บทที่ 1501 ผมชอบมาก
ไม่ใช่กับดัก ไม่ใช่ระเบิด แต่เป็นกุหลาบขาวสดใหม่ชุ่มฉ่ำหยดน้ำอัดแน่นเต็มตู้รถ…
อ่อนหวานงดงาม…
หลังสถานที่นิ่งเงียบหลายวินาที สีหน้าของทุกคนต่างโง่งมอยู่บ้าง
เอ่อ…นึกไม่ถึงว่าจะเป็น…ดะ…ดอกกุหลาบ?
นี่มันเรื่องอะไรล่ะนี่
ทุกคนล้วนมีสีหน้างุนงง
เยี่ยหวันหวั่นมองจี้หวงพลางเอ่ยปากอย่างไม่รีบร้อน “ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไม่ถือเป็นเกียรติอะไร จี้หวงชอบไหม”
พริบตาที่สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ไม่รู้ว่ามีดเหล็กในมือใครตกลงมา เกิดเป็นเสียงเคร้งดังก้อง จากนั้นก็เป็นเสียงสูดลมหายใจเย็นกันพร้อมเพรียง
สีหน้าที่ทุกคนมองเยี่ยหวันหวั่นเหมือนเห็นผีไม่ปาน!
เวรๆๆ!
พวกเขาเห็นอะไรเข้าแล้ว!
ไป๋เฟิงนี่…ถึงกับ…
ถึงกับให้ดอกกุหลาบจี้หวง
“เชี่ย! ไป๋เฟิงนี่บ้าไปแล้วเหรอ”
“ได้ยินมาตลอดว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงมากรักหลายใจ ดูท่าจะจริงแล้ว!”
“แต่กล้าแหย่แม้แต่จี้หวง ออกจะใจกล้าไปหน่อยหรือเปล่า”
“ฉันว่าเธอรนหาที่ตายแล้วละ! จี้หวงจะยอมให้เธอไม่เกรงใจได้ยังไง!”
…
ไม่ใช่กับดัก ไม่ใช่ระเบิด แต่เป็นกุหลาบขาวสดใหม่ชุ่มฉ่ำหยดน้ำอัดแน่นเต็มตู้รถ…
อ่อนหวานงดงาม…
หลังสถานที่นิ่งเงียบหลายวินาที สีหน้าของทุกคนต่างโง่งมอยู่บ้าง
เอ่อ…นึกไม่ถึงว่าจะเป็น…ดะ…ดอกกุหลาบ?
นี่มันเรื่องอะไรล่ะนี่
ทุกคนล้วนมีสีหน้างุนงง
เยี่ยหวันหวั่นมองจี้หวงพลางเอ่ยปากอย่างไม่รีบร้อน “ของขวัญเล็กๆ น้อยๆ ไม่ถือเป็นเกียรติอะไร จี้หวงชอบไหม”
พริบตาที่สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ไม่รู้ว่ามีดเหล็กในมือใครตกลงมา เกิดเป็นเสียงเคร้งดังก้อง จากนั้นก็เป็นเสียงสูดลมหายใจเย็นกันพร้อมเพรียง
สีหน้าที่ทุกคนมองเยี่ยหวันหวั่นเหมือนเห็นผีไม่ปาน!
เชี่ยๆๆ!
พวกเขาเห็นอะไรเข้าแล้ว!
ไป๋เฟิงนี่…ถึงกับ…
ถึงกับให้ดอกกุหลาบจี้หวง
“เชี่ย! ไป๋เฟิงนี่บ้าไปแล้วเหรอ”
“ได้ยินมาตลอดว่าผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยไป๋เฟิงมากรักหลายใจ ดูท่าจะจริงแล้ว!”
“แต่กล้าแหย่แม้แต่จี้หวง ออกจะใจกล้าไปหน่อยหรือเปล่า”
“ฉันว่าเธอรนหาที่ตายแล้วละ! จี้หวงจะยอมให้เธอไม่เกรงใจได้ยังไง!”
