ตอนที่ 404 มันคือความรักหรือความเกลียดชัง?
“คุณหนู!” คนที่มาจากทางด้านหลังคือวังซวน เฟิงหยูเฮงหันกลับมา และเห็นวังซวนมาอย่างรวดเร็ว หลังจากได้ยินเสียงกระซิบใส่หูนางนางขมวดคิ้วอย่างแน่นหนา
“ข้ากำลังจะกลับไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงแห่งมณฑล” นางไม่ได้เดินไปทางเรือนเทียนเซียงอีกต่อไป นางเคยได้ยินว่าซูจิงหยวนได้ค้นหาแล้ว เมื่อพิจารณาถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับคังอี้จะไม่อยู่ที่นั่นอีกต่อไป เฟิงหยูเฮงคิดว่านางจะส่งคนไปยังที่ทำการของทางการในภายหลัง
เฮ่อจงเห็นว่าเฟิงหยูเฮงเพิ่งกลับมา แม้กระนั้นนางออกไปอีกครั้งด้วยความวุ่นวาย นางอยากรู้มากเกี่ยวกับสิ่งที่วังซวนพูดกับนาง แต่ไม่ว่านางจะอยากรู้อยากเห็นอะไรนางก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้ ดังนั้นนางส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และแจ้งให้ยามที่ประตูทราบว่า “จงระวังให้มากขึ้น” จากนั้นเขาไปที่เรือนซูหยาเพื่อรายงานต่อฮูหยินผู้เฒ่า
เฟิงหยูเฮงพาวังซวนกลับไปที่คฤหาสน์องค์หญิงแห่งมณฑล หลังจากพวกเขากลับไปที่ห้องของนาง นางก็ถามว่า “ครอบครัวมารดาของซวนเทียนเย่มาถึงเมืองหลวงแล้วหรือ”
วังซวนพยักหน้า “คุณหนูกลับมาเมื่อคืนนี้ คำพูดของคนเฉียนโจวที่ก่อให้เกิดปัญหาได้แพร่กระจายไปแล้ว ข้าไม่กล้าไม่เตือนคุณหนู ดังนั้นข้าจึงให้ผู้คุ้มกันลับ 2 คนออกไปตรวจสอบ หนึ่งในนั้นออกไปจากเมืองหลวง เช้านี้พวกเขานำข่าวกลับมาที่ตวนมู่ชิงได้มาถึงประตูเมืองแล้ว”
“ตวนมู่ชิง…” นางพูดชื่อนี้ซ้ำ อย่างไรก็ตามนางไม่เข้าใจชื่อนี้มากขึ้น นางเพิ่งรู้ว่ามันเป็นคนที่มาจากครอบครัวมารดาของซวนเทียนเย่ สำหรับรายละเอียดนางไม่รู้จักใคร
วังซวนบอกกับนางว่า “ผู้นำคนปัจจุบันของสามมณฑลทางเหนือเรียกว่าตวนมู่โอว เขาเป็นปู่ขององค์ชายสาม ตวนมู่ชิงเป็นหลานคนโตของบุคคลนั้น และเขาเป็นลูกพี่ลูกน้องขององค์ชายสาม”
“มีกี่คน?”
วังซวนกล่าวว่า “ไม่ทราบจำนวนที่แน่นอนเพราะหากมีการเตรียมการอื่น ๆ พวกเขาจะถูกซ่อนอยู่ในเงามืดแน่นอน แต่ตวนมู่ชิงนั้นอายุประมาณ 20 แม้กระนั้นเขาก็เป็นรองหัวหน้าของสามมณฑลทางเหนือ ร่วมกับปู่ของเขา เขาจัดการกองกำลัง กองทหารของภาคเหนือส่วนใหญ่ได้รับคัดเลือกในอาณาจักร พวกเขาส่วนใหญ่เป็นพลเมืองของราชวงศ์ต้าชุนที่มีเลือดของเฉียนโจวไหลเวียนอยู่ในพวกเขา ในความเป็นจริงเหตุผลที่ฮ่องเต้ไม่ชอบองค์ชายสามนั้น ส่วนหนึ่งเป็นเพราะปู่ของเขาเอาคนจากเฉียนโจวมาเป็นพระสนม พระสนมคนนั้นเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดองค์ชายสาม”
“อืม” เฟิงหยูเฮงจะรู้สึกว่าฮ่องเต้ไม่มีความรู้สึกแบบบิดาสำหรับซวนเทียนเย่ ไม่เพียง แต่ไม่มีความสงสาร เขายังหวังว่าเขาจะโชคไม่ดี บาดเจ็บหรือเสียชีวิต แต่ถ้ามีคนบอกว่านี่เป็นเหตุผลมันไม่ใช่เหตุผลหลัก
“มีเหตุผลอื่นเจ้าค่ะ” วังซวนขมวดคิ้วอย่างแน่นหนา และพูดว่า “คุณหนูรู้จักหมอผีซางคังหรือไม่เจ้าค่ะ?”
