี้หลิงเฟยมาก่อน…นี่เป็นครั้งแรก…
เห็นดังนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วนเล็กน้อย งานประลองยุทธอย่างนี้ไปไม่ไปก็ได้ หากเพื่อหมายเชิญงานประลองยุทธนี้ทำให้ซิวหร่านทะเลาะกับครอบครัวจนไม่เป็นสุข งั้นเธอก็ไม่ไปดีกว่า
แต่เยี่ยหวันหวั่นเวลานี้กลับไม่กล้าพูดอะไรมาก กลัวว่าจะกลายเป็นขัดแย้งหนักกว่าเก่า บวกกับยังไงเธอก็เป็นตัวปลอม พูดมากก็ผิดมาก โดยเฉพาะตอนยังอยู่ต่อหน้าคนอย่างจี้ซิวหร่านด้วยแล้ว
สุดท้ายจี้หลิงเฟยก็ยังประนีประนอมหันตัวจากไป หลังกลับมาก็โยนเหรียญสีเงินให้จี้ซิวหร่านหนึ่งเหรียญ
ถึงแม้ผู้นำตระกูลและคุณนายจี้ไม่อยากมอบหมายเชิญงานประลองยุทธให้ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ย
แต่ในเมื่อจี้ซิวหร่านยืนกรานเช่นนี้ งั้นก็ควรทำตามความต้องการของเขา แม้ไม่ชอบก็ได้แต่ต้องทำแบบนี้