…
อย่าว่าแต่คนอื่น แม้แต่เป่ยโต่วยังรู้สึกว่าตัวเองตายแน่แล้ว ชีซิงก็มีสีหน้าเปี่ยมความตื่นตัว เตรียมพร้อมรับมือสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นฉับพลันทุกเมื่อ
ภายใต้สายตาของทุกคน จี้หวงขึ้นหน้าหนึ่งก้าว เดินช้าๆ มาถึงด้านหน้าดอกกุหลาบที่ท้ายรถนั้น
เห็นแค่มุมปากชายหนุ่มวาดเป็นรอยยิ้มบาง ยื่นนิ้วเรียวยาวดึงกุหลาบหนึ่งดอกจากในท้ายรถช้าๆ EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq
จากนั้นชายหนุ่มก็พลันคลี่ยิ้ม รอยยิ้มนั้น เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบพลันถูกรอยยิ้มนั้นทำตาพร่าแล้ว
เวลานี้ชายหนุ่มตรงหน้านี้ ยังงดงามลานตายิ่งกว่ากุหลาบคาวทั้งคันรถนี้เสียอีก…
ขณะเดียกัน ในหัวของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันเจ็บแปลบ
เกิดอะไรขึ้น?
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ความรู้สึกผิดปตินั้นเธอยังไม่ทันจับพริบตาเดียวมันก็หายแล้ว
ในมือจี้ซิวหร่านถือกุหลาบขาวดอกนั้น จากนั้นสายตาก็มองไปยังหญิงสาวอย่างลุ่มหลงและอ่อนโยน “ขอบคุณผู้นำไป๋มาก ผมชอบมาก”
ทันทีที่จี้หวงพูดประโยคนี้จบ ดวงตาจองผู้ชมทุกคนก็แทบจะตะลึงจนหลุดออกมาแล้ว
เชี่ย! ไม่น่าเชื่อว่าจี้หวงจะไม่ซักไซ้ไล่เลียง?
“ผู้หญิงคนนี้มีโชคบ้าอะไรกันเนี่ย!”
“หึ ก็แค่จี้หวงเป็นมิตรเท่านั้นแหละ ถ้าเปลี่ยนเป็นท่านนั้น…เกรงว่าเธอคงตายไร้หลุมฝังศพไปนานแล้ว!”
“ท่านนั้น? ถ้าเธออยากตายจริงๆ ละก็นะ!”
…
ณ เวลานี้ ‘ท่านนั้น’ ในปากของทุกคนกำลังอยู่ในรถสีดำฝั่งตรงข้าม
หลินเชวียรู้สึกว่า…วินาทีที่กุหลาบท้ายรถนั้นเปิดออก พื้นที่แคบนี้ก็ใกล้จะถูกแรงกดดันของใครบางคนสะเทือนทลายแล้ว…
แม่งเอ๊ย! ไม่สู้เป็นระเบิดเต็มรถยังจะดีเสียกว่า!
นี่น่ากลัวกว่าระเบิดซะอีกนะ!
เดิมทีเชาแค่เห็นว่าพี่เก้าหลายวันมานี้อารมณ์น่ากลัวเกินไปแล้ว EG4YAup2hySgcimq8MkLuB6e34rNB2SF9h94LL1ryzzq ให้ตายเขาก็นึกไม่ถึงว่าจะดันปะทะเข้ากับฉากนี้
นี่มัน…วันสิ้นโลกชัดๆ!
อีกด้านหนึ่งเป่ยโต่วกับชีซิงก็ถอนหายใจโล่งอก เป่ยโต่วกลัวจนเกือบจะทรุดแล้ว
ยังดีๆ…
ยังดีที่จี้หวงเป็นมิตร…
ยังดีที่เป้าหมายที่เจ้านายให้ดอกไม้ไม่ใช่ผู้นำอาชูร่า…
คูกู่ที่อยู่ข้างกายจี้หวงกระแอมไอหนึ่งที่ สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความกระอักกระอ่วน นิสัยของเจ้านายท่านนี้ยังเหมือนแต่ก่อนไม่มีผิด ถึงกับทำเรื่องอย่างให้ดอกไม้จี้หวงต่อหน้าทุกคนออกมาได้
แต่…
คูกู่เหลือบมองเจ้านายตัวเองแวบหนึ่ง แต่มองดูท่าทางของจี้หวง ก็น่าจะอารมณ์ดี?