“หมอผีซางคัง ? ” เฟิงหยูเฮงส่ายหน้า “ข้าไม่เคยได้ยินเลย คนนี้มาจากไหน เขานี้เป็นหมอด้วยหรือ ? ”
วังซวนกล่าวว่า “เขาเป็นหมอชั้นสูงจากเฉียนโจว ชื่อเสียงของเขาในเฉียนโจวนั้นเป็นเช่นเดียวกับชื่อเสียงของหมอเหยาในราชวงศ์ต้าชุน ทุกคนบอกว่าหมอสามารถนำคนกลับมาจากความตาย เขาช่วยคนตายมามากเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงรู้สึกงุนงงเล็กน้อยจากการได้ยิน และส่ายหัว “สิ่งนี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ? พวกเขาพูดเกินจริง เจ้าหมายความว่าไงหมอผีซางคังก็มาที่เมืองหลวงด้วยหรือ ? ”
วังซวนพยักหน้า “เจ้าค่ะ กลุ่มของมู่ชิงนำหมอผีซางคังมาด้วย เขาชอบสวมเสื้อคลุมสีดำอยู่เสมอ มันง่ายมากที่จะสังเกตเห็นเขา เขาควรมาที่นี่เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บขององค์ชายสาม” เมื่อพูดถึงจุดนี้ วังซวนรู้สึกเสียใจเล็กน้อย “ถ้าเรารู้เรื่องนี้ก่อนหน้านี้ คงเป็นการดีกว่าถ้าคุณหนูฆ่าเขา”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น ถ้านางฆ่าเขา บางทีฮ่องเต้อาจจะไม่มีท่าทีแบบนี้
“ลืมมันไปเถิด” นางโบกมือนาง “ถ้าเขาจะมาก็ปล่อยเขามา เราแค่ต้องพบพวกเขา เป็นเรื่องน่าเสียดายที่แผนของเฉียนโจวล่าช้า ไปอธิบายกับท่านแม่ของข้า ข้าจะไปนอนพักหนึ่งก่อน”
เฟิงหยูเฮงกลับไปที่ห้องของนางเพื่อพักผ่อน วังซวนไปหาเหยาซื่อเพื่ออธิบายว่าพวกเขาไม่สามารถไปที่เสี่ยวโจวในตอนนี้ได้
สำหรับด้านของคฤหาสน์เฟิง อันชิและเฟิงเซียงหรูนอนไม่หลับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเฟิงเซียงหรูขณะที่นางกลิ้งไปมาบนเตียง ในที่สุดนางก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียง
เหม่ยเซียงบ่าวรับใช้อดีตของนางร่วมมือกับองค์ชายสามเพื่อทำร้ายเหยาซื่อ เรื่องนี้ทำให้นางถูกตีตาย ตอนนี้คฤหาสน์ซื้อบ่าวรับใช้ใหม่จากภายนอก นางชื่อชานชา นางไม่เข้าใจเรื่องของคฤหาสน์เฟิง ไม่นานหลังจากที่นางถูกนำตัวมา นางก็ถูกส่งไปที่วัดพร้อมเฟิงเซียงหรู พวกเขาเพิ่งกลับมายังเมืองหลวงเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา
เมื่อเห็นว่าเฟิงเซียงหรูนอนไม่หลับ ชานชาคิดว่าเหตุที่เกิดขึ้นในคฤหาสน์เมื่อคืนที่ผ่านมาทำให้เฟิงเซียงหรูกลัว นางเป็นกังวลเล็กน้อยและถามเฟิงเซียงหรูว่า “คุณหนูสาม ถ้าท่านไม่สบาย เราเรียกหมอมาตรวจดีหรือไม่เจ้าคะ มันจะไม่ดีสำหรับคุณหนูสาม”
เฟิงเซียงหรูยิ้มอย่างขมขื่น “ข้าไม่ใช่คนขี้ขลาด ในครอบครัวนี้ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกวัน มันจะเกิดขึ้นทุก 3 – 5 วัน ข้าคุ้นเคยกับมันแล้ว ช่วยข้าหาเสื้อคลุม ข้าจะไปคุยกับท่านแม่”
ชายชาดูแลเฟิงเซียงหรูและคลุมตัวนางด้วยเสื้อคลุม แล้วตามนางไปที่ห้องอันชิ เมื่อพวกเขาผลักประตูและเปิดเข้าไป อันชิก็พูดคุยกับปิงเอ๋อบ่าวรับใช้ของนาง ปิงเอ๋อพูดอย่างไร้ปัญหา “คุณหนูสามต้องคิดเช่นเดียวกับอนุ ด้วยเหตุนี้นางนอนไม่หลับ”
เฟิงเซียงหรูเดินไปอย่างรวดเร็ว และมาถึงด้านข้างของอันชิแล้วถามนางอย่างเร่งด่วนว่า “ท่านแม่คิดอะไรอยู่เจ้าคะ ? ”
อันชิให้นางนั่งลงแล้วถอนหายใจแล้วพูดว่า “พวกเขารีบพาเจ้ากลับมาจากวัดอย่างรวดเร็วในครั้งนี้ ข้ารู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น”
เฟิงเซียงหรูได้ยินนางพูดถึงเรื่องนี้ ก็กล่าวว่า “ข้าก็นอนไม่หลับเพราะสิ่งนี้ ในเวลานั้นข้าคิดว่ามันเป็นไปได้ว่าเป็นเพราะพี่รองกำลังกลับมา และครอบครัวไม่ต้องการให้พี่รองถามพวกเขา ซึ่งจะทำให้เกิดความยุ่งยาก จากนั้นพวกเขาจึงพาข้ากลับมา แต่เมื่อข้าคิดถึงตอนนี้ เมื่อมีเรื่องที่เกิดขึ้นกับฮูหยินเหยา พี่รองก็ไม่ได้สนิทกับเรา ครอบครัวไม่ควรกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้”
อันชิพยักหน้าแล้วถามว่า “ข้าก็คิดถึงเช่นกัน ตอนนี้ดูเหมือนว่าครอบครัวจะมีการจัดการอื่น”
เฟิงเซียงหรูเป็นห่วงเรื่องนี้ “จัดการแบบไหน ? หลังจากเหตุการณ์ใหญ่เช่นนี้พวกเขาไม่ควร… นึกถึงข้าใช่หรือไม่เจ้าคะ”
อย่างไรก็ตามอันชิไม่เชื่อว่าเป็นเช่นนี้ “ข้าคิดว่ามันน่าจะเป็นเพราะคุณหนูใหญ่ถึงอายุออกเรือน ครบรอบ 15 ปีถือเป็นโอกาสสำคัญ และทุกคนในครอบครัวจะต้องมาร่วมด้วย เจ้ายังอายุ 11 ปีแล้ว เซียงหรู เจ้าต้องเตรียมตัวให้พร้อม”
เซียงหรูตกใจ สิ่งที่นางกังวลมากที่สุด และไม่ต้องการพูดถึงก็ติดอยู่ในลำคอของนาง ด้วยความพยายามอย่างมากเท่านั้นที่นางจะสามารถพูดได้ว่า “มันเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมสำหรับข้าหรือไม่เจ้าค่ะ”
อันชิไม่ได้พูด นางเพียงพยักหน้าเล็กน้อย เฟิงเซียงหรูก็เงียบลง
นางเติบโตขึ้นมาในคฤหาสน์เฟิง นางจะไม่เข้าใจความหมายของสิ่งนั้นได้อย่างไร สำหรับครอบครัว บุตรสาวของอนุใช้เพื่อสานสัมพันธ์และเพิ่มอำนาจ ตระกูลเฟิงจะพยายามอย่างมากกับนางและเฟิงเฟินได การนำนางกลับมาเพื่อจุดประสงค์นี้ หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมา บางทีการแสวงหาอำนาจอาจไม่เป็นปกติอีกต่อไป ! แต่อำนาจนี้มันจะมาจากไหน ?
มารดาและบุตรสาวนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ ไม่มีใครพูด
วันนี้สงบอย่างสมบูรณ์ ขณะที่ผู้หญิงนอนหลับอยู่ในคฤหาสน์ ที่ราชสำนัก ฮ่องเต้กล่าวเพียงว่าเขาจะมอบการจัดการเรื่องของเฉียนโจวให้แก่องค์ชายหยูและองค์หญิงแห่งมณฑล ก่อนที่จะพูดเรื่องอื่นและไม่หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาอีกต่อไป เขายังปฏิบัติต่อเฟิงจินหยวนอย่างที่เคยทำ ดูเหมือนว่าไม่มีอิทธิพลใด ๆ จากคังอี้ และทำให้เฟิงจินหยวนไม่ต้องห่วงเรื่องใดเลย
มันเป็นแค่นั้นในวันนี้มีบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้นในเมืองหลวง รองแม่ทัพของสามมณฑลทางเหนือ ตวนมู่ชิงเข้าสู่เมืองหลวง และตรงไปที่ตำหนักเซียง
ทุกคนเชื่อว่าตวนมู่ชิงจะพักผ่อน 1 วันก่อนที่จะไปคารวะฮ่องเต้ แต่หลังจากช่วงเช้าของราชสำนักสิ้นสุดลง ตวนมู่ชิงก็ยังไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าหน้าที่
หลังจากเฟิงจินหยวนออกจากราชสำนักแล้ว เขามีความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อยและคิดว่าตวนมู่ชิงกล้าจริง ๆ นี่ไม่ได้ทำให้ชัดเจนว่าเขาไม่ได้มองว่าใครเป็นฮ่องเต้งั้นหรือ เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาจะเลียนแบบเฉียนโจวและฉีกหน้าของฮ่องเต้ ?
ใครจะรู้ว่าหลังจากเขากลับไปที่คฤหาสน์ ขณะที่เขาก้าวเข้ามาในประตูและก่อนที่เขาจะเข้าไปในเรือนไผ่หยก ยามเฝ้าประตูบอกกับเขาว่า “ท่านใต้เท้า ตวนมู่ชิงมาหาขอรับ”
เฟิงจินหยวนหยุดชะงักและรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นแรง เขาคิดกับตัวเองว่าสิ่งที่เขากลัวจะเกิดขึ้นในที่สุด ตวนมู่ชิงไม่ได้เข้าพระราชวัง และเขาก็ไม่ได้เข้าราชสำนัก ทำไมเขาถึงมาที่คฤหาสน์เฟิง ?
แต่ในขณะที่เขาสับสน ตวนมู่ชิงได้เข้ามาแล้ว มันจะไม่เป็นการดีที่จะไล่เขาออกไป เขาหันหลังกลับและเริ่มเดินกลับ ขณะเดินเขาพูดว่า “เชิญเขาไปที่ห้องโถงหลักของเรือนโบตั๋น”
ยามกล่าวเสริมว่า “เขาอยากพบคุณหนูใหญ่และคุณหนูรองด้วยขอรับ”
“หืม?” เฟิงจินหยวนขมวดคิ้วของเขาแน่นกว่าเดิม “ทำไมเขาถึงอยากพบพวกนาง”
ยามดูแลประตูส่ายหัวคิดกับตัวเอง: ข้าจะรู้ได้อย่างไร
เฟิงจินหยวนไม่ขออีกต่อไปเมื่อเขาเดินเข้าไป เพื่อต้อนรับเขาที่สนามหน้าบ้าน
เมื่อเขาไปถึง ตวนมู่ชิงได้มาถึงห้องโถงใหญ่ของเรือนโบตั๋นภายใต้การแนะนำของเฮ่อจง บ่าวรับใช้นำน้ำชามาให้เขา ตวนมู่ชิงจิบชาแล้วส่ายหน้า “เมื่อเทียบกับชาที่ผลิตในภาคเหนือโดยใช้หิมะที่ละลายแล้ว รสชาติแย่กว่า”