——————————————————————————
บทที่ 1502 คงไม่ทำอะไรกับจี้หวงใช่ไหม
ภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นเตรียมจะให้ของขวัญเสร็จก็ส่งคน แต่ไม่รู้กลับสัมผัสอะไรได้ หางตาเธอสังเกตเห็นรถคันสีดำที่อยู่ไม่ไกล…
รถคันนั้น เธอเคยเห็นในคฤหาสน์ของอาชูร่า…
ดังนั้นหลังเยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดเล็กน้อยก็เปลี่ยนประเด็นและเอ่ยปากทันที “ชอบก็ดีแล้ว งั้น…ไม่ทราบคืนนี้จี้หวงว่างไหม ไปกินข้าวด้วยกันเป็นไง”
ตอนแรกให้ดอกไม้…
ตอนนี้นัดเดตโดยตรงแล้ว
จี้หวงเหลือบมองเหล่าหัวหน้าที่ด้านข้างที่เมื่อครู่นัดเขากินข้าวก่อนเอ่ยปาก “ขอโทษด้วยทุกท่าน วันนี้ผมมีนัดแล้ว ไว้วันอื่นแล้วกัน!”
งั้นจี้หวงก็ถึงกับรับคำเชิญของแบดเจอร์?
“เชิญ!” เยี่ยหวันหวั่นพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก เธอดึงประตูรถเฟอร์รารีสีแดงคนนั้นเปิดอย่างสุภาพถึงขีดสุด
เธอให้ดอกไม้จี้หวงด้านหนึ่งเพื่อรักษาตัวตนของไป๋เฟิง ไม่ให้จี้หวงสงสัย อีกจุดประสงค์หนึ่งเหรอ ก็ย่อมต้องทำเพื่อ…ยั่วยุใครบางคนไงล่ะ…
ด้วยประการฉะนี้ จี้ซิวหร่านก็ก้าวเดินขึ้นรถไปภายใต้สายตาของทุกคน
จากนั้นก็เห็นเฟอร์รารีเย่อหยิงคันนั้นวิ่งไปไม่เห็นฝุ่น…
ในรถสีดำ หลินเชวียหันคอมองชายหนุ่มที่นั่งด้านหลังรถอย่างตะกุกตะกัก “พะ…พี่เก้า…จะตามไปดูไหมครับ”
“กลับ” ชายหนุ่มหลับตาใหม่อีกครั้ง
เห็นท่าทีซือเยี่ยหานสงบนิ่งขนาดนี้ หลินเชวียกลับยิ่งพลั่นพรึง
นี่มัน…ความสงบก่อนพายุฝนชัดๆ…
…
ถายใต้าสายตาตกตะลึงของทุกคน เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นเตรียมจะให้ของขวัญเสร็จก็ส่งคน แต่ไม่รู้กลับสัมผัสอะไรได้ หางตาเธอสังเกตเห็นรถคันสีดำที่อยู่ไม่ไกล…
รถคันนั้น เธอเคยเห็นในคฤหาสน์ของอาชูร่า…
ดังนั้นหลังจากเยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดเล็กน้อย ก็เปลี่ยนประเด็นและเอ่ยปากทันที “ชอบก็ดีแล้ว งั้น…ไม่ทราบคืนนี้จี้หวงว่างไหม ไปกินข้าวด้วยกันเป็นไง”
ตอนแรกให้ดอกไม้…
ตอนนี้นัดเดตโดยตรงแล้ว
จี้หวงเหลือบมองเหล่าหัวหน้าที่ด้านข้างที่เมื่อครู่นัดเขากินข้าวก่อนเอ่ยปาก “ขอโทษด้วยทุกท่าน วันนี้ผมมีนัดแล้ว ไว้วันอื่นแล้วกัน!”
แบบนั้นจี้หวงก็ถึงกับรับคำเชิญของแบดเจอร์?