ในตอนแรกเฟิงจินหยวนยังคงมีความเป็นมิตรต่อมู่ชิงโดยเฉพาะในช่วงสองเดือนที่เขาอยู่ห่างจากภาคเหนือ เขาได้รับความช่วยเหลือจากตระกูลตวน แต่ในเวลานั้นเขาและองค์ชายสาม, ซวนเทียนเย่อยู่ในกลุ่มเดียวกัน เฟิงจินหยวนเป็นเสนาบดีของราชสำนัก เขาไม่เพียงแต่ให้ความคิดมากมากให้กับซวนเทียนเย่เท่านั้น เขายังได้บริจาคเงินจำนวนหนึ่ง ครอบครัวตวนให้ความสำคัญกับเฟิงจินหยวนอย่างมาก
แต่ตอนนี้องค์ชายสามกลายเป็นคนพิการ เมื่อมองถึงทัศนคติของฮ่องเต้ นั่นทำให้หัวใจของเฟิงจินหยวนแข็งตัว และทำให้เขาเข้าใจกระจ่างแจ้งว่าหากไม่ได้รับการสนับสนุนจากฮ่องเต้แม้ว่าองค์ชายสามจะมีอำนาจภายนอกที่ยิ่งใหญ่ เพื่อให้ได้บัลลังก์ที่ต้องการ นอกจากการก่อกบฎแล้วไม่มีทางอื่นที่จะนำไป แต่เมื่อพวกเขาพยายามก่อกบฎ แม้ว่าจะประสบความสำเร็จ ตำแหน่งนั้นจะไม่มั่นคงหรือเป็นที่ชื่นชอบ ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด มันจะไม่ฟื้นตัวเป็นเวลาหลายสิบปี
ยิ่งกว่านั้นเขาสามารถนอนบนเตียงได้เท่านั้น สำหรับเขา บัลลังก์นั้นไม่มีความหมายอีกต่อไป
เฟิงจินหยวนคิดถึงสิ่งนี้ และรู้สึกว่าหัวใจของเขาบีบรัดแน่น การบาดเจ็บของซวนเทียนเย่เกิดจากการโจมตีของเฟิงหยูเฮง มู่ชิงมาที่นี่ แต่เขามาแก้แค้นแทนลูกพี่ลูกน้องของเขาหรือไม่
เขากัดฟันของเขาและกำหนดว่าไม่มีโอกาสสร้างพันธมิตร ดังนั้นจึงไม่จำเป็นสำหรับเขาที่จะโกหกและแลกเปลี่ยนความพอใจ เขาเข้าไปในห้องโถงและตอบต้วนมู่ชิง “ใบชาเหล่านั้นดีที่สุดในภาคกลาง ข้าสงสัยว่าทำไมรองแม่ทัพชื่นชอบชาที่ทำจากหิมะที่ละลายในระดับสูงเช่นนี้”
ตวนมู่ชิงได้ยินสิ่งนี้และเริ่มหัวเราะ เขาหันไปมองเฟิงจินหยวนและกล่าวว่า “เมื่อข้ามา ข้าสงสัยว่าท่านใต้เท้าจะมีท่าทีอย่างไรเพื่อทักทายข้า ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่มีจุดประสงค์ในการพูดเพิ่มเติม เสนาบดีเฟิง ด้วยสิ่งต่าง ๆ ที่พวกเขาเป็นอยู่ ตอนนี้มิตรภาพที่เรามีตอนนี้กลายเป็นศัตรู”
เฟิงจินหยวนพูดเยาะเย้ยและนั่งลง “รองแม่ทัพพูดเรื่องอะไรกัน ? ”
“เสนาบดีเฟิงไม่เข้าใจหรือ” มู่ชิงกล่าวอย่างช้า ๆ ว่า “ไม่เป็นไรถ้าท่านไม่เข้าใจ ไม่ว่าเราจะเป็นสหายหรือศัตรูก็ไม่สำคัญ แม้ว่าเราจะเป็นศัตรูแต่เราก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้อีกครั้ง”
ในขณะที่พูดสิ่งนี้เขาดึงข้อความออกมาจากกระเป๋าของเขา และมีบ่าวรับใช้คนหนึ่งนำมาให้เฟิงจินหยวน ในเวลาเดียวกันเขากล่าวว่า “เสนาบดีเฟิง เจ้าหน้าที่ต่ำต้อยผู้นี้มาในวันนี้ในนามของลูกพี่ลูกน้องของข้าเพื่อขอหมั้นกับคุณหนูใหญ่ของคฤหาสน์, เฟิงเฉินหยู”