“เชิญ!” เยี่ยหวันหวั่นพอใจกับผลลัพธ์นี้มาก เธอดึงประตูรถเฟอร์รารีสีแดงคนนั้นเปิดอย่างสุภาพถึงขีดสุด
เธอให้ดอกไม้จี้หวงด้านหนึ่งเพื่อรักษาตัวตนของไป๋เฟิง ไม่ให้จี้หวงสงสัย อีกจุดประสงค์หนึ่งเหรอ ก็ย่อมต้องทำเพื่อ…ยั่วยุใครบางคนไงละ…
ด้วยประการฉะนี้ จี้ซิวหร่านก็ก้าวเดินขึ้นรถไปภายใต้สายตาของทุกคน
จากนั้นก็เห็นเฟอร์รารีเย่อหยิงคันนั้นวิ่งไปไม่เห็นฝุ่น…
ในรถสีดำ หลินเชวียหันคอมองชายหนุ่มที่นั่งด้านหลังรถอย่างตะกุกตะกัก “พะ…พี่เก้า…จะตามไปดูไหมครับ”
“กลับ” ชายหนุ่มหลับตาใหม่อีกครั้ง
เห็นท่าทีซือเยี่ยหานสงบนิ่งขนาดนี้ หลินเชวียกลับยิ่งพลั่นพรึง
นี่มัน…ความสงบก่อนพายุฝนชัดๆ…
…
ร้านอาหารตะวันตกระดับสูงแห่งหนึ่งในรัฐอิสระ
เป่ยโต่ว
เป่ยโต่วขัดขวางคำสั่งของพี่เฟิงตัวเองสุกชีวิต ไม่ได้จองห้องคู่รักแต่จองห้องธุรกิจระดับสูงแทน
หลังทั้งสองเข้าไปก็ตามด้วยเป่ยโต่วที่ยืนคุ้มกันอยู่นอกประตู
เป่ยโต่วประสานสองมือทำท่าไหว้พระ “อมิตาพุทธของแท้! โชคดีที่จี้หวงไม่โกรธ!”
ชีซิงไม่ได้เอ่ยปาก เขากลับไม่แปลกใจผลลัพธ์นี้แม้แต่น้อย
ด้วยความสุขุมของจี้หวง เขาไม่มีทางเผยอารมณ์บนใบหน้า ตอนนี้จี้หวงไม่ได้ตั้งใจจะลงมือกับพันธมิตรอู๋เว่ย จึงไม่น่าทำเรื่องเล็กอย่างนี้ให้เป็นเรื่องยาก
“ตอนนี้ฉันชักยินดีหน่อยๆ ที่พี่เฟิงถูกใจจี้หวงแล้ว…ถ้าเธอยังคิดถึงผู้นำอาชูร่าอย่างไม่กลัวตาย…นั่นแหละถึงจะพินาศของจริง…” เป่ยโต่วพึมพำอย่างกลัวไม่หาย
เป่ยโต่วเพิ่งถอนหายใจก็ไม่รู้คิดอะไรขึ้นได้… เขาพลันตกใจกลัวจนหน้าถอดสีซีดเผือดแล้ว “จบเห่แล้วๆ! ชายโสดหญิงโสดอยู่ในห้องเดียวกัน! พี่เฟิงคงไม่ได้ห้ามตัวเองไม่อยู่ลงมือทำเรื่องอะไรออกมาหรอกนะ”
ชีซิงชำเลืองมองเป่ยโต่วแวบหนึ่งก่อนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่น่าถึงขั้นนั้น”
เป่ยโต่วเอ่ยอย่างตื่นตัว “ไม่น่าถึงขั้นนั้นอะไรหา เธอเป็นคนที่กล้าจูบแม้แต่ผู้นำอาชูร่าเชียวนะ…บังคับโผเข้าหาจี้หวงเรื่องอย่างนี้เธอต้องทำออกมาได้แน่โอเคไหม!”
เวลานี้ในห้องส่วนตัว
ความจริงบรรยากาศสงบสุขมาก
เยี่ยหวันหวั่นยกแชมเปญดื่มให้ชายตรงหน้าหนึ่งแก้ว “เรื่องครั้งก่อนฉันเสียการควบคุมล้วนๆ คุณไม่ถือสาใช่ไหม”
อันที่จริงเธอไม่รู้สึกว่าจี้หวงมีอะไรให้ถือสาสักนิดเดียว
ครั้งก่อนตอนไปบ้านจี้หวงถึงรู้ว่าเดิมทีจี้หวงมีคู่หมั้นอยู่แล้ว อีกทั้งตระกูลจี้ยังยอมรับ ความสัมพันธ์ของเขากับไป๋เฟิงเกรงว่าจะเป็นแค่คู่รักปลอมๆ ก็เท่านั้น
จี้หวงได้ยินดังนั้นก็หัวเราะไม่แสดงความคิดเห็น “เรื่องพิษกู่ ผมจะช่วยคุณคิดหาวิธี”
“ขอบคุณมากๆ! คุณวางใจได้เลย ฉันยอมตายดีกว่าจะยอมแพ้!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยมุ่งมั่น สีหน้าเหมือนไม่คิดอะไรกับผู้นำอาชูร่าแม้แต่น้อย
